Quiet thief

Rustige wandelde ze verder, opnieuw zat haar Archen op haar schouder. Hij zat wat in te dommelen, maar omdat hij haar stevig vasthad viel hij niet van haar schouders af, wat het allemaal wel goed maakte. Ze strekte even kort haar armen en keek rustig rond. Ze wist niet echt goed waarom ze nu in een bos was, vast omdat het hier ook een beetje koeler was zeker. Ze haalde diep adem en zuchtte lichtjes. Daarna lachte ze toch even kort. Het was hier best fijn en het rook echt lekker. De zomer had echt zo zijn plus en minpunten, maar ze genoot van beide... En dat maakte het vaak chagrijnige type een erg optimistisch kind. Zij kon er bar weinig aan doen dat ze zo chagrijnige was met momenten. Mensen maakten haar gewoon zo nijdig soms... En daar werd ze echt niet goed van. Daar werd ze gewoon altijd niet goed van... Punt uit. Toen ze dan ook opeens iets hoorde, keek ze lichtjes op. Ze had het niet opgemerkt, maar het was een beest geweest. Wel meteen spotte ze een meisje van rond haar leeftijd die tegen een boom ging gaan zitten. Ze was bezig met een Pokéball. Het blauwharige kind keek even lichtjes op. Heh. Wat deed ze daar? "Als je wil zonnen ga je beter naar het strand," was haar droge opmerking. Ze wist haar situatie niet en hoe het allemaal bij haar lag, maar ze wist wel dat dit kind haar nu al de spuitgaten uit irriteerde.