I might get a little drunk. [OPEN]

Het was een lange avond geweest. En het werd tijd voor wat plezier. Kaito had Psycho expres teruggekeerd in zijn Poké Ball. De Pokémon was het er misschien niet mee eens, maar Kaito vond het maar niks als zijn Alakazam bij hem zat in het café terwijl hij helemaal losging. Op dit soort momenten had hij liever dat zijn Pokémon gewoon in zijn bal bleef zitten. Dat zou de Pokémon hem niet echt in dank afnemen, maar hij had geen keuze. Hij had naar Kaito te luisteren. De man met de lichtblauwe haren stapte niet veel later een kroeg van Santalune City binnen. Hij vond het te riskant om in Lumiose City te gaan drinken. Dadelijk zou hij zijn baas tegenkomen en dat zou een niet al te goede indruk maken. Maar niet alleen daarvoor. Hij had even geen zin in problemen en gedoe. Bovendien vond hij dat het wel eens tijd werd om te ontspannen. Hij ging zitten, bestelde een drankje en dronk deze vervolgens iets te snel leeg. Hij bestelde direct een nieuw drankje en dronk deze ook weer snel leeg. Het waren kleine drankjes, maar ze maakten hem toch o zo dronken. Bij het derde drankje begon hij toch al een licht gevoel in zijn hoofd te krijgen. Waarschijnlijk had hij weer veel te veel door elkaar genomen en kreeg hij daarom dat licht gevoel in zijn hoofd. Nou ja, het ging wel over. Hij stopte voor nu heel even met de alcohol en liet zijn blik rond glijden door de kroeg. Met wie zou hij het meeste plezier kunnen beleven? Zijn oog viel op een persoon die verderop aan de bar zat en hij verplaatste zich naar die persoon. ‘Hoi,’ sprak hij. ‘Zin in een drankje?’

Ze keek even schuin naar Adelais, haar Eevee, die op haar schoot zat. De barman had niet echt raar gedaan toen ze met de jonge Pokémon was binnengekomen en niemand had haar er al over aangesproken. Ze was toevallig in de beurt en ze zou zo naar de vriend van haar vader gaan. Ze had immers wel eerst zin gehad in iets, gewoon een drankje. Geen alcohol, oh Arceus, want was dat nog een beetje uit de hand gelopen de laatste keer. Ze zuchtte even en keek schuin op toen ze een man zag drinken, sneller dan dat ze echt van normale mensen gewend was. Haar cola stond er dan ook wat weemoedig bij, ze had er enkel nog maar van gesipt. Even had haar Eevee lichtjes haar ogen geopend, toen de persoon opeens dichter kwam. ‘Hoi,’ zei de man waarbij het jonge meisje wat verbaasd naar hem opkeek. De geur van alcohol kwam haar meteen tegemoet. ‘Zin in een drankje?’ Ze haalde haar schouders op. Hm... Eentje kon toch geen kwaad, toch? "Hm... klinkt goed," zei ze voorzichtig. Ze wist niet echt goed wat ze hiervan moest denken en of ze bang moest zijn of eerder ontspannen, naja, ze had altijd Saiko op zak niet?

