Hello, buddy! [OPEN]

Het was een vrij zonnige dag. Het was minstens veertien graden en daarmee de warmste dag die Connor tot nu toe had meegemaakt. Hij vermoedde dat het wel achttien graden kon zijn. Hij had zijn jas in zijn rugtas gepropt en liep ondertussen met het ei in zijn armen naar een bankje waar hij kon rusten. Het was al een hele tijd geleden sinds hij dat ei had ontvangen en hij was eigenlijk vrij benieuwd wanneer het zou uitkomen. En vooral welke Pokémon erin zou zitten. Hij had het ei tot nu toe heel goed beschermd. Hij moest wel, want het was zijn zesde teamgenoot dat hierin zat. Als dit een goede Pokémon was, kon het wel eens goed zijn dat hij zijn team volledig had en dat hij niet meer opzoek zou moeten gaan naar een nieuwe Pokémon om te vangen. Hij hoopte dat het iets cools ging zijn. Een Elekid of zo. Hoewel, nee, liever niet. Hij had Pikachu al. Connor ging op het bankje zitten en zette het ei naast zich. Pikachu ging erachter zitten zodat het zeker niet zou wegrollen en leunde een beetje suf op het ei. ‘Pika!’ riep hij verschrikt uit toen een barst verscheen in het ei. Bleek wordend keek Connor naar Pikachu. ‘Pika pika!’ riep Pikachu uit terwijl hij met zijn hoofd schudde en naar het ei wees. Had Pikachu soms per ongeluk te veel geleund op het ei en was het nu kapot? ‘Pikaaa,’ zei Pikachu treurig, waarna hij zijn oortjes liet hangen. Het volgende moment klonken er nog meer barstende geluiden en zowel Connor als Pikachu keken nu eerder nieuwsgierig naar het ei. Connor had het gevoel dat de tijd eindelijk rijp was en glimlachte toen er steeds meer kleine barstjes verschenen. Pikachu leek eerder opgelucht dat gefascineerd te zijn. Het ei brak helemaal open en Connor keek vertederd naar de bruine Pokémon die tevoorschijn kwam. Het was een vrouwelijke Eevee! ‘Eev,’ bracht de Pokémon bang uit en Connor nam het vrouwtje in zijn armen. De Eevee krulde zich tegen zijn borstkas op en leek vooral moe te zijn. Connor glimlachte. Dat hij dit had mogen meemaken, zeg! Hij wilde de Eevee wat te drinken of te eten geven, maar de Pokémon was al in slaap gevallen en tevreden zijnde leunde Connor naar achteren en sloot ook zijn ogen. Hij was blij dat hij een nieuwe teamgenoot had!

Buh. Cyllage city, daar was toch helemaal niets te zoeken ..? Waarom werd ze er dan op af gestuurd? Een volgend doelwit? Alleen die gymleader had een paar interessante pokemon, maar ja, wie is er nou zo dom om daar van te stelen? Scarlet zuchtte en stopte haar handen mokkend in de zakken van haar leren jack en stapte verder. Zo nu en dan schopte ze wat zand omhoog met haar laarzen en keek ze scherp voor zich uit. Die zeelucht maakte haar altijd misselijk, zelfs in olivine.
Bijna had ze zich weer terug willen scharrelen naar de stad, toen ze een beweging zag in haar ooghoek. Eierschalen vielen op de grond en een baby pokemon was er uit voortgekomen. Helaas geen wilde, maar bij een trainer. Het was een eevee, een redelijk kostbare pokemon. Geïnteresseerd trok Scarlet haar wenkbrauwen op en liep nog even verder, tot dat ze een soort kuil vond in de grond. Na een diepe hap lucht te hebben genomen zette ze haar voet erin en viel voorover. "Ah!" Riep ze uit en viel ook echt. (Tja.. zoveel deed ze voor haar werk!) En voelde haar handen op de harde grond terecht komen. Gelukkig haf ze haar val grotendeels gebroken door op haar handen te landen, maar die begonnen nu wel hevig te branden. Oef, slim idee?

