Tropical rain

toxic

wait 'till you've seen this

Het was wel een vreemd gebied waar ze zich nu bevond. Het lange lopen deed haar benen pijn en de zon was al verdwenen achter de hoge boomtoppen om haar heen. Met een zucht liet het meisje haar rugzak van haar rug glijden en zakte neer op een halve boomstronk. Haar rode lokken gleden over haar gezicht en verveeld plaatste ze haar hoofd op haar handen. Ze was hier gekomen om een nieuwe pokemon te zoeken, eentje die haar een voordeel zou kunnen geven voor haar volgende gymgevecht, maar veel succes had ze nog niet gehad. Het was geen grote noodzaak dat het vandaag moest gebeuren, maar het zou wel.. leuk zijn als ze zo snel mogelijk definitief naar dewford kon trekken en dan haar tweede badge kon ophalen. Het idee om heel lang op dezelfde plek te blijven trok haar niet aan, want geld was nu wel een probleem waar ze steeds rekening mee moest houden. Een baantje zoeken misschien? Maar wie zou er nou een rebelse zeventienjarige meid aannemen? Met een zucht schudde ze haar hoofd en leunde wat naar achteren. De eerste dikke regendruppel viel echter met een pets op haar neus. De impact deed haar zo erg schrikken dat ze achterover viel, in het al vochtige gras.
Het meisje krabbelde overeind en voelde haar kleding al wat nat op haar rug kleven. De regendruppels vielen nu met meer en een grotere snelheid. He gadver. Het meisje trok haar capuchon over haar hoofd en rende naar de bescherming van de bomen. Het hoge gras kriebelde haar enkels en de bomen leken steeds verder van haar af te gaan. Arceus, waar was ze nu toch ook beland! Plots zag ze in het hoge gras een paar lange bladeren uitsteken. Ze had geen idee wat voor een plant het was, maar het had bladeren, dus dat betekende een schuilplaats! Met onhandige en grote passen rende ze op de plant af en bij aankomst trok ze aan de bladeren, zodat ze een boog maakten over haar hoofd. Wat ze echter niet verwacht had, was dat het een pokemon was.
De wilde pokemon maakte een luid geschrokken geluid en het blad werd uit haar handen gegrist. De regen droop al snel over haar gezicht en lichaam heen, maar ze stond als versteend naar de grote pokemon te kijken. Het leek wel een beetje op zo’n uitgestorven fossiel-pokemon, alleen nu voor de helft bestaande uit bladeren. Een paar banaantjes hingen aan de kin van de grote pokemon, die haar redelijk boos aankeek. Zo snel als ze kon pakte ze haar pokedex, die haar vertelde wat voor een pokemon het was. ‘ It flies by flapping its broad leaves and gives the sweet, delicious fruit around its neck to children.’ Nou op dit moment had de tropius even geen zin om dat fruit aan haar te geven. Met een onschuldig glimlachje keek ze in de boze blik van de pokemon, maar toen viel de soort van de pokemon haar pas op. W-wacht dat was wat ze zocht! Het zag er zeker niet uit als een zwakke pokemon!
Met een flits verscheen haar whirlipede tussen het lange gras en keek de wilde pokemon verbaasd op. Uit haar tas haalde het meisje een regenponcho, zodat ze niet heel erg doorweekt raakte en haastte zich wat dichter naar de droogte van de rotswand.

