Gymleader used "Scary Face"!

En daar stond hij dan. Voor de gym. Met een lichte zucht en zijn Mawile in zijn armen, bleef hij even voor de ingang staan. “Nummertje zes alweer,” mompelde hij tegen de Mawile en hij voelde hoe ze in zijn goede arm kneep, alsof ze hem wilde vertellen dat ze nu niet mochten stoppen. Hij verstevigde zijn grip om het wezentje even en keek op haar neer. Vandaag was eens niet Tyrion’s dag. Nee, vandaag zou de Pokémon hopelijk niet eens op komen hoeven dagen. Gezien het type van de gym, zou Aiden vertrouwen op Garrett en Arya, met de hulp van Élise en Khaleesi. Niet omdat hij zo zeker wist dat Garrett en Arya het niet aan zouden kunnen, maar omdat de twee hun training harder nodig hadden dan de anderen. Garrett en Arya kwamen er wel, maar Élise en Khaleesi konden de ervaring gebruiken. Het zou absoluut geen kwaad kunnen om de twee eens te gebruiken in een serieus gevecht, zelfs al had Élise het niet slecht gedaan in gym nummer vijf. Deze zou, vast en zeker, een stuk makkelijker worden. Vooral als hij hoopte Tyrion ongebruikt te laten. Immers had hij na beide vorige gyms te horen gekregen dat er wat verwoestingen waren, iets wat hij dit keer liever zou voorkomen. Hij moest zijn laatste zet dus maar aan een ander toevertrouwen. En hij wist zeker dat iedereen binnen zijn team het zou kunnen. Arya en Garrett verdienden zijn vertrouwen en hij zou het ze zonder gemaar geven.
Even keek Aiden naar zijn gezelschap, Lilium. “Goed kijken, misschien leer je nog wat,” knipoogde hij haar plagerig toe. Hij was niet heel serieus. Immers wist hij maar al te goed dat het meisje een sterke trainer was, één die zijn respect - in tegenstelling tot veel anderen - verdiend had.
Vol zelfvertrouwen stapte Aiden dus de gym binnen. Met de Mawile nog altijd in zijn armen, wandelde hij door de gang. Hoe meer stappen hij zette, hoe meer nekharen overeind kwamen te staan en hij kon zweren de rillingen over zijn rug te voelen lopen op het moment dat hij iets aan het eind van de gang zag staan. Zenuwachtig kneep de Mawile in zijn arm en Aiden kwam geschrokken tot stilstand, zelfs een enkele pas achteruit zettend bij het zien van het afgrijselijke monster. Gigantische armen, lange hoorn-achtige dingen over het hoofd…
En toen draaide het zich om. Aiden verstarde toen hij zag wat het was en klemde zijn kaken strak op elkaar om niet weg te lopen toen het op hem af liep. Het was geen monster. Nou ja, niet letterlijk in ieder geval. Wat het was, was een meisje. Aantrekkelijk zou hij het niet noemen en zijn blik gleed even keurend over haar heen. Haar zwarte haren hingen netjes naar beneden, maar haar kleden waren afgrijselijk en heilige Arceus, hoe kon ze op die hakken lopen? Over haar hoofd hingen rare oor-achtige dingen en haar ogen. Man, wat was er mis met haar ogen? Ongemakkelijk bleef Aiden haar even aankijken, maar hij had het idee dat het niet anders kon. Kalos zo onderhand kennende, na de fotograaf, de vent met de steentjes, het meisje met de skates, de spruit en de nerd in pyjama… Dit was absoluut een gymleider. Het kon niet anders. Ze paste perfect in het rijtje.
“Dus… Jij bent de gymleider,” zei hij. Zijn stem was overduidelijk teleurgesteld bij het zien van deze vrouw. Hij had gehoopt op een normale gymleider, één die hem niet de rillingen of verschillende irritaties zou geven, maar in Kalos leek dit te veel gevraagd. In Kalos leek het erop dat ze de rotte appels uit de bevolking kozen en hen de kans gaven toch iets te betekenen in het leven. Ze mochten Gymleider worden. Wat een feest. Aiden betwijfelde ergens of ze hun Pokémon wel echt zelf getraind hadden, of dat ze ze voor-getraind kregen zodat ze het zelf niet meer konden verpesten. Het zou hem immers niet verbazen als ze daar toe in staat waren. Verpesten. Al te intelligent leken ze ‘m niet en zo zagen ze er ook absoluut niet uit. Zijn blik gleed nog een keer over de vrouw. Nope. Intelligentie was in geen velden of wegen te bekennen. En ja, dat was erg. Want al won hij zijn gymbattles graag, was het toch wel fijn als de tegenstander zowaar over het talent beschikte om na te kunnen denken.
