Cinderblock Garden

.

Op zijn opmerking dat hij niet vaak hoorde kreeg hij een verbaasde “is dat zo?” terug van de jonge dame. Blijkbaar had zij het juist anders som verwacht. Misschien zat het dan toch tussen in, dat de helft meteen een verblijf plaats zoeken. En de andere helft gewoon van hotel of pokémon centrum reisde. Misschien moet hij dit maar eens verder gaan onderzoeken, maar nu is dat moment nog niet zo ver. Ze vertelde ook dat het best mee viel met Team Rocket. Dat je wel mensen in uniformen zag op straat. Maar zolang je aan hun regels en de avond klok hield was het Arceus. Iets wat Jun ook handig vond om te weten. Aangezien hij gewaarschuwd werd. “Hmm oke, ja dan valt het inderdaad mee. Dan heb ik gewoon veel spook verhalen gehoord,” reageerde hij terug. Terwijl hij naar de blondine keek en haar en vriendelijke glimlach gaf. Jun zag nu ook dat de pokémon van Fleur de bessen aan het plukken was. En dat ook nog eens op een slimme manier deed. Hij bleeft met zijn blik op de pokémon en vroeg “Heb je meer pokémon? Of is dit je enigste?”

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Jun’s vriendelijke glimlach werd niet door Fleur weerspiegeld, want zij zette juist een ernstige blik op haar gezicht. “Verhalen heb ik ook genoeg gehoord. Een buurtgenoot van me is zelfs een Pokémon kwijtgeraakt aan Team Rocket,” vertelde ze. “Alleen ze kunnen je eigenlijk niks maken overdag. Stelen is nog steeds verboden, tenzij je zelf iets illegaals met je Pokémon doet. Dan mogen ze die van je afnemen.” Dat had Fleur eigenlijk een goed initiatief gevonden, de Pokémon afnemen van slechte eigenaren. Alleen had ze geen idee of ze Team Rocket met Pokémon moest vertrouwen na alle verhalen die ze had gehoord. Daarom zou ze extra goed op Basile blijven letten.
“Ik heb ook nog een Starly,” beantwoordde ze haar volgende vraag. “Haar naam is Anaïs. Ze houdt alleen niet van regen, daarom hou ik haar vandaag in de Pokéball.” Anaïs had de Berry Fields waarschijnlijk wel leuk gevonden. Misschien dat Fleur haar daar een andere keer mee naartoe nam. “En, heb jij ook Pokémon of ben je één van die zeldzame gevallen zonder?” Een gemeende glimlach stond op haar gezicht. Grapjes maken kon ze gelukkig nog wel.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Blijkbaar had de blondine iets verkeerds gezegd. Aangezien het gezicht van haar met gezel veranderde naar een ernstige blik. Blijkbaar had zij ook verhalen gehoord over Team Rocket. Door middel van wat de jonge dame vertelde. Werd Jun toch weer een beetje bang voor Lumiose. Maar daarlangs zorgde hij goed voor zijn pokémon. Tenminste dat denkt hij tenminste en voor zo ver hij weet deed hij dat ook. Nou hij dit in zijn hoofd had, begon hij toch enorm aan zich zelf te twijfelen.

Gelukkig begon Fleur al gauw te vertellen dat ze nog een Starly in haar bezit had. Alleen blijkbaar hield haar water pokémon niet van regen. Iets wat Jun een beetje merkwaardig vond voor een water pokémon. Daarom vroeg ze ook een beetje verward “Is Starly geen water pokémon?” Ze kreg natuurlijk de vraag terug. Jun knikte en zei “Ik heb ook pokémon in mijn bezit,” begon hij. Alleen twijfelde of hij de hele banden op dit kleine veldje moest los gooien. “Heb namelijk een Mime.jr, Sylveon, Teddiursa, Growlithe, Togepi, Bunneary en Sentret.” begon hij te vertellen. Nu ze er eigenlijk aan dacht, weet ze niet waarom ze nog in de bal zaten. Maar de regen was een goede reden om ze er in houden. Ook al zou Mime.jr het leuk vinden als hij het veldje kon zien. Daarlangs hiel hij er van om mee te reizen met de blondine. “Ze hebben ook allemaal een naam,” voegde ze nog ergens halve wegen er achteraan .Terwijl ze in gedachte was over haar Mime.jr.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Een water Pokémon? Fleur fronste. Nee, voor zo ver zij wist was Starly dat helemaal niet. “Starly is normal en flying type voor zo ver ik weet,” reageerde ze dan ook. Misschien was Jun in de war met een andere Pokémon. Staryu was namelijk wel een watertype en die namen leken best wel op elkaar. “Het is een klein, grijs vogeltje. Ik wil haar best een keertje aan je introduceren.” Oh help, wacht. Betekende dat dat ze nog een keer met Jun af zou spreken? Niet dat ze dat erg vond, maar contact bleef moeilijk en wat als Jun haar helemaal niet aardig genoeg vond om nog eens te zien. Dan stond zij nu mooi voor paal.

