Witchcraft

Onderwerp: Witchcraft wo apr 15, 2015 6:23 pm

Nieuwsgierig keek het meisje naar het ei dat ze op haar schoot had gelegd, ingewikkeld in een van haar vesten. Misschien zag het er wel een beetje amateuristisch uit, maar de zwartharige wist wel degelijk waar ze mee bezig was. Ze bestudeerde het ei wat ze een tijdje geleden gekregen had van iemand. Natuurlijk had ze het met gestrekte armen aangenomen, want een nieuwe aanwinst voor het team vond ze altijd geweldig. Het ei was niet de enige aanwezigheid, want ook de pokémon die in haar team zaten stonden rond hun trainer heen. Ze zaten op het strand van Ambrette Town, want het ei was begonnen met uitkomen en Dominique had besloten een rustig plekje te zoeken. Haar Sceptile zat met zijn armen over elkaar heengeslagen te staren naar het groene ei, wachtend wat er ging komen. De Serperior lag half achter zijn trainer en had zijn kop vlak naast haar schoot liggen. Het leek alsof hij sliep, maar het feit dat hij zijn ogen nog net een beetje open had verraadde dat hij nog gewoon wakker was. Haar Piplup zat vrolijk te kwetteren tegen de blinde Deino, die er maar wat bij stond te lummelen. Toen er een luid gekraak klonk was het stil, iedereen keek naar het ei. Het duurde dan ook niet lang of de stukken vielen uit elkaar, en een van de meest schattige pokémon die ze ooit had gezien werd zichtbaar. Dit wezentje had ze wel eens vaker gezien, een Chikorita. Wauw. Met een brede glimlach keek Dominique naar het wezentje dat nu voor de eerste keer haar oogjes opende, en een vrolijk kreetje slaakte bij het zien van al dat gezelschap. "Seraphina, dat wordt jouw naam." Een brede glimlach was rond de mond van de Sceptile te zien, het was toch ook echt het vaderfiguur van haar team. "En dit zijn Admiral, Lurking, Cerberus en Captain," stelde ze toen maar meteen het hele rattenplan voor. "Ik ben Dominique." Het wezentje slaakte weer een zacht kreetje en voorzichtig aaide de zwartharige over het blaadje dat vast zat aan haar kop. Wat een prachtig wezen was dit zeg, net magie.

Member Camila Willow Punten : 414 Age : - Icon :

Camila was al een tijdje op avontuur. Haar hele leven had ze doorgebracht op en rond de boerderij van haar ouders in Hoenn, daarom had ze samen met haar ouders besloten dat ze haar eerst badge in Kalos. Het grootste gedeelte van het stuk had ze afgelegd op haar longboard, samen met Ember en Flare die haar voort trokken. De rest van de reis had ze afgelegd via de boot van het geld wat ze van haar ouders had gekregen. Haar avontuur zou nu dan écht beginnen, nu ze hier in Kalos was aangekomen. Haar doel was om haar reis in Kalos te beginnen in Santalune City, maar voordat ze dat zou doen wilde ze langs het dorpje Ambrette Town gaan zodat haar Pokémon goed konden uitrusten.

Samen met Ember en Flame ging ze met hoge snelheid op haar board richting het dorpje, daken doemde op in de verte. Het eten en drinken wat ze laatst had gekocht was inmiddels alweer bijna op waardoor het maar goed was dat ze hier gingen stoppen. Ze keek naar haar rechterkant en zag de uitgestrekte oceaan. Aan zo'n uitzicht raak je toch nooit gewend! Terwijl ze haar ogen weer terug naar het pad waar ze op reden liet glijden merkte ze opeens iets op, op het strand! Allemaal Pokémon lagen bij elkaar met een meisje in het midden. Zou alles wel goed gaan met haar? Camila wilde eigenlijk doorgaan, maar ze kon het niet over haar hart krijgen. "Hooooooo maar..." zei ze op een lage toon. De stappen vertraagde en Camila remde het board met haar voet af en stopte het achter haar rugzak. Twee blije maar vermoeide gezichten keken haar aan. "Hijg maar lekker uit jongens!" zei ze met een blije toon. Met langzame stappen verliet ze het pad en begon ze over het zand te lopen. Flare en Ember volgde haar langzaam. Omdat ze altijd gewend waren om op de boerderij rond te lopen vonden ze de Pokéball geen fijne omgeving om te zijn, daarom liet ze ze meestal lekker rondlopen. Ze kwam steeds korter bij, ze hoorde een paar kreuntjes, opgewekt leek het wel!? Haar passen versneld "Hey, gaat het we...". Toen zag ze wat er aan de hand was. Een kleine Chikorita lag op de schoot van het meisje, met ei schalen nog eromheen. "Oh wat leuk!" zei ze opgewekt. Het deed haar denken aan toen Ember nog klein was en net uit zijn ei kwam gekropen.