En ze waren onderweg, Mabel zat op de rug van Silvester. De Pidgeot vloog boven bossen, ze waren al bijna bij Camphrier Town en dan moesten ze alleen nog naar route 7. De hele weg had ze vooral zitten piekeren, want was als het mislukte, wat als ze niet vond wat ze zocht? Het meisje zuchtte en keek naar onder, de grond was nog ver onder haar. Maar het duurde niet lang en de grote Pidgeot begon te dalen. Vlak na het dorpje raakten de klauwen van Silvester de grond en kon ze van de rug van de vogel. Er werd geen tijd verspild, Amy verscheen bijna meteen toen Mabel op de grond stond. De Zoroark schudde zich uit en keek met een zachte ‘Zor’ naar het pad wat voor ze lag.
“Zijn jullie er klaar voor?” vroeg Mabel een tikkeltje grimmig aan de pokémons. Maar ze moesten kosten wat kost een shiny Buneary of Lopunny vinden, anders was Mercy.. Het meisje schudde haar hoofd, nee, daar moest ze niet aan denken. Silvester werd voor het moment even opgesloten in zijn pokébal en samen met Amy begon ze te lopen. De Zoroark liep op vier poten en rook als een speurGrowlithe de grond, op zoek naar de geur van konijntjes. De pokémon leidde haar trainer richting wat bossig gebied, ze moesten van het pad, en kwam tot stilstand bij een kleine groep struikjes. Mabel sloot zich bij de Illusion Fox pokémon aan, zich ervan bewust dat ze heel stil moest zijn, de plukken vanille kleurige vacht was moeilijk te missen. Voor de zekerheid pakte Mabel nog even haar dex.
‘Buneary, the Rabbit Pokémon. When it senses danger, it perks up its ears. On cold nights, it sleeps with its head tucked into its fur. Its ears are always rolled up. They can be forcefully extended to shatter even a large boulder.’ “Kun jij ze opjagen?” fluisterde het meisje tegen de Zoroark. Amy knikte en wilde uit haar verstop plek sluipen, maar werd nog even tegengehouden door de stem van haar trainer.
“En geen snacks, ik wil dat ze het er levend van af brengen.” Er werd weer geknikt, al was het wat minder enthousiast. Mabel herinnerde zich toen de Zoroark, als Zorua, eens een Zigzagoon had verscheurd.. dat was absoluut geen fijn zich geweest, had ook bijna nog een trauma veroorzaakt. Ze had zich voorgenomen ervoor te zorgen dat zoiets nooit meer zou gebeuren, Amy moest maar wennen aan mensenvoer. Al was dat geen straf, chocola was iets wat elk wezen lekker leek te vinden. De Zoroark stoof opeens tussen de begroeiing vandaan en joeg de kluit Buneary’s, en een enkele Lopunny, uit elkaar. De beesten stoven alle kanten op, maar er was geen te vinden met een mooi, roze vachtje. Doodstil bleef Mabel zitten, hopend dat er ergens op magische wijze een shiny Buneary verscheen. Arceus leek niet te helpen, want toen alle konijnen waren verdwenen stond Amy op een leeg veld, geen shiny’s. Mabel kwam met een zucht overeind, ze had het kunnen weten. Shiny’s waren zeldzaam en het was onwaarschijnlijk dat ze er een op commando zouden tegenkomen.
“We.. we kunnen het ergens anders proberen,” probeerde Amy hoopvol te klinken nadat ze haar illusie weer had opgetrokken. Mabel knikte, maar het was lang niet zo optimistisch als de Zoroark. En die was al redelijk pessimistisch geweest.
Stil liepen ze richting Camphrier, geen shiny konijntje was er te vinden geweest.
“Hé, misschien als we morgen terug komen,” Amy keek haar trainer even aan.
“Misschien hebben we dan meer geluk.” Mabel zuchtte en keek even in het niets.
“Ik denk dat het geen zin heeft, ik bedoel, hoe groot is de kans dat we hier een shiny vinden?” Amy keek even naar de grond en toen naar haar trainer.
“Zo moet je niet zijn, ik bedoe-,” ze kapte haar zin abrupt af.
“Wat is-,” probeerde het meisje wat nieuwsgierig te vragen, maar een ‘sssssshht’ kapte haar af. Amy wees met trillende poot naar een klein wezen wat was verschenen op de weg. Het was een Buneary, hij had een verveelde blik in zijn ogen en trappelde verveeld met zijn roze poot op de grond. Roze. Poot. Verbijsterd keek Mabel naar de shiny Buneary, dit was hun kans. Amy grijnsde en liep op de pokémon af. De trainer van de Zoroark wilde de pokémon meteen tegenhouden, zo meteen jaagde ze de enige kans op Mercy nog weg. Maar de Buneary keek alleen verveeld op en maakte geen aanstalten om weg te lopen. Amy veranderde in een Zoroark, nu keek de wilde shiny wel geïnteresseerd op, en vroeg wat aan de Buneary. Die haalde alleen zijn schouders op en leek zijn interesse weer te hebben verloren. De Zoroark vroeg heel geduldig, zo geduldig had Mabel de pokémon nog nooit gezien, nog wat en nu verscheen er weer een glimp van interesse in de ogen van de wilde pokémon. Amy liep terug naar haar trainer en mompelde.
