In the end everything collides

The world is in your palm now,

Hij. Daar moest hij toch eens aan gaan wennen en… Misschien werd het er tijd voor. Met zijn hand gleed Troy door zijn blonde haren, even zijn keel schrapend voor hij enkele woorden sprak. “Ik kan dit.” Het waren de woorden die voor het begin van elke dag gesproken werden, sinds alle omstandigheden had hij het zichzelf echt duidelijk moeten maken, in de hoop niet in te storten. De rotzooi ingestapt als Therin, werd het nu tijd om eruit te stappen als Troy. Niet langer zij, maar hij. Het was dan misschien eng, het was nu tijd om het verleden los te laten.

Helaas gold dat niet voor de onhandigheid van zichzelf en zijn Flaaffy. Net op tijd wist Troy tot stilstand te komen, maar de kleine, roze schaappokémon botste tegen een jongen op, waardoor Troy’s gezicht even verbleekte. “S-Sorry,” kwam er stotterend uit de jongen. Je zag het nog, de vrouwelijkheid in vorm en in zijn stem was het ook nog hoorbaar, al kwam hij door zijn kledingsstijl nu meer over als een jongen, gelukkig. Meer als een… wat meer onschuldig type. Een echte macho zou hij niet worden. Dat was ook niet wat hij wilde. “Is alles oké?”

"no notes".

The world is in your palm now,

Bella, de Flaaffy, keek schuldig omhoog toen ze tegen iemand opgebotst was en voegde zich al gauw genoeg weer aan de zijde van haar trainer, wie even opgelucht zuchtte toen ook dit persoon niet boos leek te zijn. Heck, Troy! Beter op gaan passen, dit was al de tweede keer dat iemand last van hem had in de afgelopen week. Dit kon absoluut niet zo door blijven gaan, hoor! Even ging Troy met zijn hand door zijn warrige, blonde haren. Dit was een zenuwtrekje geworden, alsof hij zichzelf wilde laten zien dat alles anders was nu.
“Ik was wat in gedachten verzonken,” besloot hij zijn lompigheid te verklaren. De Flaaffy had immers aan zijn zijde gelopen en verwacht dat hij wel wist wat hij deed. “Dendemille heeft zo’n aparte sfeer…” Nee, gek was hij er niet op. Het was zo koud en kil. Zijn innerlijke Therin hield toch nog wel van warm.

"no notes".

The world is in your palm now,

De jongen was… zo stil. Troy ging ongemakkelijk met zijn hand nog eens door zijn blonde haren, terwijl de persoon tegenover hem vier enkele woorden sprak. Zo stil, zo ongemakkelijk. Moest hij doorlopen? Zich nogmaals verontschuldigen? Hij wist het echt niet, zo in de war raakte hij ervan. Al kwam dit meer door hemzelf dan door de jongen, wie niet echt veel verkeerd deed eigenlijk. Hij slikte een keer. “Ben je een trainer?” Awkward, awkward. Waarschijnlijk was het niet eens zo awkward als hij zelf dacht. Oh Arceus. Rust, rust, rust… Zijn Flaaffy keek hem even twijfelend aan, duidelijk door hebbend dat haar trainer niet op zijn gemak was. Hij moest gewoon wat werken aan zijn social skills.

"no notes".