Interesting~ (August Norwood)

Een meid met roze, blond haar liep door de stad wat zowat op een woud leek en je zou niet zeggen dat het dus een stad was. Haar blauwe ogen scande de omgeving af. Het was een interessante stad vond ze zelf, maar ze vroeg zich af of hier ook nog wat te doen was, misschien mensen irriteren of zo of leuke spulletjes jatten. Riddle liep door, aan haar riem hingen drie pokéballs, ieder gevuld met een pokémon, ze was een Team Rocket lid, maar op het eerste gezicht zou je het totaal niet zeggen, maar dat komt waarschijnlijk, omdat ze zulke ouders had en tja ze werd dus een beetje gedwongen. Haar karakter is daar nu ook heel erg op gebaseerd, krijgen wat je wil, hoe dan ook. Toch bleef ze een echt meisje. Na een stuk wandelen, kwam ze bij een rustiger gedeelte van Laverre City en vond ze het wel een goed idee om een van haar pokémon eruit te halen. Uit de pokéball that is. Ze had een Sandile en ze vond het het schattigste ding ooit, dus die mocht vandaag wel een keer uit zijn pokéball komen. Ze ging op een omgevallen boomstronk zitten en klikte de pokéball van haar riem. "Kom maar vriendje" zei ze grijnzend waarna ze de pokéball op gooide en na een grote flits er een kleine pokémon op de grond tevoorschijn kwam. De pokémon maakte een tevreden geluidje en keek nieuwsgierig om zich heen. De Sandile keek vervolgens naar zijn trainster en maakte weer een tevreden geluidje en liep naar haar toe. "Hallo Croc" zei ze grijnzend, wat dat betreft was ze toch wel heel erg origineel met namen vond ze zelf dan. Hoezo zelfverzekerd. Riddle keek op toen ze iets in de bosjes hoorde, waarom ging ze eigenlijk altijd bosjes in als ze niet van enge dingen hield en eigenlijk ook niet zo van bug pokémon. Met een fronsend en iet wat bang gezicht bleef ze naar de bosjes staren "Geen bug pokémon alsjeblieft" zei ze zachtjes, lichtelijk in paniek. De Sandile draaide zich naar de bosjes toe waar het geluid vandaan kwam, de pokémon kon alleen maar nieuwsgierig doen, dat is duidelijk, maar hij bleef dus gewoon dapper staan.

Toen er ineens een Torchic verscheen uit de struiken moest Riddle even opgelucht zuchten. Het was geen eng monster in ieder geval, maar er kwam nog iets achterna, een persoon, waarschijnlijk de trainer van de pokémon die hem gepeerd was. De Sandile keek met een scheef koppie naar heel het gebeuren, maar bleef veilig bij Riddle. Riddle keek hoe de jongen zijn Torchic ving in zijn armen. De jongen had een kleur haar die je niet elke dag zag en zijn ogen waren groen. Ze boog voorover om haar Sandile te pakken en stond op, op dat moment kreeg de jongen in de gaten dat er iemand voor hem stond. Een grijns verscheen op Riddle's gezicht "Was je toch bijna je kip kwijt" gniffelde ze naar hem. Ze had een niet al te aardig karakter tegen vreemde, echter als je haar beter kende wist je dat ze gewoon een masker op zette, maar de meeste mensen wisten ook duidelijk niet dat zij bij Team Rocket hoorde, maar ze was eigenlijk een slecht lid. Ze jatte liever voorwerpen dan pokémon. Haar blauwe ogen gingen even naar de Torchic die in de jongen zijn armen hing. De Sandile hing ook tevreden bij Riddle in de armen en Riddle keek dan ook even naar haar pokémon en gaf het een klopje op zijn hoofd. "De pokémon is duidelijk niet zo goed op gevoed.... of wilde hij alleen maar spelen?" zei ze weer gniffelend met die grijns op haar gezicht. Ze liep vervolgens naar voren en voordat ze te dichtbij kwam, liep ze om hem heen, hem scannend. "Niet slecht" zei ze mompelend, bijna niet horend wat ze zei en ze bleef dan ook weer staan, wachtend op zijn reactie.

