Help!!

Met twee Zorua aan zijn zij liep Tanguy fluitend door het bos. Tijdens het wandelen was het altijd een stuk gemakkelijker als Morph even in iets anders veranderde dan een paarse blob die nauwelijks vooruit kwam. Op dit moment was de jongen vooral op zoek naar mensen die hij wat voor de gek kon houden. Dat was nu eenmaal wat hij graag deed en altijd al graag gedaan had, maar nu was er niemand meer die hem kon stoppen. Ineens liet Riker een geblaf horen en Tanguy stopte met fluiten. Zodra hij omkeek, zag hij een meisje zijn kant uit rennen met twee Zigzagoon achter haar aan. En ze vond het duidelijk niet leuk. Het duurde slechts een aantal tellen voordat Tanguy had besloten wat hij ging doen en hij keek Morph aan. “Weet je waar Zigzagoon bang voor zijn? Arcanine,” zei hij, waarna hij met de vingers van zijn linkerhand knipte en Morph in een enorme Arcanine veranderde. Oké, perfect was het niet: de Arcanine had het gezicht van een Ditto en kon geen echte Arcanine-aanvallen gebruiken, maar het zou toch aardig intimiderend zijn. Morph sprong naar voren en gromde luid naar de twee Zigzagoon. Als dit plan niet zou werken, zou Tanguy nog altijd Riker kunnen inzetten.

Bij het zien van Morph maakten de twee Zigzagoon zich uit de voeten. Het plan had gewerkt, maar eigenlijk had Tanguy daar niet aan kunnen twijfelen. Twee Zigzagoon konden het onmogelijk tegen een Arcanine opnemen... ze moesten eens weten dat het helemaal geen Arcanine was! Pas toen het meisje achter zijn rug vandaan kwam, besefte hij dat ze zich had verstopt. Hij was haar bijna vergeten toen hij doorhad dat zijn truc was gelukt. Ze vroeg of ze echt weg waren en Tanguy knikte. “Zeker weten. Als ze weer terugkomen, krijgen ze met mij te maken!” zei hij geamuseerd, waarna hij naar het meisje keek. Ze was een stuk jonger dan Tanguy zelf: hij gokte dat ze zo'n tien jaar oud moest zijn. Al snel merkte hij dat haar blik op Morph bleef hangen, die ondertussen was gaan zitten en de twee mensen aankeek. Tanguy moest toch wel even grinniken, want dat Ditto-gezicht paste helemaal niet bij een intimiderende Arcanine. Hij glimlachte naar het meisje toen ze hem bedankte. “Geen probleem! Meisjes uit de nood helpen is mijn baan.”

Het meisje reageerde enthousiast toen hij zei dat meisjes redden zijn baan was, al was dat vooral als grap bedoeld. Ach, hij liet haar maar in de waan. Wie weet zag ze hem wel als een koene ridder of zo! “Oh, ik ben ook één van de weinigen,” zei hij, waarna hij om zich heen keek en naar het meisje toe boog. “Maar het is een geheim, niemand mag het weten,” zei hij mysterieus. Morph keek de twee ondertussen kalmpjes aan, alsof er niets aan de hand was. Alsof hij eigenlijk geen Ditto was die de gedaante van een Arcanine had aangenomen. “Maar natuurlijk!” antwoordde Tanguy toen het meisje vroeg of ze de “Arcanine” mocht aaien. Er was verder immers niets vreemds aan Morph, aangezien Ditto in staat waren om hun DNA volledig aan te passen. Alleen de gezichten wilden nog niet echt lukken... In elk geval was Morph een vrij zachtaardige Pokémon, dus hij kon best geaaid worden door een jong meisje.

Het meisje deed alsof ze haar mond op slot deed en het sleuteltje weggooide, als teken dat ze het “geheim” zou bewaren. Tanguy vond het bijna erg dat hij haar een beetje voor de gek hield. Bijna, want anders zou zijn naam niet meer Tanguy Lance zijn. Hij keek geamuseerd toe hoe het meisje de weelderige manen van Morph aaide en zelfs haar gezicht tegen de hals van de pseudo-Arcanine legde. Waarschijnlijk voelde die dikke vacht fijner aan dan Tanguy had gedacht, maar het hele effect zou toch wegvallen omdat hij wist dat Morph in feite een paarse blob was die als gelei aanvoelde. De “Arcanine” zelf keek nieuwsgierig om naar het meisje, maar deed verder nog niets. Wat was het toch een goedzak! Het meisje nam weer wat afstand van Morph en vroeg waar Tanguy hem vandaan had gehaald. “Ik heb hem van mijn ouders gekregen,” vertelde hij. Dit keer was het de volledige waarheid. “Al was hij toen nog geen Arcanine,” vervolgde hij, terwijl hij naar Morph toe liep en ook even zijn hand door zijn vacht streek. Hij was écht zacht! Tanguy wist zijn verbazing echter te maskeren door een vraag aan het meisje te stellen. “En jij? Heb jij een Pokémon?”

Het meisje vroeg of het dan een Growlithe was geweest en Tanguy krabde aan zijn achterhoofd. “Soort van,” zei hij met een lichte grijns. Hij had Morph weleens laten veranderen in een Growlithe, dus dat telde wel mee. Toch? Nietwaar? Ach wat, Ditto was elke Pokémon die hij maar wilde! Ondertussen was het meisje om zich heen aan het kijken en ze leek bezorgd te zijn, waarna ze vertelde dat ze een Surskit had en dat die daarnet nog hier was. Ze klonk wat verdrietig en ook al was Tanguy een druktemaker die meer aan zichzelf dacht dan aan anderen, kon hij het gewoon niet aan om een jong meisje verdrietig te zien. “Weet je wat? We gaan haar zoeken!” zei hij bemoedigend, waarna hij als een ontdekkingsreiziger zijn voet tegen een steen zette en zijn hand boven zijn ogen hield. “Waar gaat ze graag naartoe?” vroeg hij vervolgens, terwijl hij om zich heen keek. Hoewel hij deels maar komedie speelde, wilde hij echt wel meehelpen met zoeken naar die Pokémon.

Het antwoord op de vraag van Tanguy was simpel: de Surskit hield van water. Dat moest dus wel de beste plek zijn om te zoeken, want zelfs als de Pokémon gewoon was geschrokken, zou dat vast de eerste plek zijn waar ze naartoe zou gaan. Verder vermeldde het meisje nog dat de Pokémon graag aan haar rug hing, maar Tanguy had al gezien dat dit nu niet het geval was. “Laten we dan maar kijken of er ergens water in de buurt is,” zei hij, waarna hij het meisje weer aankeek. “Weet jij toevallig of er hier ergens een meer is of zoiets?”

Het meisje vertelde dat er wel een meer was voorbij Oldale Town. Een Surskit was geen grote Pokémon, dus Tanguy betwijfelde het dat ze daar zou uithangen. “Misschien kunnen we haar wel vinden als we die kant op gaan,” zei hij met een knikje naar de weg die naar Oldale Town leidde. De jongen begon al te lopen en floot even, waarop Morph en Riker meteen achter hem aan kwamen. Voordat Riker echter zijn trainer achtervolgde, rook hij nog even aan de rug van het meisje. De geur van de Surskit zat er nog op en die kon erg goed van pas komen bij hun zoektocht. Riker draaide zich weer om en liep achter Tanguy aan, terwijl hij druk in de weer was met snuffelen om een geur op te vangen van de Pokémon. Morph daarentegen liep gedwee achter Tanguy aan, maar de Ditto was dan ook niet bgepaald een speurneus.