{ Cozy cave

Geen flauw idee waarom ze nu in een grot zat... Ze had kunnen zonnen... Ja nee, ze was niet zo'n grote fan van het zonnen, maar haar bleke huid verdiende wel een tintje bruiner te zijn... En snel ook. Ze leek wel een melkfles met die benen van haar. En daarbij had ze ook nog eens meestal haar korte rokje ook vaak aan, hielp echt. Ze zuchtte even en voelde hoe de staart van haa Archen rond haar nek ging. Het gaf haar wat warmte in deze koelte. Ondanks dat was ze eigenlijk best blij dat ze hier was. Buiten was het echt warm... So yeah. Een beetje verkoeling kon nooit kwaad eh. Ze haalde diep adem. Nu was ze wel blij met haar levende sjaal. Het verwarmede haar nek genoeg om haar geen koelte te geven. Opeens hoorde ze echter stemmen en wel meteen trok ze een wenkbrauw op. Hm? Opeens kwam een ei voor haar voeten gerold en kwam ie daar tot stilstand. Even trok de grunt een wenkbrauw op, maar al snel bukte ze zich en tilde ze het ding op. "Ik heb je baby," zei ze even droog in de grot.

Opeens gegrom, gloeiende ogen. Wel meteen trok ze een wenkbrauw op. Ook hallo. Meteen reageerde Cassiel en opende hij zijn bek om te gaan krijsen zo luid hij maar kon. Het vulde de grot met een oorverdovend geluid die haar zeker irriteerde, maar ook haar gezelschap moest irriteerde, vast meer dan haar, want zij was het immers al gewent. "Wat ben ik ook een goede moeder" Hoorde ze opeens en opeens merkte ze een ander wijf op. Een kind was het, ookal was ze vast even oud als haar, maar dat kon Axelle bar weinig schelen. "Ik denk dat ze het wel snapt" zei ze nadat er nog gegrom kwam. Er kwam antwoord van haar kant door het felle gekrijs van haar Archen. Even stak ze haar handen uit, duidelijk met het feit dat ze het ei zo terug zou geven. "Hier heb je je baby terug," zei ze even met en zucht. Ze moest echt geen eieren. Het enige jonkie die ze had, of waar ze voor zorgde, was Cassiel en daar stopte het bij. Verder had ze Zoë om voor die dingen te zorgen. Echter keek de gevogelte op haar schouder even met vernauwende ogen naar de bijstanders, duidelijk niet tevreden met hoe de Ninetales hen eerst had begroet. Toen volgde een derde kreet. Naja, zij was het gewend.

Het ei werd uit haar handen genomen. Thank you, ze was namelijk zo van plan het te laten vallen. Nuja. Aan de ene kant was het wel een beetje onrespectloos voor wat erin zat... Maar aan de andere kant, ze mocht dit kind nu al niet, dan deed ze zo'n dingen. Over het algemeen was Axelle wel iemand die deze kinderen niet kon uitstaan. Het was een natuurlijke haat tegenover de mensheid. Had ze daar spijt van? Nee, eigenlijk niet. Het waren immers maar mensen. En ze wist best wel dat ze die dingen nodig had. maar ah, ze kon ook perfect zonder deze organismen leven. Het blauwharige meisje keek toe hoe ze de vlam doofde in diens hand. Echter leek de Ninetales het niet te willen opgeven. Nadat de ogen van de Archen ook lichtjes begonnen te gloeien, keek ze toch even schuin naar haar kip. Ze wilde stiekem wel weten wat hij van plan was. Hij leunde wat naar voren, maar bleef op haar schouder zitten. Hij had haar stevig vast en zijn staart, die ergens midden in de lucht bungelde, zorgde voor een uitstekende balans van de kip. Ze zuchtte lichtjes en keek even rond. Zij had niks te zeggen... Nuja, eigenlijk wel. "Zal dit een staarwedstrijd worden of moet ik mijn kip al tegenhouden?" zei ze lichtjes geïrriteerd. Ze kon de Pokémon van de ander immers niet inschatten. Daarbij zou ze Cassiel niet gewoon laten aanvallen. Stel je voor dat zij vast zat in die grot doordat het instortte. Kon haar een moer schelen dat dat wijf en die vos erin zaten, maar haar eigen leven en dat van de fossiel Pokémon waren toch een tikkeltje belangrijker in haar ogen.