Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Getting drunk is not so smart. [OPEN] zo apr 12, 2015 2:36 pm
Caitlynn wist eerlijk gezegd niet wat haar bezielde, maar het ene moment zat ze vrolijk op een bankje en het andere moment bevond ze zich in een drukke kroeg. Ze sloeg haar lange, rode haren over haar één schouder en keek ondertussen om zich heen. Vrouwen en mannen waren overal met elkaar in gesprek. Sommigen waren aan het dansen, anderen waren zich lam aan het drinken en weer anderen waren elkaar… half aan het opeten. Met een opgetrokken wenkbrauw keek Caitlynn naar een zoenend koppeltje. Get a room, please. Ze draaide zich snel om en ging naar de bar toe. Ze legde wat geld neer en wilde eigenlijk voor een cola gaan, maar toen twijfelde ze. Wanneer was de laatste keer dat ze echt helemaal los was gegaan? Ze was toen zestien geweest, dacht ze. Op haar zestiende verjaardag. Toen had ze een glaasje te veel op en gefeest als een gek. Ze zou dat nu niet weer doen, maar een beetje alcohol kon toch geen kwaad? En dus ging het meisje rustig aan de bar zitten en bestelde een shotje. Het duurde niet lang voordat deze voor haar neergezet werd. Misschien leek ze wel een onschuldig meisje, maar als het op feesten aankwam, kon ze dat net zo goed als alle anderen die zich hier in de kroeg bevonden. Ze was er de laatste tijd gewoon niet zo veel mee bezig omdat ze andere dingen aan haar hoofd had. Charybdis goed trainen, bijvoorbeeld. De Gyarados luisterde zeer goed naar haar en daarom was Caitlynn ook zeer trots. Ze grinnikte om haar gedachten, pakte het shotje en klokte deze met niet al te veel moeite naar binnen. Ze bestelde gelijk een tweede. Na de derde zou ze op cola overgaan, beloofde ze zichzelf. Ze klokte de tweede naar binnen en vroeg zich af hoe sterk dit spul zou zijn. Ze bestelde een derde en wachtte vervolgens af tot die zou komen. Ze keek ondertussen om zich heen. Zou er hier iemand zijn om te praten?
OOC: Ja ja, dit is echt het laatste topic dat ik maak van 'n - misschien wel - dronken char... maybe... :P Nja, open voor iedereen! c:
Member
Julius Vanitas
Punten : 412
Gender : Male ♂
Age : 20 years
Type : Breeder
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Getting drunk is not so smart. [OPEN] di apr 14, 2015 10:10 pm
"Hoe bedoel je, mijn kamer is nog niet klaar?" Hij vond zichzelf in het hotel in Santalune City, dat hij geboekt had voor een paar daagjes om in de stad te blijven. Alleen maar om wat stoom af te blazen van de drukke verbouwing die hij bijna achter zijn rug had. Zodra hij weer terug zou komen in Snowbelle City, hoefde hij namelijk alleen nog maar een paar dingen te doen, om zijn kleine bedrijfje eindelijk te openen. Niet dat het echt een bedrijf genoemd kon worden, want hem kennende ging hij zich waarschijnlijk toch eerst richten op het streven naar perfectie, voordat hij zijn nestjes zou verkopen aan anderen. Hij wilde ze laten zien wat voor goede fokker hij wel niet was, want als het aan hem lag was dat misschien wel zijn enige passie en ambitie die hij had. Het trainer zijn had hem niet zo bevallen, om eerlijk te zijn kon je bijna zeggen dat hij helemaal nooit trainer was geweest. Hij had geen pokémon gevangen, was nooit op de bekende reis gegaan en zijn Fennekin was sindsdien nog maar 15 levels omhoog gegaan. Het had hem dan ook nooit echt spannend en aantrekkelijk geleken om de gyms af te gaan en tegen een wild vreemde te gaan vechten voor een domme badge. Nee, dit was veel beter. Hier had hij tenminste een doel in. De vrouw die voor hem achter de balie stond, staarde hem droogjes aan. "Degenen die daar voor jou zaten zijn net weg, we moeten hem nog schoonmaken en alles." Mensen toch. Orde. Was dat nou zo moeilijk? Om je aan de regels te houden, weg te gaan wanneer je weg zou moeten gaan, op tijd te gaan poetsen zodat de ander op tijd zijn kamer in kon komen. Hij keek even op zijn horloge, om vervolgens vanuit de