Sand in my eyes. [&VIVIENNE WILLIAMS]

‘Roselia, gebruik Grass Whistle en daarna Mega Drain om het af te maken!’ riep Connor naar zijn Pokémon. Terwijl hij een ei in zijn handen vasthield, keek hij gespannen naar Roselia. Deze wist de Graveler in slaap te brengen en vervolgens van zijn energie te ontnemen. De Pokémon leek overduidelijk uitgeschakeld te zijn en Connor glimlachte. Het gevecht had minstens tien minuten geduurd, maar het had zijn vruchten afgeworpen en bovendien zou Roselia binnenkort sterker worden. Hij gaf Roselia een waarschuwende blik toen deze hem wilde knuffelen en keek toen naar het ei. Dadelijk zou dit kostbare ei uit zijn handen vallen! Hij had dit ei een week geleden ontvangen. Nu was hij aan het wachten tot het uit zou komen. Hij hield het maar warm in zijn armen geklemd omdat hij het niet durfde te vertrouwen in een rugzak waar alles overhoop lag. Roselia knuffelde enkel zijn been en Connor draaide met zijn ogen. Dat had hij weer. Toch boog hij zich voorover en gaf de vrouwelijke Pokémon kort een goedkeurende aai over haar wang. Hij keerde haar vervolgens terug in haar Poké Ball en begon toen te lopen. Hij wist niet precies waar hij was. Hij was gewoon door één van die grote poorten in Lumiose City gelopen en vervolgens bevond hij zich op dit… sombere landschap. Alsof het landschap zijn gedachten kon lezen, woei er een harde wind en blies deze zand mee in zijn oog. Het zorgde ervoor dat Connor bijna het ei liet vallen en geërgerd wreef hij door zijn oog. Hierdoor merkte hij niet op dat er voor hem iemand bevond en botste tegen deze persoon, waarna hij het ei nog dichter tegen zich klemde. ‘Sorry,’ bromde hij ondertussen, maar wel vrij nieuwsgierig naar de persoon tegen wie hij gelopen was.

Voor de voorbereidingen die ze had moeten treffen, had ze haar geliefde Vaporeon moeten inruilen voor haar knuffelige Garchomp. Hij vond het al helemaal geweldig en was zich zelfs nog meer als een schoothondje gaan gedragen dan voordat ze hem naar de box had gestuurd. "Ryuu, laat dat!" beet ze streng naar de haai pokémon, toen deze haar weer een kopje probeerde te geven. "Je bent een pseudo-legendary draak pokémon, je hoort angstaanjagend te zijn, geen schoothondje!" Haar blauwe blik was streng en de Garchomp keek haar eventjes vreemd aan. Daarna klonk er een klagend geluidje en zakte de pokémon in elkaar. "We gaan wat aan die manieren van je doen, Ryuu. Dit kan zo niet langer," mompelde de brunette. "Ga recht staan, rug recht, staart naar achter, kin in de lucht," haar stem kreeg weer een strenger randje en al snel ging de Garchomp overeind staan. "Goed zo, nu grom je zachtjes alsof je een constante dreiging bij je hebt." Ryuu liet een diep gegrom horen, op het moment dat zijn trainer een zachte gil sloeg. Binnen een tel lag de nagel aan de vin van de pokémon over haar schouder heen en tegen de schil van een ei, waarbij het diepe gegrom van de Garchomp harder werd. "Ryuu, kalm aan. Ik ben ongedeerd," zei Vivienne, waarna ze een hand op de vin legde. Ze draaide zich met een glimlach om naar de jongen, die een ei in haar handen had. "Maakt niet uit, gaat 't een beetje?" vroeg ze daarna met een glimlach.

Connor werd een tikkeltje bleek toen hij zag dat een Garchomp voor hem stond. Maar dat was niet de reden waarom hij bleek werd. Garchomp’s vin lag namelijk half tegen het ei en als de Garchomp te veel kracht zette, zou het ei breken en zou de Pokémon die erin zat doodgaan. Connor deed dan ook een heuse stap naar achteren en keek haast nijdig naar de Garchomp. Ondertussen drukte hij het ei nog dichter tegen zich aan om aan te geven aan de Garchomp dat hij vooral niks moest proberen. Zijn hand lag op zijn heup waar zijn Poké Ball’s waren. Zijn Pokémon waren rond de level dertig. Hij wist dat een Garchomp pas eind level 48 was geëvolueerd, dus misschien zou hij geen partij vormen, maar hij zou dit ei met man en macht beschermen. ‘Ja, prima,’ zei hij bot op de woorden van het meisje. ‘Behalve dan het feit dat mijn ei bijna doorboord werd dankzij jouw Pokémon, gaat alles goed.’ Hij keek haar nu eerder droog aan en hij besloot het achter zich te laten, maar hij was nog steeds een paar stappen van de Pokémon verwijderd. Hij keek om zich heen… en zag dat hij verdwaald was. Het enige wat hij zag was dit meisje en dan die dreigende Garchomp achter haar. ‘Ik denk dat ik verdwaald ben,’ zei hij droog. Een eindje verderop zag hij één of ander groot gebouw. Misschien dat hij die eens ging onderzoeken. Het zag er niet gesloten uit en vanaf deze afstand had het zelfs wel iets moois. ‘Ik was hier toevallig verzeild geraakt omdat ik wilde trainen met mijn Roselia. Ik raak altijd verstrooid tussen al die poorten in Lumiose City.’ Hij glimlachte naar haar ten teken dat hij dat met de Garchomp niet meer zo heel erg vond. Hij was echter wel op zijn hoede voor als de Pokémon nog een uitval deed, maar had zijn hand van zijn heup. Pikachu, welke op zijn schouder zat en de hele tijd nog niets gezegd of niet bewogen had, keek echter heel erg op zijn gemak zijnde naar de Garchomp. Er was immers niets om voor te vrezen.

