Open||Metalfest!

Er was geen spoor te bekennen van de zon, en de wolken voorspelden noodweer. Hij had eindelijk zijn eerste badge ontvangen in Kalos, en had de afgelopen dagen veel getraind met zijn Pokémon. In het bijzonder zijn Growlithe Miaka. Ondanks het nare, vieze, klamme weer kon zijn dag niet kapot, zijn mood kon gewoon niet meer omgeslagen worden. Miaka was nu zo ver dat zij al wat flinke aanvallen bezat. Dit gold ook voor zijn Poochyena, Zij kon intussen Scary Face. Geweldig. Een grijns krulde rond de lippen van Renier terwijl hij doorliep naar het appartementje waar hij nu sliep. Het was niet zijn appartementje, maar hij had iemand gevonden waarbij hij even logeren kon. Hij had net een goede maaltijd voor zichzelf gekocht, en ook eten voor zijn Pokémon. Hij was er nog niet zeker van wat de smaak van Panchi was, maar hij hoopte dat ze vruchten lekker zou vinden. Zijn canine Pokémon vonden het anders prima met een stuk vlees voor ieder. Enkel dacht hij niet dat de Pancham vlees op prijs stellen zou. Hij wist ook gewoon nog niet zo veel van de Fighting Pokémon, een echte reden om haar te vangen had hij ook niet gehad. Behalve dan dat hij gewoon nieuwsgierig was geweest naar haar. Hij had gelukkig nog geen spijt, of gewoon geen. Panchi was een super leuke Pokémon, ook met een hele eigen karakter. Panchi zou gewoon tot zijn Pokémon behoren. Niet zoals bij de drie canines, maar haar weg doen zou hij niet, tevens zou hij haar trainen tot een sterke Pokémon, één waar hij ook wel Gyms mee wou gaan doen. Hij was echt benieuwd wat hem allemaal te wachten stond. Natuurlijk had hij al een hele research gedaan via zijn Pokédex, maar dan nog.
Een Windvlaag liet een papiertje aan een lantaarnpaal los waaien, zo voor zijn voeten. Renier stopte met zijn loopje en bukte om het papiertje te pakken. Hij keek er naar, en al snel werd zijn blik nieuwsgierig en geïnteresseerd. Dinsdag avond om acht uur, METALFEST in Anistar City... Renier grijnsde breed. Verder stond nog op het papiertje de locatie en wat voor bands er aanwezig zouden zijn. Hoe dan ook, hier ging hij geen nee tegen zeggen. Alvast nadenkend over hoe het zijn zou, gezien hij nog nooit bij iets als een festival was geweest. Met een vragende blik keek zijn Poochyena schuin naar boven. Renier grijnsde, "Ja, morgen ga ik er op uit," vertelde hij haar. Ishi vernauwde haar ogen, maar leek er geen bezwaar tegen te hebben. Geweldige Pokémon was ze, ze begreep gewoon precies wat hij zei, en kn alleen met haar houding al vertellen wat ze er van vond. "Zo erg zal het wel niet zijn, het is tenminste geen House-Party," grinnikte Renier. Ishi grijnsde even, en zwaaide met haar staartje. "Nee, sorry, het lijkt me niet verstandig als ik jou daar mee naar toe neem, morgen avond is gewoon een lekkere rust avond voor jou. Tenslotte heb je de afgelopen dagen kei hard getraind! Kijk wat je hebt berijkt," zei hij trots tegen de Poochyena. Ishi keek blij en trots naar hem op. Ja, dat kon ze ook nog, naast het achterdochtig, afkeurend en chagrijnig zijn. Het gebeurde niet vaak, maar het maakte Renier altijd extra blij als zij ook blije emoties toonde. Hij zou zich zorgen maken als de Poochyena de hele week in een duistere wolk geleefd zou hebben. En dat was voor deze week dus niet nodig, want het was de begin van de week, dus als Ishi wou, mocht ze de rest van de week in een duistere wolk leven.
Hij stopte zijn hand in zijn zak, en haalde daar de sleutels uit van het appartementje. Na de deur open gemaakt te hebben liep hij drie trappen naar boven. Het appartementje waar hij nu verbleef was op de derde verdieping, en ondanks dat het niet super hoog was, had je toch een mooie uitzicht over de stad heen. Hij deed zijn jas uit, dumpte zijn tas en liep direct door naar de keuken waar hij tevens zijn de rest van zijn Pokémon uit hun Pokéball deed. Hij haalde vier schaaltjes uit de kast, en verdeelde de vruchten over de schaaltjes. Het meeste ging in het schaaltje voor de Pancham. Hij verdeelde het vlees, en ging hierna bezig met zijn eigen maaltijd. Toen dit gedaan was, ging hij naar zijn kamer, en de vier Pokémon liepen achter hem aan, Panchi helemaal achteraan. "Ishi, Miaka en Akuma, hier is jullie eten," zei hij terwijl hij de bakjes van de canines op de grond zette. "Panchi, kom maar," zei hij, terwijl hi gebaarde dat de Pancham naast hem kon komen zitten op zijn bed. Ja, op zijn kamer had hij nou éénmaal geen bank, of dergelijke. Panchi aarzelde, maar kwam uiteindelijk toch naast hem zitten, terwijl ze het bakje eten aannam. Renier glimlachte, en begon aan zijn eigen bord eten. Toen alle Pokémon en hijzelf gegeten hadden ging hij nog even tv kijken. Hierna maakte hij de bedjes van zijn Pokémon klaar, behalve voor Ishi, want Ishi sliep altijd bij hem. Panchi leek jaloers te zijn, zij wou niet bij de Houndour en Growlithe slapen. "Zij zijn echt niet eng, hoor," lachte hij. Panchi stak haar neus in de lucht. "Goed, goed, mits Ishi het ook goed vind," was zijn voorwaarde. Hij keek naar de Poochyena die al naast zijn kussen was gaan liggen. Ze keek op en haalde haar schouders op. Goed dan. "Kom maar, Panchi," zei hij, terwijl hijzelf zijn deken over hem heen trok. De Pancham sprong op zijn bed, en krulde zich tegen hem aan. Renier klikte zijn lamp uit, en sloot zijn ogen.

