Let it derp

"Kijk ze hebben dit ook," ah, de abominatie ook. Wat een lelijk ding bleef het het. "Ik denk dat ze hier alles hebben in gum vorm," kort knikte de jongen, al glimlachend. "Dat zou je wel zo kunnen zeggen ja." dat was meestal in dit soort winkels, ze hadden vaak zoveel meer dan je zou denken, verwachten. Hoe dan ook.

Hij knikte, zij grinnikte even kort naar hem. Jep, van elke Pokémon, zouden ze ook een van Krookodile hebben? "Dat zou je wel zo kunnen zeggen ja." Ze draaide zich om. "Ik ga Lawrence zoeken," lachte ze luid en ze begon te graven in de pot, zoekend naar een Krookodile gum. Ondertussen had ze die van de bij en die van de Charizard al terug bij de rest gegooid, het waren toch maar prulletjes.

Er werd gelachen, waarna ze sprak dat ze Lawrence ging zoeken. Kort grinnikte de jongen "Als je goed zoekt, misschien vind je hem dan wel." het zou hem helemaal niets verbazen. Zoveel dingen, zo weinig tijd om ze eens leuk, op een gemakje te bekijken. Ondertussen was zijn aandacht weer gegaan naar de beeldjes, waarbij zijn blik bleef hangen op die van een Lucario. Gaaf ding was het zeg.

Hij grinnikte toen ze verder in de pot groef, een grijns op haar lippen. "Als je goed zoekt, misschien vind je hem dan wel." Ze knikte even instemmend. "Geef me even de tijd, dan vind ik alles wat je vraagt," zei ze met een klein lachje op haar lippen. Ze groef even rustig verder, tot ze opeens een gum vond, ietsje groter dan de rest en veel dikker want Lawrence is dik en ze trok deze uit de pot en stak hem in de lucht. "Gevonden!" Zei ze met een lachje. Toen bracht ze de gum wat dichter naar haar gezicht. "Ze maken die dingen wel dik he," zei ze al grinnikend.

Ongeveer.. tja, hoe groot zou het beeltje zijn? Hoogstens 15 centimeter, best flink eigenlijk. "Geef me even de tijd, dan vind ik alles wat je vraagt," kort grinnikte hij. Charizard, Lucario, Garchomp. Echt veel beeldjes waren er te vinden van deze Pokémon, ze waren ook best wel gaaf ja. Ook zat er zo nu en dan een beeltje bij van welke hij de Pokémon niet herkende, al gaf het informatie labeltje het al duidelijker. "dat kan je wel zeggen ja." sprak de jongen zodra Tawn sprak dat die dingen best dik waren. Zelfs van zijn afstand was dat te zien.

"Dat kan je wel zeggen ja." zei Nathan als antwoord op haar opmerking en ze grinnikte even waarna ze het prullendingetje terug in de bak legde en het ei oppakte. De bij was ondertussen bezig met oefenen, dus die zou ze even laten. Ze draaide zich kort om en liet haar blik gaan over verschillende dingen, zoals van die stomme beeldjes met wiebelende hoofden dat niemand wilde. Ze grinnikte even en tikte tegen een van de hoofden van een Lickylick. Ze lachte even zachtjes. "Waarom zou je zoiets maken?" zei ze.

Ondertussen was zijn aandacht weer gegaan naar een heel ander ding, een soort houtplaatjes, met daarin vormen gesneden. Pokémon, spullen, van alles. Quasi-geïntresseert hield hij een van de dingen omhoog, waarin een Metegross was gesneden "Moet je eens kijken." sprak hij vrolijk terwijl Nathan het ding omhoog hield.

Na enkele keren tegen het kopje van de dikke Lickylick getikt te hebben, keek ze al grinnikend op. "Moet je eens kijken." Hoorde ze opeens en al snel keek ze de groenharige aan, die een soort van plaatje omhoog hield. De vorm van een Metagross was erin gesneden. "Oh cool!" zei ze terwijl ze naar hel toe kwam. Het was best mooi gedaan. "Wat leuk gedaan," grinnikte ze terwijl ze er met grote ogen naar keek. Dit was eigenlijk helemaal niet wat ze wilde, maar ze vond het cool.

