Sushi~ ♥

"Hmm... niet zoveel eigenlijk" zei ze. "Vrouwen dingen.." Hij grinnikte toch even kort bij dat zinnetje. Wauw, vrouwen dingen. Moest wel heel erg vrouwelijk en intiem zijn om het zo te gaan noemen. "Maar niet zoveel bijzonders dus" Ah. Dus vrouwen dingen waren voor haar niks bijzonders... Naja, vast voor elke vrouw... Hij was een man -ofzo-, dus hij vond het wel bijzonde. "Ik heb alleen met wat Eevee's in de tuin gedoold" Ah, dat was fijn voor haar. Hij knikte kort naar haar en nam even een slokje van het bruisende water. "Jij ook nog wat gedaan vandaag?" Hij zuchtte even waarna hij het glad terug plaatste. "Vooral uhm... 'vergaderingen'," zei hij. "Naja... Vooral naar buiten staren en wachten tot alles voorbij is..." vervolgde hij toen. "En toen ben ik nog een van mijn nieuwe Pokémon gaan trainen... Of naja, kalmeren was het eerder," vervolgde hij rustig. Zarek was een schijtzak... Kon nergens tegen en begon gewoon om het minste te janken. Matt's manier van kalmeren? Een schop onder zijn gat.

Ze moest wel grinniken en kort keek de zwartharige even naar haar. "Wie is je nieuwe pokémon dan?" was haar vraag. "Zarek, een Axew," zei hij even. Een baby Pokémon om precies te zijn, maar die dingen moesten echt discipline hebben hoor. Hij was een persoon die zo in elkaar zat en tja, zijn Pokémon moesten ook zo zijn. "En kalmeren heb je hem bang gemaakt of zo?" Hij grinnikte even en knipperde rustig met zijn blauwe ogen. "Ah, ik denk dat iedereen in het begin wel bang van me is," zei hij even terwijl hij met een handje wuifde. Daarna keek hij toch even naar haar. Ze was toch ook zo geweest in het begin, toen hij haar in al die winkels had gesleurd... Hehe.

Ah. Hij was gewoon ergens te aantrekkelijk, dat het gewoon niet meer aantrekkelijk werd. Want yeah, zo werkte het inderdaad. "Tja..." begon de paarsharige. "Je vroeg er ook wel een beetje om, om bang gevonden te worden" Hij grijnsde even en keek even kort naar haar met zijn blauwe ogen. Tja, wat kon hij eraan doen heh? "Hm, je leert anders zo wel veel mensen kennen," zei hij even kalmpjes, doelend op hun ontmoeting. De zwartharige had eigenlijk gewoon een heel grote neiging iedereen rond zich te hebben en gewoon alles mee te sleuren als gezelschap. Daarbij had hij verschrikkelijke verlatingsangst. Toen er echter sushi voor hen verscheen, keek hij even schuin op naar de ober, die kort knikte en terug verdween. Ook het enigste moment dat hij moest opkijken naar mensen, was als hij zat. Hehe. Hij keek terug even lachend naar de ander. "Smakelijk," Waarna hij zelf stokjes pakte en begon te eten. Hm, sushi~

Ze had geknikt op wat hij al grijnzend had uitgebracht. "Daar heb je helemaal gelijk in" Yeah, hij had altijd gelijk, uhu~ Kort grinnikte hij even, waarna hij kort door zijn haren ging met zijn hand. "Het is zo lekker" merkte ze op eenmaal ze aan de sushi was begonnen. Hij knikte lichtjes instemmend. Sushi was heerlijk. Het was echt veel te lang geleden dat hij dit had gegeten en daar had hij nu spijt van. Kort zuchtte hij even zachtjes, maar at rustig verder. "Sushi is altijd lekker~" zei hij even met een licht grijns eenmaal hij zijn mond leeg had. Daarna at hij gewoon verder.