Jun noemde zelf een hele rits aan Pokémon die ze had. “Wow,” bracht Fleur zachtjes uit. Zo zachtjes dat het misschien niet opgemerkt werd. “Teddiursa, Buneary en Sentret zou ik zelf ook nog wel willen hebben. Normaal types zijn om een of andere reden zo leuk.” Ze wist de reden, maar ze zou het niet hardop zeggen. Dat ze zichzelf een freak vond en zich normaler voelde van Pokémon met dit type, hoefde iemand die ze pas net kende niet te weten. “Ik hoorde dat Buneary hier in de buurt te vangen is,” dacht ze vervolgens hardop. Misschien moest ze daar maar eens naar zoeken in de nabije toekomst. Jun zei dat al haar Pokémon namen hadden, en dat bracht een glimlachje op Fleur’s gezicht. Ze had de namen van haar Pokémon al genoemd, dus waarschijnlijk was het wel duidelijk dat zij ook iemand van de namen was. “Natuurlijk. Ik wil ook voor elke Pokémon een naam. Het zijn immers gewoon mijn vrienden, en ik ga mijn echte vrienden ook niet allemaal ‘mens’ noemen.” Het idee alleen al. Dat zou ontzettend verwarrend worden.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De mede blondharige vertelde dat haar Starly een normal en flying type pokémon was. Al gauw drong door Jun door dat hij zich vergiste met de water pokémon genaamd 'Staryu'. Ze kon zich zelf wel voor haar hoofd slaan. Daar langs schaamde ze zich zelf ook enorm erg. Zo'n grote blunder had ze eigenlijk nog nooit gemaakt. Ze begon ook te vertellen hoe de vogel er uit zag. Waar door Jun zich alleen maar meer begon te schamen. Maar door de omschrijving van Fleur viel het wel weer allemaal op zijn plaats. En had ze ook weer een beeld bij de Starly. Jun was best verbaasd, dat de mede blondine een hint gaf aan elkaar nog een keer te ontmoeten. Iets wat Jun natuurlijk niet erg vond, maar niet verwacht had. Aangezien ze in het begin van hun ontmoeting vertelde. Dat ze niet goed was in sociale contact. “Ja ik vind het goed, lijkt me leuk,” reageerde ze vriendlijk terug. Terwijl ze nog een glimlach er aan mee gaf.

Jun hoorde een zachte wow uit de mond van de jonge dame komen. Ze glimlachte even, maar probeerde het niet al te opmerkelijk te doen. Het waren inderdaad al wat pokémon wat ze in bezit had. En stiekem wou ze ook wel nog meer, zodat ze genoeg keuzen had in fokken. Het meisje vertelde dat ze de drie normal types van Jun ook nog wel zou willen hebben. Want ze vond dat op de een of andere rede leuker. Iets waar Jun zich wel bij kon aansluiten. “Daar heb je helemaal gelijk in,” reageerde ze dan ook terug. Jun knikte toen de jonge dame zei dat de Buneary in de buurt te vangen was. “Ik heb de mijne ook hier gevangen. Het is best dicht bij de Berry field,” reageerde Jun terug. Misschien had ze wat aan haar informatie.

