{Route 8} YESSSSSSS

Een nieuw begin van een nieuwe dag en Samira was weer richting Route 8 gegaan voor training. Ze hoopte stiekem dat ze weer een Absol tegen zou komen, hoewel de betekenis van de verschijning van zo’n Pokémon niet veel goeds was. Om eerlijk te zijn, vond ze het best een stoer en interessant uitziende Pokémon en als het haar zou lukken om er eentje te kunnen vangen zou dat best wel geweldig zijn. Nu liep ze dus over een van de hoge paden die de Connecting Cave met Ambrette Town verbonden, op de voet gevolgd door de Numel genaamd Boris. Toen een paar van de de hoge grasachtige planten aan de rand van het pad waar Samira en Boris op liepen bewogen, bleef het tweetal staan. De oorzaak van de bewegende struiken werd niet lang daarna onthult. Een witte Pokémon met enkele rode aftekeningen en spitse klauwen kwam tevoorschijn, op de hielen gevolgd door een grote slangachtige Pokémon. De brunette deed enkele stappen terug en haalde haar Pokédex tevoorschijn om het vechtende duo te identificeren. “Zangoose, the Cat Ferret Pokémon. It has feuded with Seviper for many generations. Its sharp claws are its biggest weapons.” Er verscheen een plaatje van de wit-rode Pokémon, die blijkbaar een Zangoose was. “Seviper, the Fang Snake Pokémon. In battle, it uses its bladed tail to counter any Zangoose. It secretes a deadly venom in its tail.” Was wat de Pokédex te vertellen had over de andere Pokémon. Die Seviper lijkt me best een gevaarlijke Pokémon. Dacht Samira terwijl ze de beschrijving van de Fang Snake Pokémon opnieuw las. Voor de zekerheid riep ze Boris terug in zijn Pokéball en probeerde ze een weg te vinden waarbij ze niet langs de twee vechtende Pokémon hoefde, aangezien de twee rivalen (om het zo maar te noemen) midden op het pad verwikkeld waren in een gevecht dat waarschijnlijk tot op de dood zou gaan. “Nope, dat gaat ‘t niet worden..” Mompelde ze tegen zichzelf. Het meisje merkte ineens op dat er zich een soort schim achter haar bevond en draaide zich langzaam om, misschien een beetje bang voor datgene wat zich achter haar bevond. Arceus, laat het niets ergs of engs zijn… Hoopte ze en tot haar verbazing (en misschien ook wel opluchting) was het een Pokémon die zich achter haar bevond. En toevallig was het ook nog eens de Pokémon waar ze naar "op zoek"  was: Een Absol!
{BEGIN GEVECHT}
“Oh, hallo.” Zei ze met een zoet stemmetje tegen de wilde Pokémon, alsof ze tegen de Glameow van haar oma praatte. Nog voordat de Absol iets kon doen, had Samira al een Pokéball tevoorschijn gehaald en liet het wezen wat er in zat vrij. Ze had echter niet opgelet welke Pokéball ze pakte en pakte net die ene van Dirk, die eigenlijk gewoon zowat nutteloos was in gevechten tegen wilde Pokémon. “Dirk, gebruik Tackle.” Zei ze tegen de rode Fish Pokémon, die op de Disaster Pokémon af flopte (bij gebrek aan een beter woord). De aanval raakte, maar echt veel schade deed het niet bij de Absol. De Absol leek even diep adem te halen, maar deed niets wat op een echte aanval leek. “Dirk, nogmaals Tackle.” Aangezien dat je enige nuttige aanval is tot nu toe. Voegde Samira er in haar gedachten aan toe. Dirk liet een luide, soort van agressief klinkende “Karp!” horen en splashte zichzelf omhoog om de Absol een harde klap in zijn gezicht te geven met zijn staartvin. Met een plof kwam de Fish Pokémon weer op de harde zandgrond terecht.
Uit het niets begonnen de schubben van Dirk te glimmen en wit te gloeien en Samira keek even verbaasd naar haar Pokémon. De Absol leek het te druk te hebben met de “bitchslap” die hij had gekregen van Dirk en merkte misschien iets te laat op dat de Magikarp plots enorm groeide en van vorm veranderde. Samira keek met open mond toe, dit was dus hoe een Magikarp evolueerde? “D-dirk?” Vol verbazing keek de coördinator naar haar “nieuwe” Pokémon nadat het witte licht verdwenen was. Als ze het niet had zien gebeuren, had ze niet geloofd dat haar Magikarp was veranderd in een… Hoe heette deze soort eigenlijk? Een beetje onhandig haalde ze haar Pokédex weer tevoorschijn en scande ze Dirks nieuwe vorm. “Gyarados, the Atrocious Pokémon and evolved form of Magikarp. In ancient literature, there is a record of a Gyarados that razed a village when violence flared.” Samira keek ongelovig van haar Pokédex naar Dirk en weer terug naar haar Pokédex, om vervolgens weer naar Dirk te kijken. “Okay, Dirkie, laat maar eens zien wat je nu nog meer kan!” De Gyarados leek te luisteren naar haar en begon als een wilde in het rond te slaan met zijn grote, slangachtige lijf, waardoor de Absol enkele keren flink geraakt werd. De Disaster Pokémon liet de aanval die hij had voorbereid los en sloeg met de, nu witgloeiende, sikkelvormige hoorn (of wat het ook was) die zich aan de zijkant van zijn hoofd bevond richting Dirk, die de aanval niet kon ontwijken en dus geraakt werd. Voordat Dirk kon aanvallen, opende de Absol zijn mond en… Wat? Begon ie nou te zingen? Nou ja, wat het ook was of moest voorstellen, het klonk nogal vals. Samira drukte haar vingers in haar oren tegen het vals klinkende gezang van de Disaster Pokémon. Dirk leek het ook niet erg prettig te vinden en sloeg de Absol omver met zijn staart, waardoor het “gezang” ophield. Samira rende naar voren, zodat ze dichter bij de Absol stond. Daarna gooide ze een Pokéball naar het wezen waarvan ze hoopte dat hij niet bewusteloos was met dank aan Dirk. De Absol verdween als een rode straal in de rood-witte capsule, die vervolgens op de grond belandde en heen en weer bewoog. “Of hij er nou in zit of niet, je hebt het goed gedaan, Dirk!” Zei ze terwijl ze een hand tegen haar nieuw geëvolueerde Pokémon legde.