Ze aten gewoon het meest lekkere dat er was, buiten een iets, maar dat kon Celes wel proeven als ze wilde~-sorry-. Al snel at hij rustig alles op. Hm. Het was best stil tussen hen. Geen idee waarom omdat Bo haar sexy cycloop wilde. Daarom moest hij ook gewoon naar haar kijken. Het duurde dan ook even, maar uiteindelijk was het allemaal op. Hij grinnikte even en legde de stokjes neer waarna hij even naar haar keek. Een lichte lach op zijn charmante kop. "Dat was lekker," klonk er even. Toen zijn holo Caster echter een keer trilde, leunde hij naar achter en nam hij het ding uit zijn broekzak. Hij las vluchtig het berichtje en stak het ding toen terug weg. Hij keek toen even schuin naar de ober, die meteen het knikje verstond. Hij zou de rekening dan alvast brengen. Toen zuchtte hij lichtjes. "Ik... Heb zo een afspraak, ik kan niet langer blijven," klonk er even. En ja, de spijt klonk toch wel door in zijn stem. Stom werk, kwam altijd overal tussen.

Ze lachte even naar hem, hij lachte lichtjes terug. "Oh is niet erg" zei ze. Kort knikte hij even, maar voor hij iets kon zeggen was ze al recht gaan staan. "Maar dan eu... ga ik alvast" zei ze. Wacht nee, nog niet gaan. "Ik zie je nog wel eens dan" Snel keek hij even rond. Hij viste wat geld uit zijn zak, gooide het op tafel en gaf even een teken dat het goed zat met de rest. Hij kwam overeind en wandelde snel dezelfde richting uit. Hij duwde de deur van het restaurant open en keek vluchtig rond. Echter was ze al verdwenen. Hij zuchtte even en legde een hand in zijn gezicht. De lange jongen draaide zich om en sloot lichtjes zijn ogen. Echter, toen hij deze terug opende, zag hij iemand staan. Hij was toch zeker 1m90 van lengte, maar nog steeds keek de zwartharige intimiderend op de gast neer. Echter gebeurde er iets. "Yo dude, leuk pakje, jij hebt vast wel iets op zak, geven," Excuseer me. Hij grinnikte even zachtjes en liet zijn hand naar zijn achterzak gaan. Echter reageerde de ander, die erg nerveus leek, snel. Hij schoot naar voren en haalde panikerig een mes over diens gezicht. Wel meteen werd hij op het linkeroog verblind, een stekende pijn. De twintigjarige werd tegen de grond gewerkt zo. Hij had ondertussen het vuurwapen in zijn rechterhand, met zijn linker had hij het mes van zijn gezicht weggeduwd. Hij zag enkel nog met zijn rechteroog... Ah dammit... Deze pijn was verschrikkelijk. Hij klemde zijn tanden op elkaar. Nu lagen ze daar dus. De jongen die op hem lag, duidelijk bang. Echter duwde Matthew al snel het geweer tegen diens slaap aan, waardoor de ander meteen een stukje banger werd, zijn grip op het mes verstrekte wat. Ondertussen voelde de grunt bloed langs zijn kaak gaan. Hij snoof afkeurend en spande zijn spieren aan, waardoor de ander geen kans maakte om het mes in diens oogkas te boren. Toen de ander nog steeds het probeerde vond hij het wel genoeg. Hij trok het geweer terug, maar richtte dit op zijn onderste deel. Hij trok aan de trekker. Boem. De zwartharige grinnikte toen de ander even verstarde van de pijn. Toen gaf hij een trap in diens buik en duwde hij deze van hem. Eenmaal deze van hem was, kwam hij even overeind. Hij richtte het wapen op diens borstkas en knalde nog een kogel daar. Daarna stak hij het vuurwapen terug waar het hoorde. Toen ging zijn hand even door zijn haren... Maar ah... Deze pijn. De trillende man werd al snel vergeten en hij draaide zich om. Een ziekenhuis moest hij zoeken... Hij moest echt een spiegel hebben... Zijn oog... Het was gewond, dat wist hij.