Fleur vertelde dat ze voor haar eigen pokémon ook een naam wou geven. Aangezien ze haar menselijke vrienden ook geen mens noemde. Jun kon er wel omlachen om haar opmerking. En zei dan ook “Ja precies, daar ben ik mee eens. Daarlangs krijg je er ook een betere band mee.” Tenminste dat vond ze zelf altijd. Een pokémon dat je geen naam gaf. Zou je waarschijnlijk een mindere sterke band hebben. Dan met de pokémon dat je wel een naam gaf. Tijdens dat ze daar mee in gedachte was. Bedacht ze zich ook iets anders. Namelijk dat zij opzich ook de Teddiursa en de Sentret voor Fleur zou kunnen breeden. Maar ze kon ook begrijpen dat het meisje het liever zelf ving. “Als je wilt kan ik de pokémon die je wilt ook breeden voor je,” stelde ze toch maar voor.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Jun zei dat zij haar Buneary ook in de buurt had gevangen en dat bevestigde voor Fleur de geruchten die ze had gehoord. Het motiveerde haar om binnenkort eens de route die een ander haar had doorgegeven te bezoeken en te proberen een Buneary voor zichzelf te vangen. Waarschijnlijk zou ze voor die tijd nog even proberen om haar team wat verder uit te breiden. Niet dat ze van plan was om zo veel Pokémon te gebruiken bij het vangen, maar ze voelde zich veiliger met de wezens om zich heen. Dat had ze wel gemerkt sinds ze Basile en Anaïs had.
Ze vond het ook fijn dat Jun zei dat ze het eens was met Fleur’s mening wat betreft de namen van Pokémon. Toen ze zei dat het de band sterker maakte, knikte ze. “Precies.” Vervolgens kwam het aanbod om wat Pokémon te breeden voor Fleur en daarvan kwam een aparte blik in haar ogen. Een nieuwsgierige blik, maar ook een enthousiaste. “Zou je dat voor me willen doen?” vroeg ze, op verbaasde toon. Wauw. Ze kenden elkaar amper, en dan kreeg ze zo’n aanbod. “Oh, maar ik heb er geen geld voor momenteel, dus dat wordt dan in de verre toekomst.” Ze weigerde om iets te accepteren zonder er voor te kunnen betalen. Dat herinnerde haar er aan dat ze voor de verzorging van haar Pokémon ook moest betalen en het misschien geen goed idee was om een Pokémon te kopen als ze al zo krap zat. Iets vangen kon eventueel nog wel, maar anders maar beter niet. “Het is een wonder dat mijn baantje mij en mijn Pokémon kan onderhouden. Het is sowieso een wonder dat ik ben aangenomen.” Ondanks dat de meeste mensen al snel door hadden dat ze een meisje was, had je een paar van die idioten die haar raar vonden dat ze geboren was als jongen. Ze besefte zich echter dat ze helemaal niet wilde dat Jun wist dat ze trans was, en wenste dat ze die laatste opmerking terug kon nemen. Daar ging ze zeker vragen over stellen. Haar hand zocht meteen bij die realisatie naar een plukje haar, al vond het alleen de rand van haar capuchon. Dat was voor nu ook voldoende.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Fleur leek nogal enthousiast te zijn over zijn aanbod, iets waar Jun blij mee was. “Ja tuurlijk zou ik het willen doen voor je. Anders bood ik het toch niet aan,” zei hij vriendelijk en ook enthousiast terug. Als ze wou dat Jun het ging breeden voor haar, dan werd ze haar eerste klant. Hoe cool zou dat zijn, als hij het goed deed. Ging misschien het meisje hem aanbevelen aan anderen mensen. Ze zag het allemaal al voor haar hoe het ging gebeuren. Het volgende wat ze vertelde stelde haar lichtelijk teleur. Ze vertelde dat ze er geen geld voor had. “En als ik jou nou korting geef. Twee voor de prijs van een,” probeerde Jun om haar over te halen. Daarlangs was het zijn eerste keer dat hij het ging doen zonder hulp van zijn ouders. Dus logisch dat hij het de eerste keer goedkoop deed voor zijn eerste klant. Daarlangs zou hij er niet echt verlies opdraaien nog. Als het in de verre toekomst ging gebeuren, vond hij het ook niet erg. Misschien had hij dan zijn eigen fokkerij al dan, wat al helemaal gunstig zal zijn voor het meisje. Want dan kon Jun zeker de actie bewaren voor haar. Fleur vertelde dat ze een baantje had, en dat ze daar net mee haar pokémon mee kon onderhouden. Wat zal betekenen dat ze een baantje had wat niet veel verdiende. Ook vertelde dat ze het een wonder vond dat ze aangenomen werd. “Wat voor werk doe je dan?” vroeg Jun nieuwsgierig. “En wat bedoel je dat het een wonder is dat je aangenomen bent?” vroeg hij voorzichtig. “Als je de laatste vraag niet wilt antwoorden, dan is dat ook goed,” reageerde hij er vlug achteraan met een vriendelijke glimlach. Om te laten zien ,dat het inderdaad geen kwaad kon. Als ze de vraag afsloeg.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Korting klonk best verleidelijk, maar Fleur kon het zich op het moment echt niet veroorloven. Ze voelde zich er best schuldig om, want Jun leek echt haar best te doen om haar een breed te verkopen. Ze kon het in elk geval in gedachten houden voor als ze een keer wel geld had. Misschien als ze haar vakantiegeld binnen kreeg, of een keer de loterij won. Niet dat ze daar heel actief aan meedeed. “Als het aanbod over een maand nog geldig is, zal ik er zeker over nadenken, maar nu komt het me echt niet goed uit.” Haar schuldgevoel was zichtbaar op haar gezicht. Ze wilde haar echt niet afwijzen, maar ze wilde ook niet in de problemen komen omdat ze zo graag een pokémon wilde hebben.

