The reflecting cave

<sub>"Ontwijk en doe je Detect". Marcus zijn stem galmde door de holle gangen van de Reflection Cave. Zijn Treecko ontweek een grote rots die wit gloeide. Hij landde soepel op de grond en stak zijn armen voor zich uit. Zijn ogen begonnen blauw te gloeien en hij stopte een tweede Ancient Power aanval midden in de lucht. De steen zweefde op en neer en viel toen met een doffe klap op de grond. De Carbink die een eindje verderop boven de grond zweefde zoemde boos en vuurde nogmaals een Ancient Power af. Daarna begon hij rond te tollen als een gek en liet hij een Sharpen aanval zien. Rhaegal ontweek met een salto over de rots heen en landde weer op de grond. "Goed zo". Prees Marcus hem, de voldoening duidelijk door laten schemerend in zijn stem. Hij had enorm hard getraind om hem op niveau te krijgen met de andere en hij moest toegeven, ondanks het feit dat hij nog niet geëvolueerd was na die tijd, hij al dicht bij zijn teamgenoten kwam. Hij was enorm snel en lenig, en door zijn speciale handen en voeten kon hij op rechte oppervlakken kruipen. Iets wat tot nu erg handig bleek. "Agility". Riep Marcus toen de Carbink een Reflect op begon te zetten. Rhaegal sprong vooruit en rende zigzaggend op de Carbink af. "Energy Ball". Riep hij vervolgens. Rhaegal vuurde de gifgroene bollen op de Carbink af. Die ontweek en tackelde Rhaegal. Hij werd achteruit geslagen door de pure kracht van de rots, die natuurlijk niet meegaf. Hij herstelde zich en balde zijn handjes tot vuisten. "Treecko tree ..". Gromde hij boos naar de Carbink. Die gaf antwoord op een even boze toon. Het was Marcus zijn schuld dat de Carbink woest was. Toen hij de vreemde spiegelende grot in kwam en het ding zag vond hij het een perfect moment om met zijn Treecko te gaan trainen. De Carbink vuurde een rots op Rhaegal af. "Doe nogmaals je Detect". Opnieuw begonnen zijn ogen te gloeien. De rots minderde vaart en bleef zweven voor de uitgestrekte palmen van Rhaegal. Zijn lijfje begon opeens puur wit te gloeien en hij begon te evolueren. Toen de witte gloed optrok viel de rots met een doffe dreun neer en kruiste de Grovyle zijn armen over elkaar. "Gro". Zei hij enkel en hij pakte het twijgje dat hij tussen zijn lippen had uit zijn mond. Carbink hervond nieuwe moed en vloog wild bewegend op de Grovyle af. Het was een Flail aanval. "Sla hem terug met je Slam!". Rhaegal opende zijn armen en ving de Carbink. Hij sprong omhoog en sloeg vervolgens de Carbink met een lange slag tegen de grond. Hij landde heel casual op de grond en kruiste zijn armen weer over elkaar alsof het niets was. Marcus grinnikte. Dit had hij nog niet eerder gedaan. Hij moest zich heel wat voelen nu hij geëvolueerd was. "Goed gedaan". Herhaalde hij en hij liep op hem af. Hij aaide hem over zijn hoofd en stak een sigaret op. Rhaegal stopte zijn twijgje weer tussen zijn lippen en liep naar een van de muren van Reflection Cave. Pas nu had hij goed het moment om eens goed zijn omgeving te bekijken. Door zijn speciale voeten gleed hij, in tegenstelling tot Marcus, niet weg op de gladde vloer. Hij liep naar zijn spiegelbeeld en bestudeerde die met grote ogen. "Gro?". Vroeg hij aan zijn spiegelbeeld en hij hield zijn kop scheef. Marcus liep voorzichtig zijn kant op, over de reflecterende vloer en voegde zich bij zijn pokémon. Die raakte zijn spiegelbeeld aan met zijn hand en leek erg geïntrigeerd door de muur. Zijn groene ogen gingen naar het spiegelbeeld van Marcus. Automatisch begon hij zijn trainers houding ook aan te nemen. Hij stak het twijfje een beetje vooruit in zijn mond, als een sigaret, en keek met een neutrale blik naar zijn spiegelbeeld. Marcus snoof en liep weg. Tijd om eens verder te gaan kijken wat er zich in deze grot bevinden zal.

