On The Run {Open}

Toen de roodharige aangaf dat haar pokémon een spoor volgde keek Lizzy even geïnteresseerd naar de Ninetales. Dante was niet echt een speurneus, kwam vast omdat ze meer mensachtig was en minder hond, dus de Riolu vragen of ze iets op wilde sporen was niet slim. Al kon Dante wel op magische wijze snacks vinden, maar dan ook alleen die zij zelf lekker vond. Het duurde niet lang en de Ninetales schoot naar voren. Nieuwsgierig keken Lizzy en Dante naar wat de pokémon had gevonden. Een grot. Ragya was gaan zitten en Aldrei maakte na een gebaar van haar trainer een vuurtje van de droge materialen die er lagen. Lizzy, die absoluut geen zin had in de regen te blijven staan, schoot ook naar binnen en keek wat bewonderend om zich heen. In een grot had ze nog nooit gezeten, maar met dit weer wist ze al bijna zeker dat ze morgen ziek was.. stomme gezondheid. Dante keek met grote ogen naar het vuur, de Riolu had nog nooit zo dichtbij de rode, gevaarlijke warmte kunnen komen. Lizzy wierp een blik op haar pokémon en schoot overeind toen ze zag dat de rode stof van de Riolu haar sjaal te zichtbij het vuur kwam. "Dante," snel greep ze haar maatje vast en trok die weg bij de rode vlammen. "Voorzichtig." Bezorgd keek Lizzy Dante aan, de Riolu keek terug, niet helemaal begrijpend wat er aan de hand was. 'Ruu?' met een scheve kop keek de pokémon haar trainer aan. "Pas gewoon op," zuchtte Lizzy, ze wist bijna zeker dat Dante geen idee had van het gevaar van vuur. "Je wil je sjaal toch niet verliezen." Geschrokken keek de Riolu naar haar sjaal, ze had het ding al haar hele leven, in geen duizend jaar dat ze het kwijt ging maken. Met een argwanende blik keek Dante vervolgens naar het vuur, alsof dat opeens op haar af ging komen om haar rode sjaal te stelen. Lizzy grinnikte en aaide haar pokémon een keer over haar kop, gekke Riolu.

Toen de Houndour dichterbij Dante kwam om aan die te snuffelen vergat de Riolu op slag het bedreigende vuur en stak vrolijk haar poot uit naar de andere pokémon. Het feit dat de vuurhond zich eerst dreigend, misschien deed die dat nog steeds, had op gesteld was compleet vergeten door de blauwe pokémon. 'Ruuu,' vriendelijk probeerde Dante haar nieuwe 'vriend' te begroeten, al twijfelde Lizzy er ernstig aan of de Houndour wel vrienden wilde zijn. Lizzy schudde haar hoofd, soms was de naïviteit van de Riolu echt verbazingwekkend. "Ben je al lang trainer?" besloot ze aan Ragya te vragen. "Ik neem aan dat je een trainer bent." voegde ze er snel aan toe, straks deed ze iets heel anders, al twijfelde ze daar ook aan. Trainer leek het beste bij het vurige meisje te passen. Aan Dante schonk ze even geen aandacht, de pokémon wist dat ze uit de buurt van vuur moest blijven en tja, als ze de Houndour boos maakte was dat gevaarlijk, maar het zou onbegonnen werk zijn om de Riolu uit te leggen dat de hond niet zo sociaal was. Dante moest het maar in haar eentje ontdekken, dat was beter. Misschien werd ze er wel meer volwassen van, dat was iets wat ze goed kon gebruiken, een volwassen Riolu. Al bleven het babypokémon, en wie had ooit van een baby met verstand gehoord?

Dante keek wat sip naar de Houndour, waarom wilde die geen vriendjes worden? Was ze geen leuke pokémon? Teleurgesteld liet de Riolu haar poot hangen en keek even hulpeloos naar haar trainer. Lizzy haalde haar schouder op wat de pokémon niet beter liet voelen. Zelfs het meisje wist niet wat er aan de hand was met de vuurhond. Maar Lizzy richtte zich al snel op de trainer van de Houndour en daarmee was de aandacht van Dante weg. Geïnteresseerd luisterde Lizzy naar Ragya, na jaren binnen te hebben gewoond had ze niet heel veel social skills, al had ze er heel wat nodig gehad om met Jane vrienden te worden, maar ze was blij dat het wel soepel ging. Ragya was een trainer en reisde al een lange tijd rond, echt heel lang. Hoe een kind van 10 kon overleven was een raadsel voor Lizzy, maar zij had haar hele leven mensen die dingen voor haar deden. Niet dat ze dat leuk vond, maar het wende wel snel. "Wat is je team dan?" vroeg het meisje nieuwsgierig toen ze had uitgelegd dat ze pas later een beter team had gekregen. Een donderslag doorkliefde de lucht en een doodsbange Dante sprong tegen haar trainer aan en duwde zich trillend tegen die aan. Wat verbaast keek Lizzy naar het blauwe hoopje op haar schoot. "Je gaat me toch niet vertellen dat je bang bent voor donder Dante?" mompelde ze tegen de pokémon. 'Ruu' kwam er van de bange Dante, dat was blijkbaar een ja. Donder was niet iets wat ze nooit eerder hadden beleefd, maar in een grot was het zeker enger dan in een groot, warm huis. Lizzy sloeg haar armen maar losjes om haar pokémon en keek Ragya wat hulpeloos aan. "Ik weet niet welke pokémon ik wil vangen," antwoordde ze nadenkend. "Thuis heb ik meer over dingen zoals economie en zo geleerd dan pokémon, dus ik denk dat ik eerst wat meer moet leren." Tja, van haar ouders had ze eigenlijk geen pokémon mogen hebben, nee, ze moest straks het bedrijf overnemen, voor reizen en plezier was geen plaats. Vreselijk.