' back to work .

Wat verveeld at hij wat kippenpoten in de aula en tuurde soms even naar zijn Holo Caster die er naast op de tafel lag. Hier en daar verzond hij Jeanne een kort berichtje, terwijl hij genoot van zijn lunch. Plotseling klonk echter een luide brul die hij direct herkende en draaide zich met een diepe frons om. Dat was de brul van de tweekoppige draak, waarop hij en Honchcrow laatst op mochten passen. Althans, terugbrengen naar het hoofdkwartier. Was de brul echter nodig? Voordat hij er iets over kon zeggen zag hij zijn baasje, hun baas een formulier op de mededelingenbord plaatsen. Met maar drie woorden eiste ze op dringende wijze dat het direct gelezen moest worden. Serieus? Ach, meestal ging het over suffe veranderingen of nieuwe missies of zelfs patrouilles. Koppig nam hij maar nog een hap van de kippenpoten, maar verborg al zijn Holo Caster. ‘Hé, wie is die Ciro Raedmund’ ‘Geen idee, man,’ Niet allee dat, maar veel te vaak voor zijn doen werd die vraag gesteld. Met een ruk draaide hij zich om en het leek erop dat het de mensen waren die dicht bij het bord stonden die de vraag stelde. Geagiteerd sloeg hij met zijn vuist op de tafel. “Yo, ik ben Ciro.. Wat is er gaande?” snauwde hij luidop, tot de verbazing van enkele mensen, waarna hij met tegenzin zich een weg door de menigte baande en aandachtig het formulier door las. Allemaal onbekende namen, maar de zijne stond er bij. Oh boy. Wat was er nu weer dan? Wat had hij misdaan? Terwijl hij richting de kamer van de baas liep probeerde hij na te gaan waarover het kon gaan. Was het de bus die hij gestolen had en tegen de Prism Tower mee opgeknald was, of die keer dat hij de piraten had verminkt met Flippy, of-Oh, hij was er al. Oké, tijd om te sterven zo te zien. Ciro slaakte een diepe zucht, klopte op de deur en liep de kamer in waar de overige aanwezige zo te zien al stonden. De baas in kwestie en twee dames, waarvan één uitzonderlijk rood haar had… O wacht, leek zij niet verdacht veel op Flippy’s fantasie vriendin die overal op die ene otaku-website zat?! Waarom Flippy zoende met andere.. Oh boy, niet nu aan denken. Was deze dame echter wel écht of was het een otaku die zich als dat fguur cosplayde? Ho, gewoon even negeren. Eerst sterven door een uitbrander van Allison en dan konden ze als geesten tot in de eeuwigheid daarover praten.

