{Viev} Your dream just lost a dreamer

De brunette schudde haar hoofd terwijl ze een zacht zucht slaakte. "Nee, nee, maakt niet uit. Het is mijn fout," zei ze zachtjes, terwijl ze probeerde zo vrolijk mogelijk te glimlachen. Haar vingers gleden over de pokéball van de Hellhound pokémon en ze haakte 'm terug aan haar riem. Kratos was haar manier van gewenning geworden, maar ze wist dat ze nog een hele lange weg te gaan had daarmee. "Oh nee, misschien is het beter zo," zei Vivienne daarna, terwijl ze op keek naar de blondine. "Rustiger ja ..." kwam er daarna mompelend achteraan.
Ze ging vermoeid met haar hand door d'r bruine haar heen en geeuwde nog een keer achter d'r hand. "Sorry, Kratos is uhm ... well, ik ben zelf ook niet zo'n groot fan ervan, van een Houndoom in het algemeen. Daarom gebruik ik hem om over m'n angst heen te komen, snap je?" legde ze daarna met een vermoeide glimlach uit.

De brunette besloot er verder niet op in te gaan, ze had weinig zin om het verhaal nog verder te leiden hierin. Dan zou alles waarschijnlijk alleen echter worden in plaats van beter, maar toch liet ze een kleine glimlach zien bij de woorden van Lilium. Ze had de pokéball van Kratos nog in d'r handen en besloot deze weer aan haar riem te haken, terwijl haar andere pokémon rustig contact waren gaan zoeken met de pokémon van de blondine. Alleen Alice, haar eigenwijze en koppige Absol, was stug blijven zitten op de plek waar net haar vader nog had gestaan en keek met een scherpe blik in het rond.
"Dapper, of dom," mompelde Vivienne zachtjes, maar ze glimlachte toch licht bij het compliment. Misschien zou Kratos haar wel over d'r angst heen helpen, misschien zou hij het uiteindelijk alleen maar erger maken, ze wist het niet. Ze keek op toen Lilium begon over haar Scizor. "Uh, oh Geralt. Uhm ... ja, die zit voorlopig in mn box. Ik werd zijn koppige gedrag nogal beu naar een tijdje, ik had geen zin om de hele tijd te proberen om 'm ook maar een centimeter naar me te laten luisteren," zei ze op een kalme toon.