Well Deserved Rest.

& Tyler Fortis

Insecten konden slecht tegen vuuraanvallen. De Gym in Santalune City had een Gymleader die gespecialiseerd was in Bug Type Pokémon. Keith had een Growlithe. Het was dus van zelf sprekend dat de Trainer de Gymleader met Sekki uit zou dagen, omdat die de meeste kans had te winnen. Vandaar dus dat Keith de afgelopen dagen diehard zijn trouwe Growlithe getraind had, in de hoop dat hij sterk genoeg zou zijn om met gemak de Gymleader te verslaan. De jonge Pokémon had er zin in, Keith kon het merken; Hij vond het trainen geweldig en een goed vechtpartijtje waar de kans dat hij zou winnen groter zou zijn brachten opgewonden vonken in zijn ogen, die daar vrolijk en vastberaden ronddanste.

Samen hadden ze de hele ochtend getraind; Sekki had zijn vuuraanvallen al goed onder de knie en alles wat ze nu eigenlijk nog deden was herhalen, steeds opnieuw en steeds krachtiger. Het leek de Pokémon echter niet te vervelen, dus dan vond Keith het ook geen probleem. De zon had tijdens het trainen zijn hoogtepunt bereikt en zakte momenteel langzaam naar beneden, een teken dat het midden van de dag, 12 uur, al geweest was. De jongen en zijn Pokémon waren ook niet meer aan het trainen. Nee, momenteel zaten de twee lui onderuit gezakt op een bankje. Keith had een bord met een stuk cake in zijn handen en Sekki zat gulzig bessen uit een bakje te eten. Dat hadden ze wel verdiend, vond Keith.

Hij was bijna in slaap gevallen, daar op dat bankje met een stuk cake op zijn schoot, maar net op dat moment hoorde hij meerdere stemmen vanuit een straat komen. Hij ging overeind zitten en keek met een frons op zijn gezicht in het rond. Het leek vanuit die straat daar te komen... Met snelle happen schrokte hij het laatste beetje cake op en tikte hij voorzichtig Sekki aan. "Hey, mannetje, we gaan even kijken wat er daar aan de hand is," mompelde hij tegen zijn Pokémon zonder zijn ogen van de straat af te houden. Sekki knikte en sprong van het bankje en trippelde voor Keith uit terwijl die naar de straat liep.

Eenmaal om de hoek stond er een grote massa mensen, die blijkbaar allemaal iets probeerde te zien. Keith ging op zijn tenen staan, maar kon niet over alle hoofden heenkijken dus keek hij een beetje verward om zich heen. "Sekki, dichtbij blijven," zei hij tegen zijn Pokémon, die wat dichter naar Keith toe trippelde. In zo'n grote massa als deze was het makkelijk een Growlithe over het hoofd te zien... Vervolgens tikte Keith een willekeurige jongeman aan en vroeg hij: "Uh, hey. Weet jij wat er daar aan de hand is? Misschien een plotseling Pokémon gevecht, of een ongeluk of een arrestatie; dat soort dingen trokken altijd veel toeschouwers.