Confusion

Trotseer de gevaren. Houd je angsten voor je. Dit is allemaal niet eng. Die insecten doen je niets. Ze zijn banger voor jou dan jij voor hen.
Hoe vaak het meisje dit ook tegen zichzelf zei, het hielp voor geen meter. De rillingen schoten over haar rug en ze hield de Pokéball van haar Mareep strak beet, al liep haar Fennekin vrolijk naast haar. Nee, nee, nee, nee! Ze had een hekel aan insecten, maar ze wilde zo graag eindelijk een Ralts te zien krijgen, zelfs vangen als het mogelijk was. Er waren maar weinig Pokémon gracieuzer dan een Gardevoir, dus hoe kon zij – een coördinator – zonder een Pokémon als die? Juist ja, niet dus!
Toch liep ze hier nu al ruim twee uur en elke Pokémon die ze had gezien gaf haar de rillingen. Immers waren dit tot nu toe nog enkel Ledyba’s en Burmy’s gezien en met geen van beiden had ze ook maar enige klik. Nee. Gelukkig waren het al heel wat minder insecten dan ze in het bos, waar ze net uit kwam, had gezien. Die waren namelijk al helemaal niet te genieten geweest.

Het zachtjes ritselen van een bosje deed de Fennekin opkijken, om er vervolgens haar nieuw-geleerde Psybeam op af te sturen. Immers wilden ze het niet in brand steken met een vuuraanval. Toen er een bekende kreet uit de bosjes kwam, onmogelijk niet afkomstig van een Ralts, kwam er een enthousiaste uitdrukking op het gelaat van de coördinator. Enthousiasme vulde haar gehele lichaam en het duurde niet lang voor een kleine Ralts zich liet zien. Erg enthousiast om te vechten leek het ding niet, maar zoals vaker ging een wilde Pokémon het gevecht met een trainer aan.
Therin pakte haar Pokédex erbij, om eens goed te kunnen kijken naar de Ralts. Ze had er nog nooit één in het echt gezien! “Ralts, the Feeling Pokémon. Ralts is the pre-evolved form of Kirlia. It can use the horns on its head to read human emotions. Ralts rarely shows itself to humans, but may occasionally approach when it senses positive or happy feelings.” vertelde de Pokédex haar. Oké, dit was niet te missen!

“Laten we dan maar beginnen,” sprak de blondine rustig, waarna ze een Pokéball tevoorschijn haalde. “Laat jezelf zien, Bella!”
De Ralts begon meteen met een Confusion, welke de Mareep raakte. Deze piepte zachtjes. “We kunnen dit, Bella!” riep ze enthousiast naar haar Mareep. Deze knikte. “Doe je bliksemstraal!” commandeerde de blondine, waarna elektriciteit de schaappokémon omhulde en een bliksemstraal richting de Ralts schoot. Deze raakte de Pokémon en deze leek even boos te zijn. “Oké, nu je tackle!” riep Therin enthousiast. Haar Flaaffy rende op de Ralts af, klaar om deze te beuken, toen de Ralts plots verdween. “Wat?!” riep de blondine, bijna boos, tot ze zag dat de Ralts tevoorschijn kwam achter haar Mareep, om een confusion uit te voeren. Waar het de eerste keer goed was gegaan, veroorzaakte het deze keer een verwarring bij haar Mareep, aangezien deze al snel uit zichzelf een Cotton Spore afvuurde, echter niet tegen de Ralts maar een bosje. “Bella, herpak jezelf!” riep de blondine, haar stem vol angst om dit niet te redden. De Ralts deed nogmaals een Confusion en haar Mareep zakte voor een moment door haar pootjes, duidelijk afgepeigerd en verward. “Kom maar terug, Bella,” sprak Therin, de Pokéball van de Mareep voor haar neus houdend. Arme Bella… Was de Mareep dan geen match voor de Ralts?

