Met Ei in haar armen stond Ayako dan eindelijk voor de gym. Haar vorige pogingen om die uit te dagen waren volledig in de soep gelopen, maar vandaag ging het dan echt gebeuren! Echt echt. Geen lantaarnpaal die haar kon tegenhouden! Plus, nu had ze Ei om haar geluk te brengen, dus wat kon er misgaan? Ze had genoeg getraind, was alle lantaarnpalen op de weg hierheen met succes voorbij gelopen en ze was er pertinent zeker van dat ze niet weer werd weggestuurd. Vastberaden keek ze dan ook naar de grote deur van de gym. “Oké Ei,” begon ze tegen het ovale voorwerp. “Vandaag heb ik je steun hard nodig.” Ze keek tegen de blauwe kleur van het ding aan, maar verwachtte geen antwoord. Dat kreeg ze nooit, dus waarom zou ze dat nu wel krijgen? “Goku en Azula en ik.” Ze haalde een keer diep adem, wachtte nog een paar tellen en stapte toen vastbesloten naar binnen, de deur openzwaaiend met een enorme hoeveelheid aan energie. Niet aan kracht, want hoewel het ding snel opende, gebeurde dat niet met een harde knal. Eerder een doffe klap. “Rosanne, waar ben je?! Ik daag je uit voor een gymgevecht!”

Stilte. Dat was alles wat haar tegemoet kwam. Aya fronste verward en nam eindelijk de tijd om rond te kijken. Enkele meters voor haar stond een balie gevestigd met daarachter een medewerker die haar verdwaasd aankeek. Blijkbaar had ze hem laten schrikken met haar fratsen. Moest vast een nieuweling zijn, want Ayako was er zeker van dat dit vaker gebeurde in een gym. Ze stapte resoluut op hem af en vroeg waar Rosanne zich verstopte. “Ik ken geen Rosanne,” begon hij verward. “Ik denk dat je gymleader Roxanne bedoeld. Zij staat te trainen in de gym zelf. Als je die deur doorloopt, dan kom je er vanzelf bij uit.” Hij wees nerveus naar de deur die hij bedoelde en hoopte vurig dat Ayako hem verder met rust liet. Dat deed ze, want ze marcheerde direct naar de deur, schreeuwde een bedankje zijn kant op en verdween toen. Gelukkig.

Aya keek onder de indruk naar het interieur van de gym. Rechts van haar stonden gigantische, stenen tribunes gevestigd. Aan de andere kant van het strijdveld, dat gevuld was met een hele hoop rotsen, stond Rosanne haar pokémon toe te spreken. Of, wacht, zei die kerel niet dat ze Roxanne heette? Ah, wat maakte het ook uit. Het was dat Ayako al een tip had gekregen over het type van de gym, anders had ze nu vast wel geweten dat het om steensoorten ging. Daarom had ze Goku ook in haar arsenaal en had ze Azula een speciale aanval laten leren voor de gym. Oké, zo speciaal was het niet, want het zat gewoon in haar moveset, maar toch. “Gymleader Anneroos!” riep Ayako naar de jongedame aan de overkant, negerend dat ze nu weer een compleet andere naam had geroepen dan de bedoeling. “Ik daag je uit voor een gymgevecht!” herhaalde ze haar eerdere woorden. Het meisje keek fronsend op. “Bedoel je mij?” kwam de wedervraag. De brunette fronste nu ook. “Ja. Wie anders? Jij bent toch de gymleader?”

