{Viev} Your dream just lost a dreamer

Vivienne's blik werd duister toen Lilium zei dat ze het erg vond voor haar en ze slaakte een zucht. Ze had zichzelf al zo lang geschaamd voor de littekens dat ze er nu wel aan was gewend. "Het vuur van een Houndoom heeft een speciaal soort gif, de wonden ervan zullen dan ook nooit genezen en de huid sterft af. Deze littekens zullen altijd pijn blijven doen en bij mijn vriend is zijn oog zwart met een helder rode pupil geworden door het vuur," legde ze zachtjes uit. Ze zuchtte eventjes en kwam wat moeizaam overeind. Door de hele tijd op haar hurken te hebben gezeten had ze nu geen gevoel meer in d'r voeten.
De brunette schudde haar hoofd toen Lilium vroeg of ze in Kalos te vangen zijn. "Ik ben bang van niet. Ik heb haar ei gewonnen een paar maanden geleden, maar omdat ik me toen wilde richtten op mijn toentertijd huidige team, heeft ze naar mijn gevoel veel te lang in m'n box gezeten," zei ze met een verdrietige glimlach.

[/size]

De brunette schudde haar hoofd. "Er is tot nu toe nog niets gevonden ertegen, ondanks dat het een wel bekend feit was. Ik gebruik een speciale zalf om de pijn te minderen en ik weet dat mijn vriend medicatie slikt, maar het zal nooit verdwijnen," zei ze zachtjes. Ze haalde haar schouders op. "Als Coördinator is het natuurlijk niet geweldig, maar ik heb mezelf er redelijk overheen weten te zetten," zei ze daarna om iets van positiviteit erin te houden. Ze grinnikte zachtjes toen Lilium begon over het omleggen van die man. "Ik zou met alle liefde willen helpen en ik weet dat mijn pokémon hetzelfde willen," zei ze met een glimlach.
Ze knikte eventjes. "Dat zou best kunnen. Ik heb gehoord dat Larvesta bekend zijn in Unova, vandaar. Maar hé, misschien kan ik ooit breerder vinden die gek genoeg is om Nuria in te nemen. Dan kan ik voor een ei zorgen voor je," zei ze daarna met een grote glimlach.

"Doen we," zei de brunette met een glimlach. Het liefst had ze dit al veel eerder gedaan. Dat hele gebouw platbranden en het liefst met iedereen erin. Maar dan moest ze wel gaan bedenken wat ze met Marcel ging doen. Ze kon haar broer niet laten opdraaien voor wat een irritante grunt haar had aangedaan, toch? Toch zat hij wel bij Team Rocket en ze zou hem nooit kunnen vragen om daar weg te gaan, dat zou hij niet aan kunnen. Ze keek even moeizaam in de verte, maar besloot er maar verder niet over na te denken.
"Ah, dat is jammer ja. Ik ken dat gevoel, heb ook echt veel te veel pokémon in m'n box zitten die ik eigenlijk gewoon bij me wil houden," Isolde was daar één van. Ze mistte haar vertrouwde Weavile, maar ze paste momenteel gewoon niet bij haar team en dat irriteerde haar meer dan dat ze zou toegeven.

Bijna verdrietig stemde Vivienne ermee in. Ze wist maar al te goed hoe het was om je eerste pokémon op te moeten sluiten in hun box, voor hun eigen bestwil. Toch was het niet leuk. "Ik ken het ja," zei ze moeizaam. "Mijn eerste pokémon zit er ook in, door uhm .. omstandigheden is mijn band met haar verslechterd en weet ik niet zeker of ik d'r uit mijn box kan halen zonder aan dingen te worden herinnerd," zei ze zachtjes. De brunette kwam overeind en klopte wat van de aarde van haar knieën af, waarna ze haar rug kraakte en zichzelf eens goed uitrekte. Halverwege kwam er een geeuw opzetten, wat niet echt voor een charmant plaatje zorgde. Ze voelde hoe haar wangen rood kleurde en ze keek wat verlegen weg. "Oh, sorry," mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar tas oppakte en met een handgebaar de Eevee dichterbij riep. "Welke pokémon heb je momenteel bij je, als ik vragen mag natuurlijk," vroeg ze daarna, met een vriendelijke glimlach op haar gezicht.

Vivienne haalde haar schouders op. "Wie weet, misschien moet ik gewoon eens met d'r praten. Misschien snapte ze het wel," zei ze zachtjes. Ze had Isolde al zo lang niet meer gezien dat ze niet eens wist hoe de Weavile over haar zou denken. Ze waren een goed team geweest en ze had er zelfs voor gezorgd dat ze bij de tweede contest tweede waren geworden. Waarom kon ze haar dan niet gewoon in d'r team houden? Het zou dingen zo veel makkelijker maken momenteel.
Ze grinnikte zachtjes toen ze Lilium hoorde grinniken. "Kies maar, ik hou het nog wel eventjes wakker, hoop ik. Maar dan ga ik er wel een hele beesten bende van maken door mijn resterende vier pokémon er ook uit te laten," zei ze daarna met een glimlach en een knipoog tegen de blondine. Ergens vroeg ze zich af hoe Alice zou reageren, aangezien de Absol ontzettend agressief kon zijn tegen mensen die ze niet kon of niet vertrouwde. Echt een eigenschap die ze van haar vader had meegekregen.