En toen begon ze te spreken. ‘Maar, maar… Het is een tijd geleden dat ik een uitdager heb gehad,’ sprak ze. Een glimlach ontstond op haar gezicht en Aiden moest zich inhouden om die van d’r hoofd te slaan. Oh Arceus, zijn hoofd deed pijn en hij had geen zin in een type als dit, maar als hij het zo zag leek het er niet op dat hij een keuze had. Als hij zijn badge wilde halen, dan moest hij maar gewoon leven met het feit dat hij de gymleader totaal niet respecteerde. Ze praatte nog door ook. Oh, heilige Arceus. Kon ze niet gewoon haar mond houden en hem zijn gevecht laten doen? Hij kwam hier niet om te socialiseren, hij kwam hier om te vechten. Om een badge te winnen. ‘Dan denk ik dat je het recht hebt op een gevecht, als een beloning voor de moeite.’ Wat? Welke moeite? Heilige Arceus, waar had dit mormel het over? Aiden klemde zijn kaken op elkaar en kneep de Mawile even wat strakker tegen zich aan, terwijl hij even naar het blonde meisje blikte. Zou zij zich niet vreselijk ongemakkelijk voelen? ‘Ik ben Valerie en ik leid deze Fairy-type gym. Ik zie dat je bekend bent met het type,’ zei ze, haar blik even richtend op Arya, wie tevreden in de armen van haar trainer hing. ‘De fairies lijken misschien licht als een briesje en delicaat als een bloem, maar ze zijn sterk,’ zei ze. The actual Muk. Aiden raakte langzaamaan steeds meer in de war en daar had hij echt geen zin in. Hij verplaatste het gewicht van de Mawile naar één arm en bracht zijn hand even naar de brug van zijn neus en schudde zijn hoofd langzaam heen en weer. “Wat dacht je ervan als we gewoon beginnen?” vroeg hij, zijn irritatie inslikkend en zijn hand weer terugbrengend naar de Mawile, om haar gewicht weer in twee armen te plaatsen.
“Ik ben er helemaal klaar voor.”

Het duurde niet lang voor ze er stonden, aan het strijdveld. Langzaam liet Aiden zich zakken en zette hij de Mawile naast zich op de grond, voor hij haar een klopje op haar hoofd gaf. “Jij bent straks aan de beurt,” glimlachte hij, voor een moment kijkend naar de Mega Stone die ze om haar tot bek omgevormde hoorn droeg. Ja, hij was benieuwd. Hij was benieuwd of dit eindelijk weer een gevecht zou zijn met de nodige spanning, dat hij toch naar Tyrion moest grijpen omdat de rest van zijn team het niet aan kon zonder. Het zou een mooie ontwikkeling zijn.
De eerste Pokémon van de gymleader vormde zich op de grond en Aiden’s mond viel open en zijn ene wenkbrauw trok omhoog. Serieus? Dit… Was haar grote eerste zet? Zijn blik gleed over het ding en hij moest zelfs toegeven dat het er nog slechter uit zag dan de gymleidster zelf. Oh heilige Arceus, waar was hij aan begonnen? Waarom was hij niet naar Johto gegaan? Hoenn? Sinnoh? Unova? Nee, hij moest weer beginnen in de regio met de vreemdste gymleiders. Goed zo, Aiden. Dat deed hij weer goed. Met een zuchtje haalde hij zijn Pokédex er maar bij. ‘Aromatisse, the Fragrance Pokémon. Aromatisse is the evolved form of Spritzee,’ vertelde de dex. Spritzee? Wat was dat nou weer dan… ‘Its scent is so overpowering that, unless a trainer happens to really enjoy the smell, he or she will have a hard time walking alongside it,’ vertelde de dex nog. Aiden bleef even verbaasd staan en las op het scherm dat de Pokémon geuren (zowel fijn als totaal niet fijn) gebruikte om de tegenstander in het gevecht af te leiden en een voordeel te verkrijgen in het gevecht. Aiden zuchtte even. Dus, dit was zijn eerste uitdaging. Aangezien hij niet van plan was om het meteen met grof geschut te beginnen, griste hij naar Pokéball nummertje vijf. Het duurde niet erg lang voor de Shiny Flareon op de grond verscheen en voorzichtig met haar ogen te knipperen, voor ze zich realiseerde in welke situatie ze zich bevond. Zodra ze zich dit realiseerde, veranderde haar houding en zakte ze speels door haar voorpoten, terwijl haar vacht zich opzette. Élise was er in ieder geval klaar voor.

‘Fairy Wind,’ werd er gezegd en daarmee was het gevecht begonnen. Aiden twijfelde voor geen seconde. “Élise, Dig,” commandeerde hij zijn Flareon direct. Ze zette haar poten aan de grond en haastte zich een gat in, waardoor de wind over haar heen raasde, geen schade aan richtend. Aiden zuchtte even en zag hoe de Aromatisse om zich heen keek. ‘Handige zet,’ werd hem verteld en Aiden keek om zich heen. Hij had zelf ook geen enkel idee waar Élise was, immers.
Gelukkig kwam de Flareon plots de grond uit en ramde zij de Aromatisse vol met een Dig, waardoor de Aromatisse naar achteren schoof. Al was het geen super effectieve aanval, was Dig een handige move en was Aiden blij dat hij de Flareon dit had kunnen leren, al had het enige pijn en moeite gekost. De Aromatisse keek kwaad naar de Flareon, maar Aiden was absoluut niet van plan om de Pokémon de kans te geven om terug aan te vallen. “Flare Blitz!” commandeerde hij zijn Flareon dan ook meteen. Vuur omhulde de Flareon en ze zette zich af, om op de Aromatisse af te schieten. Ondanks het feit dat de gymleidster riep dat de Pokémon het moest ontwijken, raakte de Flare Blitz en kwam Élise tot stilstand, om haar kop even te schudden door de schade die zij ermee op liep. De Aromatisse knalde tegen de grond en stuiterde een keer, maar wist zichzelf toch weer overeind te werken. Het leek erop dat het ding nog even niet klaar zou zijn met vechten, maar Élise kon er ook wat van. Aiden weigerde dit gevecht te verliezen.