Ze had gezegd dat de pokémon of niet zo goed opgevoed was of dat hij alleen maar wilde spelen. Die vraag had ze alleen maar gesteld om de jongen wat uit te lokken, je moet toch wat doen om je te amuseren. Hij vertelde haar dat ze het er op moest houden dat de pokémon nog moest wennen aan zijn team. Dat kon ze op zich goed begrijpen, mensen zijn ook net zo. Die moeten ook wennen aan elkaar en je hebt niet in een seconde een vriendschap natuurlijk. De jongen was zeer verbaasd toen ze langs hem liep en een rondje om hem heen liep. Hij had zijn wenkbrauwen opgetrokken en dat vond ze alleen maar amuserend, de reacties die ze kreeg waren het meest amuserend. Maar ja het was niet elke dag dat er een of andere vreemde om je heen liep om je te 'scannen'. De jongen had echter wel een scheve glimlach op zijn gezicht gekregen, hij wist dus niet zo goed wat hij ermee aan moest. Nadat ze haar rondje af had gemaakt, had ze wat gemompeld, maar de jongen had het duidelijk niet volledig kunnen horen. De jongen reageerde dan ook met dat hij hoopte dat hij het beter kon opvatten als een compliment van haar. Zijn gezichtsuitdrukking was duidelijk nog steeds verbaasd. Met haar Sandile nog steeds in haar armen bleef ze stil staan voor hem en ze moest dan ook even grinniken. "haha doe maar" zei ze met een grijns. Ze keek even naar haar Sandile en weer terug naar de jongen voor haar "Dit is Croc" zei ze waarna het even stil was "I know, heel origineel haha, Croc zeg eventjes gedag". De Sandile maakte vervolgens een tevreden geluidje en bewoog z'n pootje heen en weer, hij probeerde zeg maar te zwaaien. Riddle moest even grinniken, hij was zo schattig. "De naam is Riddle" zei ze er vervolgens achterna "En wie staat er voor mij?" waarna ze hem heel erg geïnteresseerd aan staarde.

Ja, de naam Croc had ze bedacht, omdat het schattig klonk. Niet omdat het zo origineel was of zo, maar ze vond hem leuk, het kon haar verder niets schelen wat andere mensen van de naam vonden. De Sandile had even gezwaaid, maar deed het gewoon uit eigen wil, want hij vond het leuk. Gek genoeg dwong ze haar pokémon nooit ergens toe, deed ze eigenlijk alleen bij mensen haha. Ze had zich voor gesteld en de jongen voor haar kwam wat meer tot leven, want al die tijd had hij zich aardig stil gehouden, al had hij wel gewoon gereageerd op haar woorden. Hij stelde zich voor als August. Interessante naam vond Riddle. August maakte vervolgens een begroetend gebaar met zijn hand en sprak ook nog de woorden aangenaam. Ze glimlachte lichtjes terwijl ze hem aan bleef kijken, geamuseerd, al was de jongen genaamd, August, ook best geamuseerd aan zijn gezicht te zien. Die grijns rond zijn lippen vertelde haar al genoeg. De vragen die daarna uit zijn mond kwamen had ze gedeeltelijk wel verwacht, want wat deed zij nou in zo'n stad en inderdaad deed ze niet alleen maar jongens keuren. Nee, alleen als het haar uit kwam en meestal alleen bij de jongens die er wel mochten zijn. Ze moest dan ook even gniffelen vanwege de laatste vraag "Wat ik hier doe?" mompelde ze, wel hoorbaar terwijl ze even denkend omhoog keek. "Nee... jongens keuren, doe ik zelden" zei ze met een onschuldig glimlachje. "Ik ben hier om misschien andermans..." ze kapte zichzelf af "Ik bedoel ik ben hier om een beetje rond te kijken" zei ze met een scheve grijns. Had ze zichzelf bijna verraden. "En mijn pokémon de omgeving te showen en misschien wel wat leuks te doen" zei ze nog steeds met diezelfde onschuldige glimlach.

