You're mine. [OPEN]

Een lichte glimlach gleed om Athan’s lippen. Het was de eerste keer sinds hij zo opgewekt was, maar dat kwam voornamelijk omdat hij grootse plannen had vandaag. Scyth, zijn Scyther, liep naast hem en keek om zich heen. Haar blik was overduidelijk gefixeerd op de Pokémon die ze gisteren tegen waren gekomen en waarvan ze wist dat Athan hem dolgraag wilde hebben. Deze keer zou hij niet nog eens ontsnappen. Athan wist dat het in de buurt van Cyllage City was en daar ging hij nu dus ook heen. Zijn schoenen zonken in het zand, maar Athan besteedde er niet te veel aandacht aan. Hij wist dat het ergens in de buurt van Geosenge Town moest zijn, de dorp van de stenen. Hij was er nog niet echt geweest, maar had er wel al verhalen over gehoord. Hij zou het dorpje pas bezoeken als hij de eerste gym zou verslaan. En hij wist zeker dat hij de Pokémon die hij nu ging vangen wel kon gebruiken. Een paar dagen geleden was hij een Water Stone gaan kopen. Hij had de verschillende evoluties van de Pokémon opgezocht en had zich bedacht dat het wel eens handig kon zijn om een Pokémon te hebben waarmee hij het water in kon gaan. Of hij droog kon blijven was een tweede, want zo groot was de evolutie nu ook weer niet. Maar goed, het was tien keer beter dan zwemmen. Scyth draaide haar hoofd met een ruk om en Athan keek dezelfde richting op. Haar ogen waren gefixeerd op het plekje waar ze de Pokémon gisteren hadden gezien en Athan gaf haar een goedkeurend klopje op haar hoofd. Scyth keek met een schuin oog naar hem en het leek wel te zijn dat ze naar hem glimlachte. In tegenstelling tot de meeste mensen en Pokémon werd zij niet afgeschrikt door het litteken dat zich verspreidde om Athan’s oog. Ze probeerde er voor hem te zijn en probeerde om zijn orders zo goed mogelijk op te volgen, want ze wist hoe moeilijk haar trainer het had en wilde, net zoals Star en Blaze, enkel het beste voor hem. Athan gaf een goedkeurende knik naar haar en kalm liep hij naar voren. Hij stond echter stil toen hij het gras zag bewegen en ingespannen keek hij ernaar. Het volgende moment sprong er een Eevee tevoorschijn. Het was een andere Eevee dan die van gisteren. Het was namelijk een vrouwtje.

‘Ach, wat maakt het uit,’ sprak Athan schouderophalend. ‘Scyth, val aan met je Quick Attack!’ De Eevee sprong nog net op tijd opzij en gebruikte Sand Attack. ‘Houd je bladen voor je gekruist en gebruik daarna je Agility! Probeer haar te desoriënteren met je snelheid, Scyth!’ Scyth deed wat haar werd opgedragen en wist de Sand Attack hiermee te omzeilen. Vervolgens gebruikte ze Agility en viel aan op het moment dat Eevee het niet verwachtte. De Pokémon wankelde naar achteren, maar gebruikte al snel Swift. Aangezien Swift een aanval was die nooit miste, verloor Scyth haar evenwicht en viel op de grond. ‘Vacuum Wave!’ riep Athan. Als de Eevee het zo wilde spelen, kon hij het ook. Een fighting move was bovendien veel effectiever tegen haar. Eevee piepte zachtjes toen ze geraakt werd en viel op de grond, duidelijk al wat meer verzwakt dan daarnet. Ze kwam echter weer overeind en keek Scyth geïrriteerd aan. Ze probeerde een Quick Attack. ‘Gebruik jij ook je Quick Attack en daarna Pursuit!’ De twee Pokémon schoten langs elkaar heen en draaiden zich om, maar Scyth was het snelste en de Pursuit was een voltreffer. ‘Gebruik nu Vacuum Wave en daarna Quick Attack!’ riep Athan. Zo snel als ze kon deed Scyth de aanvallen die ze opgedragen kreeg en verzwakt viel de Eevee op de grond, maar stond vervolgens op en gebruikte Swift. De Swift was raak, maar Scyth leek er niet zo veel aan te lijden als Athan in eerste instantie had gevreesd. Hij keek even twijfelend naar de Eevee. Het was overduidelijk een Eevee die veel gewend was, sinds ze de meeste klappen van Scyth wel leek te incasseren. Dan moesten ze het maar op een grovere manier spelen. Hij moest die Eevee hebben. Het zou echt een aanwinst zijn voor zijn team en hij had bovendien niet voor niets zijn geld half verspild aan die Water Stone. Nee, dit moest hij goed doen. Eevee had ondertussen gebruikgemaakt van Athan’s twijfel door naar voren te rennen en naar Scyth te springen. ‘Sla haar weg met je bladen!’ riep Athan. Zonder twijfelen kruiste Scyth haar bladen en sloeg deze vervolgens met alle kracht naar voren toen Eevee een sprong maakte. De Pokémon piepte en viel met een salto weer terug op de grond. Dat moest dus echt pijn doen. ‘En gebruik nu je Vacuum Wave!’ riep Athan. Hij voelde zich eigenlijk een tikkeltje slecht omdat hij de Eevee zo liet lijden, maar er was geen andere manier. Men had immers nog nooit een Pokémon gevangen zonder het eerst te beschadigen, wel dan?