Dat ze de verkeerde naam had gebruikt om het meisje mee aan te spreken, dat ontging haar compleet. Zelfs toen Roxanne haar verbeterde, sloeg Aya de informatie niet op haar harde schijf op. “Maar ik neem je uitdaging aan!” vervolgde het meisje uitdagend. Een scheidsrechter verscheen niet veel later, die aan Ayako vroeg hoe ze heette en waar ze vandaan kwam. De brunette gaf netjes en enthousiast antwoord op de vraag en nam toen plaats op haar plek van het strijdveld; recht tegenover Roxanne. Toen begon de scheidsrechter, in het midden van het veld geplaatst, maar wel aan de kant, te spreken. “Het gevecht zal vandaag plaatsvinden tussen Ayako Hasegawa uit Lilicove City en Gymleader Roxanne! Er zullen twee pokémon gebruikt worden, waarvan alleen de uitdager mag wisselen tijdens het gevecht. Het gevecht eindigt als beide pokémon van de tegenpartij zijn uitgeschakeld!” De brunette luisterde niet naar de uitleg; was veel te gefocust op het gevecht zelf. Ze zou eerst Azula inzetten en dan Goku, mocht haar Elekid worden uitgeschakeld tijdens een gevecht.

Ze was arrogant genoeg om te denken dat het niet zou gebeuren, maar sloot het alsnog niet buiten.

Toen Rosanne aangaf dat ze haar pokémon het veld mocht laten betreden, zette ze Ei op de grond naast zich neer en pakte ze de pokéball van haar Elekid. Deze verscheen niet veel later op het veld en werd uitgelachen door de Gymleader zelf. “Ben je echt van plan om mij te verslaan met een elektrische pokémon?” vroeg Anneroos geamuseerd. Ze grijnsde en wierp vervolgens de pokéball van haar het veld op, waar even later een Geodoody door verscheen. Ayako balde haar handen tot vuisten, maar liet zich niet beetnemen en op de stang jagen. Azula kon dit, dat wist ze zeker. “Uitdager mag beginnen,” deelde Roxanne mee, nog steeds op een geamuseerde toon. Aya liet er geen gras over groeien en droeg Azula meteen een aanval op – al was het maar om te laten zien dat de Elekid meer in haar mars had dan de gymleader dacht.

“Azula, begin maar met een Quick Attack!” De verontwaardigde blik van Rosanne negeerde ze – Aya wist namelijk wat ze deed, wat die gymleader ook van haar mocht denken. De Elekid vertrouwde haar blindelings, want ze deed meteen wat de brunette van haar gevraagd had; op een verhoogd tempo op de Geodoody af. Roxanne liet het gebeuren, want die zag blijkbaar de ernst van de situatie niet in, iets waar Ayako wel op hoopte voor deze techniek. “Nu! Low Kick!” schreeuwde de brunette tegen haar pokémon zodra Azula in de buurt stond van de stenen pokémon. De Elekid stopte abrupt en draaide haar lichaam, waarmee ze haar voet tegen de Geodoody aan liet knallen en flinke schade toediende. Een fight type aanval was immers zeer effectief tegen een steenpokémon. Rosanne was hier niet op voorbereid – dat was heel duidelijk te zien aan haar gezichtsuitdrukking zodra Ayako de opdracht had gegeven. “Hm, blijkbaar had ik je onderschat. Oké, dan wordt het nu menens!” deelde de jongedame mee, waarop haar blik een stuk serieuzer werd en ze ook beter nadacht over haar eigen zet.

“Geodude, Rollout!” Hun tegenstander rolde zichzelf op en stormde toen via de grond op Azula af – een move die Ayako eerder een keer bij een tv serie had gezien. Iets van een blauw wezen dat niet eens op een pokémon leek, maar erg snel was en ook zo op zijn tegenstanders af zoefde. Hoe hij in de serie werd tegengehouden wist de brunette niet, maar ze moest hier wel wat op verzinnen, wilde ze niet dat haar Elekid er in de eerste ronde al uit lag. Azula werd de eerste keer geraakt en de tweede keer ook, hoewel Ayako haar op had gedragen om over de pokémon heen te springen. De poging mislukte, dus het meisje moest snel iets anders verzinnen. “Swift! Zoveel mogelijk sterren op Geodoody afvuren!” Azula nam diep adem, bleef als een boomstam op haar plek staan en deed toen wat haar gevraagd werd – waarop de steenpokémon meer en meer bedolven werd onder de goudgele sterren die de Elekid op hem afstuurde. Het gevolg? Geodude remde af in snelheid en kwam zelfs geen centimeter meer vooruit toen het er een hele hoop werden. “Nu! Nog een Low Kick!” riep Ayako. Azula kwam in beweging, sprong op de Geodoody af en wilde hem een trap verkopen voordat hij onder de sterren uit kon komen, maar helaas was de steen slimmer dan dat en greep hij Azula’s poot vast voor ze hem kon raken. Hoe hij had aangevoeld waar haar ledemaat precies zat, wist Aya niet, maar ze zat nu wel in de problemen.