‘Draining kiss,’ klonk er en plots schoot de Aromatisse op Élise af, om de lippen tegen Élise’s wang te drukken. Élise schrok en Aiden snoof zachtjes. “Fire Fang!” commandeerde hij zijn Pokémon. De Aromatisse absorbeerde energie van de Flareon met de Draining Kiss en toen deze een poging deed weg te schieten, gebruikte Élise haar Quick Attack om voor de Aromatisse te schieten en haar bek te openen. Vuur verliet haar tanden en ze beet de roze Pokémon vol in de dikke vacht die deze had. Aiden hoorde de Aromatisse krijsen en wist dat dit waarschijnlijk zijn beste kans was om wat meer schade aan te richten, voor het geval de Aromatisse nog geheime acties voor hen in het verschiet had liggen. “Lava Plume,” commandeerde hij zijn Flareon dan ook. De Flareon liet de Aromatisse los, maar toen deze een poging deed weg te vluchten ontstond er een explosie om hen heen, om het veld te vullen met een laag rook en vuur. Een pijnlijke kreet verliet de Aromatisse nogmaals, wat duidelijk maakte dat deze geraakt was. Aiden grijnsde lichtjes en hoorde de gymleader roepen dat haar Pokémon zich moest laten zien, maar er gebeurde niets. Goed zo, Élise. Aiden glimlachte.
“Smog!” riep hij, maar er gebeurde niets. Voor een moment verwijdden zijn ogen zich en een roze bal schoot vol uit de rook, de Flareon met zich meenemend. Een Moon Blast. Élise knalde vol op de grond en krabbelde overeind, zacht grommend. Het zorgde ervoor dat de gymleidster lachte. ‘Vergeet niet je tegenstander nooit te onderschatten, jonge trainer,’ sprak ze, alsof ze tegen een klein kind sprak. Aiden balde zijn vuist. Niet onderschatten? Heh. Hij zou dit winnen, wacht maar.
“Quick Attack!” commandeerde Aiden de Flareon en deze schoot op de Aromatisse af. Toen deze werd gecommandeerd een Fairy Wind af te vuren, snoof Aiden een keer zachtjes. “Shadow Ball!” riep Aiden meteen. De bal schoot richting de Aromatisse en knalde er vol tegenop, waardoor deze een moment extra nodig had om de Fairy Wind te creëren. Dit duurde te lang, want Élise beukte de Pokémon al vol aan de kant. De Aromatisse stuiterde over de grond en kwam een eindje verderop tot stilstand. Nu was het de kans om dit gevecht af te ronden, om de Aromatisse de grond in te werken.
“Iron Tail,” commandeerde Aiden Élise en de Flareon schoot op de Aromatisse af. Haar staart kleurde wit en op het laatste moment zette ze haar voorpoot strak tegen de grond, waardoor haar ze haar achterlichaam richting de Aromatisse kon zwaaien en deze vol aan de kant kon slaan met haar grote staart. De super effectieve aanval raakte en de Aromatisse kwam stil op de grond te liggen. Het leek er niet op dat deze nog energie had om door te gaan.

‘Aromatisse is uitgeschakeld! De winnaar is Élise,’ klonk er van langs de zijlijn en een rode straal slokte de Aromatisse op. Aiden glimlachte en de Flareon kwam op hem afspringen, waarna hij de Shiny Pokémon in zijn armen nam. “Goed gedaan, wijffie,” grijnsde hij haar toe. Hij zette de Pokémon weer neer op de grond en keek zijn tegenstander aan. ‘Je Flareon verbaasde me,’ sprak ze met een lachje. Aiden wist het. Élise zag er niet zo sterk uit als ze was en dan was ze nog wel de minst krachtige Pokémon in zijn hele team. Een fel grijnsje ontstond op Aiden’s gelaat. Hij had het idee dat Élise nog wel even door kon vechten, maar zodra zijn tegenstander haar nieuwe Pokéball pakte en een nieuwe Pokémon tevoorschijn liet komen, pakte Aiden ook zijn Pokéball. Al was Élise in het voordeel tegen de Mawile die daar stond, vond hij dat Arya deze kans mocht krijgen. Arya verdiende de kans om haar kracht eens met een soortgenoot te meten. Het zou haar ego vast en zeker goed doen. “Élise, goed gevochten,” zei hij, voor de Flareon opgeslokt werd door de Pokéball. Hij keek zijn eigen Mawile even aan en knikte richting het veld, waarna Arya zich met een enorme grijns op haar gelaat op het veld zette. Ze wandelde wat verder en kwam tot stilstand, om haar rode oogjes te richten op haar tegenstander. Aiden zag dat de andere Mawile ook een Mega Stone droeg en geamuseerd sloeg Aiden zijn armen over elkaar. “Wat zeg je ervan? Mega Mawile tegen Mega Mawile?” vroeg hij aan de gymleidster, wie haar blik vernauwde. ‘Prima. Mawile, Mega Evolve!’ riep ze uit. Het duurde niet lang voor licht haar Keystone verliet en ook Aiden duwde op zijn Keystone. Beide Mawiles veranderden van vorm en stonden met hetzelfde uiterlijk tegenover elkaar. Arya had een gigantische grijns op haar gelaat en leek de ander nu al te intimideren. Goed zo.