Tot zijn opluchting verbleven hier geen Onix én waren er stukken in de grot waar het niet glad was. Hij had een zaklamp bij zich voor het geval dat, maar hij liep niet verder dan de paden die verlicht waren door grote gaten aan de bovenkant van de gang. Na zijn avontuur maanden terug in de Connecting Cave vond hij het helemaal prima om niet zo diep meer te gaan zoeken. Zijn Grovyle liep geruisloos achter hem aan maar hield alles goed in de gaten. Hij keek nieuwsgierig om zich heen, reageerde op geluiden en liep af en toe zelfs weg van Marcus om iets te gaan bestuderen. Rhaegal ging op zijn hurken zitten en bestudeerde een grote, glad gepolijste steen. De bovenkant zag er doodnormaal uit, maar toen hij hem oppakte en rond draaide in zijn handen zag hij dat de onderkant gespiegeld was. Hij legde zijn twee vingers op het oppervlak en voelde. Marcus stopte met lopen toen hij merkte dat Rhaegal niet meer direct achter hem liep. Hij keek om en zag nog net zijn gebladerde staart om een hoek steken. Hij liep terug naar hem en wachtte af. Hij had letterlijk alle tijd en was toch niet voor een speciale reden in deze grot. Enkel zijn nieuwsgierigheid had hem hier gebracht. Niets anders. Rhaegal stond op en hield de steen stevig in zijn vuist geklemd. Hij keek Marcus uitdagend aan alsof hij hem wilde dwingen hem te vertellen dat hij die steen los laten moest. De roodharige man haalde echter zijn schouders op en draaide zich om. "Laten we gaan, Rhaegal". En hij liep weer door op zijn originele koers.

Zijn voetstappen klonken hol en zijn benen waren moe tegen de tijd dat hij weer teruggekeerd was naar de ingang. Hij zonk neer op een steen en zuchtte heel diep. Zijn stompje begon zeer te doen. Iets wat steeds vaker voor kwam als hij moe was. Hij deed er absoluut niets mee, en toch deed hij vaak zeer. Hij wreef er grommend over en stak een sigaret op.</sub>

<sub>Marcus bleef abrupt staan toen hij merkte dat de gang waar hij nu heenging doodliep. Hij zag het einde en dat was zeer zeker geen uitgang. Fronsend stopte zijn Grovyle ook en keek even verbaasd omhoog naar Marcus. Die krabde aan zijn kin en pakte de sigaret uit zijn mond. Hij was er zeker van geweest dat hij de goede kant op gegaan was. Hij was op hetzelfde pad gebleven. Hij draaide zich resoluut om. Dan maar de goede weg terug vinden, er was nog één enkele optie, een gang die naar links ging aan het einde van het pad. Rhaegal liep vlak achter zijn trainer en keek om zich heen. Hij hoorde geritsel van kleine voetjes die bijna geruisloos over de koude grond rende. Maar hij kon niet vaststellen waar het geluid vandaan kwam. Hij besloot alert te blijven in het geval dat er gevaar zou dreigen. Marcus, die zich niet bewust was van het gevaar van een Sableye die perfect gecamoufleerd in de schaduwen naar hem loerde liep door. Zijn voetstappen klonken erg hol in de gang en verrieden aan elke pokémon in de dichtbije omgeving waar hij was.