“Doe je Magnitude, nu!” Azula werd tegen de grond geslingerd en vervolgens begon de grond heel hard te trillen. Zo hard dat de arme Elekid niet overeind kon komen en zelfs haar trainer haar evenwicht verloor. Rosanne scheen er zelfs moeite mee te hebben, terwijl zij juist hieraan gewend moest zijn. Dit betekende waarschijnlijk einde verhaal voor haar arme pokémon, want het was een grondtype aanval en ze had al flink wat schade opgelopen door de Rollout. Daar kwam nog de harde klap van net bij, toen ze tegen de grond werd gegooid vlak voordat de Magnitude werd uitgevoerd. Het was dan ook geen wonder dat Azula door haar poten zakte en de scheidsrechter haar verlies aangaf. Ayako liet haar schouders wat hangen, liet haar Elekid terugkeren, maar sprak toch wat liefkozende woordjes tegen de pokéball. Het gele wezentje had het erg goed gedaan, terwijl ze eigenlijk in het nadeel was geweest en dat had Ayako maar al te goed geweten. Nu was het echter tijd voor het zwaardere geschut; de pokémon waar de brunette zeker van was dat hij haar naar de overwinning zou brengen. Met een sierlijke boog gooide ze de pokéball van Goku het veld op en verscheen de Treecko in een verveelde pose.

“Verliezer mag beginnen,” grijnsde Anneroos naar haar vanaf haar kant van het strijdveld. Ayako balde haar handen tot vuisten, maar was alles behalve op haar tenen getrapt. Ze liet die gymleader eens zien waar ze van gemaakt was! “Goku, Agility!” riep ze naar haar Treecko, die van een verveelde naar een relaxte pose ging en zijn snelheid daarmee omhoog krikte. Dat betekende dat zij nu nog een beurt kreeg, want Goku was een flink stuk sneller dan de Geodoody. “Giga Drain!” Hiermee dacht ze dat ze haar tegenstander wel uit kon schakelen, maar Rosanne bleek toch slimmer dan dat te zijn, want ze droeg haar pokémon op om weer een Rollout uit te voeren. Hiermee werd de Giga Drain ontweken en liep Goku ook wat schade op, maar het was zeker niet genoeg om hem uit het veld te slaan. Die blik gaf hij al aan zijn trainer en Aya wist vanzelf al dat haar Treecko zich niet gemakkelijk gewonnen gaf.

De Geodoody was nog bezig met zijn Rollout toen Ayako haar partner opdroeg om Pursuit te gebruiken. Goku sprong behendig over de Rollout heen en wist tegelijk ook wat schade toe te dienen bij zijn tegenstander, zodat deze tot een halt werd geroepen en hij de kans had om het af te maken. “Nu! Mega Drain!” Het was zwakker dan Giga Drain, maar meer was er ook niet meer nodig, had de brunette het idee. Bovendien had haar Treecko ook niet genoeg schade opgelopen om een Giga Drain te moeten gebruiken, dus hield ze het maar bij een zwakker versie, die hopelijk sneller werd uitgevoerd, zodat ze dit keer wel konden raken. Dat gebeurde inderdaad en toen de aanval was uitgevoerd, viel de Geodoody uitgeput op de grond. Goku leek daarentegen weer extra energiek te zijn. “Geodude is uitgeschakeld! Treecko wint!” riep de scheidsrechter om, terwijl hij zijn vlaggetje in de lucht hield om aan te geven welke partij er echt had gewonnen. Ayako maakte een klein sprongetje en riep een hoop complimenten naar Goku, die een arrogante blik op Roxanne wierp en deed alsof hij de rest niet hoorde.

