Stones

Het was alweer een tijd geleden dat hij naar Kalos was gereisd om daar Team Rocket verder te steunen in diens bezigheden. Zijn grote Steelix was daarom ook flink gegroeid, want gezien dat een van zijn favorieten was, had hij er vaak en hard mee getraind. Het dier was nu ondertussen level 40 en redelijk sterk, al was het natuurlijk nog niet op gewenst niveau. Killian wist wel dat één ding hem sterker zou maken en dat was het bezit van een Key Stone en zo'n ding kon hij alleen maar ophalen bij Allison Lenier of die andere gozer die zich een Elite mocht noemen. Hij maakte twee duidelijke kloppen op haar deur en wachtte af op een antwoord van de dame die deze basis onder haar controle had. Het was raar dat ze nog jong was, maar dat fascineerde de jongeman ergens wel. Zo'n jong iemand als Allison had vaker nog niet eens zoveel bereikt, maar toch stond ze op de op een na hoogste plek in de rangen van team rocket, met de hoogste natuurlijk Giovanni zelve. Hij wachtte op haar antwoord voordat hij naar binnen zou gaan. Deze keer gelukkig zonder een of andere verschrikkelijke hangover.

& Allison Lenier

“Goed zo!” Enthousiasme droop van de stem van de jonge griet terwijl ze op het hoofd klopte van de grote Pinsir, welke voor haar neus stond in het aardig grote kantoor. Het ding maakte tevreden geluiden en bewoog zijn tang op zijn hoofd even wat uit enthousiasme. Het ding was echt heel vriendelijk en dat maakte het alleen maar amuserender. Vooral aangezien hij haar compleet gehoorzaamde en ze hem dus alsnog heel angstaanjagend over zou kunnen doen komen.
Klop, klop. Allison hief haar wenkbrauwen en keek richting de deur, om de Pinsir terug te laten keren in de ball en richting het bureau te lopen. “Kom maar binnen,” zei ze, terwijl ze plaats nam op haar plaats. Eens zien wie het was en wat dit persoon van haar moest.

De woorden waar hij op had staan wachten weerklonken dan ook uiteindelijk vanuit de andere kant van de deur. Hij opende de deur rustig en stapte naar binnen, een van zijn mondhoeken gleden kort omhoog, toen hij zijn blik op de jongedame had gericht. "Goedemiddag, miss Lenier." Hij vond het fijn om haar zo aan te spreken, op de een of andere manier. "Ik hoop dat ik niet stoor?" Hij liet zijn blik even los van haar om deze kort door haar kamer te laten glijden. Vrij ruim voor een kantoorkamer, maar het zag er best leuk uit als hij eerlijk moest toegeven. Zijn blik viel al snel weer op het meisje dat hij eerder had leren kennen toen hij een de dag van te voren veel te veel had gedronken voor zijn doen en naar werk was gegaan met een hangover van hier tot Kanto. Nu zag hij er helemaal fit uit, zoals het hoorde volgens Killian.

Wolf? Allison hief haar wenkbrauwen bij het zien van de knul die binnen kwam zetten. Net een jaartje ouder dan zij, zoals veel Grunts de laatste tijd. Ze snoof eventjes licht geamuseerd. Het had haar niet zoveel moeten verbazen. Ze had al verwacht hem hier binnenkort te zien, aangezien ze had mogen vernemen dat hij het aardig goed aan het doen was. “Ligt eraan,” sprak ze rustig, haar benen over elkaar slaand en haar ellebogen op het bureau zettend. Ze vouwde haar vingers in elkaar en leunde hierop met haar kin. “Waar kan ik je mee helpen, Wolf?” vroeg ze rustig. Zijn achternaam had ze wel onthouden. Zijn voornaam was ze helaas verloren, maar dat kwam wel weer.

Het amuseerde hem toch wel lichtelijk hoe ze hem Wolf noemde, dat was nou eens een dame met klasse. Zo moest hij altijd genoemd worden, bij zijn achternaam. Hij zag aan haar houding dat ze helemaal oor was, door haar ellebogen op het bureau te zetten en haar kin op haar vingers te laten leunen. Hij besloot om er dan ook maar niet omheen te draaien, het had toch helemaal geen nut. Het ging op de Key Stone nu, hij wilde dat ding hebben, zodat hij zijn team wat kon versterken. Zijn Steelix was een goede aanwinst voor zijn team, maar een Mega Steelix zou natuurlijk veel beter zijn. "Ik kom hier om een Key Stone op te halen." Begon hij dan ook maar meteen, terwijl hij even een korte pauze nam. "Mijn Steelix is nu level 40 en ik heb zo'n gevoel dat mijn team klaar is voor een nieuwe uitdaging." Hij sloeg zijn armen over elkaar, een gewoonte van hem om te doen, terwijl hij wachtte op een reactie van Lenier.