‘Iron Head, Mawile,’ commandeerde de Gymleidster haar mawile en Aiden glimlachte. “Charge Beam,” sprak Aiden in alle rust. De Mawile sloeg haar bovenlijf naar voren, waardoor de gigantische bekken ondersteboven richting de naderende Mawile stonden. Beide bekken schoten een elektrische straal af. Eén ervan wist de tegenstandster te ontwijken, maar de ander zorgde ervoor dat de Pokémon vol door de lucht geknald werd. Het stuiterde enkele keren op de grond en werkte zichzelf overeind, voor het zacht gromde. Geamuseerd sloeg Aiden zijn armen over elkaar, terwijl hij de verbazing in de ogen van zijn tegenstander zag. Élise was sterk, maar aan Arya tippen deden maar weinig. Voor zover hij wist enkel Tyrion, Luca en Cheshire.
De Mawile werd bevolen een Fairy Wind af te vuren en Arya wachtte niet eens op het commando van haar trainer, maar wist exact wat deze van haar wilde. Exact tegelijk met zijn woorden vuurde ze dan ook haar eigen Fairy Wind af. Minder dan een seconde raakten de twee aanvallen elkaar, voor de Fairy Wind van Arya zich dwars door de ander zette. De wind schoot op de Mawile af en deze deed geen eens een poging meer om de aanval te ontwijken, maar werd opnieuw door de lucht geslingerd en kwam met een klap op de grond terecht. Opnieuw wist de Pokémon zich overeind te werken, al had Aiden niet echt het idee dat het een enorm verschil zou maken. Arya zou het winnen van deze Mawile. Ze had een meer gevarieerde moveset en was veel sterker. Het was een kwestie van blokkeren en harder terug slaan. Dan redden ze dit.
En toen begon het er toch op te lijken dat de gymleidster leerde van haar fouten, aangezien deze met gebalde vuisten in volledige stilte bleef staan. Aiden wist wat ze probeerde: ze wilde dat hij aanviel, zodat ze niet langer in het hoekje gedreven werd. Ze wilde de kans krijgen zijn aanvallen te blokkeren, aangezien haar eerdere strategie meer kwaad dan goed had gedaan. Wel, prima. Aiden zou haar hierin niet tegen houden, wat actie in het gevecht kon geen kwaad. Hij zou de gymleidster maar al te gauw duidelijk maken hoe vechten tegen Arya in zijn werking ging.
“Arya, Ice Beam!” commandeerde hij zijn Pokémon. De tegenstander reageerde onmiddellijk. ‘Fairy Wind!’ werd er geroepen en een windvlaag deed een poging de Ice Beam te stoppen, al was het lang niet sterk genoeg om het geheel tegen te houden. Toch leek het erop dat alle kleine beetjes helpen zouden, dus de gymleidster was blij met de ontwikkeling
“Feint Attack,” commandeerde Aiden Arya. Terwijl de Mawile afgeleid was door de Ice Beam, schoot Arya naar de achterkant van de Pokémon en raakte ze deze vol, waardoor de Pokémon voorover geslagen werd. De Pokémon lag daar, met Arya’s rug naar haar toe gekeerd. De twee bekken hapten boven de kop van de Mawile. Het zou over zijn.
“Fire Blast.” Een gigantische bol vuur kwam uit de twee bekken en kreeg door de minuscule afstand niet de tijd zich om te vormen tot de aanval die het normaal was. De vuurbal raakte de Mawile hard en een enorme rookwolk welde op. Aiden, met een gebrek aan geduld, zuchtte een keer. “Fairy Wind,” commandeerde hij zijn Mawile. De rookwolk werd teniet gedaan door de wind en toen werd het effect van de battle zichtbaar.

‘Mawile is niet in staat om verder te vechten. De winnaar is Arya,’ klonk er. De Mawile werd teruggekeerd in haar Pokéball en Aiden grijnsde zijn tanden bloot. Arya stond recht voor zijn neus en hij knipoogde even naar de Pokémon, haar hiermee duidelijk makend dat ze het goed deed. Immers leek het er ten zeerste op dat de Pokémon dit soort kleine dingen leek te waarderen. Ze was altijd op zoek naar de goedkeuring van Aiden en wanneer hij dit gaf, zag de Pokémon het echt als motivatie. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Tyrion, wie toch wel wist dat hij het goed deed. Dat was misschien wel een klein ego-probleempje. Gelukkig was Tyrion zelfzeker, maar niet arrogant. Anders was het misschien wel een hele lastige Pokémon geweest om onder controle te houden. ‘Je Mawile is sterk, maar dit gevecht is nog niet over,’ klonk er van de andere kant en Aiden keek op. Ze klonk al lang zo zeker niet meer als ze had geklonken en liefjes zette hij een glimlach op zijn gezicht. “Maar, ik heb mijn sterkste Pokémon ook nog niet ingezet,” glimlachte hij. Wat was hij toch een Seedot. Als hij Tyrion eenmaal in had gezet, was die Mawile door de muren heen gevlogen. Dat kon hij het beestje nou ook niet aandoen. Toen de gymleidster een nieuwe Pokéball gooide en daar het meest afgrijselijke wezen uit de Kanto-regio uit liet komen. Aiden onderdrukte een lach, maar zag duidelijk het gebrek aan respect in de houding van zijn Mawile. De gymleidster leek geïrriteerd door deze reactie.

