Fresh Snow

_{Aan een normaal tempo begaf de zwart harige zich door de grotten van de Frost Cavern. Ondanks dat het een grot was, was het er nog aardig licht binnen , en dat tot zijn eigen verbazing. Voor hem liep Waglinton, en ook meteen de reden dat ze eigenlijk echt in de grot waren. Eerder die dag was de blauwe pokémon de één of de andere pokémon achterna gegaan en zo waren ze in de grot terecht gekomen. Het had even geduurd voor dat Floyd zijn pokémon terug gevonden had, maar uiteindelijk was die zelf terug gekomen. Voor de rest was er niet al te veel te zien in de grot dus was het zijn bedoeling geweest om weg te gaan, maar wanneer hij vanuit zijn ooghoeken een figuur zag en een pokémon was hij van gedachten veranderd. Al helemaal toen het meisje hem maar al te bekend voor kwam.
Lilium. Ze moest er zijn om haar Eevee te laten evolueren. Zwijgend ging Floyd met zijn schouder tegen een wand aan leunen om toe te kijken hoe alles verliep, en eigenlijk was het net een gewone evolutie. Wag stond nog steeds naast hem en keek maar wat om zich heen met de twee koppen, niet wetend waarom ze niet gewoon verder wandelde. ‘Mooie Glaceon,’ zei Floyd wanneer dat het licht verdwenen was en de pokémon er stond. Hij had nog steeds niks met de eevee evoluties, maar dat was geheel persoonlijk. Ze hadden wel iets en zoals hij eerder zei waren ze mooi maar niet in zijn team. De Glaceon van Lilium was echter net wat specialer dan anderen van wegen de shiny kleur.}

_{Wanneer dat Lilium terug reageerde op wat hij had gezegd, en hem bedankte besloot hij maar naar de grotere ruimte te gaan waar dat het meisje stond.
‘Het is een shiny, toch? Het verschil is soms moeilijk te zien bij sommige pokémon.’ Dat was ergens ook het geval bij een Glaceon, ze waren enkel een tint lichter als hij zich niet vergiste. Floyd was niet zeer bekend met Glaceons dus het kon zijn dat hij het helemaal bij het verkeerde eind had. Kleuren waren tevens ook niet zijn sterkste plek.
Floyd kon zien hoe dat de Zweilous ondertussen behoedzaam naar voor aan het wandelen was, op weg naar het meisje en ook haar pokémon. In vergelijking met de eerste weken dat hij de pokémon had, was hij al aardig veranderd en niet enkel van uiterlijk. Normaal gezien beet hij alles en iedereen, maar dat had hij afgeleerd. Eerst rustig benaderen en nadien, als het moest kon je nog steeds je tanden erin zetten. Al was dat enkel om het voorwerp te onderzoeken. Floyd zijn ogen waren ondertussen afgedwaald naar het kleinste wezentje van het gezelschap. ‘Wel, het ziet er naar uit dat je bijna een Shiny winkel kan gaan beginnen,’ zei Floyd.}

_{Aan Lilium haar gezicht alleen al kon je duidelijk zien dat ze hem herkenden, ondanks de kleine verandering aan zijn uiterlijk. Jongens mochten hun haar toch zeker ook eens laten knippen? Daarbij was het een pak frisser nu het weer warmer weer werd. ‘Wel nee, maar het viel me gewoon op dat je er twee aan je zijde hebt. Voor veel mensen is het al moeilijk om er één te bemachtigen,’ legde hij rustig uit. Nee, hij was niet uit op de shiny’s. Floyd kon er vast wel iemand mee blij maken, maar de twee waren te normaal. Een Shiny starter zou veel meer kunnen opbrengen dan...die dingen.
Waglington stond ondertussen voor Lilium, zeer veel interesse tonend in de Dedenne die op het hoofd van haar was gaan zitten. Zonder dat de pokémon er verder bij leek na te denken plaatsten hij dan ook zijn voorpoten tegen het meisje aan. Of daar deed hij toch een poging tot. ‘Hem daar,’ zei hij met een knikje naar de pokémon die bij Lilium stond. ‘Hij had wat gezien en had het gevolgd, daardoor zijn we hier beland.’ Dat was de waarheid. Het feit dat hij de blondine was tegen gekomen was pure toeval geweest.}