Hij kwam voor een Key Stone. Ah, jammer weer. Zo’n knap koppie had ook wel voor haar mogen komen. Maar helaas, je kon niet alles hebben in ‘t leven. Ze hief één wenkbrauw. Hij legde uit over zijn Steelix en zei dat zijn team klaar was voor een nieuwe uitdaging. “Klinkt vrij logisch,” sprak ze rustig, haar mondhoek optrekkend in een lichte glimlach. “En je denkt het zelf ook aan te kunnen?” besloot ze erna te vragen. Ze had immers mogen zien dat Mega Evolutie lang altijd niet zo simpel was als het leek en vaak kon het aardig gevaarlijk zijn. Toch opende ze haar lade en haalde ze hier een Key Stone uit, om met het ding tussen haar vingers te spelen.

Met zijn armen over elkaar heen geslagen en zijn blik op haar geworpen bleef hij daar zo staan. Zijn rug recht zoals altijd en een bijna intimiderende blik in zijn kijkers, al was hij er heilig van overtuigd dat die blik vrij wenig bij Lenier zou uithalen. Zo keek hij immers altijd, alleen had het bij sommigen effect en bij anderen niet. Ze zei of hij dacht dat hij er zelf klaar voor was en zachtjes knikte hij. "Maar natuurlijk," zei hij, een van zijn mondhoeken kort ophalend. "Ik zou niet weten waarom niet." Hij was zeker duidelijk over zijn standpunt, dat hij een mega evolution vast wel aan kon. Ja, natuurlijk had hij gehoord over hoe pokémon daar over het algemeen op reageerden, maar hij was er helemaal niet bang voor. Hij zou ze best aankunnen, daar was hij vrij zeker van. Zijn Steelix luisterde naar hem, dat zou niet veel veranderen wanneer hij zou mega evolueren.

Maar natuurlijk - waarom niet? Allison snoof een keer luid en sloeg haar benen over elkaar, waarbij haar knie tegen het bureau sloeg. Au, Arceusverdomme. Niet laten zien, strak blijven kijken! Dit ging haar gelukkig vrij goed af en ze schraapte haar keel eventjes. “Omdat je niet weet waar je je in begeeft. Heb je het weleens voor jezelf gezien?” vroeg ze. Het was haar terrein, Mega Evolution. Dat was waar zij zich in interesseerde en het was iets wat absoluut nooit onderschat mocht worden. Een Pokémon in zijn Mega kon alles verwoesten als je hem niet volledig in je hand had. En ze wist niet of Killian deze situatie onderschatte.

Een vage klap onder het bureau galmde zachtjes door de kamer heen, maar het gebeurde niet ongemerkt voor de zwartharige jongeman. Zijn kijkers gleden even naar het bureau, om vervolgens weer in de blauwe ogen van de vrouw te kijken. Ze staarde hem met dezelfde strakke blij aan, alsof er niks was gebeurd en dat beviel hem wel aan de dame. Met zijn armen over elkaar heen geslagen wachtte hij op een antwoord en nadat ze haar keel had geschraapt, begon ze weer met spreken. Het was duidelijk dat hij zoiets niet mocht onderschatten, een mega evolutie was sterk en kon in die staat alles verwoesten als hij deze niet onder volledige controle had. Maar dat was waar Killian naar streefde. Volledige controle, orde. Twee woorden die hij in zijn opvoeding bij zijn pokémon vaak als doel had staan. "Ik ben geen ordinaire dief, Allison." Zei hij, zijn blik strak op de vrouw gericht. "Ik bestudeer en observeer voordat ik reageer, ik heb het al een paar keer zien gebeuren en ik weet dat mijn pokémon en ikzelf klaar zijn voor deze volgende stap. Ik weet wat voor verwoesting een mega evolutie kan aanrichten en hoe voorzichtig men ermee om moet gaan." Hij wachtte even, een korte adempauze houdend. "Bovendien heeft een wetenschapper in Johto hier voor mijn overplaatsing het een en ander over verteld, hij wist niet veel, maar hij heeft me wel geïnteresseerd in dit verschijnsel." Hij grijnsde zachtjes, terwijl hij de woorden uitsprak. Hij was gepassioneerd om hier later veel meer te doen dan gewoon zijn pokémon mega evolueren, want op het moment was het alleen maar mogelijk één pokémon te mega evolueren. Stel je voor dat je een hele team kan mega evolueren, als ze de technologie zover konden brengen in Team Rocket, dan zouden ze onverslaanbaar zijn.