“De Buneary is zijn groep kwijt, maar doet geloof ik geen moeite om die terug te vinden. Als we willen is hij wel in voor een gevecht.” Mabel keek even naar de wilde pokémon, die keek wat argwanend terug, en klikte toen Silvesters pokébal los. Game on.
V.S.
De Pidgeot verscheen en voor het eerst liet de Buneary zijn nongelante houding gaan, met een glinstering in zijn ogen keek hij zijn tegenstander aan. Ja, dit was interessant.
“Silver, begin met Feather Dance en doe dan Air Slash.” Silvester liet glinsterende veren verschijnen rondom zijn tegenstander, dat zorgde er in elk geval voor dat diens attack omlaag ging. Met een verbazende snelheid klapperde de Pidgeot toen met zijn vleugels en vuurde een messcherpe Air Slash op de Buneary af. Het konijntje werd verrast door de snelheden van de aanval en slaagde er niet in het te ontwijken, maar herstelde zich al snel door met een Quick Attack de vogel te tackelen. Veel schade deed het niet, maar de wilde pokémon liet zich er duidelijk niet door tegenhouden, vechtlustig keek hij zijn tegenstander aan. Met een razend snelle Pound sloeg de shiny nog eens toe en leek het niet eens erg te vinden dat het bijna niks deed.
“Aerial Ace, en Twister,” Mabel hoopte dat het makkelijk ging. Ze moest dit gewoon winnen. Silvester vuurde een Arial Ace af die, zoals de dex het zei, raakte waardoor de Buneary hard naar achteren viel. Het konijn was wel snel genoeg om de paarse tornado die er achteraan kwam te ontwijken. Behendig kwam hij weer op zijn poten en rende met een Quick Attack op de Pidgeot af. Slim voerde de wilde shiny een Defense Curl uit om Silvester vervolgens te verzwakken met een Baby-Doll Eyes. De vogel bleef rustig zitten en wachtte op orders, hij vertrouwde echt op zijn trainer op dat punt.
“Silver, gebruik Gust met een Sand Attack en doe dan Steel Wing.” De Pidgeot klapperde met zijn vleugels en schopte op hetzelfde moment zand in de lucht, samen zorgde het voor een windvlaag vol zand. De Buneary kreeg het zand in zijn gezicht en kneep zijn ogen dicht tegen de prikkende korrels. Silvester nam zijn kans en vloog met opgloeiende vleugels op zijn tegenstander af. De wilde shiny viel tegen de grond en kroop met wat moeite overeind, de zandkorrels waren een vervelende verhindering. Het roze konijntje wreef in zijn ogen om de Sand Attack er uit te krijgen, knipperend keek hij op. In zijn waterige oogjes was geen angst, boosheid of wanhoop te lezen, nee, de Buneary vond het leuk. Leuk. De shiny kwam snel dichterbij en sloeg met een Frustration tegen het grote lijf van de vogel. Silvester hupte wat naar achteren toen de aanval raakte, maar had er geen last van.
“Roost, en doe dan een Heat Wave en Aerial Ace.” De grote Pidgeot heelde zijn weinige schade met glinsterende, zilveren veren en liet toen een Heat Wave verschijnen zodat het meteen een paar graden warmer was. De Buneary leek wat verward te zijn door de hitte maar ging meteen verder met zijn tactiek: aanvallen. Met zijn kleine pootjes sloeg de shiny tegen de buik van zijn tegenstander, de klappen werden vooral opgevangen door het dikke verenkleed van de vogel dus veel pijn kon het niet doen, als het al pijn deed. Silvester klapperde met zijn vleugels en een tweede Aerial Ace raakte de wilde pokémon. De Buneary werd achterover geslagen door de aanval, maar wist wonder boven wonder op zijn achterpoten terecht te komen. Toen begon de shiny te gloeien, de Buneary werd groter en veranderde van vorm. Verbijsterd keek Mabel toe, werd de Buneary hier zo gelukkig van dat die evolueerde? Toen het licht wegvaagde stond daar.. Mercy? Nee, deze was groter dan de shiny Lopunny en bovendien een mannetje. De shiny Lopunny leek zelf ook verrast te zijn en bekeek even zijn nieuwe poten en lichaam. Oké, dit was.. onverwachts. En de blik in de ogen van de wilde shiny, nu Lopunny beloofde niet veel goeds. Mabel sloot haar ogen voor een moment om het verdriet vanwege Mercy weg te laten gaan en liet toen Silvester opgloeien. De Pidgeot veranderde in zijn mega vorm, weer de Lopunny verbazend, en keek zijn tegenstander doodkalm aan. Het leek opeens een stuk serieuzer.
