Let's try to catch our first pokémon

_{Een helse brul deed Floyd toch heel even opkijken. Het was niet zozeer dat hij geschrokken was, alles behalve. Alsof het dagelijk gebeurde dat er zo’n angstaanjagende brul door de grotten klonk keek hij op. Een witte schim was een eind verderop te zien. Zelfs van op de afstand dat Floyd stond kon hij zien het het wezen aan het bibberen was van de inspanning. Een grote rots hing boven zijn hoofd, en met zijn armen hield hij het ging tegen. Alsof het iets aan het beschermen was. Gefacineerd liep Floyd erop af, en wanneer hij dichter was herkende hij het figuur van een Aggron. De grote pokémon die een heel eind boven hem uitstak. Hij wist dat ze groot waren, maar het zag ernaar uit dat het mannetje groter was dan de gemiddelde Aggron. Wanneer het de aanwezigheid van de Agent opmerkte wilde hij meteen in actie schieten. Het begin van een brul verliet zijn mond al, maar de kleinere steentjes die naar beneden kwamen vallen liet hem toch stoppen. Zijn poten werden wat uit elkaar gezet zodat hij meer steun kon hebben.
Ondanks dat de pokémon duidelijk bezig was met zijn eigen zaken keek hij Floyd woest aan. Als de pokémon kon dan had hij vast de jongen zijn hoofd van zijn lichaam getrokken. Fijne gedachten. Prachtige pokémon. Zo’n spieren. Wat een kracht en doorzettingsvermogen. Langzaam gleed zijn blik van de pokémon af, dat nadat hij even een halve cirkel om de pokémon heen was gegaan. Die vond het maar niks dat hij zo bekeken werd. Verschillende grommen verlieten zijn mond. Hij wilde duidelijk dat Floyd weg ging, maar dat deed hij niks. ‘Wat ben jij een opmerkelijke pokémon,’ Floyd zijn blik bleef even handen op één van de twee horens van de pokémon. De horen was eraf, maar het was er precies afgesneden door iemand. Mensen moesten de pokémon zijn horen hebben verwijderd. Dat kon niet anders. Het oppervlak was veel te glad om te zijn afgebroken. ‘Dat moest vast pijn gedaan hebben.’ zei Floyd terwijl dat hij rustig wees naar de horen die van de pokémon zijn kop was. Gevoelig onderwerp. De pokémon begon namelijk meteen zeer agressief te reageren, hapten zelfs een keek naar hem maar stopte meteen wanneer er nog meer steentjes naar beneden kwam vallen. Wanneer dat de pokémon naar hem had gehapt, had Floyd niet één stap naar achter gezet. Hij had geen schrik van de Aggron, die was namelijk toch te druk bezig met iets tegen te houden. Waarom wist Floyd niet perse, pas wanneer hij de blik van de witte pokémon volgde zag hij wat er was. Een kleine Aron lag onder een grote rots. De ogen waren dicht wat wilde zeggen dat die zeker buitenbewustzijn was. Dat was het! De Aggron probeerde de stenen boven hem tegen te houden, want als die vielen dan zou de kleine pokémon er zeker zijn geweest. ‘Opmerkelijk en beschermend,’ zei hij zacht waarna dat hij door zijn knieën ging om de kleine pokémon te bekijken. Zelf kreeg hij die er niet uit, maar met wat hulp lukte dat vast wel. De grot was ook groot genoeg, of toch zeker de plek waar ze zich bevonden. Niet hoog genoeg om te vliegen, maar dat was niet noodzakelijk. ‘Nu niet agressief doen, ik probeer enkel te helpen,’ hoho, een wonder. Floyd probeert een ander levend wezen te helpen. Yay!