Ze schoot dan ook meteen in de aanval. ‘Mr. Mime, doe Psybeam!’ riep ze uit. Het was een aanval die niet super effectief was tegen de Mawile en Aiden was door de plotselinge actie wat te laat met een commando toeroepen, waardoor de Mawile werd geraakt. Echter leek zij niet al te veel onder de indruk en bleef zij exact staan zoals ze stond. Het feit dat het type in het nadeel was en dat de Pokémon gewoon niet zo sterk was als zij, maakte het ertoe dat ze heel wat klappen zou kunnen hebben. In tegenstelling tot de Mr. Mime, natuurlijk. Want Arya had wel een gevarieerde aanvalsset.
“Goed,” knikte Aiden. Ergens in dit gevecht was het gaan lijken of hij de gymleider was, had hij het idee. Alsof hij hier de ervaren trainer was die de ander wat zou leren met het gevecht. Niet dat Aiden dit heel ernstig vond, maar hij had toch altijd meer het idee gehad dat het een taak van de gymleider was om die rol op zich te nemen. Deze vrouw kwam, zoals de voorgaande gymleiders, in geen enkel opzicht professioneel over. Haar Pokémon waren niet geweldig en haar vechtstijl liet te wensen over. Hij vroeg zich af of er een gebrek was aan goede trainers die de gyms konden overnemen, of dat ze dit expres deden omdat er anders nooit genoeg trainers zouden zijn om de league te bevechten. Misschien was dat het wel. Misschien was het jaren geleden veranderd in een soort tijd gerek zodat tienjarigen de league niet zouden halen, maar dat wel iedereen vroeg of laat zo ver zou komen. Of het nou goede vechters waren of niet.
“Arya, Iron Head,” commandeerde hij de Mawile en deze schoot in een rotvaart op de Mr. Mime af. Deze probeerde het te ontwijken, maar werd vol geraakt door de super effectieve aanval die de Mawile uitvoerde. De Mr. Mime schoof enkele meters achteruit en maakte kwade geluiden, wachtend op een commando van zijn trainer. Deze kwam gelukkig al snel, waardoor het gevecht misschien nog ergens op zou gaan lijken.
‘Magical Leaf!’ werd er geroepen en Aiden keek zijn Mawile meteen aan. “Fairy Wind,” commandeerde hij deze. Enkele bladeren bereikten hun doelwit, maar de meesten werden terug naar de Mr. Mime geschoten door de Fairy Wind, welke de Pokémon ook volop raakte. De Mime maakte een zielig geluidje, terwijl deze zich - na omver geblazen te zijn door de aanval - overeind werkte. De gymleidster schreeuwde dat hij het wel kon, dat hij af moest rekenen met de arrogante Seedot die voor haar stond. Maar, de blik in de ogen van de Mr. Mime zei genoeg. Hij wist al welke kant dit gevecht op zou gaan.
‘Confusion!’ klonk er en voor Aiden het door had, was de Mawile opgetild door een psychische kracht die de Mr. Mime had. Hij snoof eventjes zacht, al ontstond er al gauw een lichte glimlach op zijn gezicht. De Mawile keek hoe de grond onder haar voetjes verdween en tranen ontstonden in haar ogen. Haar Mega vorm verdween en ze begon te huilen, hard ook. Genoeg voor de Mr. Mime om te schrikken en haar naar de grond te laten zakken.
Ze hadden net te laat door dat het een val was. “Iron Head!” commandeerde Aiden zijn Mawile, wie opnieuw de overhand had gekregen in het gevecht. Met een enorme beuk knalde ze de Mr. Mime aan de kant en werd deze op de grond gesmeten, enkele malen voor het even stil bleef liggen. Met een lichte glimlach keek Aiden naar Arya, de Pokémon die zich al gauw na vangst een trots van het team had mogen noemen. Het was nu haar beurt om dit gevecht af te maken.
Ze besloot te gaan voor haar favoriete aanval: Fire Blast. Haar bek werd gericht op de Mr. Mime en terwijl deze overeind krabbelde, werd er een vuurbol op hem afgeschoten. De vuurbol kreeg deze keer wel de kans om zich te ontpoppen en vijf stralen kwamen eruit. De blik van de Pokémon werd groot en het duurde niet lang voor hij geraakt werd, om uitgeschakeld op de grond neer te komen.

‘Mr. Mime is uitgeschakeld en niet in staat om verder te vechten. De winst gaat naar Arya!’ klonk er en Aiden glimlachte, voor hij zijn Mawile bij zich wenkte. Al had de Pokémon nog wel energie voor tien, werd het tijd dat een ander de kans zou krijgen om ingezet te worden. Hij had immers nog al zijn Pokémon over en tot nu toe was het krachtsverschil steeds zo groot geweest dat de tegenstander weinig te vertellen had. Natuurlijk was Arya dan ook wel weer de op één na sterkste Pokémon uit zijn team en zou Élise ook niet veel tegen haar te vertellen hebben, zelfs met het typevoordeel dat de Flareon hebben zou.
Een vierde Pokémon verliet de Pokéball en Aiden keek er met een kleine frons naar. Hij had het ding nog nooit gezien en daarom pakte hij zijn Pokédex er ook maar even bij. ‘Florges, the Garden Pokémon,’ vertelde de dex. Garden? Nou, man. Dat klonk echt alsof Tyrion moest rennen voor z’n draken-leventje. ‘In times long past, governors of castles would invite Florges to create flower gardens to embellish the castle domains.’ Loading, loading. Wat? Het ding was een bloemenschikkertje? Aiden zuchtte een keer en griste Pokéball nummertje twee van zijn broekriem. “Nou, Khaleesi. Veel plezier,” merkte hij op, terwijl hij de ball voor zich hield. Een gele Charmeleon kwam al gauw voor zijn neus terecht en slaakte een enthousiaste grom. De vrouw hief haar wenkbrauwen, zich waarschijnlijk verbazend over het feit dat dit nog een shiny was. Ja, Aiden was fabulous.

“Laten wij eens beginnen - Inferno!” riep Aiden. De Charmeleon opende zijn bek en liet een gigantische vlammenzee op de Florges afkomen. In tegenstelling tot de eerdere Pokémon van de vrouw, wist deze zowaar hoe ontwijken werkte. Het was natuurlijk ook wel een hele kunst. De vlammenzee werd ontweken en de vrouw lachte alsof ze zojuist een gevecht had gewonnen, iets waardoor Aiden vrij geïrriteerd zijn vuist balde. Ze had het recht niet om zo trots te zijn, niet na het hele gevecht van hiervoor.
‘Moonblast,’ commandeerde de vrouw haar bloemetjes-Pokémon en een roze bal schoot op de Charmeleon af. “Breek het! Flamethrower!” riep Aiden onmiddellijk uit. De Charmeleon opende haar bek en schoot een vlammenzee af op de aanval die naderde. Even leek het een strijd te worden, maar al gauw schoot de vuurzee door en raakte deze de Florges.
Terwijl deze bijkwam van de klap, begon de Charmeleon te gloeien en groeide deze aanzienlijk, zeker tot één meter zeventig hoog, voor de gloed verdween en daar de meest geweldig uitziende Charizard ooit stond. Aiden was zo gelukkig dat het ding niet roze was, maar zwart, dat hij een grijns op zijn gelaat toverde. De gymleidster hief haar wenkbrauwen wat verward. Hij kon haar gedachten bijna horen. Oeps.
“Khaleesi, de lucht in!” riep hij. De zwarte Charizard zette zich af en spreidde haar vleugels. Het leek alsof ze aangeboren waren, de Pokémon leek ze meteen goed te kunnen gebruiken. Aiden grijnsde zijn tanden voor een kort moment bloot. Nu was het tijd om een eind te maken aan de Florges, want Khaleesi was het allemaal duidelijk wel beu. De vechtgrage Charizard blies een keer wat rook door haar neus, terwijl haar blik gefocust stond op de Florges. “Nu, Heat Wave!” riep Aiden. Al gauw kwam er een enorme wind van vuur op de Florges af en al deed deze een poging te ontwijken, werd de Pokémon geraakt door de aanval en schoof deze enkele meters naar achteren. Al was een vuuraanval niet absurd effectief, deed het zekere schade. Immers was het een sterke aanval.
“Nu, Fire Spin!” riep Aiden. De tegenstander riep haar Pokémon een Magical Leaf te doen, maar de bladeren werden simpelweg verbrand door de vlammen die de Charizard afschoot. Een ring van vuur creëerde zich om de Florges heen, deze vastzettend. “Nu, Flame Burst!” riep Aiden uit. De Charizard opende haar bek en creëerde een bal vuur, welke op de Florges af schoot. Deze probeerde te bewegen maar werd geraakt door het vuur en ook de bal raakte de Pokémon volop, waarna het zich splitste in een achttal individuele stralen die het gehele strijdveld bezetten.
De Fire Spin verdween en de Florges leek al wat meer moeite te hebben met lopen, iets wat Aiden absoluut niet erg vond, als hij even eerlijk was. “Shadow Claw,” commandeerde hij zijn Charizard. Onmiddellijk reageerde de gymleidster en deze beval (beveelde ja, Maaike) haar Pokémon een een Moonblast uit te voeren. Helaas voor Aiden raakte deze aanval en werd de Charizard hierdoor tot stilstand gebracht, waardoor deze een zachte grom liet horen. Aiden balde zijn vuist en keek wat geïrriteerd naar de Florges. Dat ding moest branden.
“Maak het af. Flare Blitz,” commandeerde Aiden de Charizard. Deze knikte en een laag vuur omhulde haar, voor zij op volle snelheid richting de Florges schoot. Nog een Moon Blast schoot richting de Charizard, maar de vuuraanval schoot er dwars doorheen en de Florges werd met volle kracht tegen een muur aan gegooid, waardoor een harde klap te horen was en de Charizard tot stilstand kwam om haar nu veel grotere poten om de grond te laten landen. Even schudde ze haar kop om bij te komen van de klap. Gelukkig scheen het niet al te hard nodig meer te zijn, aangezien de Florges niet langer de kracht had om op te staan.

‘Florges is uitgeschakeld en niet in staat om verder te vechten. Khaleesi wint,’ klonk er. Aiden grijnsde en pakte zijn Pokéball, om de Charizard terug te laten keren. Hij had al een tijd terug besloten wie het einde zou maken aan dit gevecht, dus werd het tijd om die Pokémon in te zetten. Terwijl de vrouw dan ook haar Florges terug liet keren, griste Aiden naar zijn Pokéball en gooide hij deze de lucht in. Nog voor de vrouw de kans kreeg haar Pokémon te laten zien, stond de grote Scizor daar al. Bij het zien van de situatie kruiste hij zijn scharen, duidelijk makend dat hij klaar was om te vechten. De vrouw zuchtte even, maar gooide uiteindelijk ook de Pokéball op van de Pokémon die haar laatste zou worden in dit gevecht. Aiden had gehoopt op iets spectaculairs en moest zeggen iets teleurgesteld te zijn toen hij zich realiseerde dat het een… Eeveelutie was. Nou niet echt een spectaculaire afmaker, of wel? Hij had een Gardevoir of een Mega Altaria wat gaver gevonden, maar helaas leek deze gymleidster er meer om te geven dat de Pokémon er schattig uit zagen. ‘Juich nog maar niet,’ beet ze hem toe en Aiden hief zijn wenkbrauwen. “Hmn? Wat zeg je daar?” vroeg hij liefjes. De Scizor liet een dreigende grom horen en zette zijn scharen weer naast zijn lichaam. Aiden vertrouwde op al zijn Pokémon, maar Tyrion en Garrett hadden toch wel een speciaal plekje. Garrett zou dit nu nog even mooi duidelijk maken.

‘Misty Terrain,’ klonk er en voor Aiden het goed en wel door had, was het gehele veld bedekt met een dikke laag mist, waardoor het voor hem onmogelijk werd om de twee Pokémon te zien. Hij snoof eventjes zacht en sloot zijn ogen. Hij hoorde hoe de Scizor een stapje achteruit zette en een wat ontevreden geluid uit zijn mond liet komen. ‘Swift!’ werd er door de gymleidster geroepen en voor Aiden de kans kreeg om te reageren, hoorde hij hoe de klap zijn Scizor raakte. Hij opende zijn ogen en vernauwde zijn blik. Hij kon de gymleidster horen lachen, wetende dat ze hiermee toch een kleine voorsprong creëerde in dit gevecht. En al wilde Aiden eigenlijk Garrett terug laten keren en Tyrion die Sylveon compleet de grond in laten werken, wist hij dat dit niet kon. Garrett moest dit aankunnen. Hij moest gewoon nog eventjes heel goed kijken hoe ze dit voor elkaar gingen krijgen… Immers had Garrett geen vleugels om de mist mee weg te blazen.
“Razor Wind!” Al gauw was Aiden te binnen geschoten dat Garrett die aanval wel kende. Het geluid van de door de lucht slaande scharen klonk al gauw en de mist werd, samen met de Sylveon, aan de kant geblazen. De Sylveon landde netjes op haar poten, terwijl de mist verdween en Garrett ook zichtbaar werd. De Scizor kruiste zijn scharen. Hij wilde doorvechten, goed zo. Dit gevecht was immers nog niet gestreden.
‘Moonblast!’ werd er geroepen en Aiden vernauwde zijn blik. Was dat een aanval die al haar Pokémon kenden? Moonblast? Hij had verder ook niet echt een idee hoeveel fairy type aanvallen er waren. Arya kende er immers ook niet gigantisch veel. Moonblast zag er echter krachtig uit en hij vroeg zich wel af of Arya het ooit leren zou. Al vroeg hij zich ook wel weer af of hij wel wilde dat zijn Pokémon schoot met roze balletjes. Maar, terug bij het gevecht. “X-Scissor!” riep hij naar zijn Scizor. Deze kruiste zijn scharen en wachtte op het juiste moment, voor hij ze spreidde en de witte energie, afkomstig van de aanval, de moonblast wist te verzwakken. Compleet teniet doen lukte niet, dus Garrett werd alsnog geraakt. Gelukkig was het al minder schade dan het normaal zou hebben gedaan.
‘Draining Kiss!’ Aiden balde zijn vuist terwijl hij toe keek hoe de Sylveon op Garrett af kwam. “Metal Claw,” siste hij op het laatste moment. De Sylveon deed nog een poging het te ontwijken, maar voor zij hier de kans voor kreeg, werd ze geraakt door de lichtgevende schaar van de insect-pokémon. Ze schoof opzij en toen haar werd opgedragen een Fairy Wind te doen, wist ze onmiddellijk te reageren en een Fairy Wind af te vuren. “Razor Wind!” reageerde Aiden dan ook direct. De twee vindvlagen speelden tegen elkaar op, tot een knal klonk en beide Pokémon over het veld gelanceerd werden. Garrett wist netjes op twee voeten terecht te komen, terwijl de Sylveon enkele keren stuiterde voor zij overeind krabbelde. Zij was het hier niet mee eens. Ze was het hier absoluut niet mee eens.