plukken die voor zijn gezicht waren gevallen, weer even omhoog te kijken naar de vrouw. "Het is al zes uur." Zes uur in de avond. Zijn kamer was nog steeds niet klaar. Waar sloeg dit alles op? "Over een uur mag u uw kamer in, meneer." Hield ze vol, waardoor de man met de vingers van zijn rechterhand even over zijn slaap heen wreef, zijn ogen sluitend en een diepe zucht uitlatend. Om de cliché dat hij geërgerd was nog even te verduidelijken. Droogjes liet hij zijn blik vervolgens op de vrouw vallen, zijn witte haren een beetje van zijn gezicht wegschuivend. "Goed dan. Over een uur." Zei hij kort, met een hint sarcasme in zijn stem, waarna hij zich stug om draaide en het gebouw uit liep. Een heel uur. Wat moest hij een heel uur lang doen in een stad waar hij niet bekend was? Zo laat nog? Winkels waren dicht, bijna alles was dicht. Hij schold iets binnensmonds toen hij druppeltjes water op zich voelde vallen. Heilige Arceus, dat ook nog. Alsof Arceus hemzelf even persoonlijk het had laten regenen met de intentie hem onder de mensen te laten mengen, kletterde miljoenen druppels regen op hem neer, hem ertoe dwingend de eerste kroeg die hij tegenkwam binnen te stappen. Een van de enige zaken die nog open waren rond dit tijdstip.
Terwijl hij toch hier was, kon hij maar net zo goed een drankje nemen. Hij moest namelijk toch een heel uur wachten en misschien dat mensen hem meer met rust zouden laten als hij drank in zijn hand had zitten en zichzelf ergens in een hoekje dumpte aan de bar. Dat deed hij dan ook, zo ver mogelijk weg van de deur en alle kou die de lente regen ineens met zich mee had gebracht. Verveeld keek hij omhoog, wachtend tot de bartender zijn tijd nam en zijn baan eens ging doen, in plaats van doodleuk te staan flirten met een paar meiden. Hij snapte het niet. Hoe moeilijk was het nou, vragen 'wat wil je drinken?' en iets inschenken voor een persoon. Waarom moest hij daar een eeuwigheid over doen? De man bleef voor hem staan. "Een flesje bier, graag." Zei hij, een briefje geld naar voren schuivend omdat de man niet leek te beginnen met het halen van dat flesje zonder dat hij ervoor had betaald. Ach ja, dat was iets wat hij ook wel weer een beetje begreep. Al snel werd hem een flesje bier in zijn handen geduwd en meteen bracht hij het naar zijn mond met zijn rechterhand. Please, laat dit uur snel voorbij zijn. Hij wilde terug naar zijn kamer, zich daar neerzetten en uitrusten. Om morgen weer een leuke, nieuwe dag te beginnen en de stad even te bekijken. Dat was zijn planning geweest. Maar néé, zijn kamer was nog niet klaar. Wat een onzin. Even liet hij zijn blik vallen om een luidruchtig stel mensen dat samen shotjes drank naar binnen sloeg. Hij haalde, alsof hij het schouwspel enorm verafschuwde, een wenkbrauw op en schudde bijna onzichtbaar met zijn hoofd. De mannen hingen aan elkaar vast, sommigen zo onstabiel dat het hem niets zou verbazen als ze binnen een seconden om zouden vallen en de rest van de groep met zich mee zouden trekken. Gevolgd door een luid gelach natuurlijk, want als je dronken was mocht alles. Nog meer onzin. Hij rolde simpeltjes met zijn ogen en draaide zijn hoofd weer naar het flesje bier toe, dat hij tussen beiden handen vast had en op de bar had neergezet. Met zijn rechterhand nam hij het groene ding weer naar zijn mond toe, om de vloeistof die erin zat met een enorme slok naar binnen te nemen. Als hij toch een uur moest wachten, kon hij tenminste toch gewoon wat drinken. Dan ging de tijd vast sneller voorbij, nu maar hopen dat iedereen hem met rust liet. Dat hij goed genoeg in een hoekje verstopt zat dat hij niet eens gezien werd door iemand die zin had in een praatje. Want dat was niet waarvoor hij hier gekomen was, helemaal niet zelfs. De regen had hem gedwongen naar binnen te stappen, want als er iets was waar hij nog meer een hekel aan had dan aan de aanwezigheid van mensen, was het het weer dat nu buiten tekeer ging.