De Eevee was op de grond gevallen en na die laatste Vacuum Wave lag ze zwakjes uit te hijgen. Ze zette haar pootje op de grond en deed overduidelijk haar best om overeind te komen. Scyth sprong naar voren en ging uitdagend met haar bladen geheven boven de Eevee hangen. Dit gaf zo’n intimiderend effect dat de Eevee haar oren naar achteren deed. Athan had hierdoor de tijd om snel een Poké Ball tevoorschijn te halen. Medelijden schoot door hem heen toen hij de kleine Eevee zo zag bibberen tegenover zijn intimiderende Scyther. ‘Scyth, zo is het genoeg,’ sprak hij de Pokémon toe. De Pokémon keek over haar schouder en deed enkele stappen opzij. Athan zorgde dat de bal groter werd en gooide deze naar voren, recht naar de bibberende Eevee toe. Hij balde zijn handen gespannen tot vuisten toen de Pokémon opgeslokt werd en de Poké Ball met een tikje weer op de grond terechtkwam. Scyth kwam naast hem staan en gespannen keken ze naar de Poké Ball die begon te schudden, wachtend of hun gevecht resultaat zou hebben. Hopelijk wel.

Marlowe had.. een slechte dag, de Togetic keek treurig voor zich uit en miste Day, de Espeon die was vertrokken met haar vader. Hij begreep het wel, maar toch.. Hij wilde zijn vriendin. En Silvie had beloofd, echt waar, dat ze nieuwe speelmaatjes voor hem zou vinden, maar dat was niet Day. Waar was ze? Waar was Day? Op het moment zweefde de pokémon naast zijn trainer, Silvie had de dag uitgekozen om even te rusten. Mimi had, bijna in haar eentje, de derde gym gehaald en volgens Nova was ze geweldig geweest. Mimi was dan geen pokémon die overdag graag buitenkwam, toch had Silvie gezegd dat vandaag niks speciaals ging gebeuren. Gewoon wat ontspannen in de natuur. En daar had hij vrede mee, maar Day.. Marlowe zuchtte en keek even naar Nova die meelevend terug keek.
Silvie slaakte ook een zucht, Marlowe leek zo down te zijn. Verdrietig omdat hij zijn beste vriendin moest missen. Thuis was alleen Ivy, dochter van Aqua, maar daar kon de Togetic het jammer genoeg niet zo mee vinden. Ze moest met iets nieuws komen, en snel. Ver van Geosenge waren ze niet.. dus als ze nu iets vonden kon ze snel naar huis. Marlowe keek opeens op, hij hoorde iets, een gevecht. Nieuwsgierig zweefde hij tussen de bomen door en ontdekte een Eevee aan de genade van een onbekende, groene pokémon. Day! Iemand, waarschijnlijk een trainer, gooide een pokébal en voor de Togetic bij de Eevee kon komen was de pokémon gevangen. Marlowe vloog, of zweefde, naar de roodwitte bal toe en wilde die oppakken, Day moest er uit.. maar Day was toch in een Espeon verandert? Marlowe liet de pokébal weer los en zweefde verward weer weg, niet Day? Treurig keek hij naar de grond en liet een verdrietige zucht horen.
"Marlowe!" Silvie kwam aanrennen van tussen de bomen en rende naar de Togetic toe, geen acht slaand op de trainer of zijn Scyther. Bij het zien van de verdrietige blik in de ogen van de pokémon bleef ze stil staan. "Gaat het?" Nova was achtergebleven, de bomen vormden een iets te groot obstakel en door de bladeren en takken kon ze niet meteen wegvliegen, maar ach, ze kende de omgeving. Geen reden daar bezorgd over te zijn. Silvie pakte Marlowe vast, hij hing alleen treurig in de lucht, en streek zachtjes over zijn kop. De Happiness Pokémon was niet zo happy. Toen herinnerde ze zich weer de trainer die ze had zien staan met de Scyther en draaide zich naar hem toe. "Marlowe heeft toch niks gedaan hé?" vroeg ze met lichte schrik en bezorgdheid in haar stem. De Togetic was opeens wel heel verdrietig, er was toch niks gebeurd? Ook moest ze op Nova wachten, de Salamence zou er zo wel zijn, maar in de tussentijd moest ze misschien haar excuses wel aanbieden. Als Marlowe iets had gedaan.