De jongen maakte een soort van 'o' met zijn mond, maar zei verder niks. Ondertussen nam hij een andere houding aan en haalde hij een pluk haar uit zijn gezicht. Riddle bleef hem aan kijken toen hij vroeg wat voor een leuke dingen dingen zij zoal deed. Een ietwat valse grijns verscheen op haar gezicht, maar al snel veranderde die grijns in een onschuldige glimlach "Van alles" gaf ze even kort antwoord. "Vooral in het gezelschap van andere" zei ze gniffelend "Maar als ik wat moet opnoemen, winkelen, gezellig drankjes doen, thuis films kijken enz.". Haar andere hobby's hield ze voor nu maar even voor zich, want die ging je niet vertellen aan vreemde en meestal werd dat ook niet goed opgevat, maar ja. De manier waarop August zijn dingen vroeg was ook nogal plagerig, misschien wist ze al wel waar dit heen ging, Riddle was in iedergeval niet snel geïrriteerd te krijgen. Hij begon over wat er net gezegd was en vroeg zich dus af waarom ze het nu dus wel deed en ze kon duidelijk aan zijn blik zien dat hij geamuseerd was door de sprankeling in zijn ogen. Een grijns verscheen op haar gezicht, een geamuseerde. "Jaaaaa....." zei ze zachtjes en ze kwam wat dichterbij staan en boog wat voorover en bleef hem even zo aan kijken met niet veel ruimte tussen hun in "Dat is voor mij een weet en voor jou een vraag" zei ze geamuseerd. Waarna ze zich ineens om draaide en naar de boomstronk liep waar ze net had gezeten. Ze plaatste zichzelf op de boomstronk en liet Sandile op de grond, die wat rond begon te lopen op zoek naar 'leuke' dingen. Haar blauwe ogen gingen weer naar August terwijl ze haar ene been over haar andere been sloeg en haar ellebogen op haar bovenbenen liet rusten en haar hoofd op haar handen plaatste. "Misschien heb je zin om wat leuks te doen?" vroeg ze met nog steeds de geamuseerde grijns op haar gezicht "Ik kan wel wat bedenken hoor, of jij hebt een ge-wel-dig idee". Haar blauwe ogen gingen even naar de Sandile om te kijken of hij er nog was, maar hij was niet ver van haar af op de grond gaan liggen, opgerold als een bolletje, in slaap gevallen.

De manier waarop hij reageerde op haar actie vond ze maar al te amuserend, maar ja je moet natuurlijk niet meteen toe happen. Je moet ze eerst uit hun tent lokken, maar de manier waarop hij had gereageerd had haar wel van binnen licht laten grinniken. Sommige jongens reageerde of verbaasd en deinsde terug of gingen er totaal niet op in en gingen er weer vandoor zeg maar, zulke jongens waar maar wat saai. Maar de jongen die ze vandaag voor haar had was alleen maar amuserend tot nu toe. Ze was op de boomstam gaan zitten en had vervolgens haar benen over elkaar geslagen en haar hoofd rustte op haar handen. De jongen had niet gereageerd op haar eerste vraag en was naar haar toe gekomen en zette vervolgens zijn ene been op de boomstam en ook hij liet zijn hoofd op zijn hand rusten. Met een lichte grijns op zijn gezicht schudde hij zijn hoofd. Riddle keek hem nu wat nieuwsgierig in de ogen met haar felblauwe ogen. Hij vertelde dat hij alles best vond en vroeg wat voor een interessant idee zij kon bedenken. Een wat perverted glimlach verscheen op haar gezicht en ze haalde haar been van haar andere been af en schoof wat naar voren op de boomstam waarna ze een stukje naar boven kwam en hem in zijn oor fluisterde "We kunnen het hier wel gezellig knus maken". Ze ging weer terug zitten op de boomstam en begon te grinniken "Maar we kunnen van alles doen, naar een cafétje, een filmpje kijken of misschien zelfs naar een indoor zwembad om elkaar beter te leren kennen natuurlijk" zei ze nu met een geamuseerde glimlach. Ze haalde een paar keer haar hand door haar lange roze, blonde haren waarna ze een pluk pakte en deze om haar vinger begon te winden. Misschien kon ze August ook wel om haar vinger winden bedacht ze geamuseerd. "We kunnen natuurlijk ook gewoon hier blijven zitten op deze boomstam, maar dat is niet zo leuk natuurlijk.... of jij hebt daar andere ideeën over?". Haar blik wendde ze even af naar de Sandile die nog steeds lag te slapen. Haar blauwe ogen keken weer naar August terwijl ze met haar ene hand een pokéball pakte en deze op de Sandile richtte. Met een lichte flits verdween de Sandile in de pokéball en ze klikte de pokéball daarna weer vast aan haar riem.