Onderwerp: Re: Getting drunk is not so smart. [OPEN] ma apr 20, 2015 7:57 pm
Het werd al lichtelijk in haar hoofd, maar Caitlynn kon nog wel helder denken en besefte dat het gewoon te veel van het goede was. Ze had al een paar maanden geen alcohol gedronken omdat ze bezig was geweest met van alles en nog wat. Ze had eerst een paar voorbereidingen moeten doen voordat ze van Johto naar Kalos had kunnen reizen. Die reis had trouwens erg lang geduurd omdat Kalos niet direct vlak voor de deur lag. Het was een lange, vermoeiende reis geweest, maar Caitlynn was tot nu toe erg blij dat ze hem had gemaakt. Het was een interessante reis tot nu toe, ze had de kans om mensen te leren kennen en sociale contacten te kunnen ontwikkelen én ze kreeg de kans om een volledig team van zes te krijgen en te onderhouden. Zes Pokémon die ze volledig kon vertrouwen, daar ging ze voor. Caitlynn’s lichtgroene ogen fixeerden zich op het derde shotje dat ze kreeg. Na even getwijfeld te hebben, pakte ze het kleine glaasje op, zette deze aan haar lippen en sloeg de inhoud opnieuw naar achteren. Het brandde in haar keel en Caitlynn trok een gezicht toen ze het doorslikte. Ze merkte dat het lichte gevoel in haar hoofd steeds erger werd en toen de barman haar op een lieve manier vroeg of ze soms ook een vierde wilde – met een blik die iets te veel ‘ja’ zei naar Caitlynn’s zin – schudde ze haar hoofd en bestelde ze cola. Teleurstelling gleed over zijn gezicht en schouderophalend keek Caitlynn hem kort aan. Hij legde zich er snel bij neer, draaide zich om en ging een cola voor haar inschenken nadat hij een man vlakbij haar een biertje had gegeven. Caitlynn wilde de man net aanspreken toen ze opeens iemand vanuit haar ooghoeken naar haar zag komen.