{EINDE GEVECHT}
Plots bedacht Samira zich dat er nog twee andere Pokémon waren toen het gevecht begon: De Zangoose en de Seviper. Ze draaide zich om en zag dat beide Pokémon bewusteloos op het pad lagen, waarschijnlijk doodop van hun gevecht.

Dirk maakte een brullend geluid, waardoor Samira’s aandacht weer richting haar eigen Pokémon getrokken werd. “Is er iets, Dirk?” Vroeg ze aan haar Gyarados. Op antwoord hoefde ze niet te wachten, aangezien de Absol overeind was gekomen en klaar stond voor een nieuwe aanval. Samira keek even naar Dirk, die verward in het rond keek. Was dat een bij-effect van die sterke aanval die hij gebruikt had tegen de Absol? Ze had wel vaker gehoord van aanvallen die confusion als bij-effect hadden nadat ze gebruikt waren, dus waarom zou deze aanval dat niet hebben? Het was wel jammer, maar er was niet echt iets aan te doen. “Dirk keer terug.” Sprak de brunette terwijl ze de lege Pokéball van haar Gyarados tevoorschijn haalde. De grote Gyarados veranderde in een deels doorzichtige rode straal en ging de Pokéball binnen. “Zo zo.” Zei Samira terwijl ze naar de Absol keek. “Je bent dus sterker dan ik had gedacht. Dat is alleen maar handig als je eenmaal van mij bent.” Met een glimlach haalde ze een andere Pokéball tevoorschijn, ditmaal wel de goede en liet haar lieve pluisbal eruit. Die lieve pluisbal was Duncan, de Furfrou, haar eerste Pokémon was. “Frou…. Frou?” Duncan keek even naar de Absol en draaide zijn hoofd toen vragend naar Samira. Samira had de neiging om zichzelf tegen haar voorhoofd te slaan, maar deed dat niet. Een gegrom steeg op uit Duncans keel toen hij zag waar hij zich bevond. De Furfrou had hoogtevrees, iets waar Samira eventjes niet aan gedacht had. “Rustig maar, Duncan.” Probeerde ze haar Pokémon te sussen. “Zo lang je op het pad blijft komt alles goed.” De Pokémon met de pluizige witte vacht knikte en keek weer terug naar de Disaster Pokémon die voor hem stond… Wacht, die stond daar niet meer.. Waar was die nou gebleven? De Absol was toch niet gevlucht? Pas toen de Pokémon aanviel wist Samira waar hij gebleven was. De zwart met witte Disaster Pokémon was omhoog gesprongen en had Duncan nu aangevallen met de, nu een stuk langer gegroeide, klauwen aan zijn voorpoten. “Duncan, probeer te raken met een Headbutt aanval.” Zei te coördinator tegen haar Furfrou. Duncan gehoorzaamde Samira en deed een paar stappen terug voordat hij als een stormram richting de Absol rende en deze volop raakte met zijn kop. “Goed zo!” Moedidge Samira haar Pokémon aan. “Probeer nu snel voordat hij kan aanvallen een Tackle!” Duncan wachtte tot de Absol weer overeind gekomen was, zodat hij zichzelf vervolgens weer tegen de Pokémon aan kon “gooien” (bij gebrek aan een beter woord).  De Absol leek er genoeg van te hebben en probeerde te vluchten nu het nog kon. “Duncan, kom maar terug in je Pokéball.” Samira had een beter idee dan haar pluisbal met hoogtevrees hier laten vechten. Zonder iets te zeggen liet ze haar Numel tevoorschijn en gaf hem een opdracht. “Boris, zie je die Absol daar? Probeer hem eens uit evenwicht te brengen met een niet al te sterke Magnitude aanval.” “Nuh..” Liet Boris horen voordat hij verschillende malen hard op de grond stampte en deze begon te schudden en trillen. Haar plan leek te lukken, de Absol verloor evenwicht door de aardbeving en viel op de grond. “Okay, nu Flame Burst.” De Numel haalde even diep adem voordat hij een soort vuurbal richting de Absol spuugde die een kleine explosie veroorzaakte toen de Disaster Pokémon geraakt werd. Samira rende richting de Absol, die een stuk verderop op de grond lag en niet zo veel meer deed. Ergens had de brunette wel medelijden met het wezen, eerst werd hij in elkaar geslagen door een Gyarados, wanneer ie probeerde te vluchten werd er een aardbeving op ‘m afgestuurd en vervolgens wordt hij geraakt door een vuurbal. “Sorry...” Zei ze tegen de Disaster Pokémon, die tijdens dit gevecht enkel disasters voor zichzelf had meegemaakt. “Ab… Sol...” Samira haalde een andere lege Pokéball tevoorschijn en deed een nieuwe poging om de Absol te vangen. De Pokéball belandde op de grond en wiebelde voor de tweede keer die dag.