Die volgende dag was Renier nog wezen trainen met zijn Pokémon. Ze waren allemaal goed uitgerust. Niet zo gek ook, gezien ze hadden uitgeslapen tot in de middag, en dat door de weeks. Deze avond zou de festival zijn waar hij naar toe ging. De Pancham leek zich langzamerhand ook steeds meer op zijn gemak te voelen. Om vijf uur ging Renier weer terug naar het appartementje om te koken en te eten. Na dat hij en zijn Pokémon gegeten hadden stopte hij ze terug in hun Pokéball en ging hij er vandoor. Anistar City plein, die kon hij wel vinden. Het gerommel van het muziek klonk al in zin oren, en nogal hard ook. Hij had zwarte jeans aangetrokken, en zwart-rode bloes, en een leren jas. Een vrij stoer gezicht, maar niet té, het had nog iets casual. Terwijl hij zo door liep werd het muziek steeds luider in zijn oren, en voor hij het wist zag hij de hekken om het plein heen staan. De entree was niet zo duur. Hij pakte het geld vast, en wachtte tot het zijn buurt was om te betalen. Toen hij éénmaal binnen was klonk het muziek nog luider. Het was helemaal zijn smaak. Het begon allemaal een beetje soft, er werden groepjes gevormd die samen gingen kletsen, luisteren naar het muziek. Op dat moment voelde hij zich wel vrij eenzaam. Hij was hier alleen. Maar goed, misschien kon hij kennis maken met iemand..?
Hij was nog niemand tegen gekomen, en naarmate de avond zich vorderde begon hij het toch wel naar zijn zin te krijgen. Hij had al wat op, vier drankjes, en zo begon hij ook losser te worden. "Now; it's time for the mosh pit!" Zo nieuwsgierig als hij was ging hij er op af. Iemand gaf hem een duwtje, waardoor hij nog meer naar voren terecht kwam en voor hij het wist zaten meerdere mensen aan zijn kleding te trekken en tegen hem aan te beuken. Hij beukte terug, en ging er helemaal in op. Iemand beukte tegen zijn schouder aan, waardoor hij zijn evenwicht bijna verloor, en zo beukte hij tegen een ander aan. Het muziek maakte het alleen maar heftiger, want hoe harder het muziek, hoe heftiger de mosh pit. Ondertussen stonder er allemaal om de mosh pit heen te juichen, te schreeuwen, te headbangen, te springen, en ga zo maar door. Op een gegeven moment werd het toch wel pittig, en het lukte hem niet om er uit te komen. Dus dit was een mosh pit. Hij vond het geweldig, hij kreeg er een kick van, maar vond het ergens ook spannend. Het gevoel dat hij het spannend vond negeerde hij echter, ook al had hij nu wel behoefte aan een pauze.