"Oh cool!" klonk er van de blondine, waarna ze naar hem toe kwam en sprak dat het leuk was gedaan "Dat is het zeker." ondertussen legde de jongen het ding weer neer en pakte een ander dingetje vast waarin een Rapidash op was. "Wat zijn het er veel zeg." echt, hij zou bijna kunnen zweren dat het er wel meer dan honderd waren, zo zag het er wel uit.

"Dat is het zeker." stemde hij in en ze knikte om nogmaals te bevestigen dat ze het iets leuks vond. "Wat zijn het er veel zeg." vervolgde Nathan en daarop knikte het blondje ook. Jep, dat was ook waar. Ondertussen keek ze even schuin naar de jonge Pokémon, die langzaam aan het opstijgen was, maar dan terug de tafel raakte. Ze grinnikte kort, arme bij. Toen ze haar blik terug verschoof, kwam ze opeens iets tegen dat ze zocht. Snel stapte ze naar het rek met riemen en liet ze haar hand erover gaan. Jep, ze had een nieuwe riem nodig, want deze riem de ze nu had was verschrikkelijk.

Waarom dacht de jongen ook alweer dat dit stom was? omdat denise dit soort winkels haat ah, maakte niet uit. Nu vond de groenharige het geinig, dus dat was het belangrijkste. Er was zelfs iets van een legendarische Pokémon, iets wat hij enkel weten uit boeken natuurlijk. Het begon best laat te worden, jeetje, zo lang waren ze er toch ook weer niet? "Wat gaat tijd ineens snel." het leek net voorbij te vliegen.

Ze liet haar hand gewoon kort over de riemen gaan en pakte de eerste de beste waarna ze deze even kort rond haar middel sloeg. Te groot, fijn, had zij weer. Ze gooide hem terug op het rek en pakte een maatje kleiner en sloeg deze even om snel te passen rond haar middel. Gelukkig paste deze wel en blij haalde ze deze van rond haar middel en liep ze naar Nathan. "Wat gaat tijd ineens snel." zei hij en ze knikte. "Ik heb wat ik wilde," zei ze en ze liep hem zo voorbij om naar de kassa te gaan en daar de riem op te leggen. Ze legde het geld er ook maar bij en al snel was alles afgerekend en stond ze al te wachten op de groenharige om naar buiten te gaan.

De blondine liep pal langs hem, waarbij ze sprak "Ik heb wat ik wilde," kort knikte de jongen, waarna hij zijn aandacht wegtrok van de dingetjes. De blondine was al klaar om weg te gaan, dus rustig liep de groenharige maar richting Tawnee. "Dat is ook weer gedaan." dan konden ze maar nu weer het winkeltje uitgaan, nietwaar?

"Dat is ook weer gedaan." Ze knikte en liep de winkel uit waarna ze even kort rondkeek. Snel rekte ze zich uit en gaapte ze even luid, alsof alle energie uit haar lichaam was gelopen met in de winkel te zitten. Ze schudde kort haar hoofd en keek naar de riem waarna ze gewoon met een sterke trek het prijskaartje eraf trok en haar andere riem losmaakte. Natuurlijk moest dit weer bij Tawn gebeuren, maar alle Pokéballen vlogen ervan en begon weg te rollen. Iep!

Zodra ze allebei de winkel uit waren was het te zien hoe de Poké ballen die eerder aan haar riem zaten wegvlogen. Wauw, dat lukte haar weer. "Doe je goed." kwam er nogal droog van Nathan, terwijl hij daar maar wat stond, handen in zijn zakken. Nee, hij had niet echt zin om te helpen, misschien een andere dag. Nu gewoon niet.