The city never sleeps at night

Daar liep ze dan, helemaal alleen door de straten van Lumiose. Connor zou vandaag afspreken met die Nathan gozer, dus ze had geplanned dat ze hem dan de volgende dag hier zou opwachten. Duncan liep beschermend bij haar, hij was echt haar schatje geworden. Samen met John dan, voordat die weer jaloers werd. Alles wat Alana uit ademde, werd een witte damp. Condens, dat was het woord dat ze zocht. Ze was letterlijk nog nooit zo blij geweest toen Connor haar vroeg, haar gekke Slowpoke. Duncan duwde zijn kopje tegen haar hand en Alana aaide hem even over zijn bol, waarop hij een vrolijk geluidje maakte. Ze zou hem echt niet meer willen missen. Ze had een paar vaste team-pokémon, maar voor de rest mocht het wel eens wisselen. Charles, Duncan, Sjors en John waren vast, de rest wisselde. Alana was zo in gedachten verzonken dat ze niet eens de waarschuwing van de Shiny Houndoom hoorde en ze zo tegen een jongen aanliep, auch. Ze sprong meteen achteruit met grote ogen. "S-sorry!" riep ze meteen naar de jongen.

||& Floyd Duncan

‘Hmhm.’ Begon de jongen voor haar. ‘Volgende keer misschien opletten waar je loopt.’ klonk hij neutraal, ze had beter moeten opletten, dom van haar.. ‘Mooie Houndoom heb je daar.’ Alana keek even op, hij doelde op Duncan. Duncan gromde echter naar de jongen, hij vertrouwde mensen niet zo snel. Ze legde haar hand op zijn kopje, waarna ze licht ongemakkelijk glimlachte. "Dankje..?" mompelde ze daarom tegen hem. Ze wist niet zeker hoe ze hierop anders zou moeten reageren eigenlijk. Diep van binnen hoopte ze dat dit geen Team Rocket member was, dan... Dan wist ze niet wat ze moest doen. Dan moest ze rennen, keihard rennen. Dat kon ze ook wel, ze was niet voor niks een sprinter 200 meter geweest. Team Rocket moest afblijven van haar pokémon, anders was het oorlog.

Toen hij dat zei over Duncan voelde ze woede opborrelen. Geen manieren? Ammehoela! "Luister eens even, manieren heeft hij zeker. Hij is gewoon beschermend tegenover me voor mensen zoals jij!" viel ze uit het niets uit "Degene die hier geen manieren heeft is jij." sprak ze vervolgens kwaad op hem.

Hij vroeg wat dat betekende, jongens zoals hij. Alana sloeg haar armen over elkaar toen hij het had over haar toon en ze keek hem furieus aan. "Jongens die er niet zo aardig uit zien." sprak ze simpelweg. "En ik reageer zoals ik zelf wil reageren." kaatste ze zeer fel terug.

vooroordelen? Nee dat straalde hij uit. "Je straalt het zelf uit. opperde ze tegen de jongen. "En volgens mij maak jij hier een probleem van, had je maar niet zomaar mijn Houndoom moeten beledigen." het liefste flambeerde ze hem nu met Houndoom, maar ze deed het maar niet. Straks dacht Duncan dat hij iedereen mocht roosteren..

Alana mompelde wat op de woorden van de jongen. "Ik ben Alana by the way." sprak ze bitter. Nee, echt aardig doen tegen deze gast zou er niet zo inzitten, niet op dit moment tenminste. Duncan keek de jongen waarschuwend aan. Één stao dichterbij Alana en hij zou bijten.

Floyd dus, hm? Niet dat zijn naam iets voor haar betekende. Toen hij zei dat hij voorzorgsmaatregelingen zou treffen voor haar Houndoom vond ze dat eerst belachelijk dat hij dat met een Holocaster ging doen, wou hij een foto van haar nemen ofzo? Ze schrok toen er opeens een grote blastoise was en van schrik viel ze naar achteren. Ze kroop nog meer weg van dat grote ding, terwijl Duncan troostend naar haar toe kwam en zijn kopje tegen haar gezicht duwde. Die Blastoise was huge en... Alana hield niet van grote pokémon, helemaal niet. Ze was er bang voor, dat was ze. Ze keek met grote ogen naar de blastoise en haar gedachten zeiden dat ze moest rennen, maar dat kon ze niet. Ze leek wel bevroren.

De jongen praatte en praatte maar. Ze was niet bang voor die jongen. Puh, in nog geen miljoen jaar. Maar de grootte van de pokémon was beangstigend. Ze luisterde maar half en toen hij weer over Duncans manieren verder ging keek ze hem even neutraal aan. "Ik ben niet bang voor jou." kaatste ze fel tegen hem. "Als je die pokémon niet had gehad was ik ook nooit bang voor je geweest." snauwde ze naae hem toe. That little... Het liefste zou ze hem zo recht in zijn face slaan. Die stomme... reuze pokémon van hem.