Het bleek één van de jongens van de luidruchtige groep te zijn die een wedstrijdje zuipen tegen elkaar deden. Comazuipen, wel te verstaan. Het was nu niet bepaald gezond wat die gasten deden en aan hand van dat had Caitlynn ook besloten om het gewoon bij drie shotjes te houden. Oké, misschien ook aan het lichte gevoel in haar hoofd, maar goed. De barman zette de cola van haar met een klap neer op de bar. Hij knikte naar de jongen toen deze nog een paar shotjes bestelde en vertelde dat de barman het moest komen brengen. De jongen draaide zich naar Caitlynn om. Het roodharige meisje met de lichtgroene ogen huiverde even kort toen ze een sterke dranklucht rook. Ze had de intentie om haar neus dicht te knijpen met haar vingers, maar dat zou te veel opvallen. De jongen grijnsde naar haar en Caitlynn gaf een kort glimlachje terug. Niet het glimlachje dat hem zou lokken, maar eerder het glimlachje dat een hint naar hem gaf dat hij op moest rotten. De jongen was of te dronken om het te zien, of hij had gewoon niet willen zien, want hij kwam dichter naar Caitlynn toe. Hij legde zijn hand op haar been en Caitlynn verstijfde kort. Haar gifgroene ogen fixeerden zich kort op zijn gezicht. Zijn hand ging niet teder over haar been, maar kneep erin. Alsof hij wilde aanduiden dat ze maar beter niet kon tegenstribbelen. Ondanks dat ze haar derde shotje had gedronken en ze zich lichtelijk licht in haar hoofd voelde, wilde ze dit absoluut niet en vond ze het niet leuk dat hij dit bij haar deed. Dat liet ze duidelijk merken door hem een vuile blik toe te werpen, maar de moed om hem weg te duwen had ze niet echt.
De jongen boog zich naar voren en fluisterde iets in haar oor, maar hij was te dronken om het goed uit te spreken en dus verstond Caitlynn hem niet goed. ‘Wat?’ vroeg ze dus aan hem. De jongen begon te glimlachen en Caitlynn vroeg af wat hij verstaan had. Dat werd haar echter duidelijk toen hij zijn handen op haar wangen legde, zich voorover boog en zijn lippen ruw op de hare duwde. Caitlynn kon er niks aan doen. Haar been schoot in paniek omhoog en raakte hem recht tussen zijn benen. Hij siste van de pijn, maar leek er niet heel veel van te merken omdat hij gewoon te dronken was om ook maar iets op te merken. Caitlynn daarentegen besloot dat het tijd was om te gaan. Dat praatje met de man met het bier moest maar wachten. De jongen pakte haar echter bij haar hand toen ze wilde gaan, maar Caitlynn wilde niets van hem weten en probeerde hem weg te duwen. ‘Blijf!’ sprak de jongen en deze keer klemde hij zijn hand wat steviger om de hare waarna hij haar naar zich toetrok. Caitlynn belandde hierdoor met een klap tegen hem aan en probeerde hem aan zijn schouders van zich af te duwen omdat hij weer een poging deed om haar te zoenen. Caitlynn sloeg hem ongelooflijk hard met haar platte hand tegen zijn gezicht. Was de boodschap nu nog niet duidelijk genoeg? Ondanks dat ze terugvocht, voelde ze dat de angst zich overnam en de tijd die hij nodig had om te herstellen van haar tweede klap die ze had gegeven vanavond, gebruikte zij om weg te komen. Ze verliet het krukje waar ze op zat, draaide zich om en kwam vervolgens voorbij de man. Ze twijfelde even. De jongen zou gegarandeerd achter haar aankomen. Misschien zou hij zelfs wel zijn hele groepje meenemen en dan was ze echt de pineut. Die gedachte gaf de doorslag en ze draaide zich naar de man toe. ‘Kunt u alstublieft helpen?’ vroeg ze met grote ogen van angst aan hem. Ze merkte dat ze aan het trillen was en keek over haar schouder om te zien waar de jongen was. Vervolgens wees ze naar de jongen om aan te duiden wie ze bedoelde, maar aangezien hij naast haar had gezeten, twijfelde ze er niet aan dat hij het schouwspel vast en zeker had gezien of toch een deel ervan. ‘Hij zit achter me aan. Hij weet echt niet van ophouden.’ Een gefrustreerde zucht was het gevolg, maar haar ogen werden weer groot van schrik toen ze zag dat hij opstond en haar nu met woede in zijn ogen aankeek. Zonder dat ze het doorhad ging ze een beetje naast de man staan zodat zijn schouder haar afschermde van de jongen voor haar. Hopelijk kreeg ze hulp van hem.
OOC: Laten we hier een interessant topic van maken c: Welcome in my world xD
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: Getting drunk is not so smart. [OPEN]