Lowlife

Aiden rekte zich een keer uit en keek even naar de Pikachu op zijn schouder. Hij had haar vandaag teruggehaald wegens de vrije plek in zijn team en het feit dat de Pikachu toch wel een bepaalde sfeer had gebracht. Het was een enorm monster qua karakter, maar toch wel een Pokémon waar hij een bepaalde band mee op aan het bouwen was. Daarbij wilde hij haar eigenlijk graag meenemen naar Hoenn. Ze zou nu dus niet al te veel meevechten en voornamelijk voor het gezelschap erbij zijn, zodat ze een goede mentor van het team kon worden, zoals Tyrion dat nu was.
Vandaag was het aardig koud en Aiden had niet het idee dat het druk zou worden op de route, dus leek het hem een geschikt idee om eens het hele team samen bezig te laten zijn. Hij pakte dan ook de vijf Pokéballs beet en gooide deze de lucht in, om de balls weer weg te stoppen en te kijken naar de oh zo verschillende wezens die voor zijn neus verschenen waren. “Vandaag mogen jullie even uitrusten - binnenkort gaan we weer aan de slag,” zei hij kalm, waarna de twee Charizards elkaar veelbetekenend aankeken en samen de lucht in schoten, om om elkaar heen te vliegen. De Shiny Flareon nestelde zich aan de voeten van haar trainer en Garrett schoot richting de bomen, om hier wat rust te zoeken. Arya besloot naar de bloemen te gaan kijken en Amore schoot een speelse Electro Ball af op Élise, waarna het tweetal richting het pad schoot. Aiden hoopte maar dat de rondvliegende Electro Balls en Lava Plumes niemand zouden raken, want dan had hij de poppen weer aan ‘t dansen.

First post for Rose, c:

En ja hoor, Amore had het voor elkaar. Toen ze zag dat ze bijna iemand raakte grinnikte de Pikachu even, voor zij en de Flareon geamuseerd door gingen met hun spel. Aiden hief dan ook een wenkbrauw toen hij het meisje zag en slaakte een diepe zucht toen deze naar hem riep. Oh Arceus, hij had niet zo’n zin om heen en weer te staan roepen. Daarom keek hij even om zich heen naar zijn Pokémon, eindigend met een blik in de lucht al waren de gigantische schaduwen die over de grond raceten genoeg bewijs dat de twee nog bezig waren, voor hij richting het meisje stapte.
Op enkele meters afstand bleef hij staan, met zijn groene ogen op haar neerkijkend. “Dat klopt,” zei hij. “Het heeft je niet geraakt, of wel?” Hij hief zijn wenkbrauwen afwachtend. Het maakte hem eigenlijk niet echt uit of het meisje geraakt was of niet - het was niet zo dat het hem veel uitmaakte hoe ze zich voelde. Zolang hij niet aangeklaagd kon worden, vond hij het allemaal eigenlijk wel helemaal prima zo.

Zacht gegrom klonk achter Aiden op het moment dat de Eevee met zijn vacht langs zijn been streek. Aiden hoefde niet eens om te kijken om te zien dat het Arya was, jaloers als zij soms zijn kon. Aiden zei er niets van, wierp zijn Pokémon enkel een strenge blik toe, waardoor deze afdroop. Het was waarschijnlijk te zacht geweest voor Rose om te horen, maar Aiden was dat kleine tandengeknars gaan onderscheiden van alle andere geluiden, want Arya had de vervelende gewoonte om een wrok te gaan koesteren. Misschien was Garrett wel een slecht voorbeeld geweest, wat dat betrof.
Leuke Pokémon, zei het meisje. Hierna stelde ze zichzelf en haar Pokémon voor en Aiden blikte op de Eevee die nogal vreemd bij hem bezig was. Hij besloot dan ook maar om het ding even kort over de kop te aaien, voor hij het meisje weer aankeek. “Aiden,” stelde hij zich voor. “Amore en Élise zijn daar samen bezig,” zei hij, knikkend naar de Pikachu en Flareon die nog altijd samen aan ‘t spelen waren. “Dan hebben we Arya, Garrett…” Hij blikte even om zich heen en wees naar de Pokémon die bij de naam hoorde. “En tot slot Tyrion en Khaleesi.” Hierbij keek hij met een grijns omhoog. Hij had het misschien iets te hard gezegd, omdat Tyrion een enthousiaste brul slaakte en hierbij vol aan de kant gegooid werd door Khaleesi. De twee hadden altijd een gigantisch ruw spel en Aiden was allang blij dat ze het hoog in de lucht deden, vooral aangezien Tyrion toch een tweehonderdtwintig centimeter hoge krachtpatser was. Hij kon flink wat schade aanrichten.
“Ze mogen er niet vaak met z’n allen uit, dus wanneer ik het doe is het nogal chaos.” Veel verder dan dit zou ze niet in de buurt komen van een excuus, was hij bang.