Athan fixeerde zijn blik op de Poké Ball. Alsof hij er daarmee voor kon zorgen dat de Poké Ball stil zou blijven liggen. Maar goed. Hij hoorde een klikje en keek opgewekt naar de Poké Ball. Of voor zover hij zo kon kijken. Zijn mondhoeken trokken een klein beetje en een kleine glinstering was te zien in zijn amber tot goudkleurige ogen. Hij wilde naar de Poké Ball lopen, maar iets was hem voor. Hij hoorde Scyth een verschrikte kreet roepen. ‘Hé!’ riep hij nijdig naar de vliegende onbekende Pokémon, maar even gauw als hij was gekomen, ging hij weer en liet de Poké Ball verder met rust. Vreemd. Erg vreemd. Vervolgens kwam er een meisje tevoorschijn, maar Athan reageerde daar verder niet meer op. Hij vond het nu belangrijker dat de Poké Ball in orde werd gebracht. Hij draaide zich dus om naar de Poké Ball, pakte deze op en hield deze in zijn hand geklemd. Hij was blij dat hij de Eevee had gevangen. Hij gooide de Poké Ball naar voren waardoor de Eevee tevoorschijn kwam. Het vrouwtje keek hem en Scyth eerst bang aan, maar toen Athan op één knie ging zitten kwam ze toch naar hem toe. Athan aaide het kleintje. ‘Welkom in het team, Poseidon,’ zei hij zachtjes. Het was misschien een mannelijke naam, maar hij vond het mooi en het kleintje ook, want ze sprong naar hem toe en drukte haar kopje tegen zijn been. Athan kwam overeind toen hij de stem van het meisje hoorde en sloeg zijn armen nijdig over elkaar heen waarna hij haar aankeek. ‘Wat denk je zelf!’ snauwde hij het meisje toe. ‘Die vliegende kip van je deed aanstalten om mijn Pokémon mee te nemen. Mijn pas gevangen Eevee, waar ik daarnet een gans gevecht voor heb gevoerd om haar te vangen. En dan vraag jij of je Pokémon iets gedaan heeft? Nee, hij is geheel onschuldig, hoor.’ Hij keek haar nijdig aan. Poseidon deed haar oortjes naar achteren en verborg zich achter Scyth’s been. Deze keek verbaasd achterom toen ze merkte dat de Eevee niet meer bang voor haar was en gaf de Eevee een voorzichtig duwtje met haar blad om aan te tonen dat Athan lang niet zo erg was als hij nu leek. ‘Ik bedoel maar,’ sprak Athan opnieuw, ‘hoe zou jij je voelen als Scyth je Poké Ball voor je ogen bijna weg zou kapen?’ Hij wees zijn Scyther aan om aan te tonen dat hij het over haar had en niet over Poseiden, maar dat leek hem wel duidelijk sinds hij haar bijnaam half had vernoemd naar haar echte naam. Met een nijdige blik wachtte hij op antwoord.