“Gebruik steamroller!” Riep Caroline, door de hevige regen, maar haar stem was blijkbaar luid genoeg, want in de verte zag ze in het hoge gras bewegingen van een paarse pokemon. De whirlipede rolde met een grote snelheid af op de wilde pokemon, die plots wild met zijn vleugels begon te klappen. Wat Caroline niet echt verwacht had, gebeurde, want de tropius steeg op in de lucht en ontweek zo best wel gemakkelijk de rollende whirlipede. Met heel erg simpele slagen van zijn vleugels manoeuvreerde de tropius zich door de lucht. Piper kwam tot stilstand in het hoge gras, maar dat was een grote fout, want zo had de tropius gelijk ook door waar Piper zich bevond. Met een strijdkreet vuurde de tropius een razor leaf af. Het hoge gras werd afgesneden om aan te tonen hoe scherp de bladeren waren. Als kogelschoten kwamen de razor leaves dichterbij en uiteindelijk werd ook het gras bij de whirlipede weggesneden en werd haar pokemon geraakt. De pokemon rolde echter nog op tijd weg voordat ze de andere helft van de aanval moest verduren. De tropius bevond zich nog altijd in de lucht, dus Caroline moest een andere optie vinden om de pokemon af aan te vallen of neer te halen. “Rollout tegen de wand!” De whirlipede, die nu constant in beweging was om een eventuele aanval van de tropius te ontwijken, week nu af naar kleine rotsmuur. Het was geen geheel verticale wand, maar als ze net het goede punt zou vinden, kon ze zich in de lucht afvuren. Toch werden de eerste rondes van de rollout aanval niet succesvol gelanceerd, aangezien de snelheid per ronde krachtiger en ook sneller werd. De tropius vloog echter nu ook bij de rotswand en vuurde nu een leafstorm af. Op datzelfde moment had de whirlipede genoeg snelheid gekregen om tegen de rotswand op te klimmen. De wand boog iets af en dus werd de insectpokemon gelanceerd in de lucht. De leafstorm ging rakelings naast en schaafde de rotswand, terwijl de ronde pokemon tegen de borst van de tropius stuitte. “Venoshock!” Een paarse vloeistof scheidde zich af van het lichaam van de whirlipede en hechtte zich aan de vleugels van de tropius. Deze slaakte een kreet en daalde rustig neer. Helaas had de whirlipede geen poten om zich vast te houden, dus viel deze met een smak op de grond. Duizelig kwam de pokemon overeind. Nu moest Caroline haar kans grijpen de tropius aan te vallen, zodra het gif weg was, zou de pokemon waarschijnlijk weer opstijgen. “Gebruik screech en dan poison tail!” De whirlipede liet een hoog en vreselijk geluid horen. De tropius bedekte zijn kop met zijn vleugels en jammerde lichtjes. Dit moment van verstijving gaf Piper de kans om aan te vallen. Door het hoge gras rolde de whirlipede en met een klein sprongetje haalde de pokemon uit naar de kop van de fruit pokemon.
Met een vurige blik keek de tropius naar het kleine ding dat zomaar naar hem had durven uithalen en nogmals begon hij met zijn bladervleugels te slaan. Zo creëerde hij stevige rukwinden, die de whirlipede met een grote snelheid wegjoegen. Met een klap kwam Piper tegen de rots terecht. De gust was zijn zwakte geweest qua types, maar de impact van de rots was alles behalve fijn geweest. De whirlipede rolde van de rots af en Caroline zag al dat er wat moeite in haar pokemon was gekropen. “Iron defense!” Riep ze en ze zag het lichaam van de whirlipede wat steviger worden. Klappen zouden nu hopelijk wat minder hard worden opgevangen. Tijdens de verstevigende aanval was de tropius met gestomp op de whilipede afgelopen en met een strijdkreet schopte de tropius de whirlipede weg in het hoge gras. De sprieten trildden nog na, maar daarna werd het stil. “Piper?!” riep Caroline angstig, maar geen antwoord.
Totdat.. het gras begon op te lichten. Eerst leek er niet veel te gebeuren, maar uiteindelijk verscheen er een vorm boven het hoge gras. Er stond geen whirlipede meer op de plek, maar een heuse scolipede. Haar pokedex gaf een kleine update en voor een moment gunde ze haar ogen wat rust. ‘ With quick movements, it chases down its foes, attacking relentlessly with its horns until it prevails.’ Een interessante pokemon was het zeker. In stilte keek ze naar de pokemon, die ze als venipede had gekocht, die nu met een furieuze blik naar de tropius keek. De wilde pokemon zelf leek ook verrast te zijn dat dat paarse balletje nu was geëvolueerd en iets van angst was te vinden in de blik. Caroline vond het alleen maar geweldig. “Agility gevolgd door een steamroller!” Riep ze door de nog steeds hevig vallende regen. De scolipede ademde een keer diep in en rolde zich toen op. De tropius, wiens vleugels bevrijd waren van het gif, dacht snel te zijn en op te kunnen stijgen, wat voorheen gelukt was. Maar de snelheid van de scolipede was vele malen groter dan die van een whirlipede en het effect van de agility gaf de pokemon een nog grotere snelheid. Dus voordat de tropius op zijn eigen ritme kon opstijgen (in tegendeel, de tropius had net zijn zware lichaam van de grond kunnen halen) haalde de scolipede hem neer met een rollende beweging. De twee pokemon rolden kort over de grond, de tropius in pijn en de scolipede als aanval. “Poison sting!” Een paar giftige stekels haakten zich vast in het bruine lichaam van de tropius en de fruit pokemon krabbelde overeind. Met een paar krachtige slagen van zijn vleugels lieten een paar stekeltjes los, maar helaas voor hem bleven er ook een paar zitten en die hadden hun effect. Alsof de tropius dronken was, wiebelde de pokemon op zijn poten. De scolipede was weer voortdurend in beweging en als zelfverdediging gebruikte de tropius weer een gust om zijn plaaggeest te verjagen. De sterke winden gleden over het hoge gras, dat meeveerde. Zelfs het zware lichaam van de scolipede ondervond een effect en rolde weg. De tropius zag nu echter zijn tegenstander wel. De messcherpe bladeren werden weer op haar pokemon afgeschoten. De topjes van het hoge gras werden afgesneden en vlogen in de richting van de scolipede. “Protect!” Een licht blauw schild omhulde de poison pokemon en het leek alsof de bladeren midden in de lucht afketsten tegen het pantser van Piper. “Gebruik rollout!” terwijl de protect nog stand hield zolang de razor leaf werd gebruikt, rolde de scolipede met een grote snelheid op de tropius af. De pokemon had te weinig tijd om op te stijgen. De razor leaf werd afgekapt, de protect verdween dus ook, en nogmaals werd er met de grote bladervleugels geslagen. Piper werd afgeremd, maar de agility vergrootte de snelheid zodanig, dat de poison pokemon de tropius nog kon bereiken. Weer werd de fruit pokemon geramd en de scolipede rolde door, maakte een scherpe bocht, en rolde weer terug voor een tweede ronde. Bij de tweede keer, verloor de tropius zijn evenwicht, maar botste Piper ook tegen een rots. “Maak het af met Poison tail!” de tropius wilde namelijk overeind komen, wat hem wel degelijk wat moeite kostte, maar Piper was sneller. Met een venijnige uithaal met haar twee paarse staarten, sloeg ze de tropius. Caroline stapte uit de dekking van de rots en haalde een pokeball erbij. Met een harde worp gooide ze de roodwitte bal op de tropius, die in een rode straal naar binnen werd gezogen.
Zou hij zitten?