mindless { marcus ludovic

_{Ambrette Aquarium. Hij was al te zien zodra je de heuvel opklom die boven Ambrette City lag. Vandaag had hij een dagje vrij genomen. En dus besloot hij om een keertje iets heel anders te gaan doen. Visjes kijken. Hij liep het plein over die bepakt was met mensen. Hij baande zich een weg erdoor naar de ingang en stak halverwege een sigaret op. Er hing altijd een immens sterke sigaretten geur om hem heen die hij zelf niet eens meer opmerkte. Toen de ingang in zicht kwam viel zijn oog op een erg rode vlek. Ze stak fel af tegen de blauwe achterkant. Ze zat op een bankje, een klein meisje van .. 10? Misschien 11? Marcus trok zijn wenkbrauwen op. Wat waren de kansen? Gisteren had hij toevallig een dossier langs zien komen van een van de jongste leden ooit van Team Rocket. Haar naam was hem ontschoten maar hij herkende haar wel. Hij liep met dreigende passen op haar af en kwam tot stilstand naast haar. "Yo," Zei hij enkel. "Ook hier om te genieten van de visjes?" Raadde hij. Hij streek zijn haren achteruit. Hij voelde zich lichtelijk ongemakkelijk. Ze deed hem denken aan zijn jongere zusje. En dat was nooit goed. Daarbij deed elk jong meisje hem denken aan zijn zusje. Tja, hij kon het niet helpen. Zijn blik ging naar de Sableye die hem aankeek met die blik die alle Sableye hadden. Damn creepy. "Die van jou?" Gromde hij.}

_{Marcus realiseerde zich nu pas dat de Sableye hem niet aankeek maar bewusteloos was. Hij bewoog niet en lag levenloos op haar schoot. Hij vroeg zich af wie dat gedaan had. Hij wendde zijn blik weer naar het meisje terwijl hij probeerde te herinneren hoe ze ook weer heette. De enige reden dat hij haar onthouden had was omdat ze zo jong was. Hij nam plaats op het bankje naast haar en legde zijn verminkte arm op zijn schoot. Hij droeg er een lange jas over dus kon je niet direct zien dat hij er niet meer aan zat. Hij moest glimlachten toen ze vertelde dat haar pokémon de man gebeten had die haar eruit had gegooid. Vandaar dat de Sableye buiten westen was. "Aparte naam" Zei hij toen ze de Sableye voorstelde. Er viel een stilte op dat moment. Marcus keek om zich heen maar niemand scheen aandacht te schenken aan hem. "Ik weet dat je bij Team Rocket zit" Begon hij geheimzinnig en hij draaide zich naar haar toe, intimiderend naar voren buigend. Hij zei het op een toon alsof hij zojuist een grote misdaad had opgelost. "Ik heb je dossier gezien" Fluisterde hij nog dramatischer.}  

_{Zoals verwacht maakte wat Marcus zei indruk op de twaalfjarige. Ze mocht dan wel in Team Rocket zitten, maar tenzij ze een moord gepleegd had zou ze niet veel verschillen van andere meisjes haar leeftijd. Hij liet zijn blik een beetje milder worden en zei rustig "Je kunt best in het hoofdkwartier gaan wonen" Stelde hij nonchalant voor alsof het doodnormaal was dat ze het hier over hadden. "Ik woon daar ook" Zei hij erg terloops. Zijn linkerhand ging naar zijn veel te warme jas en hij haalde er een potion uit. "Hier, dan komt je Sableye weer tot leven" Vervolgde hij en hij stak het paarse flesje naar haar uit. Nieuwsgierig keek hij naar haar vanuit zijn ooghoeken. Misschien lokte dat een reactie uit nu hij gezegd had dat hij er ook woonde. Hij was erg nieuwsgierig naar haar. Ze was twaalf, dan moest ze toch iets memorabels hebben gedaan dat ze door Giovanni in Team Rocket gekomen was.}

_{De mensen waren druk aan het praten op het plein waardoor hun conversatie onmogelijk overhoort kon worden. Marcus hield hier altijd toch maar rekening mee. Voor Allison opeens uit een hoek kwam duiken en hem opnieuw vernederde. Het meisje pakte de potion aan en begon hem over de Sableye te sprayen. Hij lag er best wel komisch bij. Bewusteloos op zijn rug. Helemaal done met de wereld. Toen hij langzaam bij zijn positieve kwam merkte hij hem vrijwel meteen op. Vijandig gesis kwam zijn kant op. Marcus reageerde er niet op en bleef stil zitten. "Ik kom ook niet vaak ergens anders dan op de één na hoogste verdieping of de lobby" Vertelde hij haar verder. En het laboratorium zo nu en dan. Maar dat was maar heel zelden. Hij woonde heel hoog in het gebouw. Hij had zijn kamer en kantoor op dezelfde verdieping zitten. Maar weinig mensen kwamen daar, iets wat hij heel aangenaam vond. "Welnu, je zit nog niet erg lang bij Team Rocket, correct?" Vroeg hij, terwijl hij haar nog steeds vanuit haar ooghoek bekeek. "Ik heb een zwakke Treecko in mijn zak zitten die wel wat training gebruiken kan, wat zeg je er van als we eens samen een klein gevechtje houden?" Zo kon hij meteen zien wat ze in haar mars had. Een soort, test.}

_{Marcus ving haar blik op met zijn amber kleurige ogen en zag er een opgewonden twinkeling in schuilen. Zo te zien schrok ze niet terug van een gevecht, dat was mooi. Hij hield niet van grunts die zich dan meteen bedachten. Hij duwde zich omhoog van het bankje en begon zijn jas uit te doen. "Als jij je Sableye niet gebruikt kan ik mijn jas net zo goed aan hem toevertrouwen". Hij legde hem netjes op de bank. Hij was zich er pijnlijk van bewust dat zijn gewonde arm wederom weer in het volledige zicht was van iedereen die hem nu kon zien vanaf het plein. Het wende nog steeds niet zo handloos te zijn. Zijn linkerhand ging naar zijn achterzak waar een doosje sigaretten in zat en de aansteker. Hij duwde de aansteker tussen zijn tanden en duwde het doosje terug. Ondertussen peuterde hij moeizaam de uitsteker uit het doosje die al aan het dichtgaan was in zijn achterzak. Hij stak de sigaret aan en besloot om zijn aansteker maar gewoon op zijn jas te gooien. Hij had enkel achterzakken en kon niet goed aan zijn rechter achterzak. Hij klikte Rhaegal zijn pokébal van zijn riem en wenkte haar "Laten we naar het midden van het plein gaan".}

_{Samen liep hij met haar naar het midden van het plein. De mensen hadden nog niet door wat er aan de hand was maar zodra het meisje haar pokémon tevoorschijn haalde schenen ze een idee te krijgen en weken ze opzij. Marcus knikte toen ze haar pokémon voorstelde. Nu al had hij het type disatvantage maar het kon nog alle kanten op. Het scheelde, dat was zeker, maar tegenwoordig moest je niet afgaan op type meer. "Rhaegal" Zei hij en hij klikte de bal van Rhaegal open. De Treecko verscheen en slaakte een kreet, blij om klaar te zijn voor de strijd. Net als hun aller eerste ontmoeting stopte hij het grassprietje tussen zijn lippen en nam hij een houding aan die zei: Ik ben badass. Marcus stopte zijn eigen sigaret tussen zijn lippen en zei. "Ik heb mezelf nog niet voorgesteld" Hij stak zijn hand uit en zei simpel: "Marcus Ludovic, elite officier van Kalos".}