[ DERP ] Splash!

Een rustige wandeling mocht het niet worden, want voordat Alexander ook maar iets kon doen hoorde hij iemand iets schreeuwen over een verfblik en kreeg hij een blik tegen zijn hoofd aan. De knal deed al pijn, maar de verf die over zijn hoofd viel en langs zijn kleren omhoog gleed voelde nog irritanter aan dan de irritante pijn aan zijn hoofd. Met geschrokken ogen keek hij omhoog. Waar sloeg dit nou weer op. Verslagen bleef hij daar staan, zijn mond was getrokken tot een serieus spleetje. De verf was rood en samen met zijn rode ogen en rode haar zag hij eruit als een of ander rood persoontje. "Waar sloeg dat op?" Weerklonk zijn stem, maar in plaats van boos te blijven moest hij toch lachen. Wat maakte het hem uit dat hij verf op zijn lichaam had? "IK hoop maar dat deze verf er gemakkelijk vanaf te halen is?" Hij keek omhoog naar de jongen. "Lukt het daarboven?" Weerklonk zijn stem weer. Was hij aan het vallen?

De jongen ratelde maar door over dat het hem speet, dat hij maar hoopte dat de verf van zijn kleding af zou komen en ondertussen probeerde hij de verf van zijn schouder af te vegen. Wat het alleen maar erger maakte, maar Alexander had er geen problemen meer mee. Het leven was te kort om ergens zo super kwaad over de worden en de jongen zag er niet uit alsof hij het expres had gedaan - want als dat wel zo was, was dit een heel ander verhaal geweest. "Nee joh!" Weerklonk de stem van Alexander toen deze zijn hand vastgreep en hem zei dat hij hem nieuwe kleding zou halen. "Dat hoeft niet, het maakt niets uit." Hij veegde met zijn hand door zijn gezicht, waardoor zijn eigen huidskleur weer wat zichtbaar werd. Hij had gelukkig niks in zijn ogen zitten van dat prul. "Ik ga me wel omkleden straks," Zijn blik gleed naar de grond onder hem die ook rood gekleurd was en vervolgens naar de vlekken die op de muur gespat waren. "Euhm, is dit jouw winkel of.. betaalt iemand je om te verven?" Zijn blik was nog steeds gericht op de grond, die onder hem rood gekleurd was en de vlekken op de muur. Als de jongen een baas had dan zat hij vast enorm in de problemen nu.

De jongen raakte helemaal in paniek. Hij ratelde maar door, sprak tegen zijn pokémon over water aanvallen en Alexander bedacht zich dat dit een perfect baantje voor zijn Piplup kon zijn. Het schoonmaken van die tegels. De pokémon had genoeg water, want het was een waterpokémon met redelijk sterke wateraanvallen - al moest Alex het zelf zeggen. "Rustig aan, je hebt geen tuinslang nodig, gelukkig voor jou heb ik een piplup in mijn team." Hij haalde de pokéball van Hydrogen tevoorschijn en drukte rustig op het knopje. Een wit met blauwe pokémon kwam tevoorschijn en meteen kreeg hij een vragende blik op zich geworpen toen de pokémon de omgeving had gezien. "Kun je kijken of je dat rood van de tegels afkrijgt met een waterstraal?" De Piplup knikte en zo probeerde hij met zijn krachtigste straal water de rode verf ervan af te krijgen, nu hij nog steeds nat was.

Gelukkig ging de verf zo van de tegels af en had de jongen een bezem gehaald om het in een putje te vegen. Hij slaakte even een diepe zucht toen hij merkte dat de verf gelukkig weg was, al moest hij zelf thuis nog even kijken of de verf die op hem zat weg ging. Zijn blik gleed vervolgens naar de rare jongen die de verf op hem had laten vallen, niet dat hij boos was op deze jongen, het had er namelijk niet uit gezien alsof hij het expres had gedaan. "Alexander," Antwoordde hij op zijn vraag, waarna hij met een grote glimlach zijn hand naar de jongen uitstak. "Aangenaam je te ontmoeten, al had ik niet verwacht dat ik iemand op zo'n manier zou leren kennen." Voegde hij er nog aan toe. De jongen zou vast wel begrijpen dat hij nu ook een naam moest zeggen, dat was op het moment wel zo beleefd eigenlijk.

Hij nam de hand van de jongen aan en glimlachte toen hij zijn opmerking hoorde. Dus hij had wel vaker zo'n ontmoetingen, al vroeg Alex zich af hoe die ontmoetingen dan verliepen. Hij had vast verwacht weer een boze burger op zich te krijgen, kwaad om het feit dat hem iets gevallen was en dat hun kleding nu verpest was - maar zo was Alexander niet. Hij was niet zo'n 'kwaad zijn' persoontje, behalve als het vroeg in de morgen was en hij net zijn twee voeten buiten het bed had gezet. Dan moest je geen emmer verf over zijn hoofd heen gooien, want dan kreeg je het ding met een snelheid van tien kilometer per uur naar je hoofd geslingerd. De jongen keerde zich opeens naar zijn Piplup en met een vertroetelend stemmetje vroeg deze wie dit is. Alexander zag dat zijn Piplup er niet heel blij mee was, hij vond het natuurlijk niet fijn dat mensen hem als 'schattig' aanzagen, hij was stoer en niet schattig! Zachtjes grinnikte Alex. "Dat is Hydrogen, ik zou alleen niet zo vertroetelend tegen hem vragen, als je geen waterstraal op je afgevuurd wilt krijgen." Zijn pokémon keek even naar hem op en vervolgens weer naar de jongen en knikte om de woorden van zijn trainer te bevestigen.