Kayin had zich zeker goed voorbereid voordat ze eindelijk voor de gym stond om de gymleider, Roxanne, uit te dagen. Met haar moeder aan haar zijde stond ze voor de ingang, twijfelend of ze er wel echt klaar voor was of niet. Ze had een tijdje weer thuis doorgebracht omdat ze toch in de buurt was, maar was nu aangemoedigd door iedereen in haar familie om de gym uit te dagen en haar eerste badge hopelijk binnen te slepen. Kayin maakte zich echter nog steeds zorgen. Ze vermoedde dat Clementine en Evora sterk genoeg waren, maar wat als het niet zo was? Dan durfde ze straks nooit meer een gym binnen te wandelen. Ze was heel erg bang dat haar Pokémon erge wonden zouden oplopen, maar zoiets was nou eenmaal niet te voorkomen bij gevechten.
Haar moeder legde liefkozend een hand op haar hoofd, waarop Kayin probeerde op te kijken. Veel zag ze niet door haar pluizige haar en de pet op haar hoofd, maar de hoorde haar moeder grinniken en dat was al genoeg. “Veel succes. Het komt vast wel goed,” sprak de vrouw, waarna ze haar hand verplaatste naar de rug van Kayin en haar als het ware de gym in duwde. Een harde duw was het niet; daar was de vrouw veel te zachtaardig voor. Kayin vond het jammer dat haar moeder niet mee kon, maar zij had vandaag een hele belangrijke vergadering. Ze hadden afgesproken dat na het gevecht en de vergadering ze beide zouden vertellen hoe het ging. Alleen al daarom wilde Kayin het halen.
Ze stapte de gym binnen en werd meteen begroet door het enorme strijdveld. Het zat vol met stenen en rotsen, precies zoals verwacht van een steen gymleider. Roxanne was er ook en liep met een glimlach Kayin’s kant op. “Hey daar!” begroette ze haar uitdager. “Ben je hier voor een gymgevecht?” Even was Kayin bang dat haar gevraagd werd of ze er niet te jong voor was, maar dat kwam tot nu toe niet. Ze knikte daarom maar gewoon, te erg onder de indruk van de vrouw om een woord uit haar keel te krijgen. Roxanne scheen het alleen maar aandoenlijk te vinden. “Net met je reis door de wereld begonnen, of niet?” vroeg ze. “Ik weet nog dat ik zo jong was. Het is even wennen, maar het is het allemaal waard. Bij deze neem ik je uitdaging aan.” Haar woorden waren waarschijnlijk geruststellend bedoeld, maar dat effect werd volledig weggevaagd door die laatste zin. Kayin was nerveus. Ze twijfelde of ze wel wilde vechten. Roxanne begon haar twijfels op te merken en verving de glimlach voor een wat zorgelijkere uitdrukking. “Hey, als je er nog niet klaar voor bent hoeft het niet. Mijn gym is altijd nog open.” Kayin keek van haar weg, nadenkend over dit voorstel. Ze had het eigenlijk al een week uitgesteld. Vechten was eigenlijk zo erg niet, alleen als haar Pokémon gewond raakten raakte ze van slag. Ze moest gewoon rustig adem blijven halen en meteen hierna naar het Pokécenter. Dat kon ze wel. Ze keek weer op en verzamelde de moed om eindelijk toch maar eens te spreken. “Nee, het is goed. Ik wil u uitdagen.”
vs 
Nadat Kayin wat persoonlijke informatie had gegeven en beide trainers elk aan één kant van het veld stonden, kon het gevecht beginnen. De scheidsrechter legde de regels uit en hief vervolgens zijn vlaggen op om aan te geven dat het begonnen was. Roxanne stuurde haar Geodude het veld op en Kayin liet Evora uit de Pokéball. De Riolu scheen erg blij te zijn dat ze weer buiten was, hoewel de omgeving haar kort verwarde. Ze herstelde zich echter al snel en nam een actieve houding aan. “De uitdager begint,” zei Roxanne van de andere kant van het veld, en daarmee begon Kayin aan de eerste aanval. “Oké, uhm… Evora, gebruik je Force Palm!”