De eerstvolgende vraag die werd gesteld viel haar verrassend genoeg mee. Dit was iets wat ze wel kon beantwoorden. Echter kwam er al snel een vraag achteraan waarvan ze gehoopt had dat het niet gesteld werd. Ze twijfelde even wat voor antwoord ze moest geven, terwijl ze vast aan het antwoord voor de andere vraag begon. “Ik werk in de keuken bij een fastfood zaak. Burgers op broodjes gooien en de frituur beheren, weet je wel.” Leuk werk was het niet, en lekker ruiken deed het ook niet. Ze had het geluk dat ze haar eigen kleren niet aan hoefde, anders stonken die nu allemaal naar frituur. Ook had ze het geluk dat ze meestal niet achter de kassa hoefde te staan. Mensen bedienen zou een ramp worden. Opdrachten uitvoeren kon ze nog wel. “Mensen nemen me minder snel aan omdat ik… nog niet zo veel ervaring heb,” zei ze vervolgens. Het was niet gelogen, veel werkervaring had ze niet. In Unova had ze immers nog minder kans op een baan gehad dan hier. “Ik heb ook geen bijzondere opleidingen gedaan of iets dergelijks, dus dat helpt ook niet echt. Ik bungel een beetje onderaan. Nou ja, ik bungel eerder boven de frituur.” Ze glimlachte, om te laten zien dat het een grapje was, al was het niet bepaald een vrolijk grapje. “Werk jij? Of doe je een studie?”

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De mede blondine bleef bij haar besluit dat het nu nog niet handig was om een pokémon er bij te nemen. Jun knikte begrijpelijk en zei “Of het nou een maand duurt of langer, de aanbod zou blijven staan,” reageerde ze terug met een knipoog.

Fleur vertelde dat ze in een fastfood keuken werkte, dus dat ze patat bakte en burgers op broodjes deed. Iets haar wel leuk leek om te doen, maar ook een beroep waar je erg hongerig van zou gaan worden. De reden waarom ze het een wonder vond dat ze aangenomen was. Was vanwege het feit dat ze niet zo veel ervaring heeft, daarlangs had ze ook geen bijzondere opleidingen gedaan. “Naja klinkt wel als een leuk beroep,” reageerde ze terug. “Vind trouwens altijd onzin als mensen iemand anders afwijzen, voor te weinig ervaring,” voegde ze er verder aan toe. Gelukkig zou Jun daar niet gauw last van hebben. Hij ging zijn eigen bedrijf beginnen, want hij had het geld en kennis voor. “Ik heb niet echt een studie gedaan, maar ga binnenkort wel me eigen fokkerij beginnen,” reageerde ze terug.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Jun vond het frituren schijnbaar als een leuk beroep klinken, en hoewel Fleur het daar helemaal niet mee eens was besloot ze maar gewoon lief te glimlachen. Ze was slim genoeg om in te zien dat mensen nou eenmaal verschillende meningen hadden. “Nou, jij liever dan ik,” zei ze, waarbij ze haar blik afwezig op haar voeten richtte. “Ik snap het wel, dat ze mensen er op afwijzen. Bepaalde banen hebben wel echt de ervaring nodig om goed uitgevoerd te worden. Het maakt banen zoeken alleen heel moeilijk.” Ze fronste. Voor een stage vond ze het wel belachelijk als mensen je afwezen om het gebrek aan ervaring, maar voor werk kon ze er nog enigszins achter staan. Ook niet voor alle banen, maar voor sommigen wel.