V.S.
Mabel hield haar blik op de Lopunny gefocust, want nu de pokémon was geëvolueerd was die sterker geworden en het was slim nu aanvallen te gebruiken die echt schade deden, geen Gust’s en Tackles. De mega Pidgeot klapperde met zijn vleugels en een gigantische wervelstorm ontstond die de bomen liet trillen. Amy, die ook het hele gevecht had mee gekeken, wierp haar blik nu wat angstig op de ruw bewegende bomen. De Hurricane kwam recht op de Lopunny af die inzag dat die de krachtige aanval niet kon ontwijken en in plaats zoiets te proberen nog minstens twee keer een Defense Curl uit voordat de aanval hem raakte. De shiny Lopunny werd haast opgetilt, maar kon zich nog net vastklemmen aan een stevige boom. Toen de storm langzaam weg vaagde kwam de pokémon met een plof op de grond en leek even wat tijd nodig hebben om de aanval te verwerken.
“Sand Attack Silver, en doe dan Hyper Beam.” De Pidgeot schopte meer zand richting zijn tegenstander, maar de aanval raakte niet aangezien de pokémon zijn oren als schild tegen het zand gebruikte. Ook de Hyper Beam werd ontweken met een behendige Bounce. Silvester was verstijfd, al resultaat van de Hyper Beam. De wilde pokémon zag zijn kans en sprong met een Jump Kick omhoog om de vogel tegen zijn vleugels te schoppen. Dat deed wel pijn want er kwam een wat boze kreet van de Pidgeot.
“Air Slash, en dan Steel Wing.” Mabel keek naar haar pokémon, Silvester kon het allemaal vast wel aan. Maar hopelijk deed de trap tegen de vleugel van de vogel niet teveel pijn. Want ze wilde niet dat Silver pijn leidde en had de Pidgeot nodig als vervoersmiddel. De Lopunny kon het natuurlijk allemaal niks schelen, die wilde gewoon een goed gevecht. En als het allemaal werkte was hij straks van haar. Voor Mercy. Silvester klapperde met zijn vleugels, al kon Mabel niet zeker zeggen of het haar verbeelding was of dat hij echt wat langzamer klapperde met zijn geraakte vleugel, om een Air Slash te maken die de wilde pokémon net kon ontwijken. De Steel Wing was wel raak, de Lopunny was in zijn sprong een makkelijk doelwit, en de shiny kwam met een plof op de grond terecht. De pokémon leek wel eindeloos veel energie te hebben, want het konijn kwam weer overeind, misschien net wat moeizamer dan eerst, en sprong omhoog met een Bounce. Silvester werd geraakt, maar deze keer op zijn rug en dat deed minder schade dan op zijn kwetsbare vleugels. De Pidgeot sloeg met zijn vleugels en de Lopunny kon nog net een Pound uitvoeren voor die op de grond terecht kwam.
“Roost, en doe dan..” Mabel dacht even na, het gevecht duurde veel te lang. Misschien moest ze het maar eens afmaken, dan kon ze de Lopunny hopelijk vangen en Mercy terug krijgen.
“Hurricane en Sky Attack.” Silvester klapperde weer met zijn krachtige vleugels en een tweede storm verscheen, zelfs sterker dan de eerste vanwege de mega vorm. De Lopunny werd door de wind meegeblazen en kwam met een harde bons tegen een boom terecht. Tijd om van de klap te herstellen had de shiny niet, de mega Pidgeot sloot zijn klauwen om het middel en klapperde met zijn vleugels zodat hij hoger en hoger kwam te vliegen. Totdat ze bij de toppen van de bomen waren, toen liet de vogel zijn slachtoffer los en liet die vallen. De Lopunny viel met wat paniekerigs naar onder, wist nog een Endure uit te voeren, en kwam met een harde klap tegen de grond.
“Hyper Beam Silver,” met een trillende stem keek Mabel naar de shiny Lopunny. De pokémon zag de Pidgeot die ook naar onder kwam vliegen de aanval laden en wist nog een Endure uit te voeren voordat de witte straal tegen zijn lichaam botste. Verslagen, maar niet uitgeschakeld bleef de wilde pokémon liggen. Mabel pakte de pokébal die ze al tijden klaar had vast en vergrote die. Dit was voor Mercy, voor haar lieve shiny. Het meisje liep naar de bewusteloze Lopunny toe, hoe erg die op Mercy leek was weer een steek in haar hart, en tikte de pokéball tegen de verslagen pokémon aan. Het ding zoog de shiny op en begon te wiebelen in de hand van Mabel. Met ingehouden adem keek ze naar de pokébal, kom op, ze had hem nodig. Voor Mercy, voor Mercy. Het ding hield op met geluid maken en lag stil. Nu was het er in of er uit.