{Ik rol even binnen haha xD}

Pas toen hij naast haar zat merkte hij de Eevee op. Een zeldzame Pokémon, als je het hem vroeg. Nou ja, misschien niet zo heel zeldzaam als je bedacht dat het zich in Cyllage City bevond en dat praktisch iedere trainer die naar Geosenge Town wilde gaan er eentje kon vangen als hij of zij wilde, maar goed. Het was een Pokémon die niet makkelijk gevangen werd, liet hij het zo zeggen. Hij dacht echter niet dat hij er zelf eentje zou vangen. Hij was meer iemand die van verrassingen hield en dat was ook de grootste reden waarom hij een ei was gaan halen. Die was trouwens laatst uitgekomen en het bleek een Litwick te zijn die er in zat. Hoera. Kaito had hem Flare genoemd. Maar goed, even terug naar het meisje naast hem. Een wenkbrauw werd opgetrokken toen hij haar voorzichtig hoorde antwoorden. Och, wat schattig. Hij wist wel wat hij haar kon geven. ‘Twee shotjes voor deze dame en voor mij!’ riep hij naar de barman. ‘Ik trakteer wel.’ Hij grijnsde. Hij was echter wel nog genoeg bij zijn volle verstand om te weten dat het meisje jonger was dan hem. Veel jonger. Hij wist zeker dat ze meer dan vijf jaar verschilden. Dus hij mocht niet te ver laten gaan vanavond. Hij hield van de aandacht van het vrouwelijk schoon, maar hij was nog altijd geen voorstander van lichamelijk contact met minderjarige vrouwen. Zo was hij nu ook weer niet. Hij gaf het shotje aan haar dat ze hadden gekregen van de barman en sloeg het zijne alweer gauw achterover. ‘Ah, dat is goed,’ zei hij terwijl hij het doorslikte. Daarna keek hij opzij naar de dame. ‘En wat is jouw naam, als ik vragen mag?’ vroeg hij vervolgens. Hij vroeg zich af of ze nog meer van die leuke Pokémon had die hij gezellig op de zwarte markt kon verkopen als hij ze in handen kreeg. Maar helaas, hij zou zich koest moeten houden vanavond.

‘Twee shotjes voor deze dame en voor mij!’ Shotjes? Even trok ze wit weg. Oh Arceus nee, dit zou zo verkeerd lopen. ‘Ik trakteer wel.’ zei de blauwharige waarop het meisje even naar hem keek. Dat zou er nog aan moeten ontbreken, dat zij zou moeten betalen. Tja, ze dacht immers zo. Toen de twee kleine glaasjes voor hun neus verschenen, keek ze er kort aan. Hij had er geen rare dingen in gedaan, dat was hetgeen waar ze het meest bang voor was geweest. Je hoorde genoeg verhalen over dingen die in drankjes werden gedaan enzo. En de blondine zag al genoeg rare dingen voor zich, hoe ze het deden tenminste. Toen de man zijn shotje al naar achter had gegooid, zuchtte ze even en pakte ze haar glaasje dan ook maar op. Ze haalde diep adem en sloeg het ook snel naar achter. Zoals ze veel mensen had zien doen. Echter was dit wat te snel en ze spande even kort haar spieren aan. Waah, wat was dit? Snel slikte ze het door, haar ogen kort sluitend. Nee, ze was er niet zo aan. ‘Ah, dat is goed,’ Hoorde ze. Nee, niet voor haar. ‘En wat is jouw naam, als ik vragen mag?’ Ze zette het glas voorzichtig terug op de bar en keek hem even vanuit haar ooghoek aan. "Tawnee," zei ze kort. "En hoe mag ik jou noemen?" zei ze terwijl ze even haar hand over de zachte pels van Adelais liet gaan.

Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het meisje dat naar het shotje keek alsof het een wilde Gengar was die haar wilde opeten. Hij grinnikte even. Waarschijnlijk iemand die niks gewend was. Daar zou hij wel verandering in brengen. Hij zou haar wel leren om van de drank te houden. Als hij zich voor de rest maar inhield was het goed, toch? Zo erg was het toch niet om een klein meisje wat drinken te geven? Toch wist hij dat hij zich moest inhouden. Niet dat hij verder geen dingen deed die strafbaar waren, maar hij zou wel aansprakelijk worden gesteld als ze té dronken zou worden en de barman kon aanwijzen dat dat zijn schuld was. Dus ja, hij moest zich maar gewoon even inhouden. Hij kwam haar naam te weten. Ze heette dus Tawnee. ‘De naam is Kaito,’ zei hij rustig. Hij maakte een gebaar naar de barman dat ze hem nog een shotje konden brengen. Grijnzend stak hij een extra vinger op voor het meisje. Het viel hem wel mee dat ze niet vroegen aan het meisje hoe oud ze was, hoewel hij aannam dat ze wel oud genoeg zou zijn. Voor van die gewone drankjes dan toch. Voor sterkedrank moest je toch ouder zijn, of niet dan? Oh well. Hij werd al een beetje licht in zijn hoofd. ‘Neem er nog eentje!’ zei hij vrolijk tegen haar. ‘De avond is nog jong. En wij ook. Of zoiets.’ Hij moest lachen terwijl hij het nieuwe shotje aanpakte en weer in één keer naar achteren kiepte. Hé, hij gaf haar enkel het shotje. Het was aan haar of ze het op wilde drinken. Dus de schuld lag niet volledig bij hem. Hij grinnikte even. Ach, wat maakte het ook uit? Als ze maar lol hadden, toch?

