I'm following the map that leads to ... this?

Mhm, Alana keek op van haar kussen. Ze pakte haar Holocaster en zette deze aan om naar de tijd te kijken. 6 uur? Jeetje, dat was wel heel vroeg zeg. Alana liet zich weer vallen op haar kussen terwijl ze rustig haar ogen sloot. Hoe kon ze ooit op deze tijd wakker worden überhaupt? Ze legde haar handen even op haar oogkassen. Pff, slapen kon ze nu ook niet meer, dat was ook weer duidelijk. Alana zuchtte even geërgerd probeerde nog te slapen, toen ze opeens een tong over haar gezicht voelde. Ze opende haar ogen en daar stond Duncan opeens op haar bed haar gezicht te likken. Ze lachte even zachtjes terwijl ze hem een klopje over zijn schouder gaf. "Goedemorgen, Duncan." zei ze met een glimlach. "Ben je ook al zo vroeg op, lieffie?" vroeg ze terwijl ze hem over zijn nek aaide. Duncan knikte en ging naast haar liggen op het bed. Ze aaide de pokémon over zijn kopje waarop hij zijn kopje omhoog deed en haar hand zachtjes begon te likken. Wat een schatje was het ook. Niet te geloven dat Duncan eerst keihard voor haar wegrende en dat hij nu naast haar lag. Ze kriebelde de Houndoom op zijn kopje, terwijl ze bedenkelijk naar het plafond begon te kijken. "Wat zijn we veel gegroeid he?" begon ze zachtjes. "Sjors is nu een Blastoise, ik heb een heel ander team en jij bent nu echt een schatje." Ze draaide zich even naar de Houndoom, waarna ze hem een kusje gaf op zijn neus. De Houndoom begon haar gezicht weer te likken en Alana lachte zachtjes. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte hem tegen haar aan. "Ja ja, ik hou ook van jou hoor." zei ze met een lachje, terwijl ze de Houndoom aaide over zijn nek. "Hmn, zullen we maar eens uit bed gaan, Duncan?" vroeg ze terwijl ze hem los liet en even haar armen strekte. De Houndoom ging protesterend met zijn poten op haar buik liggen en keek haar zielig aan. Ze aaide hem even op zijn hoofd en glimlachte. "Vandaag is een spannende dag, ja? We gaan vandaag de Key Stone ophalen." zei ze met een glimlachje. De Houndoom keek meteen enthousiast op en sprong op. Hij begon met zijn staart te kwispelen en draaide vrolijk een rondje voordat hij van het bed afsprong. Alana grinnikte even, waarna ze rustig naar de rand van haar bed ging en daar even bleef zitten, terwijl ze even in haar ogen wreef. Jeetje, waarom was het nog zo vroeg... Ugh. Hoe had ze ooit zo vroeg wakker kunnen worden? Ze had pas om tien uur een afspraak en daar zat ze dan om zes uur 's ochtends op haar bed met een hyperactieve Houndoom. Zucht, soms he. Ze stond rustig op terwijl ze naar haar tas liep. Ze kon deze tijd dan beter gebruiken om Erin eens goed te laten bewegen dacht ze dan maar zo. Ze opende de pokéball van de pokémon, die zodra ze haar zag meteen gemeen naar haar keek en begon te grommen. Wat fijn, wat had ze nu dan weer verkeerd gedaan? De Electrike deed dreigend een stap naar voren, terwijl ze haar tanden ontblootte. Alana deed een stap naar achteren, Arceus waarom? Echter sprong Duncan grommend voor Alana en keek de Electrike kwaad aan. De grote Houndoom beschermde Alana, al zou hij iemand daar pijn voor moeten doen. Hij gromde dreigend naar de Electrike, die ietwat angstig een stap naar achteren zette. De Shiny Houndoom stopte met grommen en ging naast Alana zitten, terwijl hij zijn ogen gefocussed hield op de vrouwelijke Electrike. De Electrike hield echter haar ogen gericht op Alana, waarop Alana