Unstoppable

Hij moest toegeven dat hij bij de naam Geosenge Town toch wel iets meer had verwacht dan een paar huisjes en rotsen. Hij was dan ook de hele tijd in voornamelijk Lumiose City geweest, maar dit kleine dorpje was voor hem echt wel een afknapper. Gelukkig zat er ook een enkele positieve kant aan, het was er rustig en dus zou hij ongestoord kunnen trainen met zijn team. Dat hadden ze hard nodig als ze echt de Cyllage Gym uit wilden dagen. De jongeman klikte alle drie de pokéballs van zijn riem af, ze hadden namelijk stuk voor stuk hun training nodig. En hij had een perfect idee hoe hij dat ging doen natuurlijk. Binnen een handomdraai stonden er drie pokémon voor zijn neus. Zijn Dewott, Cascada, maakte zoals gewoonlijk een salto in de lucht en landde behendig op haar twee voeten in het gras. Zijn Rapidash, Epona, gooide haar nek in de lucht en tilde hierbij haar voorbenen lichtjes van de grond, om deze vervolgens met een zachte plof weer in het gras neer te zetten. Als laatste was er nog zijn Lucario, Sirius. Deze verscheen met zijn armen gekruist, ogen gesloten. Langzaam opende het wezen zijn ogen en keek koeltjes naar de roodharige jongen. "Oké, ik vindt het hoognodig tijd voor een stevige training," zei hij met een brede grijns en keek naar de drie pokémon. Cascada slaakte een vastberaden kreetje, die had wel zin in een beetje training ja. "Ik wil dat jullie allemaal op iets anders gaan oefenen, want jullie hebben immers allemaal jullie eigen krachten. Maar laten we eerst beginnen met een kleine kracht- en snelheidstraining." Hij grijnsde en wees naar de stenen die in het midden van Geosenge Town lagen. "Zigzaggen en tempo maken," zei hij vervolgens en rende naar de stenen toe, gevolgd door zijn drietal. Zijn rugzak liet hij naast een van de stenen op de grond vallen en wenkte zijn pokémon toen. Vervolgens begon hij te rennen, zigzaggend tussen de stenen door en proberend snelheid te maken. Epona stormde hem al snel voorbij, wat ook best logisch was. Ook Sirius lag na een paar zigzaggen een meter op hem voor, al kon hij zien dat de Lucario niet op z'n hardst rende. Zelf bleef hij naast zijn Dewott rennen, proberend om deze bij te kunnen houden. Na zo nog een paar rondjes gerend te hebben seinde hij zijn pokémon te stoppen. Een korte pauze, daarna zouden ze weer verder gaan. Hij leunde wat uitgeput tegen een van de grote stenen aan, maar herpakte zichzelf toch alweer redelijk snel. "Oké," zei hij en klapte een keer in zijn handen. "Nu gaan we iets anders proberen," zei hij en keek toen naar de stenen. "Sirius, Cascada, ik wil dat jullie elk op een van de stenen gaan staan, tegenover elkaar alsjeblieft." Cascada maakte een instemmend geluidje, Sirius draaide zich enkel om en deed wat er van hem werd gevraagd. Nu wenkte hij Epona en liep met haar naar het midden van de stenen cirkels. "Nu van steen naar steen springen, en probeer snelheid te maken," zei hij vervolgens met een knikje. Hij keek kalmpjes toe hoe het tweetal allebei van steen naar steen begon te springen, en bij elke sprong kwam er meer tempo achter te zitten. Hij liet het tweetal nog wat rondes maken, en voelde toen de neus van Epona tegen zijn hand aandrukken. "Ja, ja," suste hij haar en legde zijn hand op haar nek. "Nog heel eventjes," fluisterde hij toen zacht. Na nog precies een ronde keek hij naar zijn Rapidash. "Oké." De pokémon hief opgewekt haar sierlijke hoofd en keek hem afwachtend aan. "Probeer ze nu te raken met Ember. Verdeel het een beetje zodat ze beide genoeg aandacht krijgen." Nu was het dus afwachten hoe de andere twee erop zouden reageren. De eerste pokémon die het slachtoffer werd van de vlammen was Cascada. Hij grinnikte kort toen hij zag dat de Dewott lichtelijk schrok van de plotse vlam die op haar werd afgevuurd. Gelukkig reageerde ze wel meteen goed, want ze sprong namelijk omhoog en ontweek de salto. In zijn ooghoek zag hij dat Sirius het gezien had, en die kreeg als volgende een vlam op zich afgeschoten. De Lucario ontweek het maar net, en met een knikje naar Epona maakte hij duidelijk dat het de volgende ronde wel iets minder mocht. De Rapidash keek hem met twinkelende oogjes aan, en richtte zich vervolgens toch weer op haar doelwit. Cascada kreeg twee vlammen achter elkaar dit keer, wat ervoor zorgde dat hij Epona droogjes aankeek. Het vuurpaard slaakte een opgewekte hinnik en richtte zich weer op de Lucario. Deze kreeg een vlam, maar was nu wel te sloom om het te ontwijken. Hij verloor zijn evenwicht en kwam gehurkt op de grond terecht. "Ik kan het niet." Verbaasd keek hij achterom, was er iemand aangekomen die hij niet had gezien? Nee, er was niemand voor zover hij kon zien. De Lucario was nog altijd gehurkt blijven zitten, en toen drong er iets door wat voor een nieuwe logica zorgde. Deze pokémon stonden erom bekend dat ze via telepathie met mensen konden communiceren. Zou het..? Hij knikte een keertje naar Epona als teken dat ze door moest gaan met de training van Cascada. Kalmpjes wandelde de roodharige op zijn Lucario af, voor deze neerknielend. "Sirius?" De Lucario vertrok geen spier en bleef met zijn kop naar de grond gericht zitten. "Was jij dat?" De Lucario bleef doodstil zitten, maar hij zag hoe de ogen zich een beetje naar hem toedraaiden. Het bleef stil, terwijl je op de achtergrond nog het razen van de vlammen kon horen die de Rapidash op de Dewott afvuurde. "Ja." Het was een simpel antwoord, maar genoeg voor August. Hij pakte de Lucario bij zijn arm en trok hem weer overeind, al zag hij dat het bij het blauwe wezen wel met wat tegenzin ging. "We zijn klaar voor vandaag," meldde hij toen en zag hoe Epona nog plagerig een vlam in de richting van de Dewott stuurde, die een kreetje slaakte en vervolgens een Water Gun in de richting van de Rapidash spoot. Deze slaakte een vrolijke hinnik en ontweek het. Hoofdschuddend keek August toe hoe de Dewott met een sierlijke sprong weer op het gras terecht kwam. Ondertussen stond Sirius nog altijd wat stijfjes naast hem, zijn ogen gefixeerd op het gras.