De ogen van de Garchomp schoten van het ei, naar de jongen, terug naar zijn trainster en hij zetten een stap achteruit zonder verder enige beschadiging aan het ei aan te brengen. Vivienne's ogen vernauwde zich toen ze het botte antwoord hoorde en ze had de neiging om met een snauw te antwoorden, maar ze slikte de woorden weer in. "Mijn Garchomp heeft wat karakterproblemen, daar waren we net mee aan het oefenen," zei ze op een geforceerd neutrale manier, terwijl ze een scherpe blik op Ryuu afschoot.
Toen de blauw harige jongen zei dat hij verdwaald was, kwam er een kleine glimlach op dr gezicht, ze wist hoe dat was. Zelf was ze ook wel eens verdwaald geraakt in dit gebied, maar ze had zeer veel geluk gehad met haar Charizard die d'r alle kanten op kon vliegen. Ze keek wel eventjes verbaast toen de jongen begon over een Roselia en direct schoten haar gedachten terug naar Jace, ze wist dat haar vriend vroeger ook een Roselia had, maar geen idee of hij die nog in bezit had. "Ik kan je wel de weg wijzen," zei ze op een vriendelijkere toon. De Garchomp had ondertussen de hele zaak achter zich gelaten en deed een poging om de aandacht van zijn trainer te krijgen door met zijn kop tegen haar schouder aan te duwen. Met een zucht hief de brunette haar hand en aaide de haai pokémon over zijn kop. "Ik ben Vivienne trouwens en dit is Ryuu. En het spijt me van je ei, het was niet de bedoeling om 'm te beschadigen," zei ze daarna, terwijl ze met een kleine glimlach haar hand uitstak naar de nog onbekende jongen.

Eigenlijk mocht hij het meisje niet al te veel kwalijk nemen. Pikachu had vroeger ook karakterproblemen en soms nu nog. Hij was het in elk geval nog steeds niet gewend om te socialiseren met mensen en dat was voor Connor een vervelend punt, want hij bevond zich juist veel in de buurt van mensen. Hij haatte het echter als hij zag dat zijn Pikachu bang werd, maar hij kon toch ook moeilijk geïsoleerd in Kalos reizen? Maar de Pikachu leek nu in elk geval wel op zijn gemak te zijn, zolang Connor maar zijn afstand bewaarde van de trainster. ‘Dat zou fijn zijn,’ liet hij weten toen ze aangaf dat ze hem de weg wel kon wijzen. Het was niet dat hij hier zelf ooit ging wegkomen of zo. Hij vond dat het allemaal veel te veel op elkaar leek. Bovendien vond hij het ook niet echt aangenaam dat er Pokémon onder de grond naar hem toe bewogen. Gelukkig had hij een grass type die de meesten van deze Pokémon wel aankon, maar toch… Hij luisterde naar hoe ze zichzelf voorstelde en nam haar uitgestoken hand aan wat een rilling over de rug van Pikachu liet lopen. Hij bevond zich opeens iets meer dichterbij omdat Connor een stap naar voren had gedaan zodat hij de hand fatsoenlijk kon aannemen. ‘Mijn naam is Connor en dit is Pikachu,’ sprak hij terwijl hij het ei zo stabiel mogelijk in zijn andere hand hield. Hij liet haar hand gauw weer los zodat hij zijn ei kon ondersteunen met twee handen omdat hij het te gevaarlijk vond worden. Hij glimlachte verontschuldigend naar haar omdat het nu net leek alsof hij het vervelend vond om haar een hand te geven terwijl de werkelijke reden iets anders was. ‘Misschien had ik ook niet zo moeten reageren. Er is niks aan de hand met het ei en bovendien heb ik ook een Pokémon die karakterproblemen heeft,’ zei hij tegen haar, expres niet zeggend wie van zijn Pokémon het was en vooral niet naar Pikachu kijkend. Pikachu hield zijn blik ook strak op de Garchomp alsof hij zichzelf niet wilde verraden. ‘Maar ik moet wel zeggen dat het een stoere Pokémon is. Hij moet van een hoog level zijn, toch?’ vroeg Connor terwijl hij zijn hoofd kantelde en naar de Garchomp keek. ‘Pika!’ riep zijn Pikachu en hij sprong op de grond. Connor keek opzij en zag dat weer één van die Pokémon naar hun toekwam, maar hij week net op het laatste moment af en ging de andere kant op. Hmm. Geweldig plek was dit zeg. Not.