Ganzenopdracht: Renier gaat naar een muziekfestival, maar komt daar (al dan niet per ongeluk) in een behoorlijk intimiderende mosh pit terecht!
(imaginaire bonuspunten als hij andere mensen uit de RPG tegenkomt. Nog meer denkbeeldige bonuspunten als hij besluit te gaan crowdsurfen)
Words: 1406

OPEN.

Hij probeerde zich tussen de beukende mensen vandaan te wurmen, enkel slaagde zijn plan niet echt. Het leek bijna wel als of het hele plein begonnen was met de moshpit. Erger kon dit toch niet? Hij had zijn eigen pokébal goed opgeborgen zodat die niet konden vallen, of gepakt worden. Team Rocket konden ook ontzettend goede zakkenrollers zijn, had hij uit verhalen gehoord. Hij beukte tegen wat mensen aan, zodat hij meer ruimte had om een stap naar voren te zetten. Hij voelde zich nog wel enthousiast, maar de drukte werd hem wat te veel, en hij wou wat drinken. Tevens was alleen op zo'n festival zijn niet echt zijn ding. Plots werd hij bij zijn arm gegrepen en omlaag getrokken. Ik wou mezelf los rukken, tot de stem van een jongetje zijn oor in brulde. "Je moet me helpen!" Was wat het jongetje zei. "Ik heb mijn Pokébal laten vallen, alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft ik heb je hulp nodig hem terug te vinden voor het te laat is!" Hier ging hij geen nee tegen zeggen. Hij trok zichzelf los uit de greep van het jongetje en keek hem aan. "Goed! Ik help je! Welke kant is die op gerold?" Vroeg hij toen, terwijl hij langs de benen van de wilde mensen heen keek. Arceus, dit leken echt op verwilderde mensen-beesten of iets dergelijks.

De jongen vroeg hem om de Pokébal meer van rechts te gaan zoeken. Goed, hij zou zijn Houndour hierbij om hulp vragen. Op dit festival liepen er, ondanks de drukte, wel meer Pokémon rond. "Akuma," murmelde hij, terwijl hij zijn Pokébal stevig vast hield terwijl die open ging en de Houndour tevoorschijn kwam. "We zoeken een Pokébal, en jij kam daarbij wel helpen," zei Renier. Terwijl hij nog even om keek naar het jongetje begon Renir te zoeken. Dit was dus niet zijn intentie geweest van een metal festival, maar goed. Zijn ogen gleden langs de voeten van de menigte mensen terwijl hij zocht. Akuma had zijn neus tegen de grond aan gedrukt terwijl hij aan het zoeken was. Iemand botste tegen hem aan en Renier viel bijna. "Hé!" zei hij verontwaardigd, maar de ander was al verdwenen. Wel Ag hij hier door de glimmende Pokébal. "Akuma! Daar! Snel!" Zei hij, en meteen reageerde de Houndour. Zijn Pokémon schoot tussen de benen van de mensen door, waarbij sommigen aan de kant moesten springen, of bijna door hem omvielen, maar de Houndour kreeg de Pokébal te pakken. Kwispelend met zijn staart kwam Akuma terug gelopen, zich door de mensenmassa heen wurmend. "Goed gedaan," hij nam de Pokébal in zijn hand, en keek zoekend naar het jongetje om zich heen.

Juist ja, en nu kon hij de jongen niet vinden die hij had geholpen. Akuma liep nu rond met een Pokéball in zijn bek, en de jonge jongen was nu nergens te vinden. Renier bleef even stil staan, terwijl Akuma zich strak tegen Renier's benen aan drukte. Renier mocht dan lang zijn, er waren blijkbaar toch nog een hoop mensen die langer waren dan hem, zelfs vrouwen. Intussen begon Renier zich ook wat te irriteren aan de drukke massa om hem heen én het hard dreunende muziek in zijn oren. Daar ja, zijn ogen vielen op een kleinere jongen die met de rug naar hem toe stond. Hij wurmde zich naar hem toe, en tikte op zijn schouder. De jongen, of beter gezegd man, draaide zich om en keek hem aan met een vragende frons, "wat moet jij?" Ren beet op zijn lip en bood zijn excuses aan. De man ging verder, met wat hij dan ook aan het doen was, en Renier bleef hulpeloos staan waar hij stond, wensend dat hij toch maar was gaan trainen met zijn Pokémon.