Boop

Ah, Rustboro City. Ze hadden het eindelijk bereikt. Na dagen – misschien zelfs weken rond te hebben gedwaald, hadden ze de veilige haven van deze stad dan eindelijk bereikt. Waarom het zo bijzonder was? Hier bevond zich de eerste gym; iets wat Ayako tijdens haar reis hierheen had geleerd. Ze was halsoverkop naar Petalburg vertrokken, had daar een verkeerde afslag genomen en was toen in Oldale Town belandt. Toen ze eindelijk terug was in Petalburg en daar de gym wilde uitdagen, werd ze meteen de deur gewezen. Ze was er nog niet klaar voor. Aya moest eerst maar de gym in Rustboro uitdagen – waar Roxanne haar al op zat te wachten volgens Norman. De brunette was lichtelijk teleurgesteld in het feit dat ze nog geen gevecht mocht houden, maar dat was wellicht ook maar beter zo. Ze was er inderdaad nog niet klaar voor; zelfs niet voor Roxanne. Zij en Goku moesten nog flink wat trainen voor ze dat wilden doen en Azula kon ook nog flink wat aandacht gebruiken. Daarom keek het meisje nu fronsend naar haar kleine team, bestaande uit twee pokémon. “Misschien is uitbreiding geen slecht idee,” vertelde de veertienjarige tegen hen. “Ik heb nog geen pokémon zelf gevangen en dat wil ik wel heel graag!” Azula had ze immers van Joey gekregen, dus zij telde niet.

Goku haalde enkel zijn schouders op. De Elekid was juist de enthousiasteling in dit topic. En elk ander topic, want Goku bleef wel gewoon een chagrijn die zich veel te cool vond voor alles en iedereen. “Maar welke pokémon...?” Ayako trok een bedenkelijk gezicht. Welk type was ook alweer effectief tegen... Ja welke pokémon gebruikte Roxanne eigenlijk? Ach ja, dat maakte niet uit. Zolang ze maar een leuke pokémon kon vangen, vond zij het best. Zou ze er in de stad eentje kunnen vinden? Vast niet... De brunette begon pardoes van het groepje weg te lopen, waarop haar team haar verbaasd volgde. Waar ze heen ging mocht Mewtwo weten, want zij wisten het in ieder geval niet. Tot het hen duidelijk werd, omdat ze steeds verder van het centrale punt liepen. Ze gingen naar de rand van de stad. Of dat zo’n slim idee was, moest nog blijken.

Het drietal liep zo ongeveer twee uur heen en weer, maar er was nog steeds geen spoor van een leuke, wilde pokémon. Tot nu toe waren ze alleen maar Zigzagoon en Taillow tegengekomen – waar Aya allebei een hekel aan had gekregen, omdat ze zich naar haar smaak hadden misdragen in haar bijzijn. Kon zij het helpen dat ze de wezens nou eenmaal wilde inspecteren. Ze wilde gewoon beter kunnen zien waar ze van gemaakt waren. Zuchtend liep het meisje dan ook maar weer terug naar de binnenstad, hoewel ze wel de steegjes namen, want Ayako prevelde dat die weg veel sneller was. “We hebben geen enkele pokémon kunnen vinden...” sprak ze beteuterd, haar lippen naar buiten getuit in een poging een pruillipje te vormen. “Wat stom!” Haar gemopper scheen de aandacht te trekken van een figuur in het steegje, want Goku’s blik viel meteen op de beweging van een schim die hij een aantal meter bij hen vandaan zag. Denkend dat het een dreiging voor hen was, sprong hij meteen beschermend voor zijn trainer.

