How bad can I be? {+Domi Lane}

"Ik heb ergere bedreigingen gehad tot nu toe," merkte ze toen droogjes op en keek naar de roodharige man. Het was geen leugen die ze vertelde, immers liep er een bepaald persoon rond in Kalos die haar vreselijk veel leek te mogen. Eentje die haar al eens had bestolen, bijna geflambeerd en ook nog eens bijna in vuilcontainer gedumpt had. Jep, wat maakte ze toch ook snel goede vrienden. Ze hadden haar veel te bieden. "Team Rocket heeft tot nu toe nog nooit iets positiefs in mijn leven gebracht," zei ze toen simpeltjes en keek naar de man, die de sigaret uit zijn mond had genomen en haar serieus aankeek. Toch wist ze niet of ze het serieus moest nemen, straks was het alsnog een of andere grap en stond ze voor gek. Maar hij leek toch wel serieus te zijn.

De jonge vrouw keek lichtjes afwachtend naar de roodharige man om te zien wat hij hierop te zeggen had. Haar Chikorita keek nog altijd in de richting van de Treecko van de ander, maar werd al snel weer afgeleid door andere dingetjes in de omgeving. Dominique boog voorover en plaatste het wezentje op de grond, die naast haar voet neerplofte in het gras en afwachtte. Ondertussen rechtte ze haar rug weer, luisterend naar de woorden van de ander. Het spottende toontje was haar niet ontgaan, nu ze haar blik weer op hem gericht had de grijns ook niet. Een van haar mondhoeken trok lichtjes omhoog. "Oké. En wat zou men dan verwachten van een nieuwkomer?" vroeg ze en sloeg ondertussen kalmpjes haar armen over elkaar heen. Het was vreemd. Vroeger was ze altijd zo fel tegen deze organisatie geweest. Maar nu. Nu kon het haar eigenlijk weinig meer schelen. Misschien was het wel omdat haar Sceptile nu niet aanwezig was om haar weg te houden van hen, er was niemand om haar te beschermen. Maar daar was ze nu toch zeker wel oud genoeg voor? Ze had geen babysitter meer nodig. Onbewust was deze gedachte, maar Team Rocket zou de perfecte manier zijn om zich te bewijzen aan de wereld.

Kalmpjes bleef ze staan waar ze stond, met haar blik gericht op de roodharige man wiens Treecko nu de bomen in stoof om zich daar te vermaken. Het deed haar denken aan Admiral, haar eigen Sceptile, maar goed. Een kleine glimlach kwam rond haar lippen te liggen bij de woorden van de man. "Ik heb al genoeg ervaring met leden van Team Rocket, ik waarin sommige van jullie toe in staat zijn. En gek ben ik niet." Ze wist heus wel dat Team Rocket haar zou vinden als ze dingen door zou brieven aan de politie. Er was één lid dat ze sowieso altijd wel tegen leek te komen, eentje die toch al zo'n hekel aan haar had dat hij het vast niet erg zou vinden een meisje uit de weg te ruimen voor Team Rocket. Nee, ze zou niet zo gek zijn om zich in dat gevaar te gooien. "En volgens mij was jij de persoon die hierover begon," voegde ze er nog eens aan toe. De man had het zelf voorgesteld, serieus bedoeld of niet, hij was erover begonnen.

De glimlach was een beetje van haar gezicht weggetrokken en ze keek de roodharige man enkel nog maar aan, luisterend naar zijn woorden. Hij vond haar blijkbaar zwak, aangezien hij zei dat ze het geen twee dagen vol zou houden. Zijn toon klonk overtuigend, maar het zwartharige meisje keek hem enkel nog steeds aan. De roodharige meldde haar toen nog dat ze maar beter uit de buurt van Team Rocket kon blijven. Jammer voor haar leek ze hen altijd tegen te komen, op een negatieve manier dan meestal. Ze zou wel willen dat ze uit hun buurt kon blijven. "Is dat juist niet iets wat jullie nodig hebben? Mensen die absoluut niet op het type voor een Team Rocket lid lijken?" vroeg ze toen en trok één van haar wenkbrauwen op. Het verbaasde haar hoe kalm ze bleef op dit moment. Haar blauwe ogen waren plotseling een beetje veranderd, ze waren killer gaan staan. Een totaal andere persoon was te zien achter die blik, maar binnen een paar tellen was het alweer verdwenen. Je moest zoiets maar net opgemerkt hebben, want het had niet langer dan een seconde geduurd.

Kort keek ze de man aan, nog altijd een kalme blik in haar ogen. "Alsof die roem eeuwig zal gaan duren," merkte ze kalmpjes op en zette ondertussen een halve stap naar achteren omdat haar benen nogal stijfjes begonnen te worden. "Team Rocket draait niet enkel om Lumiose City," ging ze toen verder en keek de man afwachtend aan, kijkend of ook maar iets erop wees hoe hij reageerde op deze licht gewaagde reactie terug, "en ook niet alleen om populariteit in een bepaalde groep." Lumiose City was groot, maar er waren zo veel andere grote steden in alle regio's die minstens net zoveel waard waren als de hoofdstad van Kalos. "In Lumiose zijn jullie een hoop, maar daarbuiten?" vroeg ze toen kalmpjes.