Na haar actie om in zijn oor te fluisteren had ze gezien dat zijn grijns op zijn gezicht een stuk groter was geworden. Het had dus wel iets effect gehad gniffelde ze van binnen. Hij vond het wel een optie om samen knus te doen op de boomstam. Ze had weer even gegrinnikt. Toen ze eenmaal weer op de bank zat had ze allerlei ideeën opgenoemd wat ze zouden kunnen gaan doen. Nu had ze echter zoveel ideeën opgenoemd dat het best wel moeilijk was om te kiezen wat haar betreft. De jongen voor haar maakte een luchtig handgebaar en reageerde nadat ze haar Sandile terug in zijn bal had laten gaan. De jongen zei dat de keuze geheel aan haar was en ze keek toe hoe zijn ogen wat schitterde. Best wel hypnotiserend die mintgroene ogen. Riddle schudde lichtjes haar hoofd om uit de halve trans te komen. De keuze was dus geheel aan haar, maar ja keuzes maken vond Riddle wel moeilijk. Ze kon natuurlijk ook geen saaie keuze nemen. Gelukkig was er in deze stad genoeg te doen. Riddle felblauwe ogen volgde de beweging van de jongen terwijl hij zijn voet van de boomstam haalde en een van zijn handen door zijn haar heen haalde. Hij had mooi haar merkte ze op, maar ja er was wel meer mooi. Ze glimlachte lichtjes en stond op terwijl ze haar rokje weer fatsoenlijk deed. "Cafétje dan maar?" vroeg ze met een wat uitdagende glimlach op haar gezicht waarna ze langs hem heen liep richting de drukkere stad. "Of je moet me heel graag in bikini zien?" plaagde ze hem, niet dat zij het denk ik erg zou vinden om hem in een zwembroek te zien. Je mocht zo je gedachten hebben, toch? Ze draaide niet veel verder om "kom je mee?" vroeg ze met een zoete glimlach.

Vanuit haar ooghoeken keek ze naar de jongeman die een grijns op zijn gezicht had. Hij gaf dan ook antwoord door te zeggen dat hij het niet erg zou vinden, maar dat een café ook goed klonk. Of course, niemand gaat meteen naar een zwembad, tenminste normale mensen niet, die elkaar net kende. Echter was de amusement wel in zijn stem te horen, maar Riddle vond het waarschijnlijk net zo amuserend. En ze moest ook toegeven dat ze wel iemand heel erg handsome tegen was gekomen vandaag, dat gebeurde ook niet iedere dag. Ze had hem gevraagd of hij mee kwam en hij kwam vervolgens naast haar lopen en vroeg waar ze een café wilde gaan vinden. "Hmm..." begon ze "Hier in de stad is vast wel een leuke te vinden toch?" zei ze met een glimlach terwijl ze hem aan keek en tegelijkertijd verder liep. "Of meneer vind dat niet zo'n goed idee?" vroeg ze een beetje grinnikend. Eenmaal een stuk gelopen te hebben kwamen ze in het centrum terecht. De stad was best wel mooi gebouwd zo midden in het woud. Ze stopte even bij een gebouw wat op een leuk cafétje leek. "Is dit iets?" vroeg ze terwijl ze hem met haar felblauwe ogen aan bleef kijken "Of is het er te druk voor jou?" vroeg ze met een uitdagende grijns. Ze liep maar gewoon naar de deur en opende hem en liep rustig naar binnen. Wel nog de deur open houdend voor August. Een vrouw kwam naar hun toe en wees hun een tafel aan, ergens in een rustig hoekje van het café. Riddle ging zitten en keek met een geamuseerde glimlach naar August.