De zwart harige jongen wist maar al te goed dat hij moest oppassen met wat hij zou gaan doen. In trage bewegingen nam hij er dan ook een pokébal bij. Hij zorgde er speciaal voor dat het allemaal niet te snel ging zodat de Aggron wist wat hij allemaal deed. Zelfs op die manier leek de pokémon het allemaal niet zo geweldig te vinden. ‘Ik laat nu een pokémon uit zijn bal, een Hydreigon, hij gaat jou niks doen als jij hem niks doet,’ en met een rustige en trage beweging liet hij Waglington uit zijn pokébal komen. De pokémon geeuwde even zwaar terwijl dat die om zich heen keek. Het was verbazingwekkend hoe groot de pokémon geworden was, en niet enkel van lengten. De Hydreigon was al in zijn bezit sinds het nog een ei was. Hij had de pokémon letterlijk zien opgroeien en was verantwoordelijk geweest voor de training van het blauwe ding. ‘Wag probeer jij eens die Aron onder die hoop vandaan te krijgen,’ en Floyd wees naar de kleine pokémon onder de hoop. Zijn pokémon keek even naar de hoop en leek na te denken over wat de beste oplossing zou zijn. Zelf besloot de zwart harige jonge man maar om niks te doen en toe te kijken. Het leek hem het beste als hij Waglington zelf liet doen. De Aggron leek het allemaal maar niks te vinden, en het was wel duidelijk dat hij liever niet had dat er geholpen was, al wist hij dat het noodzakelijk was. Alles vertrouwde hij toch niet. Zijn heldere blauwe ogen schoten dan ook van Wag heel de tijd naar Floyd en dan ook weer terug. Floyd nam nogmaals de moeiten en tijd om de Aggron te bekijken. Verschillende barsten liepen over zijn huid heen net zoals littekens en nog verse wonden. Wat zeiden ze ook alweer over de soort? Hoe meer wonden hoe meer gevechten hij is aangegaan? Dan moest deze Aggron al veel meegemaakt hebben. Eén grote wonde liep over zijn gezicht heen en was niet te missen. Het was geen verse wonden, maar was er duidelijk al een hele tijd. Die Aggron zou zijn team komen versterken. Hoe je het zou draaien of keren, hij moest en zou die Aggron vangen. Maar hij moest nog even wachten. Eerst moest hij zeker zijn dat de kleine Aron in orde was...of niet.
Hoe Wag het precies voor elkaar had gekregen was een klein raadsel, maar hij had de Aron eronder uit gekregen. Het slappe lichaam hing in zijn poot dat veel weg had van een kop. Enkele keren schudde hij met de pokémon, maar aan de blik van de Hydreigon te zien leefde die al niet meer. Het was de Aggron enkel nog niet opgevallen. Hij was alleen maar kwaad dat ermee geschud werd. Floyd kon het hem niet kwalijk nemen. Nadien gebeurde alles vrij snel. Waglington schoot juist op hetzelfde moment naar voor als de Aggron alles boven hem liet vallen. De Aron vloog ook uit de poten van Waglington omdat de Hydreigon zijn armen om zijn baas bond zodat hij hem mee in veiligheid kon brengen. Een groot deel van de ruimte waar ze in stonden viel ondertussen naar beneden. Op de Aggron, maar dankzij Waglington niet op de jongen. Stof werd overal verspreid, en Floyd moest zijn hand tegen zijn mond houden om die te beschermen terwijl hij verschillende keren zeer hard moest hoesten door al het stof. Wat ook nog geweldig was, was het feit dat er niks meer te zien was.
Ergens had Floyd gedacht dat het ook gedaan was met de Aggron. De hoop stenen bewoog niet meer, en wanneer het stof gezakt was kon hij geen pokémon zien. ‘Jammer,’ reageerde hij kortaf. Zijn blik ging even naar de Hydreigon die dat naast hem stond. Nadien draaide hij zichzelf om zodat hij verder kon wandelen. ‘Kom Wag, we hebben hier niks meer te zoeken,’ zei hij terwijl dat hij verder bleef wandelen. Abrupt bleef hij echter staan wanneer dat een hoop stenen omhoog vlogen terwijl en een zeer luide strijdkreet door de grotten heen ging. De jongen keek weer over zijn schouder heen naar achter om te zien hoe de Aggron daar stond. Het kleine lichaampje van de Aron in zijn handen, maar ook hij had door dat er geen leven meer in zat. ‘Hij is toch nog in leven, geweldig,’ zei hij. Hij was eigenlijk echt blij dat de pokémon nog in leven was, al was het niet aan zijn stem te horen of aan zijn gezicht te zien. De Aggron was duidelijk niet blij, eerder woest op alles en iedereen. Wat was op te vallen wanneer de pokémon zich op Waglington storten. Let’s the show begin.}

VS.