zuchtte en de Shiny Houndoom kriebelde op zijn kopje. Ze ging naast hem zitten en sloeg haar arm om hem heen, waarna ze haar hoofd tegen zijn warme lichaam legde. Ze sloot haar ogen eventjes, Arceus wat was Duncan warm. Ze glimlachte tevreden en gaf de Houndoom een kusje op zijn schouder. Ze Houndoom ging rustig tegen Alana aan liggen, op zijn rug, waardoor zijn buik zichtbaar werd. Alana kriebelde hem over zijn buik, maar was de Electrike helemaal uit het zicht verloren. Erin gebruikte haar kans en beet met haar scherpe tanden in Alana's arm. Duncan schoot meteen overeind en beukte de Electrike weg van Alana, waarna hij haar in haar rug beet en een eindje verderop wegsmeet. Daarna kwam hij bezorgd terug naar Alana en duwde zijn snuit tegen haar arm. Alana greep haar arm vast en beet op haar lip, shit dit was nog best wel diep ook. Ze drukte haar hand op de wond en toen ze het even losliet zag ze dat haar hele hand onder het bloed zat. Lekker, gaat ze een Key-Stone ophalen gebeurd dit, maakt ze ook een goede indruk mee op professor Sycamore zeg. Ze begon weer haar hand op haar arm te drukken terwijl ze onhandig overeind kwam. Duncan keek haar met een zielige blik aan. "Je kan er niks aan doen Duncan, het is niet jouw schuld." zei ze tegen hem terwijl ze richting de keuken liep. Duncan liep beschermend achter haar aan en lette op de Electrike, die ging liggen op het bed. Ze liep naar de gootsteen, jeetje nu was het wel handig geweest als Connor er was. Ze deed de kraan open en deed haar hand weg zodat het water op de wond kwam. Auw, dat prikte nu al. Ze moest blij zijn dat Erin geen electrische aanval had gedaan, wie weet hoe het dan was afgelopen. Ze beet op haar lip en kneep haar ogen dicht. Ze moest het wel een beetje schoonmaken, want tja het was wel een bijtwond met allemaal bacteriën uit de mond van haar Electrike. Auw, het deed echt heel erg veel pijn. Gelukkig lag haar tas in de buurt en kon ze hem met haar voet dichterbij haar schuiven om de ehbo-kit uit haar tas te pakken. Ze legde de EHBO-kit op het aanrecht neer en opende deze rustig terwijl ze haar arm onder de kraan vandaan haalde en het voorzichtig droogde met wat steriele gaasjes. Ze pakte weer nieuwe steriele gaasjes, zoveel als ze had en legde ze voorzichtig boven op de bijtwond. Ze had echt geluk gehad, sinds haar slagader net niet was geraakt. Ze moest niet eraan denken wat er dan was gebeurd. Alana schudde even haar hoofd terwijl ze verband pakte en heel strak om haar arm draaide, zodat het wat steviger voelde en makkelijker zou stoppen met bloeden door de druk. Ze voelde zich even licht voelen en ging meteen op de grond zitten zodat ze zich beter voelde. Alana legde even haar hand op haar hoofd, jeetje. Ze was echt duizelig geworden, misschien door het bloed die ze net had gezien. Meestal kon ze daar wel tegen, maar dit was echt heel veel. Ze haalde de hand van haar hoofd weg en keek er even naar, shit ze was vergeten dat daar bloed op zat. Ze kreeg even het gevoel dat ze moest kotsen en legde haar hand tegen haar mond aan. Gelukkig moest ze niet kotsen en stond ze rustig op. Ze liep meteen weer naar de kraan en deed wat zeep op haar hand en begon het bloed van haar hand af te wassen. Het leek wel alsof ze iemand had vermoord man. Ze pakte de handdoek en maakte deze nat. Ze ging er voorzichtig mee rond haar hoofd, zodat het bloed op haar hoofd eraf ging. Alana zuchtte even terwijl ze met haar