Such a lonely night~ (Nathan Malone)

[size=10]Al leek de Trapinch niet eng, ze was toch zeker wel sterk. Op level vijftig, daarbij op hetzelfde niveau horende als de helft van zijn team was Aella goed sterk ja. Ergens aan de binnenkant van zijn vest zat het logo van Team Rocket, er waren vast en zeker meer dan genoeg grunts welke te dom waren om te weten dat hij en bij Team Rocket hoorde, en dat hij ook nog eens een Agent was en dus boven hen stond. Nathan dacht terug aan het eerdere holo caster gesprek met Riddle, pft, was geen leuk grapje geweest hoor. Misschien dat zij het wel lollig had gevonden, maar hij echt absoluut niet. Nathan zou wel een manier vinden om haar terug te pakken, de jongen zou het ooit wel bedenken. Dan zou hij een mooie wraak actie hebben. Hij spotte verderop een figuur, leek dezelfde kant op te gaan als hem. Hm, daar maar eens wat aan doen dan hè. Hij versnelde zijn pas wat, nu pas werd het echt duidelijk wie het wel niet was geweest. Wat een toeval, gezien Riddle het nog diezelfde dag er over gehad dat ze op patrouille zou gaan. De jongen probeerde zo snel maat toch al mogelijk te gaan lopen, was uiteindelijk achter haar. "Boe!" riep hij, nogal hard in haar oren. [/size=10]

Mooi, ze leek echt helemaal niets foor te hebben. Pas toen hij echt achter haar stond, de roodharige omkeek en hij haar liet schrikken had het pas effect. Een hoge piep klonk en ze schoot vooruit, ook haar krokodil leek het niet verwacht te hebben. Hierdoor botsten deze twee tegen elkaar op waardoor Riddle viel, Croc op haar. Hij grinnikte kort, het was best grappig om te zien. Vooral toen ze haar wangen opblies en Nathan nors ging aankijken. Hij liep richting haar toe, om vervolgens met een glimlachje zijn hand uit te steken, zo ging hij haar nog eventjes wat duidelijk maken. Eerst was het overeind komen een opgave om te doen. Ach, gelukkig voor hen was het enkel Riddle nog. "Grapje~." klonk zijn stem geamuseerd. Hij zag er bij dit wel de grap in hoor.

Het gegrom van de Krokorok had hij dus volledig genegeerd. Op dat de jingen had gezegd dat het maar een grapje was, klonk en een zucht van de roodharige. Er klonk een sure, maar toch had de roodharige zijn hand gepakt. Hij trok haar op, zodat Riddle tegen hem aankwam. Een kleine glimlach stond op zijn gezicht. "Volgende keer word een dergelijk grapje als dat je pas deed op de holo-caster niet zo opgenomen." klonk zijn stem, zowaar dreigend. Het was maat goed dat als ze het even zou weten op wat voor plek ze stond. Nog steeds, zelfs na dat kleine 'dreigement' van eerder stond nog die glimlach op Nathan's gezicht. Te onschuldig voor wat hij zojuist had gezegd.

Het was te merken dan Riddle's ogen wat groter werden zodra de groenharige was uitgesproken, goed, mocht ze mooi weten dat hij het serieus nam. Het was even te merken hoe ze stil bleef, zijn woorden aan het verwerken met was hij zojuist precies had gezegd. Ze mocht er maar even goed over gaan nadenken. Een 'oke' klonk, als was deze amper verstaanbaar. "Zullen we dan maar gaan patrouilleren?" alsof er helemaal niets zojuist was gebeurd. Tja, het zou wel gewoon doorgaan natuurlijk. Iemand moest er zijn om de mensen in de gaten te gaan houden, die zich niet aan de regels hielden, 'tijd waren vergeten' of ook nog een bekende dat ze de weg kwijtwaren.

Hij werd niet aangekeken door de roodharige, welke de hele tijd naar de grond staarde. Ach, zo erg was het niet niet geweest hoor. Nathan had enkel wat duidelijk gemaakt, iets heel erg duidelijk zelfs. Hij hoorde het nog maar half dat er werd gesproken dat ze dat maar moesten doen. Hij liep al snel naast de roodharige, de patrouille vervolgend. Er heerste duidelijk een stilte, eentje die voor hem misschien wel prettig was. Een zuchtje ontsnapte zijn mond, ergens zou het wel eens prettig zijn als er misschien iets van een spanning zat in deze wandeling. Het werd anders binnenkort wel heel erg saai.