Een daycare. Meteen hief Fleur haar hoofd op en keek ze Jun met grote, bewonderende ogen aan. “Echt waar?” vroeg ze. “Ik zou zo graag een daycare willen! Heb je al een pand? Wat voor Pokémon wil je gaan fokken?” Ongelofelijk, zo sociaal was Fleur bijna nooit. Eigenlijk voelde het heel fijn om een gespreksonderwerp te hebben waar ze beide interesse in hadden en zeker iets waar Fleur zo lang en vaak over zat te dromen. Misschien kon Jun haar wat dingen bijleren over het bijhouden van een fokkerij, want eigenlijk had Fleur zich daar helemaal niet in verdiept. Ze zat momenteel met haar hoofd nog steeds bij de verhuizing en het verdienen van haar eerste zakcentjes. Een daycare? Dat lag pas ver in de toekomst ergens.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Fleur liet weer goed merken dat ze eigenlijk liever iets anders deed dan in een frituur zaak werken. Ergens wat de blonde knul ook wel kon begrijpen, want het best verdiende baantje zou het nou ook weer niet zijn. De blondine vertelde dat ze het wel kon begrijpen dat sommige mensen werden afgewezen. Aangezien sommige banen wel voldoende ervaring bij nodig had om uit te voeren. Maar het feit dat de jongen dame zei dat banen zoeken dan juist moeilijk maak. Daar was Jun er helemaal mee eens en liet het dan ook merken door zijn hoofd op een neer te bewegen en te zeggen “Ja precies, dus ergens zouden ze gewoon een lijn moeten gaan trekken eigenlijk.”

Jun kreeg et gevoel dat hij eerder over zijn daycare plannen moest hebben. Aangezien Fleur even begon los te gaan met vragen stelen. Iets wat zij natuurlijk hartstikke fijn vond. Daarlangs vond hij het totaal niet erg om al die vragen te antwoorden. “Ik heb nog geen pand. En ik zou graag fairy types en normal types willen breeden,” beantwoorde ze haar vragen. Het was al fijn om te horen dat ze ergens dezelfde interesse in hadden. En dat de dame zelf het ook graag wou. “Welke types wil jij eigenlijk breeden? En ben je ook al aan het kijken naar een plekje of niet?” vroeg hij daarna verder.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Ze had nog geen pand, maar haar specialisatie zou zijn in Fairy en Normal types. Fleur’s ogen werden alleen maar groter bij het horen van dit, want hoewel ze niet zo veel had met Fairy types had ze alles met Normal types en maakte het haar alleen maar enthousiaster om te weten dat ze niet de enige was die dat soort leuk genoeg vond om er iets mee te gaan doen. Ze wilde op Jun reageren, maar ze kreeg al vragen naar zichzelf toe geworpen en die nam ze verbazingwekkend genoeg met open armen aan. “Normal!” riep ze, iets luider dan de bedoeling. “Ah – sorry. Nee, ik zou niet durven om ergens naar te zoeken. Ik kan al nauwelijks mijn eigen studio betalen en dan genoeg geld over houden om genoeg te eten, laat staan dat ik een hele daycare zou kunnen betalen.” Het was een verre droom die voorlopig nog niet waar zou kunnen worden. Daarvoor zou ze eerst een betere baan moeten krijgen, en daarvoor zou ze moeten solliciteren, maar dat kon ze niet want dan moest ze haar angsten overwinnen en eerlijk gezegd zou ze veel liever haar tijd nemen om hier te settelen…
“Maar vertel eens – waarom die twee types?” Haar interesse was nu absoluut gewekt, en ze wilde meer weten over Jun en haar plannen voor haar daycare. Als Basile niet bij ze had gelopen, had ze de Oran Berries die om hen heen groeide volledig gemist. De Minccino wist er een hoop te plukken en in het mandje te doen, gelukkig, anders zouden ze straks nog terug moeten lopen.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