De brunette haalde een pokéball erbij en liet de Garchomp terugkeren, ze zou later zijn trainingen voortzetten. Voor nu wilde ze voorkomen dat er nog meer ongelukken zouden komen en voor de zekerheid liet ze hem daarom maar eventjes in z'n pokéball zitten. Ze zou eventueel haar Charizard of Volcarona erbij kunnen roepen om de weg te zoeken, of haar Houndoom erop af te sturen. Maar voor nu bleef ze maar gewoon staan en richtte haar aandacht weer op de nog onbekende jongen. "Geen dank hoor," zei ze met een glimlach. "Is het minste wat ik voor je kan doen, nadat Ryuu je ei bijna kapot maakte," vervolgde ze, waarbij haar glimlach vervaagde. De jongen stelde zichzelf voor als Connor en zijn Pikachu als gewoon Pikachu. Ze glimlachte eventjes naar het tweetal. "Aangenaam Connor, Pikachu," zei ze vriendelijk. Daarna greep ze haar tas erbij en pakte een bakje eruit. "Lust Pikachu besjes?" vroeg ze nieuwsgierig aan Connor. Ze had altijd een bakje besjes bij zich voor het geval ze pokémon tegenkwam. Met haar vriendelijke natuur en bezorgdheid om het welzijn van pokémons, zou ze net zo goed een breeder kunnen worden, maar toch was het het optreden bij Contests wat haar het meest interesseerde. Ze haalde haar schouders op toen Connor begon over dat hij niet zo had mogen reageren. "Maakt niet uit joh, ik snap je bezorgdheid wel. Ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gereageerd," zei ze met een glimlach, terwijl ze zich eventjes uitrekte en overeind kwam. "Dank je," grinnikte ze daarna zachtjes, toen ze een complimentje kreeg over haar Garchomp. "Ryuu zal nu rond level vijftig zitten, geloof ik zo," zei ze daarna met een kleine glimlach op d'r gezicht. "Trouwens Connor, is Pikachu je enige pokémon?" Eigenlijk een standaard vraag, maar Vivienne was dan ook gewoon een ontzettend nieuwsgierig meisje af en toe.

Connor had even nagedacht voor hij antwoordde op de vraag van Vivienne. Daarna knikte hij. ‘Hij vindt ze wel lekker, maar hij is erg schuw tegenover mensen. Misschien dat je ze het beste aan mij kan geven en dan ik aan hem,’ zei hij voorzichtig omdat hij het aardige meisje vooral niet wilde beledigen. Ze leek echt haar best te willen doen voor zijn Pikachu. Pikachu, die op zijn schouder zat en nu wat nieuwsgierig naar haar keek, bewoog zijn oortjes even toen hij zijn naam hoorde. Connor’s mond viel nog net niet open toen Vivienne vertelde op welk level haar Garchomp zat. Vijftig! Dat was echt veel. Zijn Pokémon waren nog meer rond de level dertig of zo. Hij zou nog wel even moeten trainen voor hij dat niveau zou bereiken. Hij keek haar aan toen ze opnieuw een vraag stelde en glimlachte. ‘Ik heb een volledig team van zes. Naast Pikachu heb ik nog een Growlithe, een Poliwhirl, een Roselia, een Pidgeotto en dan dit ei waarvan ik niet weet wat het gaat worden.’ Hij glimlachte naar haar en wilde aan haar dezelfde vraag stellen, maar iets trok zijn aandacht. Hij kreunde inwendig toen hij een horde van wilde Politoed tevoorschijn zag komen. Hij keek opzij en grijnsde naar Vivienne. ‘Ik wilde je dezelfde vraag stellen, maar misschien kun je het me nu ook gewoon laten zien?’ Hij keek haar vragend aan en grinnikte toen. ‘Pikachu, tijd voor wat actie.’ Terwijl Pikachu van zijn schouder sprong, haalde Connor diep adem en haalde de Poké Ball van Roselia tevoorschijn. Hopelijk zou de Pokémon zich concentreren op hun vijand en niet op hém. Hij was die kleffe reacties van zijn Pokémon meer dan zat. ‘Ga, Roselia!’. Hij kon niet precies zien hoe veel het er waren door het rondvliegende zand, maar hij vermoedde dat het er maar vijf waren. ‘Pikachu, val aan met Spark! Roselia, gebruik je Magical Leaf!’ Dit zou wel goede training zijn voor naar de tweede gym te gaan, zeg!