OOC: Schijnbaar heeft hij zilverkleurig haar en zeeblauwe ogen. Excuses voor de verwarring c:

Het duurde even maar uiteindelijk leek de smaak weg te zijn... wacht nee... Nee, niet weg... zucht. Hier zouden ze weer gaan hoor. ‘De naam is Kaito,’ zei de man en ze zuchtte, oh, het zou zoiets worden, ontmoeting en dan een heel creepy gedoe... Rare dingen. Hoe dan ook... Ze zuchtte even luid en keek toe hoe hij nog een paar van die shotjes bestelde. Wat? Moest ze nog... Maar... Maar... Euh. ‘Neem er nog eentje!’ zei hij wanneer de glaasjes voor haar neus stonden. Adelais staarde even van haar trainster naar de persoon met het zilverkleurige haar en snoof even zachtjes, maar lachte toen kort. Over het algemeen reageerde de Eevee ook niet echt anders op de dingen dan gewoon vrolijk, dus zo verrast was ze eigenlijk niet. ‘De avond is nog jong. En wij ook. Of zoiets.’ Ze zuchtte. "Ik denk niet dat ik dat mag drinken," Eigenlijk moest ze daar aan denken toen ze de eerste naar binnen had gewerkt, maar het was logica voor haar, aangezien haar hersenen trager waren dan de meeste normale mensen.

Kaito rolde kort met zijn ogen toen hij zag dat het meisje wéér naar haar shotje keek alsof het haar elk moment wilde opeten. Hij had echt zo’n hekel aan die meiden die hier in de kroeg kwamen zitten, maar zelfs een simpel shotje niet eens op wilden drinken. Waarom kwam je hier en nam je shotjes aan van een vreemde als je ze toch niet ging opdrinken? Bovendien klopte haar logica niet helemaal, aangezien ze de eerste wel gewoon had opgedronken. Misschien vond ze het niet lekker. ‘Waarom dronk je de eerste dan wel zonder problemen op?’ vroeg hij en hij kon er niks aan doen dat het een tikkeltje spottend klonk. In zijn ogen was het ook zo dat als je A zei, je ook B moest zeggen. Natuurlijk was er een moment dat je moest stoppen met drinken omdat het anders gewoon niet meer ging, maar dat was nu nog niet het geval aangezien dit nog maar het eerste shotje was. En die van hem… de vierde? De vijfde al? Hij had geen idee. Hij hield het niet zo bij. Hij hield pas op als hij tegen het zatte aan zat. ‘Kom op, meid,’ sprak hij. ‘Gewoon een beetje genieten van het leven. Dat kan toch helemaal geen kwaad? Maar als je het niet wilt, drink ik het wel voor je op en bestellen we voor jou een cola, hoor. Makkelijk zat.’ Zijn stem kreeg iets uitdagends. Alsof hij haar uitdaagde om zijn voorstel te weigeren en het shotje toch op te drinken. Hij ging wat verzitten zodat hij makkelijker bij het shotje kon komen en merkte aan zijn handelingen dat het al minder goed ging dan een paar minuten geleden. De alcohol begon op hem in te werken en hij merkte dat hij ook wat lichter in zijn hoofd werd. Oké, als hij dit shotje nog ging drinken, werd het ook echt zijn laatste. Dadelijk zou hij de controle verliezen en zou hij ’s morgens naast haar wakker worden. Dat was absoluut niet zijn bedoeling.