ellebogen op het aanrecht leunde en haar handen tegen haar hoofd steunden. Ze kwam overeind en keek even naar de Electrike. Ze pakte de pokéball van de Electrike en liet deze terugkeren, zodat ze tenminste zeker wist dat ze niet nog een keer gebeten zou worden. Ze voelde haar arm steken en kneep even haar ogen dicht, terwijl ze haar hand op haar arm legde. Die moest ze zeker in de gaten houden, want als het ging ontsteken moest ze naar een arts toe. Ze liep rustig naar het bed en liet zich daarop zakken. Duncan volgde en sprong op het bed terwijl hij naast haar ging liggen. "Waarom moet dit mij nou weer overkomen, Duncan?" vroeg ze zachtjes aan hem, terwijl ze hem over zijn hoofd kriebelde. Alana zuchtte even zachtjes, terwijl ze de tranen voelde prikkelen. "Waarom moest ze me nou bijten? Ik deed toch niks verkeerd?" zei ze met een trillerige stem. Duncan merkte dit op en stond op, waarna hij zijn kopje tegen haar wang aan duwde en zachtjes begon te likken. Alana glimlachte zachtjes terwijl ze zijn wang kriebelde. "Je bent echt een lieffie, Duncan." fluisterde ze zachtjes. De Houndoom ging door met likken en Alana lachte zachtjes. "Ja ja, ik hou ook van jou hoor." zei ze al lachend. De Houndoom zette zijn poten op haar schouders, waardoor ze naar achteren viel en ze nog harder moest lachen. "Hou eens op joh! We moeten uit bed komen!" zei ze lachend terwijl ze de Houndoom van haar af probeerde te duwen. De Houndoom bleef echter koppig op haar staan terwijl hij haar hele gezicht aan het likken was. Pfft, dat was wel weer genoeg hoor haha. Ze kietelde hem op zijn buik waardoor hij van haar af sprong en haar speels aan keek. "Nee Duncan, we moeten uit bed." zei ze al lachend. Ze hees zichzelf op en rekte zich weer even uit, waarna ze weer een stekende pijn in haar arm voelde. Jeetje zeg, ze beet even op haar lip, terwijl ze opstond. Ze pakte een redelijk nette blouse en koos voor een strak zwart rokje, zoals secretaresses meestal aanhadden. Ze opende de deur, kreeg een pijnscheut door haar arm en kneep haar ogen even dicht. Auw, dat deed echt heel veel pijn. Duncan glipte nog net mee naar buiten en Alana deed de deur dicht.

Alana liep rustig de pokécenter uit, jeetje. Haar arm steekte nog steeds, hij deed echt super veel pijn. Ze pakte haar arm vast met haar hand terwijl Duncan rustig naast haar liep. Ze was zwaar geschrokken, ze wist dat haar nieuwe pokémon agressief was, maar zó agressief? Die had ze echt niet aan zien komen. Nu kon ze alleen maar hopen dat haar arm niet geinfecteerd zou raken en dat Erin een beetje normaal ging doen in Arceus naam. "Alana!" hoorde ze plots. Ze keek achterom maar haar gezicht betrok toen ze zag wie er naar haar riep. Alana draaide zich weer om, alsof ze niks had gehoord en liep weer verder. Ze had geen zin in Tim, ugh. Ze had hem zo duidelijk verteld dat hij haar met rust moest laten! Ze voelde een hand op haar schouder en meteen sloeg ze die arm weg. "Wat moet je van me!" riep ze kwaad naar de jongen, ugh die stomme groene ogen van hem en zijn stomme blonde haren. "Wacht laat me nou even uitpraten!" probeerde de jongen te zeggen. Ugh, wat moest hij nou weer van haar. "Oke, begin dan maar." zei ze tegen hem terwijl ze haar armen over elkaar heen sloeg en hem met vernauwde ogen aankeek. "Het spijt me voor wat ik deed laatst, ik had toen ook wat alcohol op en wist niet wat ik deed." Alana keek even weg. "Alcohol is geen