Evora kwam in beweging. Ze rende op Geodude af en sloeg haar handpalm tegen de steen Pokémon aan. Waarom Roxanne het liet raken was Kayin eerst onduidelijk, maar haar tegenaanval werd al snel gemaakt. “Geodude, grijp haar vast!” Zoals opgedragen greep Geodude met zijn sterke stenen hand de arm van Evora vast. “En nu een Magnitude!” Met zijn losse hand sloeg Geodude krachtig op de grond. De klap was zo hard, dat het gehele gebouw leek te trillen. Kayin moest opletten dat ze niet om viel en ook Roxanne leek even haar evenwicht te verliezen – en dat terwijl zij dit soort klappen gewend zou moeten zijn. Evora kreeg de klap het hardst te verduren. Zij stond enorm dicht bij Geodude en werd ook nog eens vastgehouden, waardoor ze zich op geen enkele manier kon beschermen. Ze zag er nu al uitgeput uit, en dat van één rake aanval. Kayin werd opnieuw bang dat dit een verkeerde keuze was geweest. Ze wilde al het gevecht stoppen, maar Evora keek om met een blik die haast smeekte om door te zetten. De Riolu hield niet van vechten, maar voor Kayin wilde ze haar best doen.
Het donkere meisje knikte en herpakte haar moed. “Uh, doe Counter Evora!” sprak ze haar Pokémon toe. Een slimme zet, aangezien Counter de dubbele schade zou doen van wat Geodude haar had aangedaan en Evora had flinke schade opgelopen zonet. Ze sloeg Geodude terug, welke haar losliet en nu zelf er uit zag alsof hij niet lang meer door kon vechten. Kayin wist echter dat ze niet overmoedig moest worden. Geodude werd opgedragen om een Rollout aanval te doen. Hij gooide zichzelf met zijn armen de lucht in op zo’n manier dat hij meteen met flinke vaart door kon rollen. “Evora, gebruik Quick Attack om het te ontwijken!” De jonge Riolu sprong aan de kant met een witte straal achter zich aan. Geodude wist echter zijn baan om te keren en de andere kant op te rollen. Zijn snelheid bouwde zich langzaam op, en hoewel Kayin trots was dat Evora ook de tweede keer dat Geodude op haar af kwam uit zichzelf ontweek met een Quick Attack, wist ze niet of ze snel genoeg zou zijn voor een derde. Al snel bleek dat Kayin gelijk had: de Riolu werd voordat ze nog eens opzij kon springen door de rollende steen geraakt en knalde iets verderop tegen een steen aan. Het deed Kayin pijn om haar Pokémon zo te zien, zelfs toen ze opstond en duidelijk nog door wilde vechten. Hoe kon ze dit ooit winnen?
Geodude bleef door rollen. Zijn snelheid nam alleen maar meer toe, en hoe sneller hoe sterker de klap, toch? Kayin raakte even in paniek, maar herinnerde zich toen een aanval die Evora kende die misschien zou helpen om op zijn minst de volgende klap te overleven. “Gebruik Endure!” Geodude raakte haar opnieuw en als Evora haar aanval niet op tijd had uitgevoerd was het haar einde geworden, maar het lukte haar om te blijven staan met het laatste beetje energie wat ze in zich had. “En nu Force Palm!” riep Kayin vlug, wetend dat ze nu een makkelijke opening hadden om aan te vallen. Evora hief haar poot en sloeg krachtig op de Geodude. Zo krachtig, dat de steen een stuk naar achteren rolde. Even dacht Kayin dat hij was uitgeschakeld, maar dat was helaas niet zo. “Geodude, maak het af met nog een magnitude!” hoorde Kayin de stem van Roxanne zeggen. Kayin rende bijna het veld op om haar Riolu te redden, maar zelfs als ze dat gedaan had was ze te laat. Geodude sloeg, weliswaar minder krachtig dan hiervoor, op de grond en veroorzaakte een trilling in de grond, welke genoeg was om Evora van haar poten af te krijgen. De Riolu stond niet meer op en werd door de scheidsrechter als niet in staat om verder te vechten verklaard.
