Cinderblock Garden

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Werd haar wat ontwijkende reactie opgemerkt of niet? Het maakte niet veel uit, want Jun stelde wel een vervolgvraag op wat Fleur te zeggen had en dat gaf haar het idee dat haar plan gelukt was. Ze moest het zichzelf nodig in de oren knopen dat het niet erg was om te zeggen dat ze een vraag niet wilde beantwoorden, al vond ze deze vraag geen probleem. De angst dat er ander soort vragen gesteld zouden worden, echter, bleef actief, en dat zorgde voor een vrij naar gevoel waar ze mee rondliep. “Ja, zeker,” reageerde ze met een glimlachje. “De Pokémon in de schijnwerpers zetten lijkt me geweldig, want dat is tenslotte waar je een fokkerij voor start.” Tenminste, haar liefde voor Pokémon was haar reden. Er waren ook zat mensen die het voor het geld deden. Fleur niet. “Ik hoef geen beroemde breeder te worden of iets dergelijks, though. Zelf blijf ik liever buiten de schijnwerpers…” Zelfs als ze een bekende breeder zou worden, zou ze haar Pokémon centraal zetten. Wie zij was was niet belangrijk.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Fleur vond het belangrijk om de pokémon in de schijnwerpers te zetten, want blijkbaar is dat de reden waarom je een fokkerij starten. Iets waar Jun het niet helemaal mee eens was. Echt zijn pokémon in de schijnwerpers zetten wou hij niet, het ging er om dat hij verschillende soorten had. En ze allemaal even veel liefde en aandacht kon geven. Daarlangs als de blondine echt wou dat haar pokémon scheen en er uit sprong. Kon ze net zo goed mee doen aan een coördinator wedstrijd, tenminste dat was de gedachte van Jun. Echter durfde Jun nu ook niet te zeggen, dat hij daarom de fokkerij niet starten. Hij wou gewoon goed voor een pokémon zorgen en gelukkig maken. Echt er mee te pronken hoefde hij er niet, zolang ze gelukkig zijn en naar een goed baasje gingen. Op het volgende wat Fleur zijn kon hij zich wel bij sluiten. “Inderdaad daar ben ik het mee eens. Het gaat om de belangen van je pokémon,” reageerde hij dan ook terug.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Fleur had zo het idee dat Jun niet door had wat de echte bedoeling van haar tekst was, maar dat maakte haar helemaal niet uit. Beter werd haar niet gevraagd waarom ze niet in de schijnwerpers wilde staan. Misschien was ze wel gewoon verlegen of had ze enorme plankenkoorts. In elk geval vond ze niet dat het iemand die ze pas net had ontmoet echt veel aan ging – zelfs al had ze het Manny wel die eerste avond meteen al verteld. Nou was de ontmoeting met hem niet bepaald te vergelijken met de ontmoeting met Jun. Fleur liet het verder maar met rust en besloot zich te focussen op waar ze nou eigenlijk in de berry-velden stonden. Haar blik ging omlaag, naar de mand met berries, die een stuk voller zat dan ze zich herinnerde. Ze betrapte net Basile er op een berry in de mand te leggen en glimlachte dankbaar naar hem. “Ik zie dat jij beter oplet dan wij,” grinnikte ze, waarna ze met één hand hem een aai over zijn kop gaf. “Dank je, Basile. Is er nog een berry die je zou willen hebben als beloning?” De Minccino dacht kort na en knikte toen, waarna hij zich van de mand los liet en in een rap tempo in een richting begon te sprinten. Fleur had zo het idee dat ze achter hem aan moesten rennen, dus dat deed ze. Of Jun de energie had om mee te rennen wist ze niet, en anders zou ze haar wel weer opnieuw opzoeken. Dat was een kleine moeite.

Ze kwam uit bij een klein veldje een heel stuk verderop waar een paar hele interessante berries groeiden. Basile wees heel enthousiast naar één van de struiken. Schijnbaar wilde hij die hebben. Fleur keek echter eerst rond met een zorgelijke frons. “Basile, dat kan ik niet doen… Dit zijn de privé velden…” Nou moest ze kiezen tussen haar Pokémon blij maken en zich aan de regels houden. Ze wilde Basile niet boos hebben, maar ze kon het toch niet maken om zomaar iets te stelen…?