Leuk, lui, rot geval was die tweekoppige draak ook. Het zat comfortabel op een kussen wat haast zijn troon scheen te zijn. Een emo-draak hoefde toch geen kussen, die wilde toch liever een matras met spijkers erin om zich ‘levend’ te voelen door zichzelf te pijnigen? Ze hielden immers niet meer van het ‘makkelijke’ leven. Hoe ‘braaf’ het geval zich ook vlak voor hen gedroeg, hij had nog steeds de neiging Revolver erbij te halen en zijn werk van laatst af te maken met ditmaal de kracht van een Mega Banette. Zonder Honchcrow’s hulp en zijn Mega Lucario, gewoon met zijn eigen Pokémon. Dat was zo te doen, maar slim was een ander verhaal. Echter werden die neigingen met de minuut sterker toen de dame een lange tijd zweeg zonder iets van emotie te laten zien, waardoor ze meer van een pop af had. Een paarsharige pop met stukjes roze erin en de brein van een duivel. Nou ja, dat was eenmaal hun baas en om nou een poeslief karakter achter het gezicht te verwachten was veel te naïef. Maar.. kwam er nog wat van of..? Ugh, zijn kippenpoten moesten nou wel koud zijn, maar natuurlijk had hij Rifle nog, maar hij was geen liefhebber van veren eruit plukken. Ieuwl. Een vies beeld van een kaal geplukte Blaziken vulde zijn gedachte. Zelfs een Muk was mooier dan… dat. Bah, nou had hij voor de verandering geen zin meer in kip. Eindelijk volgde at leven uit de pop en vertelde ze dat het beter met de organisatie verging dan enkele recente veranderingen. Beeldige intro, maar wat had dat met hun te maken? Wat ze vervolgens zei had hij echter niét kunnen verwachten en met een omhoog getrokken wenkbrauw keek hij haar aan. Ze had een drietal Grunt’s bij haar geroepen om maar twee van hen te promoveren als Agent’s? Dat klonk niet bepaald logisch, maar nog vreemder nog was wellicht dat ze niet zei wat met de derde zou gebeuren. Bleef hij of zij een Grunt of…? Het veraste hem dat de cosplayer sprak, maar ze stelde echter de vraag die hij ook al wilde stellen. Waarom? Voor er een antwoord volgde stapte echter de blondine naar voren en stelde haar vrijwillig op als één van de twee Agent’s. W-Wat? Zij? Ciro wist niets over de ander haar kwaliteiten – de op Nathan’s  ‘vriendin ‘ lijkende dame-, maar wilde zelf ook een Agent worden. Het zou maar vreemd zijn als de dame het niet wilde, promotie was heerlijk. Al zou het interessant zijn als hij de rang kreeg met alles wat hij uitgevreten had. Voor de verandering, zoals bij missies en dergelijk dacht hij kort na, waarna hij iets wist uit te kramen wat niet al té bagger klonk. Vastberaden wees hij naar zichzelf met een grijns op zijn gezicht getekend. “Iedereen lijkt hier een Agent te willen worden, anders was iemand al weggelopen. We kennen elkaar’s kwaliteiten niet en als het een kwestie wordt van.. de snelste wordt een Agent is...” begon Ciro, waarna hij zijn armen kruiste, “Wat is dan, als ik vragen mag, dus de reden dat er maar twee mogen zijn dan drie, gezien meer Agent’s handiger zijn dan twee. Een Agent werkt namelijk toch beter met meer mensen van dezelfde niveau om zich heen? Samenwerking is immers key, toch?”

De duivelse pop reageerde al spoedig, maar haar antwoord was zeer onduidelijk, maar deels weer helder. Het was moeilijk uit te leggen. Recht voor zijn raap door te benadrukken dat ze niets aan konden veranderen en vervolgens verwachte ze dat ze exact haar commando’s zouden opvolgen en noemde naar ‘leuke’ voorbeelden op. Ehm, er was een grens. Helaas was hij geen pion welk geleid kon worden door een groter iets, dat deed hij enkel wanneer hij het met de beslissing eens was. Hij werkte liever op zijn eigen manier. Als het een goed idee was om in een sloot te springen, dan deed hij het, maar áls er een andere optie was, dan deed hij dat. Zo assertief was hij nou weer wel. Pff, hij wilde wel de duivelse pop tevreden houden, maar wat vrijheid kon geen kwaad, zelfs als Agent? Ze keek vervolgens elke aanwezige aan, waarna ze melde dat Tawnee een Agent werd en nou wachtte op de tweede kandidaat. Automatisch keek Ciro met een frons naar Riddle. Wat was haar reactie? Zo te horen reageerde ze vrij beleefd op de pop. Tsk. De jongen zuchtte en wilde al naar voren stappen en zijn stem maar verheffen om het aanbod aan te nemen, maar het leek erop dat het meisje niet uitgesproken was. Wow! Het volgende moment greep ze zijn pols vast en stapte samen met hem naar voren. Oké, waar was dát voor nodig? Ze zei echter toen dat hen beide Agent’s dan zouden worden en met een frons keek hij van haar regelrecht nar de baas. W-Waarom? Wacht eens even, natuurlijk! Ze moesten naar voren stappen en roepen dat ze Agent’s wilde worden én wat als ze dat tegelijkertijd deden? Slim bedacht. “Hoe meer zielen hoe meer vreugd… voor Team Rocket,” had hij er enkel aan toe te voegen met een grijns op zijn gezicht.