Pokémon verdienden ook wel eens rust, zei het meisje. Aiden knikte rustig. “Klopt,” zei hij. “Ik heb ze allemaal ook alweer een tijdje en ze hebben me genoeg geholpen, dus ze hebben alle rust verdiend.” Een grijnsje sierde zijn gelaat. Over het algemeen was hij geen vriendelijk, lief persoon. In tegendeel, zelfs. Maar, hij had toch wel een speciaal plekje voor zijn Pokémon en daar kon hij dan ook heel veel om geven. Vooral Tyrion had een gigantische waarde bij de jongen, maar met hun verleden was dat ook geen wonder. Het was alleen zo dat Tyrion en Khaleesi nogal groot waren. Alsof ze het deden om zijn woorden kracht bij te zetten, kwamen de shiny en normale Charizard tegenover elkaar op de grond neer, een stukje verderop, stof op doen waaien bij hun gewicht dat de grond even kort deed trillen. De twee Charizards waren close, iets waar Aiden nog wel blij mee was. Stel je voor dat die continu ruzie hadden…
Haar vraag over Amore deed hem opkijken. “Niet echt,” zei hij. “Amore heeft een hekel aan de ball, dus ze is er altijd uit. Als Pikachu is het makkelijk, kan ze op m’n schouder mee. Zou ‘t een Raichu zijn, dan moet ze toch echt aan die ball gaan wennen.” Hij kon haar nu immers overal mee naar binnen nemen omdat ze toch maar wat op zijn schouder hing. Een Raichu ging heel wat lastiger. “Jij al een evolutie gekozen voor je Eevee?”

LAAT SORRY. ;C

Rose’ blik gleed naar de twee Charizard’s verderop. Ooit had ze zelf ook een Charizard. Ze wist echter niet of het een leuke Charizard ging zijn, want Zippo’s gedrag was de laatste tijd steeds erger geworden. Hij vond het feit dat ze op reis waren maar niets, maar probeerde er wel voor zijn trainster te zijn en deed gewoon mee aan de trainingen. Hij was immers een trotse Charmeleon en wilde zo ook gezien worden. Hij wilde zijn best doen om beter te worden en om deel uit te maken van dit team, maar die ontmoetingen met verschillende mensen stond hem niet aan. Hij had vroeger goed genoeg gezien hoe ‘lief’ mensen konden zijn en dat beeld verdween waarschijnlijk nooit meer uit zijn kop. Misschien zou het ooit beter gaan en zou hij net zoals Rose weer herstellen, maar ze betwijfelde het. Ze keek naar Aiden toen hij uitleg gaf over Pikachu en knikte. Het klonk vrij logisch. Toen hij haar evolutie vroeg, keek ze naar Storm. ‘Ik ben er vrij zeker van dat ik hem ga laten evolueren in een Jolteon. En het liefst zo vroeg mogelijk zodat hij zo veel elektrische aanvallen kan leren als maar kan. Of ik leer hem een TM,’ zei ze terwijl ze bedenkelijk naar de Eevee keek. Deze was helemaal niet bezig met welke evolutie hij werd. Dat zag hij dan wel. Hij was meer bezig met speels te zijn en aan Rose’ trainingen te werken. Rose draaide haar hoofd weer naar Aiden. ‘Ik ben nog niet super lang bezig met mijn reis en ben aan het trainen voor de eerste gym. Het trainen duurt wel even, maar dan heb je ook wat.’ Fronsend keek Rose naar de Pokémon die ze nu al had. Ja, dit zou wel goedkomen. Ze zou ze alleen stevig moeten trainen, maar dat zou hun vruchten wel afwerpen eer dat ze deel ging nemen aan de eerste gym. ‘En bij welke gym ben jij al?’ vroeg ze, waarna ze naar Aiden keek. Vast veel verder dan haar.

OOC: Zei iemand iets over laat? xD