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Het gesprek werd even stil gelegd tussen de twee, aangezien Fleur even aandacht schonk aan haar pokémon. Iets waar Jun natuurlijk helemaal geen problemen mee had. In tegen deel je pokémon was misschien nog wel belangrijker dan een onbekend persoon. Echt de conversatie had ze niet mee gekregen van haar en haar pokémon. Want Jun had nu zelf even de tijd om rond te kijken of hij nog iets interessants zag. Maar al gauw werd hij afgeleid vanwege het feit dat haar pokémon er weer van door rende. Al gauw hadden ze hem gevonden en vertelde de blondine dat het prive velden waren. Jun dacht even na en zag van de berry boom wel meerdere staan. Dus een berry zou de eigenaar vast en zeker niet missen waarschijnlijk. “Als jij hem niet durft te pakken, en je pokémon mag het niet. Dan wil ik hem wel plukken voor je pokémon,” begon Jun. “Dan komen jullie beiden niet in de problemen, en daarlangs wie wordt er nou boos op twee pracht meiden en een lieve Minccino,” vervolgde hij verder terwijl hij een vriendelijke glimlach bracht naar de blondine.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Basile keek zijn trainer met een boze frons aan. Hij vond blijkbaar dat hij de bes wel mocht plukken, ondanks Fleur’s waarschuwingen. Ze verwachtte zelfs bijna dat hij het alsnog zou doen, maar zo ongehoorzaam was hij gelukkig niet. In tegendeel, hij wist zich prima te gedragen, zelfs als hij een andere mening had dan Fleur. “We vinden wel een andere bes voor je, oké?” stelde Fleur voor, waarna ook Jun een voorstel deed. In eerste instantie voelde ze zich er al niet prettig bij dat hij aanbood om het voor hen te doen, want dan zouden ze net zo goed medeplichtig zijn, maar dat ze hen pracht meiden noemde beviel haar ook niet. Het was natuurlijk bedoeld als compliment, maar in plaats van zo op de blondine te werken ontketende het een stortvloed aan onzekerheden. Zat haar haar wel goed? Was haar kaak niet te mannelijk? Had ze haar make-up wel recht gedaan en had ze wel waterproof gebruikt? Was dit een flauw grapje van Jun, om haar belachelijk te maken? Het ongemak was te zien op haar gezicht, zelfs al deed ze haar best om het te verbergen. In plaats van er op in te gaan, echter, koos ze er voor om alleen op haar voorstel in te gaan. “Nee, dat hoeft echt niet. Je hoeft jezelf niet voor ons in de problemen te werken.” Ze keek van haar weg, haar blik op de grond. Basile merkte de verandering in houding en blik op en rende bij de struik weg waar hij eerder had gestaan. Fleur was veel belangrijker dan zo’n stomme bes.

