Complicated

Gisteren had hij met Alana afgesproken in Ambrette Town, de plek waar het een tijdje geleden was gebeurd wat zijn leven in één klap veranderd had. In de verte kon je de zee tegen de rotsen aan horen slaan, het was echt een kustplaatsje. De hele ochtend was zijn Rapidash vreselijk druk geweest, blijkbaar vond ze het leuk om het roodharige meisje weer eens te zien. Epona had nu ook eenmaal de mensen die ze leuker vond dan andere, en Alana was er duidelijk eentje die hoog in haar rijtje stond. "Kalm, joh," zei hij en schudde zijn hoofd een keertje. Hij stond te wachten op de roodharige voor het pokémon center van Ambrette, en ook Epona keek de hele tijd onrustig rond of ze de ander al zag.

{&Alana}

Hij keek op toen er plotseling een groot, blauw gevaarte op hem af kwam zetten. Well, er was maar één iemand die hij kende en die zei een shiny Houndoom te hebben. Het wezen sprong tegen hem op en probeerde hem in het gezicht te likken. August kon het niet laten om zachtjes te lachen en klopte het wezen op zijn rug. Zo zou je toch zelf ook bijna op zoek gaan naar een Houndoor? Maar nee, zijn team had al genoeg plannen die hij uit wilde gaan voeren voorlopig. "Duncan, ga eens af man." In zijn ooghoek zag hij Alana staan, maar hij hield zijn aandacht bij de Houndoom omdat hij niet op de grond wilde eindigen. "Ik zei het toch." Dat liet Epona zich natuurlijk geen twee keer zeggen. De merrie steigerde een keer laag waarbij haar voorbenen een paar centimeter van de grond af kwamen, waarna ze een grote stap naar voren deed en het meisje hierbij bijna omver keilde. Hierna duwde ze haar warme hoofd tegen de buik van het meisje aan, natuurlijk haar vlammen beheersend zodat deze het meisje niet zouden raken. "Insgelijks," zei August grinnikend terwijl hij de Houndoom zachtjes van zich af probeerde te duwen en hem een klopje op zijn hoofd gaf.

Epona vond de aandacht werkelijk waar geweldig, want een zachte bries verliet haar mond en ze schudde haar hals een keertje uit toen ze zich weer terugtrok en het meisje zich op haar eigen pokémon richtte. Hij keek even grijnzend toe toen het meisje wat begon te stoeien met de Houndoom. De Houndoom kwam weer op hen afrennen en sprong vrolijk om het meisje heen. "Hij is nogal hyperactief." August grijnsde eventjes. "Kan ik zien ja," merkte hij droogjes op en zag hoe Epona ook meegenomen werd door het hyperactieve gedrag. "En dan te bedenken dat hij eerst altijd van me wegrende, nu doet hij niks anders dan om me heen springen enzo." Hij was misschien lichtelijk verbaasd toen ze hem een knuffel gaf, maar knuffelde haar wat awkward terug en grijnsde daarna weer gewoon. "Geen zorgen, John is heb ik niet bij me." Hij grijnsde eventjes. "Ach, al zou je hem wel bij je hebben.." zei hij en haalde zijn schouders op. "Je hebt immers niks van me te vrezen?" Een kleine grijns speelde rond zijn lippen bij die uitspraak. Epona merkte dat ze geen aandacht kreeg van Alana en stootte daardoor speels tegen de Houndoom aan, een poging doend om hem uit te dagen voor een spelletje.

"Daar heb ik Duncan voor, John die was jaloers. Die had je nu al gebeten omdat ik je een knuffel gaf haha." De roodharige schudde zijn hoofd een keertje. John was een pokémon die hij niet snel zou vergeten. "Als je hem ziet, zou je wel heel veel Houndour's willen." De roodharige liet zijn blik naar de Houndoom gaan. "Als ik ooit moet stoppen met trainster zijn, dan ga ik Houndour's breeden." Zijn bleek gleed weer terug naar Alana. "Wie zou er nou geen kleine Duncan willen?" Een kleine grijns kwam weer op zijn gezicht. "Ik," merkte hij droogjes op. "Arceus nee, ik heb mijn handen al vol aan het stel dat ik nu heb, laat staan een Duncan Junior!" Waarschijnlijk zou hij dan binnen een paar dagen ergens achterin een kroeg depressief zitten te doen. "Ik denk dat trainen een beter idee is voor jou dan een Duncan-fokkerij opstarten. Stel je voor. Dan worden Houndooms al helemaal niet meer serieus genomen.." Hij kon het niet laten om eventjes te lachen en keek weer naar de shiny. Epona vond het allemaal wel leuk, die kon immers ook zo druk als de pest zijn.