Nadat Jun vertelde in welke type soorten hij eigenlijk wou gaan breeden, werden de ogen van de blond harige alleen maar groter. Echt waar wist ze niet, ze twijfelde of het kwam door enthousiasme of verbazing. Jun schrok een beetje van de reactie dat de blond harige terug gaf. Aangezien ze op eens harder dan normaal iets zei, maar blijkbaar wou ze ook in Normal gaan breeden. Iets wat best toevallig was en ze natuurlijk fijn vond om te horen. Het kon haar niet zo veel uit maken dat ze misschien concurrentie zou hebben. De blond harige verontschuldigde zich en vertelde dat ze nog niet durfde om naar een plek te zoeken. Aangezien ze er niet genoeg geld voor zou hebben. Iets wat Jun best wel triest maakte, aangezien ze had gemerkt hoe blij Fleur werd over dit onderwerp. In tegen deel het lijkt net of ze zich enorm fijn voelde bij het onderwerp. Echt de tijd om een voorstel te doen, om haar misschien te helpen om aan het geld te komen kreeg ze niet .Aangezien zij nu weer vragen op haar af kreeg. “Hmm goeie vraag, geen idee eigenlijk,” reageerde ze nadenken terug. “Misschien vanwege het feit dat ze nogal schattig zijn, daarlangs worden Normal pokémon nogal flink onderschat,” vervolgde ze verder. Eigenlijk was het gewoon pure toeval dat het zo ging, aangezien zij altijd een beetje aangetrokken werd door die twee types. Daarlangs begon hij met een mime.jr en al gauw daarna een sylveon. “En waarom jou keuze?” kaatste ze de vraag terug, naar de mede blondine.

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Jun had weinig zekerheid in haar antwoord op de vraag waarom ze Fairy en Normal types wilde breeden, maar wat ze zei zag Fleur wel een waarheid in. Het was ook deels de reden van de jongere blondine geweest. Haar voornaamste reden was echter dat zij er alleen maar van kon dromen om normaal te zijn, en ze daarom een speciale verbinding voelde met dat type Pokémon. Dat, en dat ze de meeste Pokémon gewoon ontzettend schattig vond. Vooral de hele pluizige, want die kon ze heerlijk borstelen en verwennen.

Ze vond het niet leuk dat Jun haar vroeg wat haar reden was, want het zou lastig zijn om te ontwijken dat het deels kwam door haar transgender zijn. Een klein leugentje was het enige hoe ze zich hier uit kon praten, maar ze voelde zich er niet zeker bij en dat was mogelijk te horen in haar stem. “Ah, ja, hetzelfde ongeveer,” zei ze. “Het zijn geweldige Pokémon om shows mee te doen en daar ga ik ze dan ook voor fokken. Kwaliteit boven kwantiteit.” Ze had wel eens gehoord dat er fokkers waren die zeldzame Pokémon meer onder de mensen wilden brengen, maar zij was daar niet één van. Zij gaf niet om de zeldzaamheid, maar wilde gezonde, vrolijke Pokémon kunnen verkopen aan goede baasjes. Dat ze er geld mee kon verdienen was alleen maar mooi meegenomen.

tag: Jun Lee! | notes: ---

.

De jonge dame reageerde heel ongeïnteresseerd een beetje op de weder vraag dat Jun haar stelde. Echt waarom begreep de blondine niet echt goed, maar voor zo ver ze Fleur kende. Wist ze gewoon dat het niet echt een slim plan was om daar over verder te vragen. Maar ook zij wou graag normal pokémon types gaan fokken. Want ze vond ze geweldige pokémons om shows mee te geven. Daarlangs wou ze kwaliteit boven kwantiteit, iets wat Jun ook Arceus kon begrijpen. Maar dat kon je ook wel uit andere pokémon halen. Beiden gaven ze een beetje wazig antwoord. Ze twijfelde even of ze een betere antwoord woord moest geven. Ze vond het misschien wel iets netter om eerst een reactie te geven, op de dingen wat ze haar net verteld had. Anders kon het misschien lijken, of Jun helemaal niet had opgelet. “Oke interessant, dus je wilt ook echt mee doen aan shows,” reageerde Jun. Zij zelfs hoefde niet perse mee te doen aan breeder shows. Misschien dat ze ooit op en dag wel mee zou gaan doen, maar dan puur voor de lol. En het gewoon voor een keer hebben mee gemaakt.