Hij was geen ordinaire dief. Ergens stoorden de woorden haar. Zijn uitleg was lang en enigszins saai, waardoor ze haar houding weer licht veranderde en hem vanonder haar lange wimpers aankeek. Ze had de Keystone nog altijd tussen haar vingers, terwijl haar eigen als een ketting rond haar nek hing. Ze wist niet of ze Killian vertrouwen kon. Zijn ego leek haar een storend punt en ze hoopte ten zeerste dat hij zichzelf niet ernstig overschatte, want alle problemen zouden dan bij haar komen. Ze besloot uiteindelijk toch de Keystone op het bureau neer te leggen en schoof het naar hem toe. “Maar, als jij denkt het aan te kunnen, probeer het vooral uit,” sprak ze rustig. “Overlast wordt bestraft.” Dat mocht duidelijk zijn. Ze had geen zin in klachten.

Hij zag haar houding veranderen, toen hij had gesproken en besloot dat hij op het moment gewoon beter kon zwijgen en niet door kon spreken. Hij had zijn houding ondertussen ook veranderd en zijn in elkaar geslagen armen weer naast zijn lichaam laten hangen, haar met zijn rode ogen recht aanstarend terwijl hij zijn blik kort op de keystone richtte die ze op het bureau neerlegde en naar hem toe schoof. Hij wachtte met reageren, wilde niet hongerig lijken om dat ding in zijn handen te kunnen krijgen. Haar woorden kwamen er vervolgens vrij duidelijk uit, als een duidelijke waarschuwing voor hem dat ze geen klachten over hem wilde hebben. Zachtjes glimlachte hij, oprecht. "Je hebt mijn woord," Zei hij, om vervolgens de keystone rustig van het bureau af te halen en het even in zijn hand ronddraaide. Hij keek weer op van het ding en keek de vrouw weer aan. "Maar dat even terzijde, hoe gaat het met jou?" Nu hij hier toch was, kon hij net zo goed misschien een gesprek aangaan.

De jongeman klemde zijn kaken even strak op elkaar toen de vrouw een zucht uit slaakte en met haar ogen rolde. Mhm, misschien had zijn hangover de dingen toch even wat verzacht voor hem, maar deze vrouw was nog best hard geworden. Of het door haar baan kwam, die ze al op zo'n jonge leeftijd had ontvangen, of dat ze altijd al zo was wist Killian niet, maar wat hij wel wist was dat ze het niet eens probeerde te verbergen. Misschien ook wel iets wat hij aan haar mocht, hij had het niet zo op mensen die alles verborgen. De vraag hoe vaak hij al op patrouille was geweest kwam helemaal uit het niets en even keek hij haar verbaasd aan. Vanwaar de vraag? "IK denk drie keer," hij vond het zelf niet heel veel, maar voor de tijd dat hij hier was had hij flink lopen werken en enkele lange nachten gedraaid. Hij hief zijn wenkbrauwen op, alsof hij haar zo wilde vragen waarom.

De woorden die Allison uitsprak hadden hem lichtelijk verbaasd. Hij had niet verwacht nu al een Agent te worden binnen het team, maar het maakte hem ergens wel vrolijk en trots vanbinnen dat ze hem op het moment promoveerde. Hij hield zijn gezicht in een plooi en knikte om vervolgens een mondhoeken een stukje omhoog te trekken in een zuinige glimlach. "Goed, ik zal je zeker niet teleurstellen." Kwam er vervolgens uit, nadat hij de woorden had berekend en het het beste was wat hij op het moment kon uitbrengen. Hij trok even zijn wenkbrauwen lichtelijk op toen ze begon over top agent, dat hij zich alvast moest bedenken waarin zijn talenten lagen, want hij zou pas een top agent worden als hij ergens in uitblonk. Stilletjes knikte hij. "Om eerlijk te zijn, heb ik veel interesse in de onderzoeken die gedaan worden." Hij hief de keystone een beetje op. "Ik heb altijd al interesse gehad in de manier waarop dit hier werkt. Het creëert een bijna ultieme pokémon, het is alleen een zonde dat je er maar een van in je team mag hebben op een moment en ze niet altijd in hun mega evolutie zitten." Hij draaide de keystone lichtjes tussen zijn vingers, zijn blik er even op focussend, om vervolgens weer naar Allison te richten. Misschien was het wel raar, maar hij had een passie om deze mega evoluties verder te duwen. Ze beter te maken. Want als een domme steen een pokémon tot een mega evolutie kon brengen, konden zij dan niets creëren dat nog beter was dan dat? De ultieme pokémon?