Slacking.

<sub>Met een lichte frons keek ze omhoog. Het was bewolkt dus ze kon geen sterren gaan kijken vannacht, jammer. Het was niet alsof er nog veel andere dingen te doen waren; ja het was een patrouille en ze maakte wel haar rondjes, maar als er niemand was om op te pakken had ze er alsnog niks aan en dan kon ze zich enkel gaan vervelen. Met Mittens of met Crocs spelen was ook out of the question omdat ze dan dus niet meer recht bezig was met haar taak en dat was niet de bedoeling. Ze had nog nooit echt iemand naar huis moeten sturen, of iets dergelijks, tijdens deze patrouilles… Dat was best wel een anticlimax.
Oh een automaat, jippie. Graaiend in haar zak, met het puntje van d’r tong tussen haar lippen uitkomend, wist ze was muntjes bij elkaar te krijgen. Misschien zou wat suiker helpen om haar wat enthousiaster te maken. Er zat genoeg suiker in cola, meer dan genoeg. Rustig opende ze het blikje, maar hoorde – terwijl ze dat deed – een ander geluid. Ze draaide zich om, inspecteerde de omgeving met een strakke blik. ‘Hallo?’ Het liefst wilde ze eigenlijk dat het een onbekend iemand was, eindelijk iemand die ze naar huis zou kunnen sturen – maar dat wilde ze eigenlijk ook omdat ze op het moment niet echt actief leek en zo liever niet gezien wilde worden door andere Team Rocket leden…

OOC; Eerste post voor Allison!</sub>

_{Het licht afkomstig van de lantaarnpalen verlichtte de straten, maar op de plek waar zij stond was het enige licht afkomstig van de machine. Vandaar dat ze de wolken ook wat beter had kunnen zien, hoewel ze eigenlijk gehoopt had op sterren. Niet dat ze ook maar iets af wist van sterrenbeelden – maar dat hoefde nog niet te betekenen dat je er niet van kon genieten. Gezien ze toch niet echt verwacht had om iemand tegen het lijf te lopen… Niet iemand die interessant was althans.
Het tegendeel werd toch bewezen wanneer het geklak van hakken te horen was en na haar ietwat domme hallo klonk er een antwoord en kwam iemand in beeld. Met grote ogen keek ze naar de ander, leek even bevroren te zijn omdat die persoon wel de laatste was die ze verwacht had om hier te zien. ‘Allison?’ kwam er ietwat onthutst over haar lippen. Ze wist zeker dat ze geen waanbeelden was… Het kon toch ook niet dat iemand een grapje met haar uithaalde? Want niemand wist eigenlijk hoe ze naar haar leidinggevende keek. ‘Wat doet U hier?’ Met een lichte frons keek ze naar de jonge vrouw. Ondanks dat ze niet tutoyeerde kwam het ietwat… Bold over, maar Cora was en Cora en ze wilde graag antwoordden op haar vragen. Allison was daar geen uitzondering op.}

_{Door de uitleg moest de roosharige alsnog fronsen en moest ze haar best doen om niet door te vragen, besloot om haar woorden in te slikken. Het was waar dat Allison mensen kon opdragen om camera’s op te hangen zodat ze vanaf daar alles kon zien… Maar wellicht was een excuus om een frisse neus te halen ook gewoon fijn en terecht. Zij was degene die in eerste instantie had geklaagd over het feit dat ze teveel binnen zat, tegen de persoon die ze nu nog net niet aan het verhoren was over haar bewegingen om buiten te zijn. In plaats daarvan trok ze haar een mondhoek omhoog: ‘Aha, dat is begrijpelijk.’
Haar handen gleden naar achteren, hield het blikje losjes vast aan de bovenkant en hield haar ene pols vast met haar vrije hand. ‘Ik heb niks te klagen,’ beantwoordde ze de vraag van haar baas, ‘Het is fijn om weer even mijn benen te kunnen strekken.’ Ze rechtte haar rug en wendde haar blik af – keek een willekeurig steegje in. ‘Het verbaasd me wel dat mensen toch niet zo dwaas zijn als ik had verwacht… Of ze zijn gewoon al goed afgericht, dat kan ook.’ Doelend op het feit dat het erg rustig was vanavond. Zelf wenste ze wel voor wat meer avontuur, maar op het moment maakte het haar niet meer zoveel uit: Allison was hier juist om te zien dat er geen ongewenste mensen meer op straat waren, dus was dat nu ook wat zij wilde.}