&Zoey Greene

Terwijl hij kalmpjes naar het midden van de cirkel toeliep zag hij iemand anders naderen. Het was een meisje met zwart haar en als hij het goed kon zien paarsige ogen. In het midden van de stenen cirkel stond Epona hem al op te wachten, en ze duwde zoals gewoonlijk haar neusje liefkozend tegen zijn buik aan. Hij moest even lachen en aaide het wezen onder de hoorn op haar hoofd. Het was wel even wennen geweest sinds ze was geëvolueerd, tenslotte kon ze hem verwonden met dat ding op haar hoofd als ze weer eens grapjes uit probeerde te halen. Gelukkig had hij maar een aantal keer een prik gehad, en was ze er in het vervolg op gaan letten. Het vlammende paard hief haar sierlijke hoofd toen ze iets hoorde achter haar. Ze draaide zich een kwartslag om zodat ze beter kon zien wie er nu naderde. August had zijn hand nog altijd op de warme nek van het vlammende wezen liggen. Cascada was ondertussen ook bij haar trainer komen staan, nieuwsgierig in het rond kijkend. Sirius stond daarin tegen stilletjes schuin achter zijn trainer, blik nog altijd op de grond gericht. Het meisje was bij het viertal aangekomen, van zo dichtbij zag ze er om eerlijk te zijn nog beter uit. “Je Rapidash ziet er prachtig uit.” De rode jongen grijnsde een keertje breed toen Epona een keertje krachtig met haar hoef over de grond heen schraapte, en vervolgens met een schuin oog naar het meisje keek. Ze hield er maar al te graag van om complimentjes te geven, dit meisje was namelijk niet de eerste die dat had gedaan. Hij was bang dat het vuurpaard te ijdel zou worden, maar de beslissing was gevallen om het maar te laten voor wat het was. "Bedankt," zei hij vervolgens en liet zijn blik afglijden naar het wezentje dat het meisje bij zich had. Een Pidove als hij het goed had. Ondertussen zag hij dat Epona's interesse ook gewonnen was door het wezentje. "En jij laat dat," zei hij toen het er nogal op leek dat de Rapidash voor de lol een vlammetje af wilde sturen naar de Pidove. Nee, anders zou ze het wezentje verschroeien en at dat meisje vanavond gebraden Pidove a la Epona.