vs Tranen stonden in Kayin haar ogen, maar ze moest door vechten. Ze had Clementine ook nog, en hoewel ze de Surskit nooit als heel krachtig zou beschrijven was ze heel behendig en dat kon ook van pas komen. Bovendien was Geodude ook bijna uitgeschakeld. Er zou nog één aanval nodig zijn, gokte ze.
Ze wierp de Pokéball van Clementine de lucht in en de Surskit verscheen op het strijdveld. Ze keek Roxanne twijfelachtig aan, nog steeds met tranen die ze toch maar uit haar ogen veegde met haar hand. “Uitdager mag beginnen?” vroeg ze, waarop de gymleider moest lachen. “Sure,” zei ze. Kayin haalde diep adem en riep toen het eerste bevel naar haar Surskit. “Bubble aanval, Clementine!” Het water insect wachtte niet en vuurde meteen de bubbels af naar de Geodude. Ze had er op gehoopt, maar ze had niet verwacht dat Roxanne dit aan haar voorbij liet gaan en het kwam dan ook niet als een verrassing toen ze in de tegenaanval ging. “Rol ze kapot, Geodude! En rol daarna direct op de Surskit af!” Geodude maakte eenzelfde soort beweging als eerst en gooide zichzelf de lucht in, om vervolgens met een flinke vaart op Clementine af te rollen. De bubbels werden gemakkelijk gebroken en deden schijnbaar niet veel schade, wat het jonge meisje erg teleurstelde. Daar hadden ze nog wel zo hard op geoefend… “Maak het een Bubblebeam Clem!” riep ze vlug, hopend dat de aanval sterker maken wel zou helpen. Eerst dacht ze van niet, maar de sterkere bubbelstraal scheen toch de Geodude te vertragen en vlak voor hij bij Clementine was lag hij zelfs helemaal stil. Kayin was diep onder de indruk van haar Pokémon, maar boven al trots. “Goed gedaan Clem!” riep ze vrolijk. Vooral toen de scheidsrechter Geodude als niet in staat om verder te vechten verklaarde werd ze ontzettend vrolijk. Clementine had niet eens schade opgelopen bij dit gevecht. Dan kon ze de volgende vast ook wel aan.
vs 
Roxanne riep Geodude terug en liet haar volgende Pokémon verschijnen. “Ik ben onder de indruk, Kayin. Je bent echt een goede trainer,” sprak de gymleider het jonge meisje toe. Ze reageerde hier op door verlegen te glimlachen. “Ik hoop oprecht voor je dat je wint. Maar nu eerst: Nosepass, Harden!” Toen Roxanne haar Nosepass toesprak werd Kayin even bang dat het een offensieve aanval zou zijn. Daar was ze namelijk niet op voorbereid. Ze had gedacht dat zij weer mocht beginnen. Het viel allemaal mee, maar de verhoogde verdediging van Nosepass kon wel een probleem vormen. Clementine’s aanvallen waren al niet bijzonder sterk…
Toch gaf Kayin niet zomaar op. Ze geloofde in haar Pokémon. “Gebruik je Quick Attack om het veld af te leggen en een Bubble om Nosepass te verzwakken!” droeg ze op. Clementine gebruikte haar snelheid om zich over het veld te verplaatsen en zocht punten op van waar ze de Bubble makkelijk af kon voeren. Het was geen vlekkeloze techniek, en twee aanvallen tegelijk doen was nog wat verwarrend voor de insect Pokémon. Het was dan ook geen wonder dat toen Roxanne haar Nosepass vroeg om het te ontwijken, dit hem lukte. Zelfs de tweede en derde bubbelstraal werden gemakkelijk ontweken. Sterker nog, deze ontweek hij alleen maar sneller. “Oké Nosepass, laat maar eens zien wat je kunt. Tackle!” Nosepass had tot nu toe