Vivienne knikte, daar had ze best wel een punt. Misschien zou ze dat binnenkort eens gaan doen, als ze er aan dacht tenminste. Ze zetten een stap achteruit toen de pokémons te voorschijn kwamen en greep naar haar pokédex bij de onbekende pokémon die ze zag. Ninetales, the Fox Pokémon and the evolved form of Vulpix. With its nine tails and thick golden coat, Ninetales is said to live a thousand years.. De Ninetales had een licht grijze/paarse kleur en al snel had Vivienne door dat het een shiny moest zijn. Daarna zag ze Leo, de Charizard die ze nog wel herkende. Ze glimlachte vriendelijk naar de Charizard en keek nieuwsgierig naar de grote paarse pokémon ernaast. Nidoking, the Drill Pokémon. Nidoking swings its large tail about to create distance, then charges in with the full force of its body behind it. Een indrukwekkende pokémon, dat wel. Ze keek even geschrokken op toen ze een vreemd gegrinnik hoorde en zag een spookachtige pokémon zweven. Was dat geen Banette? Ja, zo zag het er wel uit en niet veel later gaf haar pokédex het antwoord. Dit was dus gebeurd met Kage als ze hem had gehouden en niet in de Wonder Trade had gedaan hè. Mhm, misschien had ze toch een goede keuze gemaakt daarmee. De volgende pokémon was weer een vos type, eentje die ze vaag herkende als een Braixen. Maar ook dit leek een shiny te zijn geweest, wat een geluk had Lilium toch zeg. Als laatste zag ze een Croconaw, een Johto starter, zo wist Vivienne. Ze grinnikte zachtjes toen Lilium de namen opnoemde. "Wat een leuk stelletje bij elkaar," zei ze vrolijk.
Met Nuria achter zich en Naida bij haar enkels, pakte ze de resterende vier pokéballs en liet de pokémon eruit komen. Enya liet een vrolijke brul horen toen ze Leo zag staan en stampte op haar mede Charizard af. Fiora bleef dicht in de buurt van Vivienne staan, met een wakend oog naar de andere pokémon kijkend. Alice gromde eventjes naar Lilium, maar had al snel haar aandacht gericht op de vele grotere pokémon rond haar en zetten haar witte vacht uit om zichzelf dreigender te maken. Kratos bleef aan de zijde van Vivienne staan en een glans van herkenning schoot door zijn ogen heen toen hij Lilium zag staan. De brunette grinnikte zachtjes toen de beestenboel bij elkaar was. "Enya ken je. Dit is Fiora, Nuria, Naida, Alice en Kratos. De laatste zijn vader en dochter," zei ze vrolijk, niet eens doorhebbend dat Kratos een dreigende stap in de richting van Lilium zetten. Pas toen hij begon te grommen en er een sissend gelui van Alice achteraan kwam, draaide de brunette zich om. "Oii, Kratos. Kalm jij," siste ze kwaad naar de Houndoom, die zijn trainster even aankeek, snoof [waarbij een klein rookwolkje uit zijn neus kwam] en zich daarna wegdraaide van de twee meide.

Nog voordat ze iets kon doen aan de Houndoom, stond Alice al voor haar vader en het mes op haar kop ketste af tegen de hoorns van de Houndoom. Deze gromde nog steeds en zetten druk tegen zijn dochter, om te laten zien dat hij de dominante was hier. De brunette zuchtte zachtjes en keek naar het tafereel dat voor zich afspeelde. "Fiora?" vroeg ze op een opvallend kalme toon en de Gardevoir knikte. Ze gloeide voor een tel licht blauw op en een zachte stem was te horen. Alice begon het gevecht tegen haar vader te winnen en na enkele tellen zakte de Houndoom in elkaar, slapend. Vivienne draaide zich terug om naar de blondine en keek beschaamd naar de grond. "Sorry," mompelde ze zachtjes. Ze merkte hoe de pokémon van Lilium zich nogal vijandig opstelde tegenover Kratos en besloot dat het beter was om hem terug te laten keren. Ondertussen was Alice weer gaan zitten en keek naar wat er nu ging gebeuren. "Zo te zien kon je Kratos al?" vroeg ze daarna, iets wat beschaamd. Ze had er niet bij stil gestaan dat het een oude pokémon was van Aiden en dat het waarschijnlijk niet slimmer was geweest om die nu te laten zien. Stom, stom, stom, stom.

[size=11]

"Sorry," zei Vivienne nog een keer, op zachte toon. "Ik had er zo snel niet bij nagedacht dat Kratos bij Aiden vandaan kwam en well, dat je 'm misschien zou kennen," verontschuldigde ze zichzelf. Ze had, automatisch, haar elleboog vastgepakt, terwijl ze naar een stukje gras naast Lilium staarde. Een tik die ze al sinds jongs af aan had als ze zich ergens niet op d'r gemak voelde.
Ze keek geschrokken op toen Lilium uitlegde wat er was gebeurd en weeral voelde ze hoe woede in haar op kwam. Als geen ander wist ze hoe een Houndoom kon zijn en wat voor een schade ze konden aanrichten, waarom zou die Seedot het dan gewoon toelaten? Dan had zij Kratos toch beter in de hand dan dat ze had verwacht. "Ik uhm ... het spijt me, serieus. Hij zal voorlopig wel in z'n ball blijven," verzekerde ze de blondine. "Al is Kratos wel een stuk rustiger gekomen, misschien heb ik 'm toch beter in de hand dan dat ik dacht," ze dacht eventjes terug aan de veel gevechten die ze met hem had gehad en de schade die ze had weten aan te richten. Een Houndoom was een ontzettend sterk wapen, als je wist hoe je m moest sturen dan wel.