De zon die op zijn gezicht scheen, de Eevee die hij in zijn armen had en zijn Pikachu die met zijn kopje op zijn schoot leunde maakte hem rustig. De rustige ademhaling van Eevee zorgde ervoor dat hij ook wat slaperig werd. Hij was dan ook bijna in slaap gevallen als hij niet wakker schrok van een stem. Hij keek op en keek naar een vrouw die op de grond gevallen was. Zo te zien was ze niet veel ouder dan hem. ‘Pikachu, let op Eevee,’ sprak hij tegen zijn Pikachu. Hij zette de baby-Pokémon voorzichtig op de bank. Deze sliep gewoon verder en krulde zich op tegen Pikachu welke kort klopte op haar wang. Connor stond inmiddels op en liep daarna naar haar toe. ‘Gaat het?’ bracht hij een tikkeltje bezorgd uit. Hij boog zich voorover en probeerde haar overeind te helpen. Zonder haar toestemming te vragen pakte hij haar handen en draaide deze naar zich toe. ‘De schade valt nog mee,’ concludeerde hij. Er zaten wat velletjes los en kleine druppeltjes bloed welden op, maar dat was dan ook de grootste schade. Hij keek naar de kuil waar ze vermoedelijk was ingestapt en fronste zijn wenkbrauwen. Je zou toch denken dat zoiets makkelijk te ontwijken was? Nou ja, schijnbaar niet. De jongen keek haar weer aan en glimlachte daarna. ‘Maar als je wilt kan ik het wel verzorgen?’ vroeg hij. ‘Ik geloof dat ik nog wel iets in mijn rugzak heb zitten.’ En die lag naast Pikachu op de bank, besefte hij zich. En aangezien deze zich achter hem bevond, zouden ze toch niet zo lang moeten lopen. Hij liet haar polsen los en keek haar vervolgens afwachtend aan.

OOC: NEE JE GAAT DIE EEVEE NIET STELEN, IK WAARSCHUW JE XD

Ah, het deed toch wel wat meer pijn dan verwacht. Die devotie zou toch ooit in haar richting moeten uitbetalen? De jongen pikte het aas echter op en kwam op haar afgelopen. Als een echt meisje zette ze een pruillipje op en keek beschaamd weg toen hij haar handen pakte. "Het.. gaat wel." Murmelde ze met een klein stemmetje. Hrm, de schade viel mee, maar ja, veel harder zou ze zich echt niet laten vallen. ‘Maar als je wilt kan ik het wel verzorgen?’ Ze keek hoopvol omhoog en haar mondhoeken kwamen wat omhoog. "Als het .. niet te veel moeite is?" Glimlachte ze een beetje zwakjes en kwam overeind. Het af en toe vertrekken van haar gezicht toen ze opstond was niet gespeeld, want ow, haar gewrichten deden dus even wel pijn door die val.

OOC: Met haar lage level aan pokemon? xD

De vrouw zei dat het wel ging, maar Connor wist niet zeker wat hij moest geloven. Zo te zien was ze wel vrij hard gevallen. Gelukkig had hij sinds zijn reis al vele verwondingen meegemaakt en wist hij dus ook hoe hij dit moest aanpakken. En hij moest ook eerlijk toegeven dat hij dat deels had opgepikt van Alana. Hij schudde zijn hoofd bij de gedachte aan haar en keek weer naar de vrouw, waarna hij knikte. ‘Natuurlijk is dat niet te veel gevraagd,’ zei hij vriendelijk tegen haar. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat ze gezichten trok van de pijn en zijn donkerblauwe ogen gleden weer terug naar zijn rugzak. Hij liep naar zijn rugzak toe, boog zich voorover en pakte vervolgens zijn EHBO-kit tevoorschijn. ‘Eev!’ bracht zijn Eevee nieuwsgierig uit en op haar korte pootjes probeerde ze naar hem toe te komen. Pikachu belette het haar echter door zijn staart uit te steken en beschermend schermde hij haar lichaam af voor de vrouw. Hij vertrouwde de vrouw niet. Maar ja, hij vertrouwde geen enkele trainer. Connor pakte ondertussen ontsmettingsmiddel en een kompres. Hij deed ontsmettingsmiddel op het kompres, pakte haar handen en depte het er vervolgens voorzichtig op zodat het vuil er in elk geval uit zou zijn. ‘Moet ik er een klein verbandje om doen of denk je dat dat niet nodig is?’ vroeg hij en hij keek haar aan. Het voelde… vreemd om iemand te verzorgen. Hij was nu ook weer niet het meest zorgzame type die dat er was. Misschien kwam het gewoon omdat hij de laatste tijd flink voor het ei had moeten zorgen dat hij wat zorgzamer was geworden. Het kon natuurlijk altijd. Eevee ging ondertussen met haar pootjes op Pikachu staan om nieuwsgierig te kijken naar de vrouw.