_{De zwart harige haalde zijn schouders op bij de woorden van het meisje. ‘Dat is één manier om het te beschrijven,’ was zijn simpele antwoord daarop. AL had ze tienduizenden shinies, als er niks unieks tussen zat zou ze geen last hebben van hem. Daarbij had hij het arme ding al genoeg problemen bezorgd. Floyd had geen zaken meer met haar. In zijn ogen waren ze nu gewoon kennissen met een slecht verleden.
Floyd keek toe hoe de twee pokémon meteen reageerde op het gedrag van zijn pokémon. Wag had er echter niet veel problemen mee, hij was zich gewoon van geen kwaad bewust. Eén kop was in ieder geval gericht op de Glaceon terwijl dat de andere keek naar de Dedenne die op het hoofd van het meisje zat. De pokémon was misschien blind, maar hij wist nog wel waar alles was. ‘Waarom zou ik dat doen? Hij doet toch niks verkeerd.’ dat was geen vraag maar in zijn ogen gewoon een feit. Waglintong viel niets of niemand aan, zorgde niet voor gewonden en liet enkel zijn nieuwsgierigheid de vrije loop. ‘Wag,’ zei hij dan toch en de pokémon zetten maar weer wat stappen naar achter om vervolgens weg te wandelen, opzoek naar iets anders wat misschien zijn interesse kon trekken. ‘Niet vergeten Juffrouw Florbelle, in tegenstelling tot de pokémon van vele anderen hebben die van mij wel manieren en luisteren ze wel,’}

_{Lilium leek het echt maar niks te vinden dat Wag tegen haar was aangesprongen, zelfs al was het zonder kwade bedoelingen geweest. Ze mocht blij zijn dat de pokémon naar zijn trainer luisterde. Wanneer dat hem gevraagd werd waarom de Zweilous deed wat hij deed wees de zwart harige naar het wezentje op het hoofd van Lilium. ‘Dat. Hij is alleen nieuwsgierig, meer niet,’ legde Floyd nog rustig uit, voor de andere duidelijk maakten dat ze wilde weg gaan.
‘Ik ga je niet tegen houden als je wilt gaan,’ zei Floyd terwijl hij twee stappen naar achter wilde zetten, bij de tweede liep het echter niet al te goed. Hij moest zijn voet hebben neergezet op een iets te glad stuk en voor hij het wist schoven zijn voeten onder hem vandaan. Tijdens de val wist zijn hoofd best hard de muur achter hem te raken. Eenmaal op de grond kon hij een kreun niet meer onderdrukken, als hij alleen was geweest had hij het misschien ook nog kunnen uit roepen, maar dat zou nogal een indruk maken. Floyd vond niet meteen de kracht om recht te staan. Hij hield vooral zijn handen tegen de achterkant van zijn hoofd die de muur geraakt had. Wat er om hem heen gebeurden kon hem even niet veel interesseren.}

_{Dat was precies de reden dat hij sneeuw en ijs en grotten vermeed als de pest als het nodig was. Het was gevaarlijk, hij kwam er niet graag en om de één of andere manier ging er altijd wel wat verkeerd. Wanneer dat de jongen ook de grond had geraakt was hij meteen even versuft. Zijn hoofd bonkte hard en pijnlijk en dat beterde er niet op wanneer dat hij rechter ging zitten. Aan zijn handen kon hij wat bloed zich hangen en een zacht vloek woord verliet zijn mond. Het was maar te hopen dat het niet al te erg was. Wat echter wel erger was had te maken met iets totaal anders. In de - nog wazige - omgeving was geen pokémon meer te bekennen en ook Lilium was weg. Het tweede was geen probleem maar het eerste wel. ‘Wag?’ vroeg hij maar er kwam geen reactie. ‘Damn it...’ De pokémon moest het meisje vast gevolgd zijn wanneer dat ze was gaan lopen. Dankzij de steun die hij kon zoeken bij de muur wist hij recht te geraken, maar zijn benen kon hij nog onder hem voelen beven. Erg stevig stond hij niet. ‘Wag!’ riep hij die keer luider maar daar begon enkel zijn hoofd harder van te bonken.}