niet veel bewogen, daarom schrok Kayin er van toen de steen Pokémon plotseling met een rotgang op Clementineaf kwam. Ze kon het niet meer ontwijken en werd hard geraakt en bijna tegen de stenen aan geknald, maar in de lucht herstelde de Surskit zich en ze ving zich op met haar lange, dunne pootjes tegen een rots aan. Kayin zag hier een mogelijkheid om aan te vallen in. “Clementine, gebruik Mist!” Zoals gevraagd liet Clementine een dichte laag mist ontstaan. “En nu Quick Attack van steen naar steen! Probeer Nosepass te raken nu hij je niet kan zien!” Kayin kon ook niks zien en ze hoopte Roxanne ook niet. Er waren geluiden te horen van beweging maar of er veel schade gedaan werd wist Kayin niet. Quick Attack zou niet effectief zijn dus eigenlijk was het vrijwel onmogelijk dat dit de goede hoeveelheid schade zou aanbrengen…
“Thunder Wave!” De woorden waren nauwelijks uitgesproken door Roxanne of er schoten al bliksemstralen door de mist wolk. Kayin kon zich er nog net van weerhouden om niet geschrokken te gillen. Het was maar een Thunder Wave. Een verlammende aanval. “Clem! Val hem aan met Bubblebeam!” Ze hoopte dat haar Pokémon tegen de verlamming kon vechten en Nosepass kon raken met haar Bubblebeam aanval. Eerst leek het er op dat er niks gebeurde, maar toen klonk wonderbaarlijk genoeg het geluid van een Nosepass die geraakt werd door bubbels. Er verschenen er zelfs een aantal buiten de mistwolk, die hadden waarschijnlijk hun doelwit gemist. Roxanne zag ze ook. “Nosepass, kijk door die mist heen! Het is tijd voor Rock Throw!” Ze leek door te hebben dat haar Pokémon nu echt verzwakt was en ging voor een sterke tegenaanval. “Clementine, kom de wolk uit!” riep Kayin, maar ze zag haar Surskit nergens verschijnen. Ze hoorde wel een steen iets raken en vreesde het ergste. Het had er zo op geleken dat ze eindelijk in het voordeel was, maar nee…
De mist trok op. Het veld werd weer zichtbaar en Clementine en Nosepass kwamen allebei weer tevoorschijn. Beide hadden duidelijk klappen gehad, maar de Surskit zag er toch echt het slechtst uit. Die laatste Rock Throw had haar weinig goeds gedaan. Kayin begon te twijfelen of ze dit wel echt kon winnen, maar besloot om er het beste van te maken. “Bubblebeam nog eens!” riep ze daarom. Een sterkere aanval had Clementine niet, dus moest ze het er mee doen. Bubbels werden in een straal op Nosepass afgevuurd, maar hij werd opgedragen om er tegen in te gaan met een Tackle. “Kijk uit Clem!” waarschuwde Kayin. Gelukkig op tijd voor de Pokémon om het te ontwijken. De kever Pokémon maakte een enorme sprong en hing nu in de lucht boven Nosepass, wat Kayin een idee gaf. “Clem! Land op hem!” De Pokémon had duidelijk nog niet helemaal door wat Kayin van plan was, maar luisterde alsnog. Ze landde op het hoofd van Nosepass en hield zich stevig vast met haar dunne voetjes. Ze moesten nu snel handelen. “Bubblebeam!” Haar sterkste aanval, opnieuw, maar deze keer onmogelijk om te ontwijken. Clementine gebruikte zo veel kracht in haar aanval dat ze zichzelf de lucht in lanceerde. Het kon niet anders dan dat het Nosepass veel schade deed, maar was het genoeg om hem uit te schakelen? Kayin was er onzeker over, maar misschien lag het geluk aan haar kant.