<sub>De Aggron liet zijn nagels verlengen om een Metal Claw uit te voeren. Met lange zilverkleurige klauwen haalde hij verschillende keren achter elkaar uit naar de Hydreigon. Wag wist enkel iedere aanval mooi te ontwijken. Hij hield ofwel zijn kop wat opzij, of maakten een onnatuurlijke beweging met zijn lichaam, maar alles om de klauwen te ontwijken. ‘Crunch,’ zei Floyd op normale toon. Sommige mensen zouden misschien verwachten dat de Hydreigon zijn bevel niet gehoord, had maar dat had die wel. De Hydreigon opende zijn grote bek van de echte kop. Een rij witte scherpe tanden werd zichtbaar.Snel haalde hij vervolgens uit met zijn kop. Hij zetten zijn tanden in één van de poten die zijn kant op kwamen. De tegenstander van Waglington probeerde zijn arm terug te trekken, maar zonder succes want de dragon type liet niet meteen los. ‘Double Hit,’ de aanval deed misschien niet heel veel, maar iedere schade telde. Wag viel dan ook aan met zijn twee armen, en raakten twee keer doeltreffend de Aggron. Ondertussen liet hij de Aggron ook maar los, om de afstand even wat te vergroten. De Aggron besloot echter om terug aan te vallen met een Take Down, en die keer was het raak. De Hydreigon werd geraakt en schoof een stuk naar achter over de grond, maar zonder te wachten op een bevel vuurde het een Dragon Rage af op de Aggrond terwijl hij nog naar achter schoof. Meteen nadien zorgde de Hydreigon dat hij weer stevig stond om meteen te kunnen reageren als het moest. Gelukkig werd de Aggron geraakt door de Dragon Rage. De Aggron viel op zijn beurt aan met een Tackle. Hij schoot op de Hydreigon af, met volle kracht klaar om hem hard te raken maar miste toch. Wag liet de pokémon tot bijna bij hem komen voor hij de lucht wat in ging om over de pokémon heen te gaan en aan te vallen met een Crunch. Hij nam de kop van de Aggron dan ook stevig in zijn bek en gebruikte een groot deel van zijn kracht.
De Aggron reageerde jammer genoeg ook snel. Terwijl dat Wag de kop nog vast had schoot de staart van zijn tegenstander op hem af, en zo werd de Hydreigon hard geraakt met een iron tail. Hij liet natuurlijk los en zorgde weer voor wat afstand. Wag was duidelijk niet blij om het feit dat de pokémon hem net hard geraakt, en hij vloog op de Aggron af, precies klaar om een Slam uit te voeren, want hij hield zijn poot al wat opzij. Op het juiste moment schoot hij echter naar links en met bevroren tanden nam bij een achterpoot van de Aggron tussen zijn tanden. Ice Fang. Dat had de Aggron duidelijk niet zien aankomen. Hij was dan ook zeer gefrustreerd wanneer hij opmerkte dat zijn poot vast hing aan de grond. Enkele keren trok hij hard aan zijn poot, in de hoop die los te krijgen maar het was zonder succes. Waglington nam op dat moment zijn kans, en schoot twee Dragon Rages op zijn tegenstander af, waarvan één zijn doel raakten. Voordat de tweede kon raken had de Aggron zichzelf weten te bereiden met een Metal Claw. Een volgende Metal Claw werd meteen uitgevoerd en die kon de Hydreigon niet ontwijken. Hij werd hard geraakt, en vervolgens ook nog eens door een Iron Head. Door de Iron Head vloog Wag wat omhoog en lande tegen het plafon aan. Enkele stukken steen vielen naar beneden, en Floyd had niet gemerkt dat er boven hem ook een deel los kwam. Hij merkte het pas wanneer de Aggron ineens voor hem stond met een Protect. De grote steen viel op het schild en nadien om de grond. De jongen was zeker wel verbaast om te zien hoe de Aggron hem beschermde. Kort kruisten hun blikken, maar al snel werd zijn aandacht terug getrokken door Waglingtong. De Hydreigon was weer recht geraakt. Het gevecht was nog niet gedaan.

Terwijl dat de Aggron bezig was geweest met het beschermen van Floyd had Wag een Work Up uitgevoerd, om nadien aan te vallen met een Bite. De Aggron wist het te ontwijken door een stap opzij te zetten, maar dat hield de Dragon Type niet tegen. Hij draaide zich gewoon om en dankzij zijn lange nek lukten het de tweede keer wel om de aanval tot een succes te laten lijden. ZIjn tanden kwamen in de rug van de Aggron. Een Mud slap werd uitgevoerd op de Hydreigon, en ondanks dat het raak was liet hij zich er niet door doen. Hij viel opnieuw aan met een Ice Fang. Terwijl de ijzige tanden door de huid van de Aggron boorde, kwamen zijn overige ‘hoofden’ ook in actie om ook een Double Hit uit te voeren. De Aggron zorgde dankzij een Headbutt er echter voor dat de Hydreigon weer op een afstand kwam te zitten. Hij liet zich zeker niet doen, want een Iron Tail ging ook meteen Wag zijn kant op en raakten de Dragon Type ook. Damn.