‘Moonblast!’ Het begon een beetje te vervelen dat ze continu dezelfde aanval op hem af schoot en Aiden weigerde het nog in haar voordeel te laten werken. Het zou vast zo zijn dat het de sterkste aanval was die de Sylveon kende, maar hij spamde zijn Iron Head toch ook niet? Wat verwachtte ze? Dat hij nooit een tegenaanval zou verzinnen? Hij snoof zachtjes en vernauwde zijn blik. “Iron Head,” commandeerde hij zijn Pokémon. Deze aanval slaagde er wel in om de Moonblast te weren en de Scizor schoot meteen door, om de Sylveon vol aan de kant te beuken met zijn Iron Head. Het ding schoof enkele meters over de grond en begon al meer moeite te vertonen bij het opstaan, waardoor een geamuseerde grijns op zijn gezicht kwam te staan. Het begon erop te lijken dat Garrett de smaak weer te pakken had.
“Bullet Punch!” commandeerde Aiden zijn Scizor. De Pokémon schoot op de Sylveon af. De gymleidster beval de Sylveon nog om een Swift af te vuren, maar de Scizor wist zich (met de nodige schade) door de sterren heen te zetten om de Sylveon te raken met zijn Bullet Punch. De Pokémon werd meerdere keren geraakt, voor deze opnieuw door haar poten zakte. Immers waren de steel-type aanvallen super effectief tegen de Pokémon.
Nu was het nog hopen dat het genoeg zou zijn geweest. “Iron Head,” commandeerde Aiden de Scizor. De Scizor schoot nog een laatste keer op de Sylveon af en beukte deze volop met zijn Iron Head, waarna de Sylveon enkele keren over de grond stuiterde en uiteindelijk stilletjes op de grond terecht kwam. Aiden wist maar al te goed dat Garrett zelf ook niet al te veel energie meer over had, dus mocht dit mislukken, dan werd het toch maar tijd om Arya weer terug het gevecht in te laten gaan. Of misschien zelfs Tyrion.

Élise vs Aromatisse
Arya vs Mawile
Arya vs Mr. Mime
Khaleesi vs Florges
Garrett vs Sylveon

Het stond op en gebruikte een Draining Kiss, wat ervoor zorgde dat het energie terug kreeg. Aiden schudde zijn hoofd even glimlachend. “Dus, het heeft nog energie,” zei hij, kijkend hoe Garrett het niet meer scheen te hebben. De Sylveon was duidelijk toch de sterkste Pokémon die de vrouw in haar bezit had en het ding scheen eng dicht bij Garrett in de buurt te komen. Dit was iets wat al veel te lang niet gebeurd was en Aiden merkte hoe de Scizor niet langer de energie had om het gevecht door te zetten. “Goed gedaan, Garrett,” zei hij, voor de Pokémon teruggekeerd werd door de rode straal. Hij verkleinde zijn Pokéball weer en klikte het ding terug aan zijn riem. Élise, Arya, Khaleesi, Garrett. De vier waren nu gebruikt en dit betekende dat er nog één Pokémon over was, één die dit gevecht nog niet betreden had. Misschien werd het maar tijd om dit gevecht eens af te gaan ronden zoals hij het gewend was. De Pokéball die hij pakte zag er net iets anders uit dan de rest. Bekrast, zijn kleur bijna verloren. Het was er duidelijk één die jaren lang vrijwel dagelijks gebruikt werd. Immers was Tyrion niet voor niets zijn sterkste Pokémon. Aiden schudde zijn hoofd glimlachend en gooide de ball met een boogje de lucht in, alsof het een kleine Pichu zou zijn. Wat er echter uitkwam, was een Charizard van 220 centimeter hoog. En heilige Arceus, had die er nog eens even zin in.

“Oké, Tyrion. Earthquake,” commandeerde hij zijn Charizard. Eén stamp op de grond was genoeg om de grond te laten trillen en de Sylveon door haar dunne pootjes te laten zakken. Aiden kon de ogen van de vrouw groter zien worden, terwijl de Charizard een enthousiaste brul liet horen. De vlam op zijn staart werd groter, veel groter, terwijl zijn felle ogen op de Sylveon gericht stonden. Niet alsof het een tegenstander was, meer alsof het… Een prooidier was. “Doe het nog maar eens,” commandeerde hij de Pokémon en de Charizard stampte enthousiast meerdere malen op de grond, trillingen veroorzakend waardoor de Sylveon nogmaals door haar poten zakte. Het beestje piepte en deed, niet de kans krijgend op te staan door Tyrion. Aiden stond daar, zijn armen over elkaar en keek hoe de Charizard op de Sylveon afstapte. “Flamethrower,” zei Aiden. Het vuur raakte de Sylveon en het ding stuiterde een keer, voor het voor de voeten van haar trainster terecht kwam. “Nu, Blast Burn.” De gymleidster gilde en het vuur schoot over de grond, welke kraakte en scheurde door de enorme kracht van de aanval, voor een gigantische explosie ervoor zorgde dat brokstukken (van de grond, hopelijk) rondvlogen en het veld niet langer zichtbaar was. Als die Sylveon dit toch overleefde, dan zou hij die hele gym neerhalen met het beest en al.