The one that got a Cyndaquil

Nadat Leah had meegedaan aan een paaseieren zoektocht, tijdens Pasen in Hoenn. Had ze een pokémon ei gewonnen. Met het pokémon ei in haar armen liep ze terug naar haar hotel kamer toe. Ze was best wel moe na zo’n zoektocht naar paaseieren. Toen ze er aan mee deed had ze nooit verwacht, dat ze dit er voor terug zal krijgen. Ze wou gewoon een leuk spelletje doen, en dit keer was het een real life game. Daarlangs hoorde je haar ook niet klagen over haar gewonnen ei. Een nieuwe pokémon in haar team was van harte welkom. Vooral omdat de voorbereidingen naar haar eerste gym steeds dichterbij aan het komen was.

Toen ze eindelijk op haar kamer terecht was gekomen plofte ze op de bank met haar ei in haar armen. De skitty en Luxio kwamen er ook aangelopen. Lolly ging als gewoonlijk langs haar liggen, en Luxio kwam bij haar voeten liggen op de grond. Wat was de roze harige altijd blij om haar pokémon weer te zien. En binnenkort heeft ze een derde er bij. Ze keek nu beter naar het ei, en gokte dat het een vuur pokémon zal worden. Alleen wat voor een vuur pokémon vroeg ze zich af. Ze zette het ei langs haar neer, waar nog plek vrij was. En zorgde er voor dat het niet van de bank af zal vallen. Ze pakte vlug haar laptop er bij en probeerde op te zoeken wat voor ei het was. En wanneer het misschien uit zal kunnen gaan komen. Al gauw kwam ze het achter dat het een starter pokémon was. Een Cyndaquil, iets wat je niet veel zag. Wie had nou verwacht dat ze de juiste ei had uit gekozen. Ze kreeg gewoon een vuur starter, de vrolijkheid kwam los in het meisje en keek enthousiast naar haar pokémon. “We krijgen een Cyndaquil in de onze team,” schreeuwde ze er enthousiast uit. Echt reactie van haar pokémon kreeg ze niet, maar goed. Maakte niet uit ze kregen tenminste een nieuwe team lid er bij. Iets wat goed uit kwam voor haar. Ook las ze op het internet hoe ze het beste voor het ei kon zorgen. Blijkbaar moest ze het veel liefde geven, en ook veel warmte aan bieden. Dat werd tijd om kussens en dekens er om heen te wikkelen. En soms op haar schoot te houden, om het te aaien en te knuffelen.

De roze harige stond op om een dikken deken te pakken een een donzige kussen. Met de twee spullen wat ze had zorgde ze er voor een mooi plekje te maken op de bank. Nadat ze klaar was met het maken van het plekje. Zetten ze het ei er op. Het was nu wel even tijd om wat te doen met haar andere pokémon. Het leek Leah namelijk niet echt verstandig om het ei te betrekken in het speel kwartier. Gelukkig was tussen de open ruimte van de woonkamer en slaapkamer een mooi plekje om te spelen. Leah ging op de grond zitten met een katten speeltje en honden speeltje. Zoals gewoonlijk laat Lolly merken dat ze niet echt zin heeft in spelletjes spelen en ging ze gewoon op haar schoot liggen. Natuurlijk stond Lucky al lang voor haar kwispelend te kijken naar het speeltje. De roze harige begon te lachten, terwijl ze haar Skitty aaiden. “Ik wist wel dat je wou spelen,”zei ze tegen haar Luxio, wat een vrolijk sprongetje maakte in de lucht. Ze pakte de bal en gooide het weg, de Luxio sprong er zoals gewoonlijk achter aan. En bracht hem tenslotte weer naar haar. In de tussen tijd probeerde ze haar Skitty toch aan het spelen te krijgen. Door middel van een muis aan een touwtje, Leah bewoog het muisje voorzichtig heen en weer. En merkte op dat haar Skitty er naar op keek, een lach kwam op haar gezicht. In de tussen tijd gooide Leah de bal van haar Luxio nog een paar keer weg, nadat hij hem steeds had terug gebracht. Het maakte de roze harige altijd gelukkig om haar pokémon te zien spelen. Ook al deden ze dat nu niet echt samen, maar ergens deden ze het toch wel. Leah wist maar al te goed dat dit een pokémon vrolijkheid bracht, daarlangs bracht het ook een band. Tussen de trainer en de pokémon. Alleen Leah lette niet echt op en raakte de bijna de ei, met de bal van Luxio. Waardoor haar Luxio ook bijna de ei raakte. Een opluchting ging door Leah heen, ze wou het niet op haar geweten hebben dat ze het ei had kapot gemaakt. Door de bijna ongeluk vond ze het maar een slim idee om weer te stoppen. “Laten we maar filmpje gaan kijken op de bank,” zei Leah tegen haar pokémon.

