This is eggtastic, or not..? [open]

Rustig liep de zwartharige door Geosenge town, ze had echt letter haar fokkerij maar een paar dagen geleden geopend en er nu al interesse in een van haar aankomende nestjes. Er was die dag geleden contact met haar opgenomen namelijk of ze Erik, haar Charmeleon binnenkort ging laten dekken en als dat zo was, of dat persoon dan een van de babies mocht. Natuurlijk had ze daar enthousiast op gereageerd, dit had ze eigenlijk helemaal niet verwacht, dat er al iemand zo snel had gereageerd. In een lichte verwarring staarde Lilac voor haar uit, het was toch leuk om te weten, dat het al zo snel was geregeld en stiekem hoopte ze ergens dat het misschien de volgende keer wel net zo snel zou gaan. Maar toch verwachtte ze eigenlijk niet nee dat het weer zo zou gaan, een kleine zucht ontsnapte haar mond terwijl ze haar armen om haarzelf sloeg, ineens botste iemand tegen haar op, hé? Waar kwam die nou vandaan? Veel tijd om er nou bepaald over na te gaan denken kreeg de vrouw niet eens, want er was een ei in haar armen geduwd. Ietwat onhandig, bang dat ze het kostbare ding liet vallen veranderde ze de houding van haar armen even, zodat het ding net even wat veiliger werd vast gehouden. De zwartharige keek om haar heen, om te zien of er misschien iemand was van wie het ei kwam. Nee, ze had een erg sterk gevoel dat het ei met opzet in haar armen was geduwd, alsof iemand het niet meer wou. Haar grijze ogen werden gericht op het ei, welke ze aandacht bekeek. Het ding was wist met zwart, ze zou dus niet echt bepaald veel ervan kunnen gaan afleiden wat het voor soort Pokémon was. Bij sommige wist ze het wel, bijvoorbeeld met die van een Vulpix, daar was het zo duidelijk bij. Ach, het zou waarschijnlijk daarbij niet erg heel lang duren voordat het tot nu nog onbekende ei was. Het was maar gewoon geduld hebben en afwachten.

De zwartharige had het in het allereerste de Eevee niet eens opgemerkt, pas toen de Pokémon bijna tegen haar was opgesprongen. Jeetje, ze moest echt beter gaan opletten, een heel erg stuk beter. Een stem, waar een diep accent in zat was te horen en na wat twijfeling leek de Eevee te stoppen. Een kleine opgeluchte zucht kwam van Lilac, Arceus dank was dat goed afgelopen zeg, stel voor, ze had het kostbare ei kunnen laten vallen of ermee kunnen gooien. Dat zou niet echt goed afgelopen zijn, echt, dan had de vrouw haarzelf wel wat kunnen aandoen. Ze had dan zomaar het kostbare leven van een ongeboren Pokémon weggenomen, door haar eigen onhandigheid en natuurlijk ook omdat ze schrok van de plotselinge verschijning van de bruine Pokémon.

Het persoon voor haar was wat jongen dan haar, misschien net drie jaar? Zo iets wel, het was gewoon een ruime gok. Zodra ze werd ‘gefeliciteerd’ met het moederschap haalde Lilac een wenkbrauw op, oh natuurlijk, mensen konden niet weten wat er eerder was gebeurd. ”Nee, zo zit het niet echt. dit ei werd letterlijk in mijn armen geduwd.” ja, verward was de zwartharige er nog zeker over maar ach, zoveel maakte de verwarring haar niet uit. Wie weet kon er wel een waardevolle Pokémon uitkomen? Het was enkel te hopen, want het was niet te voorspellen welke Pokémon er in zat.

De zwartharige grinnikte kort toen de onbekende roodharige sprak dat er ergere dingen konden gebeuren. ”Ja, dat kan je wel zeggen.” sprak Lilac met een klein glimlachje op haar gelaat, het ei voelde koud aan, waardoor ze het iets dichter tegen haar aanhield ”Ik ben trouwens Lilac, noem me maar Lila als dat makkelijker is.” stelde ze haarzelf vrolijk toe, nieuwe mensen ontmoeten kon immers niet veel kwaad. Of in welk geval, niet altijd kon het kwaad, natuurlijk waren er ook nog het andere type mensen in de wereld maar dat was op het moment irrelevant.

Lilac fronste licht toen ze ineens kil werd aangekeken door de Ninetails, wat had zij nou weer gedaan om de vos ze geïrriteerd te laten raken? Natuurlijk wist de vrouw niet hoe de Pokémon zich normaal gedroeg, maar het leek dat de zwartharige haar er niets van moest gaan aantrekken. Ze stelde haarzelf voor als Ragya, niet echt een gewone naam, maar dat was haar eigen naam ook niet echt bepaald. Met een klein glimlachje sprak Lilac ”Aangenaam.” al wou ze haar hand uitsteken, had ze haar handen eigenlijk al vol met het ei. Dus dat zou niet al een te slimme zet zijn.