excuus." mompelde ze zachtjes. "Alsjeblieft, ik heb er echt heeeel veel spijt van..." zei hij op een smekende toon. Alana zuchtte even "Oke dan, excuses aanvaard." zei ze waarna ze hem weer aankeek. Hij keek haar even glimlachend aan en schrok toen hij haar arm zag. "Wat heb je arm gedaan?!" riep geschrokken. Alana keek even naar haar arm en daarna weer naar Tim. "Mijn Electrike beet me, niks bijzonders." sprak ze onverschillig. Tim keek haar fronsend aan. "Dat is niet zomaar iets, laat mij eens zien?" zei hij terwijl hij haar arm vastpakte en een pijnscheut door haar arm ging. "Laat los!" riep ze naar de jongen terwijl ze haar arm terug trok waardoor hij alleen nog maar meer pijn begon te doen. Ze beet even op haar lip en kneep haar ogen dicht terwijl ze naar haar arm greep. Ze voelde een arm om zich heen die haar ergens naar toe bracht. "Hier, ga maar even zitten." zei Tim zachtjes terwijl hij Alana los liet en naast haar ging zitten op het bankje. "Ik snap niet hoe iemand jou pijn kan doen." zei hij zachtjes terwijl ze voelde hoe hij haar streelde over haar wang. Ze sloeg meteen zijn hand weg met haar goede hand en keek hem boos aan. "Blijf van me af." snauwde ze tegen hem. Ze had niet door dat Tim dichterbij haar was gekomen en ze voelde twee handen op beide van haar wangen. Ze keek verbaasd op en toen zag ze wat Tim deed. Hij deed... wat? Hij drukte zijn lippen tegen de hare aan en meteen sloeg ze hem vol op zijn gezicht. "Wat denk je wel niet!" riep ze boos naar hem. Tim die keek haar rustig aan met zijn verleidelijke groene ogen. Echter vondt Alana dit niet zo verleidelijk, want tja, ze hield Connor. "Stiekem vond je het wel fijn he?" klonk er plots. Alana keek hem verbaasd aan. "Je wilt het alleen niet toegeven omdat je een vriendje hebt, maar raad eens? Die is er nu niet." Duncan begon zachtjes te grommen naar de jongen. "Waar heb je het over. Ga eens weg, je bent irritant." zei Alana droogjes. "Je houdt niet van hem he? Je houdt van mij en dat weet je zelf ook." What the Muk. "Ik was dronken, ga eens verder met je leven gozer." zei ze terwijl ze wat verder van hem weg schoof. Maar hij pakte haar pols vast en met zijn gespierde lichaam drukte hij haar tegen zich aan. "Je hoeft niet meer te ontkennen, Alana. Ik hou van je." Wat? Wait... what? "Laat me los!" riep ze tegen hem, maar hij was te sterk en hield haar stevig vast. Waarom... Waarom liet hij haar niet gaan? Ze probeerde zich nog een keer los te wringen, maar hij was gewoon echt te sterk. Shit. "Je hoeft je niet meer te verzetten en anders zou ik het je laten zien." zei hij terwijl hij grijnsde. Wat, nee. Alana kreeg grote ogen, maar die werden al snel veranderd naar een grijns. "Duncan?" begon ze op een onschuldige toon. "Verwelkom Tim eens even?" vervolgde ze zeer onschuldig waarop Tim glimlachte. "Je gaat je nu dus niet meer verzetten?" vroeg hij aan haar, waarop Alana haar hoofd schudde. "Ik niet, maar hij wel." sprak ze droogjes, waarna ze knikte naar Duncan. Duncan schoot naar voren en beet de jongen vol in zijn arm, zijn tanden omringt met vuur. Duncan liet hem weer los en gromde kwaad naar de jongen, niemand kwam aan zijn trainer. Tim liet haar los en schoot naar achteren, terwijl hij zijn bovenarm vastgreep. Alana stond meteen op en keek hem woedend aan. "Blijf bij me vandaan, de volgende keer kom je niet eens levend weg." snauwde ze naar hem, waarna ze rustig weg liep, alsof niks was gebeurd.