Ze stond op en ruimde de speeltjes op en liep richting de bank. Ze pakte het ei op haar schoot, zodat Lucky links van haar kon liggen en Lolly rechts. Zo keken ze namelijk vaker tv of film met ze allen. Daarlangs voelde het fijn voor haar, om zo contact te hebben met haar pokémon. Aangezien ze op de een of andere manier de tv toch konden begrijpen. En samen konden ze dan ook zo knuffelen of in slaap vallen. Ze had de nieuwe Marvel serie Daredevil aangezet, want dat wou ze nog graag kijken. En gelukkig waren alle afleveringen al online gezet. Niet dat ze nu alle afleveringen konden kijken, maar hadden wel een goede reden om nu met ze alle op de bank te zitten. Na de eerste drie afleveringen was Leah in slaap gevallen met het aai in haar armen.

De volgende moment dat ze wakker werd voelde ze geen ei meer tussen haar armen, maar iets kleins en warms op haar schoot. Ze deed haar ogen op en merkte al dat haar Luxio vrolijk voor haar stond, en haar Skitty de pokémon zachtjes aan tikte. “Het is geen speeltje Lolly,” reageerde Leah lachend terug. De roze harige begon de Cyndaquil zachtjes te aaien, alleen merkte al gauw dat ze moest oppassen. Want de rode kleurige stipjes op zijn rug, kwamen blijkbaar vuur uit. Leah trok vlug haar hand terug en begon de Cyndaquil verder te aaien over zijn hoofdje. “Hallo daar jongen,” zei ze tegen haar nieuwe team lid. ‘was hij wel een jongen?’ vroeg ze zich gauw af. Ze tilde hem even op om te kijken, en ja hoor het was een jongen. De Cyndaquil begon in de tussen tijd ook allemaal geluidjes te praten. “Vertel het eens allemaal,” reageerde Leah terug, al gauw deden Luxio en haar Skitty ook mee. En leek het op dat de drie een gezellig gesprek hadden met zijn allen. De roze harige liet ze maar lekker praten met elkaar. Na een uur dat Leah naar het gepraat van haar pokémon geluisterd had. Vond ze het wel hoogste tijd om haar nieuwe team genoot een naam te geven. Leah tikte zachtjes op het hoofd van het beestje om zijn aandacht te krijgen. En meteen kreeg ze de aandacht van al haar pokémon. Iets wat niet perse nodig was, maar ergens ook wel weer fijn. “Wat vind je van de naam Stiches?” vroeg Leah vragend aan haar nieuwe team lid. Gelukkig kwam er al gauw een vrolijk geluid uit, en ook uit de andere pokémon van haar. Al gauw begonnen de drie weer met elkaar te praten. Het gebeurde niet gauw dat haar Luxio en Skitty praten met elkaar. Misschien was de Cyndaquil dan toch een goede aanwinst in hun team. Misschien konden ze ook wel na het eten even met ze alle trainen. Aangezien Leah haar nieuwe pokémon graag ook op level 20 had voor dat ze de gym zal uitdagen.