Hij klom bij haar been omhoog en nam plaats op haar schouder, om zijn wang tegen de zijkant van haar capuchon te drukken. Ze reikte naar hem met haar hand om hem te laten weten dat het wel goed kwam en dat ze zijn poging tot troosten waardeerde. Jun merkte nu natuurlijk ook op dat er iets was, dat kon niet anders. Om een poging te doen om het gesprek van haar emoties af te houden besloot ze nog iets te zeggen op het bessenpluk idee. “Als je geld betaalt voor een privé veldje, dan zou je ook niet willen dat iemand anders er dingen van pakte… Toch?” Ze klonk twijfelachtig. Haar onzekerheid sloeg helemaal door. Bah.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De blondine vertelde tegen haar pokémon dat ze wel een andere bes voor hem zouden vinden. Het duurde even voor dat de blondine had gereageerd op de voorstel van Jun. Tijdens het wachten had hij al en paar keer de neiging gehad om er een te plukken voor haar. Maar na een tijdje was daar toch het antwoord, ze vertelde dat het niet hoefde en dat ze niet voor hun in de problemen hoefde te werken. “Oke, maar deed het graag voor je,” reageerde ze terug begrijpend. Ook merkte Jun al gauw dat er iets mis was met Fleur en het werd haar allemaal meer duidelijker, toen haar pokémon naar haar schouder klom. En met zijn hoofd tegen haar capuchon ging zitten. Voor dat Jun haar kon vragen wat er was en hij iets verkeerds had gezegd. Vertelde de blond harige dat als hij betaalde voor een privé veld betaalde. Dat zij ook niet gewild had dat andere bessen pakte. Ergens waar ze wel gelijk in had, maar aan de andere kant kon een bes geen kwaad. “De mensen die er voor betalen, weten wanneer ze moeten oosten, daarlangs denk ik dat een bes missen geen kwaad kan,” vertelde ze haar mening. “Maar gaat het wel? Ik heb toch niks verkeerds gezegd he?” vroeg Jun toch maar aan de blondine. Aangezien ze nog niet helemaal oke er uit zag.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Waarom raakte ze nou zo van slag? En dat alleen maar om een stomme bes. Een bes, Arceus. Niet alleen voelde zij zich nu rot, maar Basile ook. Hij dacht dat het zijn schuld was, maar dat was het niet. Het kwam door de hormonen. Ja, het was zijn wens geweest die er voor had gezorgd dat ze van slag was geraakt, maar als ze die hormonen niet had gehad dan was dit zonder problemen afgehandeld.
Dat ook Jun de schuld naar zichzelf leek te trekken, maakte het niet veel beter. Fleur probeerde om zichzelf te laten kalmeren maar er kwam niet echt veel van. Misschien dat het hielp als ze weer probeerde te praten. Dat was op zijn minst een poging waard. “Nee, het ligt niet aan jou. Ik-” Ze kon zichzelf nog net op tijd tegenhouden voor ze haar grote geheim prijs gaf. Wat zou Jun wel niet van haar denken? Ze wilde niet dat mensen haar raar vonden, zeker niet als ze het idee had gehad dat ze goed met ze om had kunnen gaan.

“Ik denk dat ik even moet zitten,” bracht ze abrupt uit. Zitten en haar gedachten weer op één lijn zetten klonk niet verkeerd. “Weet je of hier een zitplek in de buurt is?” Ze waagde het om zich naar Jun om te draaien, zelfs al was het waarschijnlijk te zien dat er een paar tranen over haar wangen naar beneden waren gelopen. Ach, als ze er naar vroeg, kon ze altijd het excuus gebruiken dat het de regen was.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De blondine vertelde dat het niet aan hem lag, waardoor ze nu nog erger begon af te vragen wat er aan de hand was. Maar ze kreeg het gevoel dat er over door vragen misschien geen slim plan was. Jun begon na te denken wat hij moest doen, maar gelukkig begon Fleur te vertellen dat ze graag wou gaan zitten, en of ze wist of er een zit plek in de buurt was. Ze keek even om zich heen en zag al gauw een bankje. “Daar zie ik er een,” vertelde ze, terwijl ze er naar wees.

Jun liep alvast richting de bank, zodat ze het alvast kon droog maken voor de mede blondine. Maar op het moment dat ze er heen liep deden haar benen iets vreemds, waardoor ze over haar eigen benen struikelde en in de modder terecht kwam. Ze probeerde vlug op te staan, want ze voelde zich vies en keek hoe slecht haar kleding was. “Oh nee gadver,” zei ze. Haar kleren zaten namelijk helemaal onder de modder, ze kon wel huilen, omdat ze zich zo vies voelde. Jun had het ook nog niet direct door dat zijn pruik was afgevallen, maar al gauw zag hij iets geels in zijn ooghoek liggen. Zijn ogen werden even groter en riep “Nee niet mijn pruik, oh nee!” Ze knielde naar de modder in de hoop dat ze er niet in zou vallen en pakte de pruik op. Ze hield het recht tegen over haar, zodat het niet op haar kleding ging druppen. En ze keek even hoe slecht er aan toe was “Ik hoop dat hij nog te redden is,” vertelde ze met een sip gezicht. Echter had ze nog niet over nagedacht hoe Fleur op de gebeuren zal reageren, en of ze vragen had over het feit dat Jun een pruik droeg.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Fleur was ontzettend dankbaar dat er een bankje in de buurt was. Om een of andere reden had ze verwacht dat er geen zou zijn. Alsof mensen niet aardig genoeg waren om een bankje neer te zetten voor mensen die even wilden praten of moesten wachten op iemand. Het kwam waarschijnlijk door de emoties dat ze alles zo negatief in zag en ook meteen er van uit ging dat wat zij wilde onmogelijk was, dus was het een hele opluchting om te horen dat er wel een bankje was. Ze liep achter Jun aan, weinig aandacht bestedend aan de blondine voor haar omdat ze nog steeds zelf probeerde te kalmeren.