“Cheers, jouw beurt,”  zei ze tegen haar Fennekin, wie naast haar voet had staan kijken naar het gevecht. Deze sprong onmiddellijk voor haar en liet een valse grijns zien aan de Ralts. “Ik wil dat je begint met een Flame Charge!” riep de blondine naar haar Pokémon, wie haar lichaam omhuld liet worden door vuur en op de andere Pokémon afrende. Deze gebruikte op het laatste moment weer haar Teleport, om de aanval te kunnen ontwijken. “Nu je Sintel!” riep Therin, wie dit al had verwacht. Haar Fennekin draaide zich om en vuurde, tegelijk met het neerkomen van de Ralts, een Sintel van zeer korte afstand af, waardoor de Ralts voor de tweede keer in het gevecht geraakt werd. Deze deed een stapje naar achteren en deed vervolgens een Double Team, om de Fennekin’s aanvalskracht te verminderen met een Growl. De Fennekin gromde kort en zakte wat door haar voorpootjes, klaar om de witte Pokémon aan te vallen. “Doe je Sintel de lucht in!” riep Therin uit, waarna haar Fennekin haar kop in haar nek gooide en verschillende vuurballetjes de lucht in schoot, welke om haar heen terecht kwamen. Een groot aantal van de neppe Ralts werd geraakt, maar de echte scheen nog in tact te zijn. “Howl!” riep ze naar haar Fennekin, welke de aanval uitvoerde en haar aanvalskracht hiermee weer verhoogde.  “Raak ze nu allemaal met je Psybeam!” riep ze uit, waarna de Fennekin de overige drie Ralts met een Psybeam raakte, hierbij de echte ook rakend. Psybeam was een nieuw geleerde aanval en was niet erg effectief tegen een Ralts, maar het was dan ook enkel bedoeld geweest om de Pokémon zichtbaar te maken en voor één seconde af te leiden. “Nu, je Sintel!” riep ze uit, waarna haar Pokémon vuur afschoot op de Ralts. “En maak het af met je Flame Charge!” riep ze, aangezien ze wel verwachtte dat de Pokémon zou teleporteren. Daardoor omhulde de kleine Vospokémon zich met vuur en schoot ze opzij toen de Ralts daar tevoorschijn kwam, om de Pokémon op volle kracht te rammen. De Fennekin kwam met een klein grijnsje tot stilstand, terwijl de Ralts gelanceerd werd en enkele keren op de grond stuitte, voor deze op haar buik op de grond terecht kwam.

Therin wist niet of dit genoeg was, maar durfde geen seconde te wachten voor ze de Pokéball richting de op de grond liggende Ralts gooide. Ze keek haar Fennekin aan, op haar lip bijtend en zich afvragend of dit haar eerst gevangen Pokémon zou kunnen worden. Ze balde haar vuisten, luisterend naar het geluid van de bewegende Pokéball. Alsjeblieft…

Het geluid van de wiebelende bal was angstaanjagend. Het was alsof het was ontworpen om trainers te pesten, om het moment in spanning net iets erger te maken. Daarentegen klonk het Pling-geluidje haar als muziek in de oren. Een enthousiaste uitdrukking verscheen op haar gelaat en ze zag haar Fennekin op zich af rennen, om in haar armen te springen. Ze ving het diertje en draaide een rondje om haar eigen as, de vospokémon enthousiast in de lucht houdend om het vervolgens te knuffelen. “We hebben het gedaan! We hebben haar!” riep ze enthousiast, waarna de Fennekin uit haar armen sprong en ze de kans kreeg om de Pokéball op te pakken. Ze had haar eerste Pokémon gevangen!

Al snel werd ze uit haar droomwereld gehaald omdat iemand haar aansprak. Met de Pokéball in haar handen en haar Fennekin naast zich, keek het meisje om. Een blauwharig meisje, wie ze enkele jaren jonger schatte dan zichzelf, stond daar wat ongemakkelijk te wezen. Therin grijnsde vrolijk naar haar. “Hey!” groette ze enthousiast terug. “Ik hoop niet al te onbeleefd te zijn, maar ik moet even een nieuw teamlid verwelkomen,” glimlachte ze naar het meisje, waarna ze haar twee overige Pokéballs pakte en ze, samen met die van de Ralts, de lucht in gooide, om ze daarna weer aan haar tas te maken. “Hey,” zei ze tegen de Ralts, waarna ze de andere Pokémon aankeek. “Dit zijn Cheers, Bella en Hollow,” zei ze vervolgens tegen de Ralts, waarna ze naar de Pokémon knielde en een glimlach op haar gelaat toverde.
Het beestje liep op haar af en stond haar toe om een aai over haar bol te geven. “Vanaf nu zul je de naam Rayne dragen, vind je dat wat?” vroeg ze. Rayne betekende koningin, iets wat zeker paste bij een Kirlia of Gardevoir. Iets minder bij een Ralts, maar dan was haar naam een doel en dat was gaaf! De ralts liet een enthousiast geluid horen en Therin gaf het ding een knuffel. “Welkom in het team, Rayne,” sprak ze toen vriendelijk, waarna ze weer opstond om het meisje aan te kijken.