Een flits schoot op hem af en even later voelde hij een brandende pijn door zijn rechterarm gaan. Hij slaakte een kreet en vloog achteruit, geschrokken duwde hij zijn rechterarm tegen zich aan, zoekend waar het vandaan gekomen was. Rhaegal sprong naar voren en kruiste zijn armen over elkaar. Hij ving een Shadow Claw op van de Sableye die zich had onthuld en een duivelse grijns op zijn gelaat had. Marcus kwam overeind en duwde zijn linkerhand tegen de snijwond die op zijn rechterarm zat. Het bloed sijpelde tussen zijn vingers door en hij grimaste van de pijn. "Vervloekt beest, Quick Attack!". Commandeerde hij Rhaegal. Die schoot pijlsnel naar voren en tackelde de Sableye. Echter toen ze contact hoorde te maken vervaagde Sableye en ging Rhageal recht door hem heen. Marcus vloekte. Hij was vergeten dat Sableye niet helemaal dark waren maar ook deels ghost. Normale aanvallen zouden hem dus niet deren. "Mega Drain!". De Sableye ontweek de aanval en voerde een erg goed gerichte Shadow Sneak. De schaduw van de Sableye leek langer te worden en gleed op Rhaegal af. Die deed enkele passen achteruit maar het mocht niet baten. De schaduw kwam omhoog achter de Grovyle. Die draaide zich geschrokken om. Een enorme knal gevolgd door een paars licht verscheen en Rhaegal zakte door zijn ene been. Doordat de aanval zo dichtbij was leek hij enkele tellen versuft. "Pas op!". Snauwde hij verhit. Rhaegal die keek op toen een Zen Headbutt zijn kant op kwam. Hij ging de Zen Headbutt tegen door zelf een Energy ball af te schieten. Toen die tegen de bol van de Sableye aankwam ontplofte ze en vulde de grot met rook. Kleine stukken steen brokkelde naar beneden en even vreesde Marcus dat de grot in zou storten. De Sableye sprong met lenige passen achteruit en begon te lachen. Het klonk vreugdeloos en erg spookachtig. Door de rook kon zowel Marcus als Rhaegal het beestje niet zien. Marcus keek naar zijn arm. Zijn hele hadn was rood van het bloed. De klauwen van de Sableye waren diep in zijn vlees gegaan. Marcus mocht van geluk spreken dat de klauwen niet over zijn stompje gegaan waren. Dan had hij durven wedden dat de pijn tien keer erger was. Zijn handen gingen naar zijn shirt. Hij kon moest zijn enigste hand vrij hebben en zijn wond bedekken. Hij was al zo kwetsbaar zonder rechterhand. Hij draaide zijn vuist in een lap van zijn shirt en trok. Met een krakend geluid van brekende vezels kwam een lap van zijn shirt los. Haastig bond hij die om zijn arm en knoopt hem met een slordige knoop vast. Het zat niet erg stevig maar hij zou het er maar mee moeten doen. Op de achtergrond waren Rhaegal en de Sableye druk bezig. Er klonken kreten, geknal en het geluid van stenen die braken. Wat ze ook aan het doen waren zonder hem, het klonk niet erg mild. Marcus wendde zich weer tot het gevecht en kon nog net opzij duiken toen een rotsblok rakelings langs zijn hoofd suisde. Rhaegal sloeg een strijdkreet en raakte de Sableye met een Detect aanval. De Feint Attack die zijn kant op kwam werd afgeweerd en de Sableye vloog naar achter. Hij maakte een perfecte ronde salto en landde met een duivelse grijns op zijn twee voetjes, "Ik heb schoon genoeg van dit pest beest". Gromde hij zacht. "Gro!". Zei Rhaegal instemmend. "Raak hem met je Giga Drain!". Tot zijn opluchting wist hij de Sableye te raken. Zijn mondhoeken stonden nu naar beneden gericht en hij lachte niet meer. Hij schoot naar voren en vuurde een Confuse Ray af op zijn tegenstander. "Pas op!". Riep Marcus. Rhaegal kon niet op tijd wegduiken en de glimmende bollen raakte hem in zijn gezicht. Hij knipperde een paar keer verward met zijn ogen. Moeizaam probeerde hij het gedraai van zijn omgeving te stoppen. Hij legde zijn hoofd in zijn klauwen en zei koortsachtig "Groo..vyle ..". "Verman jezelf". Riep Marcus woest. Dit was nu niet de tijd, verdorie. Rhaegal wankelde van links naar rechts en was niet in staat om aanvallen te ontwijken. Shadow Sneak en Punishment raakte hem. Kreunend viel Grovyle voorover op de grond en kreunde hij. "Sta op! Sta op en vecht!". Brulde Marcus woedend. Rhaegal kwam overeind en deed een erg zwakke Giga Drain. Hij miste Sableye volledig en vloog omhoog. Hij raakte wat losse rotsblokken boven hem die op zijn hoofd regende. Half bewusteloos bleef Rhageal liggen. Marcus greep naar de bal van zijn Grovyle en stuurde Cersei er op af. De Shadow Ball die voor Rhaegal was bedoeld raakte Cersei. Die sloot haar ogen toen de bal haar tussen haar ogen raakte. Toen ze hem opende brulde ze woedend. De Sableye begon weer te lachen, draaide zich om en begon te rennen. "Niet zo snel!". Hij wist dat de Sableye hem alleen maar mee wilde lokken maar op dit moment was hij te boos om zich daar zorgen over te maken. "Achter hem aan, Cersei!". Riep hij. Cersei verdween een hoek om en een oorverdovende stilte viel in de grot waar Marcus nu was. Hij pakte zijn sigaret op die op de grond gevallen was en uitgegaan was. Hij stopte hem weer tussen zijn tanden en begon te lopen. Hij betwijfelde of dit het laatste was dat hij zag van de Sableye. Hij zou hem straks opnieuw tegen komen .. en dan zou hij er wel mee afrekenen. Er klonk een keiharde knal, gevolgd door een dreunend gevoel die door de grond trok. Even later kwam Cersei terug lopen met een erg triomfantelijke blik. Kleine vuurtjes brandde in haar vacht. Marcus glimlachte. Toen hij de hoek om kwam zag een gigantische brandplek zitten op de muur, er onder lag Sableye die zwartgeblakerd leek en niet meer bewoog. Opgeruimd stond netjes.</sub>