Het meisje was niet echt een dreiging voor hem, eerder iemand die hij zou kunnen gebruiken als slachtoffer voor zijn plagerijen. Eerst de boel verkennen, dat kwam later wel. Echter was de brede grijns zoals gewoonlijk weer niet van zijn gezicht af te poetsen. “Ooit kom je er wel,” zei het zwartharige meisje toen de Pidove op haar schouder ging zitten en iet wat beteuterd in de richting van zijn Rapidash keek. Deze keek enkel nieuwsgierig naar het onbekende tweetal, maar toen die na een tijdje niet meer zo heel interessant waren vond ze het leuker om een rode pluk haar tussen haar tanden te nemen en er zachtjes aan te trekken. Hij grinnikte kort, legde zijn hand op de neus van het vlammende paard en zorgde ervoor dat ze los liet. “Ik hoop niet dat ik stoorde in je training?” vroeg het meisje hem vervolgens. Zijn blik gleed weer terug naar de onbekende en haar Pidove, waarna hij simpeltjes zijn hoofd schudde. "Nee hoor, we waren juist klaar met trainen om eerlijk te zijn!" Een brede grijns hing nog altijd rond zijn lippen, en Cascada maakte een instemmend geluidje als bevestiging van August's woorden. Hij streek voor een kort moment eventjes door zijn haar heen, gewoon om een houding aan te nemen. Hierna liet hij zijn arm weer zakken en keek hij het zwartharige meisje aan. "Was jij iets bijzonders aan het doen dan?" vroeg hij toen licht geïnteresseerd.

Blijkbaar vond ze het fijn dat hij al klaar was met trainen, tenminste, zo vatte hij het dus op. “Dat is fijn.” Vervolgens had hij nog gevraagd naar wat haar bezigheden dan wel niet waren op dit moment. “Ik heb Coco hier pas net en dacht dat ‘t leuk was om even buiten te wandelen,” zei het zwartharige meisje waarvan hij de naam nog niet wist. Waarschijnlijk noemde de Pidove Coco, als hij haar goed begrepen had. “De laatste tijd genoeg gefeest, dus rust is welkom.” Een feestbeest hé? Interessant. Heel interessant. “Zoey, trouwens,” stelde het meisje zich vervolgens voor en stak haar hand naar hem uit. “En Coco.” Hij grinnikte kort toen het vogeltje een enthousiast geluid liet horen en pakte ondertussen haar hand aan. "August is de naam," zei hij met een brede grijns en trok zijn hand vervolgens weer rustig terug. "Epona," zei hij en wees met zijn duim naar de Rapidash, die een zachte hinnik slaakte. "Cascada," zei hij en wees naar de Dewott naast zijn been. "En Sirius," zei hij en wees met zijn duim over zijn schouder, gezien de Lucario zich achter hem bevond. "Aangenaam."

“Dit was mijn starter, Pup,” zei het meisje nadat ze een pokéball van haar riem af had gegrist. De jongen keek nieuwsgierig toe, en zag hoe er een roze pokémon naast het meisje verscheen, een Slowpoke. “M’n vader zegt altijd dat we op elkaar zijn gaan lijken in de loop der jaren,” zei ze toen mopperend en een korte grinnik verliet zijn mond, haar met pretoogjes aankijken. "Oh ja, ik zie de gelijkenis al," zei hij toen plagend en grijnsde naar het meisje. Vervolgens stapte ze langs hem heen, had hij waarschijnlijk al aan zien komen. Sirius duidelijk niet, want hij schrok van de plotselinge beweging van het meisje en sprong een halve stap naar achteren.  “Je Lucario is echt een knapperd! Past wel bij z’n trainer, ahahah~” lachte het meisje toen. August grinnikte eventjes en draaide zich toen weer naar het meisje toe. Hij zag dat ze zijn Lucario een Pokéblock voorhield, zelf had hij er geen geld voor om dat soort dingen te kopen. In elk geval, niet meer dan nodig was dan hun normale maaltijden. De Lucario keek twijfelend naar het meisje. "Is ze wel te vertrouwen?" Het was niet hardop gezegd, maar een stem in zijn hoofd, Sirius dus. Het meisje stond met haar rug naar August toe, en hij knikte lichtjes naar de Lucario. Deze deed vervolgens een stapje naar voren waarbij de zwarte slierten aan zijn hoofd een beetje heen en weer wiegden, en pakte het brokje vervolgens voorzichtig aan van het meisje. Hierna trok hij zijn armen wat op en werkte het naar binnen, kijkend van zijn trainer naar het meisje. Ondertussen had August een relaxte pose aangenomen, zachtjes leunend tegen de Rapidash. Een kleine glimlach sierde zijn lippen, waarna hij kort zijn hand door zijn rode bos haar heen haalde.