Silvie zag de Eevee en keek even naar Marlowe, die liet sip zijn kop hangen en keek naar de grond. Day. De Togetic maakte zich los uit zijn trainers handen en ging op de schouder van het meisje zitten, in zweven had hij even geen zin. Bij het antwoord van de jongen vernauwde Silvie haar ogen, dit was duidelijk niet het type dat graag vrienden maakte. "Ik," begon ze met een blik op de Scyther. "Zou denken dat Scyth geen babypokémon is zoals Marlowe en Nova er op af sturen." De Salamence was niet zwak en zou in het voordeel zijn. Ook al was Nova er nog niet, ze liet zich niet tegenhouden door een paar bomen. En Marlowe kon er ook niks aan doen, hij was nog maar een paar weken oud en had zijn beste vriendin verloren. Dan zou je ook willen dat elke Eevee of Espeon die je tegenkwam die was die je kende. Inschattend keek Silvie de jongen aan, hij wist niet wat voor pokémon Nova was en het kon natuurlijk zijn dat hij een sterkere pokémon had dan de Scyther, al leek het haar dat hij die zou hebben gebruikt om de Eevee te vangen. Als hij Nova zou uitdagen zou hij iets van een Icetype moeten hebben, of Rock, of Dragon. Of Fairy natuurlijk, maar de trainer leek niet echt op iemand die met een roze Clefairy kwam aanzetten. Afwachtend keek ze naar de trainer, Silvie hield er niet van afgesnauwd te worden. Na de moeilijke tijd die ze had gehad waren zij en Nova sterker geworden, als ze dan iemand tegenkwam die op haar neerkeek wilde ze laten zien dat ze iemand was die van zich af beet, dat ze niet zwak was. Het meisje wierp even een korte blik op de plek waar ze vandaan kwam en was opgelucht te zien dat Nova niet had besloten de bomen in de fik te zetten. Anders hadden ze nu een bosbrand. Nova, gewoon om het even te vermelden, had besloten dat vliegen makkelijker was dan een aanval uitvoeren en vloog omhoog om tussen de bomen door te komen. Marlowe was ook van haar zorg, zij was de eerste pokémon die Silvie had gehad en had daardoor de meeste verantwoordelijkheid. Dus sloeg de Salamence geen aandacht op de takken die ze kapot maakte en deed haar best tussen de bomen uit te komen.

Athan keek opzij naar Scyth. Nee, inderdaad geen baby-Pokémon. Hij wist ook totaal niet waarom er zo fel gereageerd werd. Oké, misschien omdat hij haar half en half aan het afsnauwen was, maar dat was haar eigen schuld. Had ze haar Pokémon maar manieren moeten leren. ‘En wie mag Nova dan wel niet zijn?’ bromde hij nors. Het volgende moment verscheen er een Salamence die overduidelijk moeite deed om naar hun toe te komen. En hem waarschijnlijk te komen roosteren, want hij had zojuist haar trainer afgesnauwd. ‘Ah,’ volgde er vervolgens droog langs zijn kant. ‘Laat maar. Geen verdere uitleg nodig. Ik snap het al.’ Salamence. Dragon type. Hoog niveau omdat hij laat evolueert. Als een Pokédex noemde hij alle gegevens op in zijn hoofd van een Salamence en keek het ding aan. Daar wilde hij geen ruzie mee hebben, maar hij was niet gauw iemand die bang werd. Bovendien was zijn oog al een heel litteken, dus dat zou er ook nog wel bij kunnen komen. Hij richtte zijn blik dus weer op het meisje. ‘Kun je me uitleggen waarom je Pokémon Poseidon’s Poké Ball probeerde mee te nemen?’ Zijn stem klonk iets zachter, maar zijn amber tot goudkleurige ogen keken haar priemend aan. Poseidon was inmiddels vlakbij Athan gaan staan en leunde vermoeid tegen zijn been. Ze leek nog vermoeid te zijn van het gevecht die ze hadden gehad en zag er uit alsof ze het liefste weer terug in haar Poké Ball wilde. Wacht. Baby-Pokémon. Hij keek naar de Togetic. ‘Dat is een baby-Pokémon?’ bracht hij verbaasd uit. ‘Ik dacht dat die eieren altijd uitkwamen als Togepi.’ Een tikkeltje gefascineerd keek Athan naar de ei-Pokémon. Scyth was niet echt geïnteresseerd en leek eerder geïnteresseerd te zijn in Salamance. Ze was gefascineerd door de grootte van de Pokémon. Daarom vloog ze ook met haar vleugels naar de Salamence toe zodat Athan even raar naar haar keek. Normaal gezien was Scyth helemaal niet van het kennis maken, maar schijnbaar vond ze Salamence dus een waardige Pokémon om tegen te praten. Niet dat ze Pokémon echt oordeelde op wat ze waren, maar ze hield meestal wel afstand van andere Pokémon omdat ze nooit zo veel in contact was gekomen met hun. Poseidon bleef echter dicht bij hem en drukte haar kopje bang tegen zijn been. Athan haalde zijn schouders op en keek vervolgens weer vragend naar het meisje.

Nova wierp een verbaasde blik op de trainer, niet echt een idee hebbend wat zich had afgespeeld, en ging naast die van haar staan. Silvie streek een keer met haar hand over de nek van de Salamence en richtte haar blik weer op de jongen. "Marlowe's beste vriendin was een Eevee, maar ik heb haar vrij gelaten aangezien ze met haar vader weg wilde," mompelde Silvie met een blik op de nog steeds wat treurige Togetic. Day wilde met Night mee en dat was prima, maar Marlowe miste haar nog elke dag. "Marlowe is nog maar een paar weken oud, al is hij geen officiële babypokémon meer," antwoordde Silvie rustig op de tweede vraag, als breeder moest ze dat soort dingen weten. "Nova is ook nog maar een tiener." De Salamence brulde vrolijk, wat soms pijn kon doen aan je oren, en keek de Scyther, die interesse leek te hebben, nieuwsgierig aan. Nova bracht haar snuit naar voren en keek de dualtype aan, insecten had ze nooit zo interessant gevonden, maar deze zag er wel sterk uit.

Oké, het bleek dus zo te zijn dat de beste vriendin van deze Togetic een Eevee was en dat hij daardoor de verwarring had gemaakt met zijn pas gevangen Eevee. En daarom was de Togetic er dus bijna vandaar gegaan met de Poké Ball van zijn Eevee. En dan hielp het waarschijnlijk ook niet echt dat Poseidon toevallig net een vrouwtje was, ook al zou je aan haar naam denken dat het anders was. De vrouwtjes Eevee stond nog steeds dicht tegen hem aan en drukte haar kopje tegen zijn been. Athan wist niet goed hoe hij moest reageren. Blaze, Scyth en Star hadden immers nooit angst vertoond. Dat had Athan ook helemaal niet van ze gewild omdat hij zelf ook iemand was die zijn angsten verborg. Toch leek deze Eevee anders te denken en zocht ze veiligheid bij hem, waarschijnlijk omdat hij haar net gevangen had en zij officieel haar trainer was. Dus dat betekende dat hij haar comfort moest geven zeker…? Right. Hij was hier absoluut niet goed in. ‘Dat is eh… vervelend,’ sprak hij omdat hij niks beters wist te zeggen. Zijn blik gleed naar de Pokémon naast haar en zijn mond viel open. ‘Dat ding is een tiener?’ bracht hij verbaasd uit. ‘Scyth, Scyther!’ reageerde Scyth op Salamence’s gebrul en de Scyther stak een begroetende ‘hand’ naar de Salamence uit. ‘Hij ziet er niet bepaald uit als een tiener.’ Hij twijfelde even. ‘Of zij.’ Hij haalde zijn schouders op. Wist hij veel.