De bewegingen werden steeds heviger en al snel sprong het figuur naar hen toe, waarschijnlijk om hen aan te vallen. Ayako slaakte een gil – waarop Azula abrupt ook begon te gillen, omdat ze het niet verwacht had van haar trainer – en hield snel haar armen beschermend voor zich. Goku stond al in de gevechtshouding om het wezen te counteren, maar liet zijn poten zakken zodra hij zag om welk figuur het nou eigenlijk draaide. Het was een pokémon. Een wilde. Aya opende al snel haar ogen toen ze geen pijn voelde, terwijl ze die eigenlijk wel verwachtte, en liet haar blik toen op de pokémon vallen. “Vee!” riep het beestje vriendelijk naar haar. Voor een aantal tellen bleef de brunette droog naar het wezen staren. Vervolgens slaakte ze weer een gil, hoewel het dit keer meer uit blijdschap was dan wat anders. “Een Eevee!” riep ze vrolijk. De pokémon leek er van te schrikken, maar bleef desondanks toch op haar plek staan. Of het kwam door nieuwsgierigheid, beleefdheid of uit angst bleef voor Goku voor altijd een raadsel. Zijn trainer hurkte naar de grond en stak haar hand uitnodigend naar de pokémon uit. De Eevee bleef eerst op een afstandje naar de hand kijken, twijfelend of ze er nou heen moest lopen of niet, en stapte uiteindelijk resoluut op het uitgestoken ledemaat af. Geamuseerd begon Ayako het beestje te aaien, die op haar beurt weer van de aandacht genoot.

“Wat ben je schattig! Ik wil je vangen!” De Eevee keek op, lichtelijk verward door de woorden die het meisje zojuist had uitgestoten. Vangen? Wat? “Goku?” De brunette richtte haar bruine ogen nu op de Treecko, die de boodschap scheen te begrijpen, want hij ging al in de houding staan. Aya kwam recht en liep bij de Eevee vandaan, die nu pas besefte wat er ging gebeuren. Ze keek even naar het meisje en gaf toen al haar aandacht aan diens pokémon, want die begon al meteen met een aanval als opening. Een Quick Attack. Zijn tegenstander zette grote oogjes op en Goku remde even af door de onschuldigheid van het beestje, maar hij zette zijn aanval alsnog voort. De kracht ervan was wel afgenomen, hoewel het nog altijd een rake klap was en dat was wat telde.

Het kleine beestje smakte tegen de grond en kwam weer overeind, dit keer om zelf een aanval uit te voeren; een Swift. Kleine sterretjes schoten op Goku af en omdat het er zoveel waren, kon hij het niet ontwijken. Beschermend hield de Treecko zijn poten voor zijn gezicht en wachtte tot de storm voorbij was. Toen hij geen druk meer voelde, wierp hij zijn armen langs zijn lichaam, alsof hij daarmee vuil van zijn poten afsloeg, en keek verwachtingsvol naar zijn trainer. “Mega Drain!” riep Ayako naar hem om de opgelopen schade weer terug te claimen. De Eevee kon die niet ontwijken en Goku was weer zo goed als nieuw, maar hun tegenstander had al flink wat schade opgelopen. Perfect. De kleine pokémon deed echter iets wat beide niet verwacht hadden; ze begon een Sand Attack. Doordat het zo uit de hoek kwam, kreeg de Treecko de volle laag in zijn ogen, wat erin resulteerde dat hij die snel dichtkneep van de pijn. “Goku!” riep Aya naar hem. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Azula naar hen toe wilde lopen, al was de brunette er niet zeker van of dit was om Goku te helpen of om die Eevee een klap te verkopen. Ze stak haar arm vlak voor de Elekid en concentreerde zich verder op het gevecht, waarin hun tegenstander een Quick Attack had ingezet tegen de Treecko.

“Goku, een stap opzij!” Dit hadden ze al een keer eerder meegemaakt, dus ze hadden de techniek onderhand al onder de knie. De pokémon deed wat hem opgedragen werd. “Nu! Pound!” Terwijl de Eevee langs hem rende, namen ze de kans om zelf een klap uit te delen. De Treecko sloeg met zijn staart in de nek van het wezen en wachtte op een volgende instructie. Ayako ging er echter al van uit dat dit genoeg schade was en haalde een lege pokéball tevoorschijn, die ze met al haar macht naar de Eevee gooide. Het voorwerp klapte open zodra het in contact kwam met het kleine lichaampje en slokte het in een rode straal naar binnen, waarna het op de grond plofte en flink heen en weer begon te wiebelen.


OOC: Gevecht begint in de vijfde alinea c: