Just another beautiful day. &TYLER DIXON]

Een lichte glimlach gleed om Rose’ lippen terwijl ze naar Autumn keek. Ze had de Chikorita de laatste dagen flink getraind. Schijnbaar waren er in Hoenn echt wel goede plekjes om te trainen. De rest van haar team had ook wat aandacht gekregen en ze gingen er allemaal goed op vooruit. Het kon goed zijn dat ze, als ze terug in Kalos zou zijn, meteen door kon gaan naar de gym! Alhoewel, misschien was dat wel te hoog gegrepen. Ze moest Autumn sowieso nog evolueren. Ze wist dat de Pokémon dicht bij het evolueren zat. Maar ach, ze had nog tijd genoeg om dat uit te zoeken! Haar ogen werden groot toen ze de enorme stad van Mauville City voor zich zag. Er waren vier verschillende uitgangen waar ze naartoe kon gaan en zo te zien bevond zich boven haar hoofd nog een verdieping waar ze naartoe kon gaan. Het zwartharige meisje draaide zich om, ging naar één van de gangen en rende vervolgens de stenen trappen op. Vervolgens bevond ze zich weer buiten, maar was ze op een soort hoge verdieping of zo. Als ze zich vooroverboog, kon ze beneden zich het Pokémon Center en de Poké Mart zien. Rose besloot dat haar Pokémon wel wat open lucht konden gebruiken en dus gooide ze alle vijf Poké Ball’s tegelijkertijd naar voren. ‘Gedraag jullie!’ riep ze de Pokémon na toen deze enthousiast weg begonnen te rennen. Ze was benieuwd of Storm weer naar een trainer zou gaan om aandacht te zoeken. Zippo en Blizzard bleven beiden in haar buurt. Blaye ging wat rondvliegen, Storm rende ergens anders naartoe en Autumn… die kon ze niet meer vinden. Ze zag Storm verderop rennen, maar waar was Autumn? Lichtelijk bezorgd keek Rose rond tot ze zich besefte dat de Pokémon heus wel voor zichzelf kon zorgen. Nog niet helemaal gerustgesteld zakte Rose op een bankje en leunde tegen de rugleuning. Haar zorgen vlogen voorbij toen ze naar de lucht keek en vormpjes begon te zoeken in de wolken. Haar ogen zakten dicht en niet veel later lag Rose vredig te slapen. Storm raakte dankzij Blaye – die een oogje voor hem in het zeil hield – niet in de problemen, maar Autumn had het voor elkaar gekregen om een Taillow boos te maken en probeerde zich piepend een weg terug te banen naar Rose.

Rose had haar krukken naast zich liggen en aangezien ze in slaap viel, had ze niet erg veel last van haar been. Autumn was inmiddels weer terug naar Rose gegaan en sprong naast Rose op de bank waardoor het meisje wakker schrok. Ze legde haar hand op het kopje van Autumn en keek kwaad naar de Taillow welke achter haar aankwam. De Taillow, die besefte dat Autumn geen wilde Pokémon was, draaide zich onmiddellijk terug om na nog even boos gekeken te hebben naar Rose en vloog toen weg. Rose zuchtte. Er was zo weinig tijd en ze wilde nog zo veel bezoeken van Hoenn. Morgen wilde ze proberen om rechtdoor te gaan. Dan zou ze van Mauville City naar Lavarigde Town kunnen gaan. Ja, dat zou een goed plan zijn. Haar ogen vielen langzaam weer terug dicht, maar ze werd weer wakker gemaakt door een stem. Ze keek opzij en zag dat het deze keer geen Pokémon was, maar een jongen. ‘Hallo,’ begroette ze hem terug en ze keek naar zijn kaart. Oh nee. Ze was hier nog niet zo heel lang en ze kende helemaal niet veel van Hoenn. Hopelijk ging hij haar niet de weg vragen of zo. Gelukkig was het een vraag waarop ze de bevestiging moest geven of dit Mauville City was. Ze gaf een knikje. ‘Inderdaad,’ zei ze glimlachend. ‘Maar vraag me alsjeblieft niet te veel van Hoenn, want ik ben hier eigenlijk gewoon op bezoek. Ik kom van Kalos, zie je.’ Ze glimlachte naar hem. Autumn keek de jongen en de Poliwag die naast hem stond nieuwsgierig aan, sprong toen van het bankje en rende naar de Poliwag toe. Net als bij de Taillow cirkelde ze even om hem heen, waarna ze haar pootje naar hem uitstak en hem plagerig een duwtje gaf. Rose fronste haar wenkbrauwen. ‘Houd daar onmiddellijk mee op, Autumn. Je hebt gezien wat je daarnet veroorzaakte,’ sprak ze streng en de vrij jonge Chikorita keek haar treurig aan. Rose glimlachte weer naar de jongen. ‘Sorry, ze is nog jong,’ zei ze verontschuldigend. ‘Maar waar wil je dan naartoe? Misschien kan ik je wel helpen.’ Ze hoopte dat dan toch.

OOC: En hij trekt zich er niks van aan dat ze slaapt en zo ;D