Waglington wist het echter goed op te lossen. Hij gebruikten Hyper Voice om de Aggron wat te verwarren, en doordat de tegenstander probeerden om het geluid weg te bannen, vloog hij terug naar voor. Hij pakten met zijn twee ‘poten’ de Aggron stevig vast zodat die geen kant op kon en vuurde nogmaals een Crunch uit. Verschillende slagen werden uiteindelijk uitgevoerd, gewoon door de pokémon die met hun poten naar de andere klopte maar ze hielden elkaars aanvallen heel de tijd tegen. De Aggron wist de Hydreigon toch wel te verrassen wanneer zijn klauwen ineens langer werden en een Metal Claw gebruikt werd. De aanval ging recht over de draak zijn gezicht en in pijn ging hij even naar achter. Dit gaf de Aggron de kans om ook aan te vallen met een Iron Head. Zijn hoofd leek harder te worden voor hij op de Hydreigon af schoot en hem volop raakten tegen zijn borst. Door zijn twee achterpoten stevog op de grond te zetten wist hij zichzelf gelukkig wel goed stand te houden. Hij bleef staan, en voor extra steun had hij de Aggron vast genomen. Wag opende zijn mond die hij vlak bij het hoofd van de Aggron hield, en viel aan met een Dragon Pulse. Het was voor de Iron Pokémon onmogelijk om te ontwijken en daarom werd hij zeer hard geraakt door de aanval.
Hij zetten enkele stappen naar achter, wat ging aangezien dat Waglington hem weer had los gelaten. Floyd moest echt toegeven dat beide pokémon aan elkaar gewaagd waren, en allebei zeer sterk waren. Hij was ook al lang blij dat de Hydreigon had leren vechten zonder heel de tijd bevelen te kregen. Dat maakten het leven een heel pak makkelijker. Dit zou hij in een gevecht tegen een trainer enkel niet doen. Dat was nog net wat anders.
Wag had ondertussen weer succesvol een Ice Fang uitgevoerd, en liet niet los wanneer de Iron Tail tegen hem aan kwam. Langzaam aan begon zijn volledige onderlichaam aan de grond vast te vriezen waardoor de Aggron geen kant meer op kon. Wag probeerde nog wel een Crunch uit te voeren, maar om zichzelf te beschermen haalde de Aggron uit met een Metal Claw wanneer de Dragon type te dicht in zijn buurt kwam. Waglington wist daar gelukkig wel wat op, en vuurde nogmaals een Dragon Rage af. De Aggrond was daarom versuft, en hij viel dan ook nog eens aan met een Crunch.
Nog steeds hing de Aggron vast aan de grond, duidelijk verzwakt door eerder vast te zitten onder de rotsen, de rotsen boven zijn hoofd tegen te houden zodat ze niet zouden vallen en dan nog eens het gevecht tegen Waglington. Floyd zou het er gewoon op wagen en nam een pokébal boven die hij liet vergroten. ‘Stop Wag, uit de weg,’ de Hydreigon deed meteen wat hij moest doen en ging aan de kant staan. Met een vermoeide blik in zijn ogen keek de Iron Pokémon op en keek hij Floyd aan. Klaar om te worden opgezogen in de pokébal van de jongen. Het was wel op hoop van zegen, want de kans bestond natuurlijk nog altijd dat de grote pokémon er terug uit zou komen. Waglington had dan ook niet serieus veel typevoordeel gehad, maar de Aggron ook niet. Beide pokémon waren aan elkaar gewaagt geweest, en Floyd was er ook zeker van dat geen andere pokémon in zijn team de Aggron aan zou kunnen. Zeker niet de kleine Metang die nog niet veel af wist van vechten en meestal zo maar wat deed. Alles wat er de afgelopen minuten was gebeurd zou hij hebben aangezien als een spelletje. Hm, het werd tijd dat hij die pokémon toch zou vangen, maar dat waren zorgen voor laten. Floyd gooide de pokébal op de Aggron af, en met een groene straal werd de pokémon in de groene bal gezogen. Daardoor was die wel meteen verlost van het ijs rond zijn onderlichaam. De pokébal viel vervolgens op de grond, en bleef een hele tijd bewegen terwijl dat het rode lampje enkele keren bleef flikkeren. Het was een spannend moment, maar Floyd kon alleen maar hopen dat Waglington goed zijn best had gehad, en dat de pokémon erin zou blijven zitten. Hoe dan ook was hij alvast blij met het hele verloop. ZIjn blik gleed dan ook even naar de Hydreigon die iets verder stond. Ook hij was zeer nieuwsgierig aan het kijken naar de bal. Het zag er bijna naar uit dat de pokémon meer stres had dan zijn trainer die er zoals gewoonlijk nogal rustig bij stond. Wag was wel zeer hard aan het hijgen door de zware inspanningen. Hij kon vast nog wel verder, maar het ging dan een heel pak trager gaan aangezien hij al heel de tijd snel had zitten reageren. Het was nog steeds een grote pokémon, dus snel bewegen was niet alles. Maar goed, daar ging het niet om. Floyd keek dan ook snel weer naar de pokébal die voor hem op de grond lag. Wat zou het zijn?

4x Crunch
1x Double Hit
4x Dragon Rage
3x Ice Fang
1x Work Up
1x Bite
1x Hyper Voice
1x Dragon Pulse</sub>