Het drong nu pas binnen wat er was gebeurd, jeetje... Ze voelde tranen in haar ogen prikken en pakte haar bovenarmen vast. Nu moest ze in deze conditie naar Sycamore, dat zou nog wat worden. Ze liep rustig naar het grote gebouw van de pokémon professor van deze regio. Ze duwde de deur open met haar goede hand, terwijl Duncan nieuwsgierig volgde. Ze liep naar de balie toe, waar ze rustig haar handen op legde. "Hallo, ik kom hier voor Professor Sycamore, ik had een afspraak gemaakt. Mijn naam is Alana Bouvier." zei ze op een kalme toon tegen de secretaresse. De vrouw knikte even achter de balie en tikte wat op haar computer. "Ah, mevrouw Bouvier, U werd inderdaad verwacht. Ik zal hem even halen voor u, gaat u maar even zitten." Zei ze terwijl ze naar een stoel wees. Alana knikte even terwijl ze naar de stoel liep en ging zitten. Duncan legde zijn kopje op haar benen en keek haar liefjes aan. Alana aaide hem even over zijn kopje, dit was hét belangrijke moment. Ze durfte niet eigenlijk, Connor was er niet bij.. Nee wacht ze deed dit juist omdat hij er niet bij was, dan kon ze hem mooi laten schrikken, hehe. Alana aaide afwezig het kopje van de Houndoom, die haar hand rustig aan het likken was. "Alana Bouvier?" klonk er een vrouwelijke stem terwijl ze overeind schoot. "Hij staat klaar voor je." zei ze op een vriendelijke toon. "Loop de lift in en ga naar de tweede verdieping, daar zal hij op je wachten." zei ze tegen haar terwijl ze naar haar knikte en naar de lift wees. Alana knikte terug en liep richting de lift. Duncan sprong op en volgde Alana enthousiast. Ze drukte op het knopje en hoorde de liftdeuren opengaan. Ze liep rustig naar binnen en Duncan volgde haar, waarna hij naast haar ging zitten. Oke, de tweede etage dus. Ze drukte op het nummertje twee, terwijl ze even zuchtte. "We kunnen nu niet meer terug he?" zei ze nerveus. De lift ging omhoog en na een tijdje stopte deze. Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat deze opende. Toen ze naar buiten liep en haar Houndoom haar volgde. Ze liep bijna tegen iemand op en sprong meteen naar achteren. "S-s-sorry!" riep ze meteen en haar ogen werden groot toen ze de man herkende. Professor... Professor Sycamore! Ze slikte even, oeps. "Ah, jij moet Alana zijn of niet?" klonk zijn stem op een aardige toon. Alana knikte even naar hem terwijl ze even beschaamd weg keek. "Oh dat van net? Dat geeft niet joh! Laten we even naar mijn kantoor gaan." Stelde hij vervolgens voor waarop ze knikte. Ze volgde de lange man terwijl Duncan nieuwsgierig om zich heen keek. Er waren allemaal foto's hier... Portretten van landschappen enzo.. Ze kwamen bij zijn kantoor aan en Alana keek naar de man. "Dus Alana, ik ben Professor Sycamore zoals je waarschijnlijk al wist. Je bent hier vandaag voor een Key Stone, klopt dat?" vroeg hij aan haar terwijl hij haar vriendelijk aankeek. "Dat klopt, meneer." zei ze netjes tegen hem. Haart hart klopte in haar keel, jeetje. "En wie is die jongeman daar?" Jongeman huh wat? Oh wacht, hij doelde op Duncan... "Dat is Duncan, mijn Shiny Houndoom." zei ze met een glimlach, dúh natuurlijk wist hij dat het een Shiny Houndoom was. Nu kwam ze zo dom over man. "Aha, Hallo Duncan." zei hij terwijl hij de Houndoom een aai over zijn bol gaf. "Waarom wil je de kracht van Mega Evolution?" klonk vervolgens de vraag. "Ik wil graag een nieuwe uitdaging voor mij en mijn pokémon. Ik wil hun innerlijke kracht die ze anders niet kunnen laten zien, laten zien in een gevecht." zei ze rustig tegen de professor. Hij knikte even, waarna zijn stem weer klonk. "Voor welke pokémon wil je Mega Evolution voor gaan gebruiken?" vroeg hij aan haar. Alana aaide Duncan even over zijn kopje, "Voor Duncan en mijn Blastoise Sjors." zei ze ietwat nerveus. Arceus, dit was zó eng. "Mag ik Sjors ook even zien?" klonk er vervolgens. Alana knikte even, waarna ze de pokéball van Sjors pakte en deze opende. De Blastoise keek even naar Alana, waarna hij een vrolijk geluidje maakte en vervolgens naar de professor. "Mhm, hoe zou je je band tussen deze twee pokémon beschrijven?" vroeg hij vervolgens aan haar, waarop Alana even nadacht. "Ik mijn leven voor ze geven en ik heb ook al momenten meegemaakt waarop zij hun leven voor mij zouden geven. Ik hou van ze." zei ze met een glimlach, de Houndoom begon ondertussen weer rustig haar hand te likken. Ze slikte even rustig, jeetje dit was echt super super eng. "Alana Bouvier wilt dus een Key stone.." begon hij bedenkelijk. Alana knikte even rustig, eng.. Zo eng..

OOC: 3325 woorden~!