Where have you gone~ (Shawn Gardner)

Zoals altijd leek de blonde jongen wat afwezig. Hij liep namelijk met zijn ogen half gesloten en handen diep in zijn zakken weggestoken over straat. Er was gewoon zo weinig te beleven in Kalos. Tenminste, hij had nog niks spectaculairs meegemaakt, behalve wat chagrijnige mensen gezien die op hem mopperden. Er was nog niks geweest wat indruk op hem had gemaakt, nog niks wat hem bezighield. Natuurlijk was het jammer, hij had wel iets meer verwacht van deze regio. Je kon niet alles hebben, zo dacht hij dan maar weer. Tevens zou er binnenkort wel iets leukers gaan gebeuren. Hij had een reservering staan bij twee verschillende breeders voor twee verschillende grass-type starters die binnenkort zijn team zouden versterken. Daar was hij wel blij mee, hij wilde een goed team opbouwen om contests mee te kunnen doen. Gyms zou hij voorlopig niet aan beginnen, dan zouden zijn pokémon minder tijd hebben om te oefenen voor de contests. Ook had hij zich ingeschreven voor zijn eerste contest, en hij had besloten om deze met zijn Litwick te gaan doen.
Door een beweging in zijn ooghoek werd hij uit zijn gedachten gehaald. Een Vulpix schoot hem voorbij en daarna volgde een dreun. Een meisje met groenig haar was plat op de straat gevallen, waarschijnlijk had ze de fire-type achtervolgt, en was dus de eigenaar van het rode wezentje. Nog altijd met de oordopjes in zijn oren - die bevestigd zaten aan een mp3 speler die met een ijzerdraadje om zijn nek heen gebonden was zodat hij het ding niet kwijt zou raken. Kalmpjes wandelde hij op het meisje af, die ondertussen overeind was gekomen en iets zacht schold. "Jouw Vulpix?" vroeg hij vervolgens op een rustige toon om de stemming van het meisje te pijlen. Hij wilde niet met een of andere chagrijn over straat gaan lopen, daar had hij zelf absoluut geen zin in namelijk.

Het meisje met het wat bijzondere haar knikte een keertje toen hij vroeg of het zojuist haar pokémon was geweest die er vandoor was geschoten. "Ja..." zei ze toen kort en de blonde jongen knikte een keertje. "Ik haalde haar it haar pokéball en ze ging er meteen vandoor," verzuchtte ze en de blonde jongen keek de kant op waar het heen was gegaan, maar nu was het spoorloos verdwenen. "Je wilt toevallig niet helpen zoeken zeker?" vroeg met meisje toen, lichtjes brutaal, aan hem. De blonde jongen haalde nonchalant zijn schouders op. "Wat moet dat moet," zei hij nuchter. Dat zou ze dus op kunnen vatten als een ja. Als ze dat niet deed was het haar probleem. Normaal gesproken was hij liever doorgelopen, maar hij wilde nou ook weer niet de Seedot uit gaan hangen. Al kon hij dat af en toe best wel zijn. "Waar beginnen we?" vroeg hij vervolgens maar, dan hadden ze dat beest snel gevonden en kon hij weer verder.