“Je Treecko is erg zeker van zichzelf, of niet?” vroeg de jongedame aan haar, waardoor de brunette stopte met feestvieren en vragend haar blik op de gymleader wierp. “Hoezo?” stelde ze een wedervraag. Anneroos schudde enkel met haar hoofd en ging er verder niet meer op in – iets wat Ayako best irritant vond, maar ze besloot er verder niks over te zeggen. Als Roxy het zo wilde spelen, kon zij ook geheimzinnig doen hoor! Daar was ze een pro in. Terwijl ze bezig was met een plan om de jongedame terug te pakken, riep die al haar laatste pokémon tevoorschijn en Ayako moest moeite doen om niet meteen in de lach te schieten bij het zien van het verschijnsel. Wat voor een pokémon was dat dan? Wat een lelijk schepsel! Die zou ze echt niet in haar team willen. Anneroos scheen haar amusante blik verkeerd te begrijpen, want ze grijnsde trots en vertelde Aya dat dit een Nosepass was; de trots van haar gym en de pokémon die Goku in de pan zou hakken. De brunette weerspiegelde haar grijns. “Dat zullen we nog wel ’s zien!” riep het jonge meisje naar de gymleader. “Goku gaat echt niet verliezen van die dikke neus!”

Dat leek Roxanne toch wel even verkeerd te vallen. De jongedame spoorde haar pokémon namelijk meteen aan om aan te vallen. “Thunder Wave!” Goku kon het niet ontwijken en had nu een verlamming aan zijn broek hangen. Nou ja, broek... Die had hij niet echt aan, maar het was een simpele gezegde. Eentje die Ayako nog altijd niet kon begrijpen, maar ze gebruikte hem toch. “Goku, doe een Absorb!” droeg de brunette haar pokémon op, maar helaas leek de verlamming al zijn werk te doen, want hij kon zich niet van zijn plek bewegen. Goku knarste zijn tanden en kneep zijn ogen dicht in een poging zich te kunnen concentreren, maar het haalde niks uit. “Nosepass, Rock Throw!” Haar arme pokémon werd belaagd door een wel heel zwaar uitziende steen en viel met een klap achterover op de grond, zijn ogen nog altijd gesloten en zijn kaken nog steeds op elkaar geklemd. Ayako keek hem bezorgd aan, maar ondanks de verlamming kreeg hij het toch voor elkaar om op te staan.

“Goku, Mega Drain!” Hopelijk kreeg ze hier wat energie voor hem mee terug, want die verlamming zou het hele gevecht moeten blijven aanhouden, dus zaten ze diep in de nesten. Zeker als Goku de aanvallen van de tegenpartij niet kon ontwijken en dat terwijl hij zoveel sneller had kunnen zijn dan de Nosepass. Gelukkig scheen de aanval wel te raken en kreeg Goku weer wat van zijn energie terug, maar veel had hij er niet aan, want direct erop had hij weer last van de verlamming. Daar nam Anneroos uitgebreid gebruik van door een Tackle op hem uit te laten voeren, waardoor Goku opnieuw tegen de vlakte belandde. “Goku! Ben je oké?” De Treecko gaf geen antwoord – hij stond in plaats daarvan kwaad op en snoof naar de Nosepass. Deze voerde vervolgens een Rest uit om de schade weer te herstellen; iets waar de gekko niet tegen kon, want het lokte hem regelrecht uit z’n tent. Het was dan ook de rede dat hij uit zichzelf een Giga Drain op zijn tegenstander afvuurde, die inmiddels ergens in dromenland zat en daarom extra schade opliep, want ontwijken kon hij niet. Ayako scheen het echter niet erg te vinden. Ze begreep zijn woede wel, want ze voelde het misschien niet zo sterk, maar ook zij was lichtelijk op haar tenen getrapt door de laatste move van de Nosepass.

