The grass snake

Athan sprong naar achteren waardoor het messcherpe blad van Scyth hem nog maar net miste. Hij deed een vuist naar voren en de Pokémon ontweek het handig. Ze waren nu al een uur aan het oefenen. Athan was aan het proberen om de snelheidstactieken van Scyth te verbeteren en Scyth was aan het proberen om hem omver te hakken. Nou ja, zo dramatisch was het nu ook weer niet. Athan wist wel dat Scyth hem zachtjes zou raken zodat hij slechts maar een klein sneetje over zou houden als ze hem al raakte, maar het idee om volledig door haar messcherpe bladen geraakt te worden stond hem toch niet aan en liet een huivering door hem heen gaan. Athan had voor dit onderdeel zijn shirt uitgetrokken. Hij had een joggingbroek aan en zijn gespierde lichaam was nu duidelijk te zien. Het waren koude temperaturen, maar dankzij het zweten had Athan er weinig last van. Hij bevond zich bij de griezelige takken van de weg dat leidde naar Laverre City. Het was daar best wel rustig – vermoedelijk omdat de meesten het hier maar griezelig vonden en dit zeker geen gebied was voor kleine kindjes – en dus had hij alle tijd en ruimte om zijn aandacht volledig op Scyth te richten. Athan trapte met zijn voet naar voren, maar Scyth wist het te ontwijken met een Quick Attack. Athan knikte tevreden. Uiteraard mocht hij van Scyth een stuk harder trappen en slaan. De Pokémon vond het fijn dat Athan zoveel tijd aan haar besteedde en deed daarom ook haar uiterste best om hem tevreden te maken. Plotseling dook de Pokémon naar voren en Athan probeerde het te ontwijken met door zijdelings te springen, maar de Pokémon had hem door en stootte met haar elleboog zacht tegen zijn maag. Athan week terug en grijnsde.

‘Genoeg!’ sprak de bruinharige jongen tegen zijn Pokémon. De twee maakten een buiging naar elkaar en Athan liep naar zijn shirt toe die hij verderop achteloos neer had gegooid. Hij trok het ding terug aan, draaide zich om en keek naar Scyth. ‘Morgen gaan we je aanvalstactieken nog eens oefenen,’ sprak hij. En dan moest hij ook maar eens voor Blaze, Poseidon en Star kijken wat hij ging doen. Gisteren had hij Blaze en Star al onder handen genomen, maar Poseidon moest nog steeds flink getraind worden. Het viel hem dan ook niet echt mee dat de vrouwtjes-Pokémon helemaal gek van hem was en zeer raar gedrag vertoonde in zijn buurt. Ze vond het schijnbaar veel erger dan haar andere teamgenoten als ze een opmerking kreeg en ging altijd zo dicht mogelijk in zijn buurt staan. Als Scyth uit haar Poké Ball was, reageerde zij geërgerd op het gedrag van Poseidon. Net alsof ze… jaloers was? Athan kon er zijn vinger niet helemaal op leggen en vroeg zich af of hij het gedrag van vrouwen ooit wel zou begrijpen. Net als mensen staken zijn vrouwtjes-Pokémon echt heel gecompliceerd in elkaar. Dat probleem had hij bijvoorbeeld niet met Blaze en Star. Blaze deed gewoon normaal in zijn buurt en Star rende altijd vrolijk voor hem uit. Het viel hem trouwens soms ook wel op dat Poseidon al even vreemd deed in de buurt van Star. Alsof ze de Pokémon… leuk vond. Hij grinnikte even. Nee, dat klonk echt belachelijk. Zijn Pokémon was niet verliefd op Star en al zeker niet op hem. En als dat wel zo was, zou hij haar dumpen. Nee, dat zou hij nu ook weer niet doen, maar hij zou wel duidelijk moeten maken dat hij haar niet op die manier zag. Want… een Pokémon was een Pokémon en… oh, nevermind. Hij dacht te veel na en hij dacht te veel door. Hij moest nu gewoon genieten.

