[Open] Outside

Waarom was ze hier ook alweer? Oo ja haar pa had haar erop afgestuurd om iets op te halen. Wat en hoe was natuurlijk allemaal geheim. Het pakje wat ze bij zich had zat in haar tas die om haar schouder hing. Wat er in het pakje zat was ook een groot raadsel, het enige wat ze wist was dat ze het af moest leveren zonder veel te zeggen en ze had van haar vader een of andere route beschrijving gekregen. Voor zover ze wist ging ze de goede kant op. Dit keer had ze Kiro maar uit zijn pokéball gelaten, hij zag er onschuldig uit ondanks zijn level, en tja de rest van haar team had ze gewoon bij zich, maar ze mocht er niet uit zien als een of ander berucht persoon. Met de kaart in haar hand liep ze verder, waarom moest het altijd zo ingewikkeld. Ze slaakte een zucht en keek even naar Kiro haar Totodile. De Totodile keek naar zijn trainster een tikkeltje nieuwsgierig. "Hopelijk kunnen we het vinden Kiro" mompelde ze tegen haar pokémon. Haar felblauwe ogen keken weer vooruit toen ze in de verte iemand op merkte. Voor zover ze kon zien kwam er ook nog een pokémon tevoorschijn, interessant. Riddle liep verder en vouwde haar map op en stopte hem weg, niet iedereen hoefde te weten waar ze heen ging. Hoe dichterbij ze kwam, hoe meer er duidelijker te zien werd. Het was een dame, met rood haar en naast haar was een Solosis te zien, dit kon nog interessant worden. Het meisje leek onschuldig, maar schijn bedroog, dat wist ze zelf maar al te goed. Eenmaal dichtbij genoeg opende Riddle haar mond, nieuwsgierig naar het feit dat ze hier was in the middle of nowhere zowat. "Kun je het vinden?" vroeg ze lieflijk "Of ben je nergens naar op zoek?" een glimlach stond op haar gezicht.

De meid haalde sceptisch haar wenkbrauw op en Riddle kon alleen maar grijnzen. Het meisje kuchte? Was ze ziek? Uhh, moest ze nog gaan oppassen dat ze niet aangestoken werd. Met een grijns op haar gezicht bleef ze de roodharige aan kijken. Ze 'verontschuldigde' zich en zei dat ze geen hulp nodig had. "Oo echt?" zei ze wat semi-verbaasd waarna ze de dame volgde met haar blik. Haar blik ging even naar haar Solosis. Ze vroeg zich af wat dat beest kon en of het überhaupt wat kon. Ze legde haar hand op haar tas en liep een stukje door. Ze stopte echter snel weer om de roodharige weer aan te kijken. Ze viste haar kaart weer tevoorschijn en keek even goed. "Jij weet toevallig niet waar dit is?" vroeg ze vervolgens maar gewoon waarna ze de kaart aan de roodharige liet zien waar duidelijk een kruis op getekend was. Haar ouders waren altijd heel duidelijk als ze iets moest afleveren helaas. Je kon het altijd vragen, als ze zo niet geïnteresseerd was, merkte ze dat vanzelf wel. Riddle's Totodile keek nieuwsgierig naar de Solosis, die had die pokémon nog nooit gezien, dus ja.