Het was nadat Goku de herwonnen energie voelde, dat hij wit begon op te lichten. Zijn trainer schrok zich kapot en wist niet wat haar overkwam, totdat ze zag dat hij van vorm begon te veranderen. Hij was aan het evolueren?! Zijn postuur werd groter, zijn staart veranderde van vorm en hij leek ook een soort blad op zijn voorhoofd te krijgen. Op zijn ellebogen verschenen nog meer blaadjes, die waarschijnlijk messcherp waren. Toen het licht verdween, had hij ook andere kleuren gekregen, maar zijn blik was nog altijd hetzelfde. Zo Goku als maar zijn kon. “Wow, Goku! Je bent een Grovyle!” riep Aya naar de pokémon. Ze klonk apetrots en had een triomfantelijke grijns rond haar lippen, waarbij ze zich ervan verzekerde dat Rosanne die ook zou zien. Die leek lichtelijk in paniek te zijn, omdat haar eigen pokémon in slaap was gesukkeld en haar tegenstander nu geëvolueerd was. Ah, Ayako kon de gymbadge al bijna ruiken!

“Goku, val aan!” riep de brunette opgewekt, vergetend om daadwerkelijk een aanval erbij te roepen. Hij had zelf echter al een goed idee van welke hij zou kunnen gebruiken en dus sprong hij op de Nosepass af, waarbij één van zijn ellebogen begon op te lichten en de blaadjes tot een scherp bladmes groeiden. Leaf Blade? Ja, dat was een mooie aanval! Roxanne had echter het geluk aan haar zijde: Nosepass schrok namelijk net op tijd wakker en wist van de aanval weg te rollen voor het hem kon raken. Ayako had bijna gevloekt als ze een goede vloek had geweten, maar dat wist ze niet, dus liet ze het maar voor wat het was. Goku bleef stokstijf op zijn plek staan door de verlamming, maar ook hij wist op één haar na een aanval van hun tegenstander te ontwijken; wederom een Rock Throw die naar zijn hoofd was geslingerd. Aya beet toen op de binnenkant van haar wang en probeerde iets te verzinnen om die verlamming wat af te zwakken, zodat ze hun snelheid weer terug hadden.

En toen zag ze het. De stenen rotsen die over het hele veld verspreid waren en heel mijn post genegeerd werden. Daar kon ze mooi gebruik van maken. “Goku, gebruik Agility en dan Quick Attack om van rots naar rots te springen!” droeg Ayako hem op. Hopelijk hadden ze genoeg tijd hiervoor, want ze wilde uiteraard wel winnen. Gelukkig scheen hij door te hebben wat ze van plan was en had de verlamming ook even geen effect op hem. Sowieso zou hij zich daar wel doorheen proberen te bijten. Goku zou Goku anders niet zijn als hij dat niet deed. “Nosepass, probeer hem tegen de grond te werken met Rock Throw!” opperde Rosanne, alsof dat haar nog zou lukken ook. Het maakte niet uit hoeveel stenen naar de Grovyle werden gegooid; ze bouwden alleen maar meer snelheid op. Het leek er voor een moment wel even op alsof de verlamming roet in het eten zou gooien, maar zoals Ayako al had gedacht probeerde Goku dat zo goed mogelijk te negeren. Toen ze genoeg snelheid hadden gemaakt, vond de brunette het tijd voor de genadeklap. “Goku, nu! Doe nog een keer Leaf Blade!” Met flink wat kracht en snelheid sprong de Grovyle op zijn doelwit af, herhaalde hij het proces van net en haalde hij uit naar de stenen neuspokémon. Zou het genoeg zijn om Aya eindelijk haar badge te kunnen geven?