Het duurde niet lang voordat Athan Lumiose City betrad. Hij fronste zijn wenkbrauwen toen hij verderop wat beveiliging zag staan. Sinds Team Rocket het hier zowat had overgenomen, was het nergens meer veilig, ook al beweerden ze van wel. De kans dat je Pokémon werden gestolen was groter hier en hij vroeg zich dan ook af wat hij hier in godsnaam deed. Ach, hij kon toch wel even snel doorlopen naar een andere route? Het was niet dat hij bang was, of zo. Bovendien zou hij wel vaker langs Lumiose City moeten lopen want de meeste poorten bevonden zich hier die hij moest hebben om verder te gaan naar verschillende steden. De bruinharige jongen negeerde de beveiliging die vlakbij stond zo veel mogelijk en liep dan ook kalm zijnde door. Hij trok een wenkbrauw op toen hij verderop een vrouw zag. Ze was aan het kijken naar een Poké Ball in haar hand en hij vroeg zich af wat er zo interessant aan was, maar vroeg zich ook direct af of het soms iemand van Team Rocket was. Toen hij haar passeerde hoorde hij haar praten tegen de Poké Ball. Ze verwelkomde de Poké Ball in het team. Of nou ja, de Pokémon die er in zat waarschijnlijk. Athan maakte iets te veel geluid bij het voorbijkomen en nam aan dat ze hem nu wel gehoord had. Misschien hij haar maar beter waarschuwen. ‘Als je van Team Rocket bent en je bent van plan om mijn Pokémon te stelen, zou dat een heel domme zet zijn,’ zei hij half dreigend tegen haar. ‘Ik weet hoe ik mezelf kan verdedigen en ik heb een Pokémon die dat nog kan.’ Scyth kwam achter hem staan ten teken dat ze klaar was om aan te vallen als dat nodig was. Athan had zijn gebruikelijke grote kap weer over zijn hoofd getrokken zodat de brandwond in zijn gezicht niet al te duidelijk zichtbaar zou zijn voor iedereen die zich in zijn buurt bevond. De vrouw zou het vanaf deze afstand misschien wel kunnen zien. Hij was benieuwd of ze een bedreiging zou vormen voor hem. Hij zag, naast de Poké Ball die ze in haar handen had, niet echt een Poké Ball hangen. Maar hij kon dat ook verkeerd zien natuurlijk. Maar goed, je kon beter voorzichtig zijn hier in Lumiose City. Je wist immers maar nooit wat hier rondliep en wie je tegen kon komen!

Athan trok zijn wenkbrauw op. Het meisje reageerde kwaad op hem. Dat betekende echter nog niet dat ze niet van Team Rocket was. De kans dat je hier eentje van Team Rocket tegenkwam was echt heel erg groot, want tegenwoordig barstte deze stad gewoon van Team Rocket. Hij had ook al veel dingen gehoord over mensen die bestolen waren. Wel, hij wist zijn eigen te redden als het zo ver zou komen. Behalve als het heel sterke Pokémon zouden zijn. Daarom was het ook belangrijk dat hij zo snel mogelijk de badges haalde, nieuwe Pokémon ving zodat hij een team van zes kon opstellen en bereid was om zichzelf te verdedigen. Maar het beste was nog als hij Lumiose City probeerde te omzeilen. Zijn amber tot goudkleurige ogen richtten zich op haar toen ze sprak. ‘De naam is Athan,’ begon hij droog. ‘En het zou me eerder verbazen als je niet van Team Rocket was. Heel de stad barst hier van Team Rocket en ik heb geen zin om bestolen te worden.’ Zijn ogen keken haar gealarmeerd aan, maar tegelijkertijd onderzocht hij haar ook gauw of ze niet iets met het logo droeg dat hier overal in de stad zo bekend was. Elk gebouw was er haast mee belast. Toen hij niks vond, vroeg hij zich af of ze soms echt niet van Team Rocket was. ‘En als je het niet bent…’ Hij twijfelde even, heel even maar. ‘Dan spijt het me oprecht dat ik je beschuldigd heb, maar je kunt maar beter voorzichtig zijn hier. Ik vermijd deze stad de laatste tijd liever dan dat ik er in rondloop. Niet dat ik bang ben of zo.’ Bij dat laatste grijnsde hij even en hij gaf Scyth rustig een klopje. Scyth’s scherpe bladen zouden wel een eind maken aan de persoon die hem probeerde te bestelen. En dan kon hij vervolgens gezellig bij zijn moeder in de gevangenis gaan zitten. Ja, heel leuk ja. Hij keek het meisje aan en wachtte vervolgens af op haar reactie.

Athan had kort zijn schouders opgehaald toen ze haar vraag stelde. Hé, hij moest prioriteiten stellen. Als hij zomaar iedereen vertrouwde en zich hier aan iedereen voorstelde, had het ook niet echt veel zin. Bovendien moesten mensen zijn vertrouwen winnen, want die was wel flink geschonden door zijn vader vroeger. Daar had hij het litteken op zijn oog nog steeds aan te danken. Zijn blik gleed naar haar toen ze zichzelf voorstelde als Ivy en kort knikte hij. Hij besloot om niks te zeggen over wat ze zei over de bevolking. Als je het hem vroeg was het juist andersom: het merendeel van de bevolking was wél gek in hun hoofd. In Lumiose City dan. En wie weet buiten Lumiose City ook wel. Wie weet buiten Kalos ook wel. Er liepen altijd van die gekken rond die streefden naar van die hele rare doelen waar hij nooit iets van zou begrijpen en waar hij misschien nooit iets van zou willen begrijpen. Hij keek Ivy weer recht aan toen ze haar vraag stelde. ‘Omdat ik voor sommige steden de kortere weg langs hier moet nemen,’ sprak hij schouderophalend. ‘Voor naar Laverre City te gaan kun je beter de poort in Lumiose City nemen dan dat je helemaal omloopt via Santalune City.’ Hij wist niet precies welke stadjes je passeerde als je langs Santalune City zou gaan, maar dan zou je in elk geval langer onderweg zijn dan als je de poort via Lumiose City nam. Bovendien was de route voor Laverre City echt de ideale trainingsplek voor hem. Hij dacht na over een vraag die hij kon stellen. ‘En waarom ben jij hier dan?’ vroeg hij aan haar. Wist hij veel wat hij anders kon vragen. Het was nu ook weer niet dat hij een goede gesprekspartner was of zo.