Dat Jun viel was echter onmogelijk te negeren. Fleur slaakte een gil toen ze het zag gebeuren, maar in plaats van naar voren springen in een poging om Jun te vangen sprong ze geschrokken naar achteren. Ze moest echt wat aan haar zelfvertrouwen doen. Ze wilde vragen of Jun zich niet al te erg bezeerd had en bezorgd naar haar toe stappen, maar raakte enorm afgeleid door de bos haar die nu opeens in de modder lag in plaats van op Jun’s hoofd. Fleur had geen idee wat ze er van moest denken. Ze herinnerde zich de tijd dat ze zelf een pruik droeg en even vroeg ze zich af of Jun ook transgender was, maar haar gedachten schoten over naar enge ziektes en het feit dat je ook je haar kon verliezen van chemo kuren en nu maakte ze zich zorgen dat Jun misschien ernstig ziek was of was geweest. Ze wist zichzelf uit haar gedachten te dwingen en een stap naar voren te doen, al was ze overduidelijk te laat om Jun overeind te helpen. “Gaat het?” vroeg ze met een klein stemmetje, haar best doend om niet naar het korte haar van Jun te staren. Het stond haar eigenlijk wel goed, al liet het haar enorm op een jongen lijken. Een probleem wat Fleur zelf ook had – nou ja, probleem? Ze vond lang haar sowieso mooier bij zichzelf, dus ze kreeg er niet echt vaak mee te maken.

Ze liet haar blik maar op de pruik rusten, omdat ze vermoedde dat dat minder naar was voor Jun. Bovendien maakte ze zich zorgen om het ding. Pruiken konden heel vervelend zijn om te wassen. “Ik denk het wel, gewoon veel shampoo er in en goed uitspoelen. Er zit niks plakkerigs aan, toch?” Jun had geluk gehad dat ze niet op een bessenstruik was gevallen. “Als er bessensap aan zat had je een groter probleem, denk ik.” Ze had eigenlijk nooit sap in haar haren gehad, maar ze kon zich voorstellen dat dat enorm ging plakken.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De blondine was naar haar toe gestapt en vroeg of het ging, met tranen in de ogen van Jun schudde hij nee “Kijk dan mijn pruik, ow hij was ook nog zo duur,” vertelde ze. Het feit dat haar jurk en kniekousen onder de modder zaten, merkte ze nu weinig van. Het ging haar nu meer over de pruik, want haar ouders hadden hem namelijk gekocht voor haar. Het was haar eerste pruik en wou er enorm zuinig mee zijn. Gelukkig wist de mede blondine het goed te maken door te zeggen dat veel shampoo zou kunnen helpen,en daarna goed uitspoelen. Ze vroeg ook of er iets plakkerig in zat, zoals bessensap want dan hadden ze een groter probleem gehad. Jun bekeek haar pruik goed en zag volgens mij niks van sap of iets plakkerig er in “Volgens mij alleen maar modder,” reageerde ze dan ook terug. Ze zuchtte even en vroeg “Denk wel dat ik het zo snel mogelijk moet uitwassen niet?” en keek de blondine aan. Ergens ging er in Jun’s hoofd ook rond dat ze misschien zou moeten vertellen over haar identiteit. Maar dat kon ook altijd nog als ze richting de pokécentrum liepen, of zo als nog even op het bankje gingen zitten, omdat Fleur zich niet zo goed voelde.