“Sorry, dit was mijn eerstgevangen Pokémon,” glimlachte ze. Iets wat vaak vreemd was om te horen, aangezien dit wel al de vierde Pokémon in het team was. “De namen van mijn Pokémon heb je al gehoord. Ik ben Therin, aangenaam,” sprak ze tegen het meisje, om haar hand uit te steken in de vorm van een kennismaking. “Wat een mooie Pokémon heb je daar,” zei ze toen, doelend op de Absol.

Het meisje sprak zelf nog geen Pokémon te hebben gevangen. In eerste instantie zocht Therin er niets achter, tot haar de Pokémon opviel. Ze kende het niet, maar was er zeker van dat dit geen starterpokémon was, aangezien het onmogelijk één van de drie startertypes kon zijn.
Het meisje stelde zichzelf voor als Milianna en haar onbekende, witte Pokémon als Sora, waarna ze een Pokéball pakte en deze de lucht in gooide. Uit de Pokéball kwam een Eevee, welke ze voorstelde als Laya. Als er hartjes in de ogen van de blondine hadden kunnen komen, was dit nu gebeurd. Enthousiast knielde ze neer bij het kleine vosje, het van dichtbij bekijkend. “Wat is ze… Schattig!” riep ze enthousiast uit. “Ik wil er ook één! Wat is het?” ratelde ze door, waarna ze haar Pokédex pakte en het tussen haar eigen neus en die van de Eevee in duwde.
‘Eevee, the evolution Pokémon. Depending on circumstances, Eevee can evolve into many forms,’ vertelde de Pokédex haar, waarna ze hem richtte op de witte Pokémon, nog altijd op haar knieën op de grond zittend. ‘Absol, the disaster Pokémon. When disasters are detecter wit hits horn, Absol comes down from the mountains to warn people,’ vertelde de dex toen en Therin krabbelde overeind. “Wow,” sprak ze verbaasd. Dat was dus een Absol! Laatst had iemand haar verteld dat haar Furfrou erop leek. Haar blik schoot van Hollow naar Sora en terug, maar de vergelijking bleef haar onbegrijpelijk. Natuurlijk, ze waren beiden wit met grijs, maar verder?
“Hele interessante Pokémon,” probeerde ze zichzelf te herpakken toen ze zich realiseerde dat ze zich misschien had laten meeslepen. “Kom je van deze regio?” vroeg ze toen. Ze dacht hier veel te kennen, maar ze kwam de laatste tijd zoveel nieuwe Pokémon tegen! En zoveel schattige! Zij wilde ook een Eevee.

Het was al zolang de blondine leefde zo dat ze een soort waas voor haar ogen kreeg en heel impulsief kon reageren. Dit gebeurde in allerlei soorten situaties. Bijvoorbeeld bij een insect, wanneer ze begon te gillen en haar Fennekin beval deze te verbranden. Je had de situaties waarin ze in een spannend gevecht zat en er helemaal in ging zitten, waardoor ze wat te enthousiast werd. En tot slot had je situaties als deze, waar ze zich even liet verblinden door de schattigheid van bepaalde Pokémon. Ze moest namelijk eerlijk zeggen dat de Eevee er geweldig uitzag. Nu was ze benieuwd naar de evoluties ervan!

Het meisje zei dat haar Pokémon beiden geboren waren in Hoenn, net als zijzelf. Een grote grijns sierde het gezicht van de blondine. Hoenn, dat kende ze! Daar kwam Grovyle vandaan! Ze was een groot fan van Grovyles. Ook was dat de regio waar veel Ralts leefden! Ze was ook een groot fan van Ralts, daarom was ze zo blij er nu één te hebben.
Het meisje onderzocht haar Furfrou en even luisterde Therin naar de Pokédex. Ze wist dat de Pokédex een heel andere afbeelding gaf dan hoe haar Pokémon eruit zag, aangezien een Furfrou op de foto in de Pokédex ongetrimd was, terwijl die van haar de bekende startrim had, waardoor zijn buik en rug deels getrimd waren en er een blauwe ster op zijn staart en voorhoofd zat, even als blauwe beenwarmers en uiteinden aan zijn hangende oren.
“Laatst zei iemand me dat mijn Furfrou lijkt op een Absol, maar ik had er nog nooit één gezien,” besloot ze te zeggen, waarna ze kort lachte. “Ik vind het toch niet zo erg lijken…” gaf ze toen toe.