"Ik zeg toch als ik niet meer trainer kan zijn he." De roodharige jongen schudde zijn hoofd en grinnikte eventjes. "Als ik ooit kinderen krijg ofzo weet ik veel." Nou, dit gesprek ging de goede kant op zeg. "En daarbij, kleine Shiny Duncans, wie wilt die nou niet?" August grijnsde eventjes en streek door zijn haar heen. "Laten we het er maar op houden dat ze schattig zijn, maar dat ik het niet zie zitten om er eentje te nemen." Vervolgens gleed zijn blik naar zijn riem. "Wil je trouwens de rest van m'n team nog zien?" vroeg hij haar vervolgens en keek haar met een schuin oog. Stiekem vond hij het wel leuk om een beetje met zijn team te pronken, maar ze werden dan ook met de dag sterker en sterker.

"Als ik de rest, min de agressieve Electrike, ook mag laten zien." Nou, dat klonk als een goede voorwaarde, right? De roodharige grijnsde een keertje naar haar, wat waarschijnlijk wel genoeg was voor een ja. Terwijl hij de pokéballs los klikte van zijn riem keek hij op toen het meisje nog iets zei. "Arceus." Hij zag dat het meisje naar haar arm keek. "Gaat 'ie?" vroeg hij vervolgens en keek Alana aan. Wat in de naam van Arceus had ze nou weer allemaal uitgespookt? Ondertussen had hij de vier overige pokéballs los geklikt van zijn riem en had er in elke hand twee, die hij gemakkelijk vergrootte en het knopje indrukte waardoor ze alle vier open gingen. Als eerste verscheen zijn Dewott, Cascada, die lichtelijk nieuwsgierig naar de oude bekende keek. Als tweede verscheen zijn Lucario die zijn armen gekruist had toen zijn silhouet zichtbaar werd en deze langzaam liet zakken, waarna hij de onbekende koeltjes aankeek. Als derde verscheen zijn Pidgeot, die met een luide kreet verscheen en vrijwel meteen opsteeg in de lucht, om hier wat rond te cirkelen. Als laatste verscheen zijn Aron, waarvan August eventjes zijn foute gewoonte vergeten was. Hij had de lege capsules nog maar net vastgeklikt toen hij voelde hoe de steel type met een dreun in zijn buik in ramde. "Vidar!" riep hij wat geschrokken en klapte zowat dubbel. Muk it all. Dat deed hij nou altijd!

Het gevoel dat alle lucht uit zijn longen geperst werd was onderhand al wat gaan wennen, maar het bleef natuurlijk zo dat het alles behalve geweldig voelde. "Gaat het August?" hoorde hij Alana op een iet wat geschrokken toontje vragen, waarbij hij haar arm om zijn rug heen vormde. "Het gaat wel.." mompelde hij en keek naar de Aron. Deze staarde hem uitdagend terug met zijn kleine kraaloogjes. Vervolgens rechtte de roodharige zijn rug en keek naar Alana. "Dat doet hij nou echt altijd.." mopperde hij lichtjes en fronste toen de Aron wel erg.. geniepig naar Alana keek. "Als je dat maar laat," waarschuwde hij de steel type, die zachtjes snoof en zich omdraaide.

"Sjors, denk er niet eens aan." De roodharige keek op toen haar Blastoise opeens wel heel dichtbij hem stond. Whut. "Hij is erg gesteld op Connor, hij wilt me niet zien vreemdgaan haha." De roodharige grijnsde een keertje en keek iets omhoog naar de Blastoise, die wel iets groter was dan hem, maar niet al te veel groter. "Ach, van mij heb je niks te vrezen, maat," zei hij tegen de Blastoise en keek ondertussen naar Alana die zowat een tacklehug kreeg van haar Houndoom. "Duncan! Ga van me af man!" De roodharige grinnikte een keertje toen hij zag dat het meisje onder het Houndoom-kwijl zat. Gelukkig waren zijn pokémon niet zo.. kwijlerig. Ergens schrok hij er wel van dat ze haar shirt plots een beetje omhoog hees en haar buik zichtbaar werd. Arceus, waarom keek hij daar überhaupt naar. Hij betrapte zichzelf er gewoon op dat hij er naar keek, en fronste lichtjes. Gelukkig zou ze het vast niet gezien hebben, omdat dat alles in een fractie van een seconde gebeurde en ze zichzelf aan het schoonvegen was met haar shirt. Wel gleed zijn blik vrijwel meteen naar de Blastoise, die hij ergens niet zo vertrouwde. Net zoals John. "Hij is nogal aanhankelijk," zei de roodharige meid toen. "Dat heb ik gezien," zei hij en keek naar de shiny Houndoom.