Ze keek even hoe laat het was en kwam al gauw er over uit dat het tijd was om eten te gaan maken, voor haar en voor haar pokémon. Nu hoopte ze alleen ergens dat ze de goede pokévoer had voor haar nieuw komer. Ze tilde de Cyndaquil even van haar schoot, wat vreemd naar haar keek. En ze stond op en legde de pokémon op de plek waar ze zat. “Wees maar rustig, ik ga even eten maken. Praten jullie ondertussen maar verder,”zei de roze harige, terwijl ze haar pokémon omste buurt even een knuffel gaf. Ze was blij dat haar pokémon geen moeite deed om een nieuwe team lid. Daarlangs vond ze het al enorm fijn dat haar Skitty het niet erg vond. Ookal had ze het eerst met haar overlegt, voordat ze Lucky ving. Maar dan nog, een pokémon kon toch nog spijt krijgen van hun keuzes.

Ze liep de keuken in en zag dat ze voor zich zelf een over heerlijke pasta gerecht kon maken. Iets wat ze ook zeker zal gaan doen, en voor haar pokémon had ze nog speciale vlees voor hun. Misschien ook wel eens lekker voor hun om dat warm te maken voor ze. Het was tenslotte een bijzondere dag voor hun allemaal. Ook pakte ze maar wat brokken voor haar kleine team lid, voor het geval dat hij geen vlees kan eten nog. Het eten was al vlug klaar en zetten de bakjes eten in de keuken neer voor hun pokémon en Leah ging netjes aan de keuken tafel zitten. Kijkend hoe haar pokémon aan het eten waren. Ze vond het ergens best wel een schattig gezicht, om een kleine Cyndaquil te zien eten. Natuurlijk waren haar pokémon eerder klaar dan haar. Maar hun hadden hun bakje dan ook niet leeg. Dat scheelde dan ook weer, dan hoefde ze dat nog niet perse op te ruimen. Haar bordje was ook bijna leeg.

Na het eten was de ze eerst nog even af en keek toen nog hoe laat het was. Ze vond het een beter idee als ze eerst even ging kijken wat voor aanvallen ze konden doen. Blijkbaar had de kleine jongen al een slaapplekje gevonden om te slapen. En hield de andere twee ook hun dutje, ergens leek het haar best fijn om soms een pokémon te zijn. Vooral als je een goed baasje had. Aangezien haar pokémon konden slapen wanneer ze wouden. En daarlangs konden ze ook hun eigen inbreng in de team brengen.

Na dat ze klaar was na de korte afwas. Pakte ze vlug haar laptop er weer bij, om even meer informatie op te zoeken over de Cyndaquil. Veel aanvallen kon haar vuur pokémon nog niet. Alleen Tackel en Leer zal hij tot nu toe kunnen. Dus ze hadden nog veel werk aan de winkel, wel kon haar pokémon op level 14 evalueren. Iets wat de roze harige wel interessant vond, maar dan moest Stiches er wel mee eens zijn. Zo ging het ook bij Lucky, ze waren er samen over eens dat hij ging evolueren. Naja tenminste hij evolueerde gewoon opeens, zonder dat ze het af gesproken hadden. Iets wat de roze harige ook absoluut niet erg vond. Maar het trainen was dan misschien iets voor morgen. Aangezien ze kon zien aan haar pokémon dat ze uit geput waren.

Ze ruimde eerst de huiskamer een beetje op voordat ze ging slapen, daarlangs moes ze de warme nest van haar Cyndaquil nog opruimen. Wat ze gemaakt had voor het ei. Ergens vond ze het wel jammer dat ze hem niet uit de ei kon zien komen. Aangezien ze nooit een pokémon uit een ei had zien komen, maar goed. Het was wel een enorm bijzonder dat ze wakker werd met een nieuwe team lid op haar schoot. Misschien had ze gauw genoeg nog een kans om een pokémon ei te zien openen. Misschien wel bij iemand die ze tegen komt onder weg. Gelukkig was ze gauw klaar met opruimen en hoefde ze zich alleen maar nog om te kleden. Ze ging haar even omkleden, tandenpoetsen en dan nog even haar haren doen. Haar Skitty had het blijkbaar door dat Leah in haar bed ging liggen. Aangezien ze zoals gewoonlijk ook op haar bed lag. Dat was een ding wat haar Skitty altijd zal blijven doen en wat ze absoluut niet erg vond. Ze ging er gauw langs liggen en gaf de pokémon nog een aai over de bol “welterusten,” verduisterde ze zacht en ging slapen.