Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: {Route 2} Showtime! wo jul 23, 2014 7:31 pm
Aela stond met Khan aan haar zijde in het hoge gras. Een Zigzagoon stond voor haar en leek er klaar voor te zijn om aan te vallen. Ze ademde gespannen uit. Dat leek de wilde Pokémon als een start signaal te zien en hij schoot pijlsnel naar voren. "Ontwijk hem Khan!" Beviel ze. Op het nippertje dook Khan opzij. "Scratch hem!" Khan hief zijn klauw op en maakte ruw contact met de Zigzagoon. Die gromde en wist hem af te schudden. De Totodile stuitte terug. "Scratch hem nogmaals" Ditmaal ontweek de Zigzagoon en tackelde hij nogmaals. Khan werd tegen een rots geslagen maar kwam meteen weer overeind met een woeste vlam in zijn ogen. Zijn trainer glimlachte slinks. "Nu, Khan, doe niets" De Totodile spande zijn spieren aan en leek zichzelf voor te bereiden. De Zigzagoon tackelde hem nog een keer, en nog een keer .. en nog een keer. Khan kwam langzaam omhoog en rechtte zijn rug. De Zigzagoon kwam met een noodvaart op hen af .. "Nu, Khan! Laat die Rage maar los" Khan sprong recht op de Zigzagoon af en knalde hem naar achteren. Hij kwam pijnlijk neer en bleef stil liggen. Khan ademde zwaar maar gromde voldaan. "Goedzo, Khan!" Prees ze. De Totodile zijn woede was nog niet weggeëbd en hij richtte nu zijn woede op een niets vermoedende Pidgey die met zijn rug naar hen toegekeerd was. Hij was te laat met het opmerken van Khan en werd keihard in zijn rug getackeld. Koortsachtig twijfelde Alea of ze hem terug moest roepen of niet..ze gokte dat hij nog niet zo snel uitgeraasd was. Na deze battle zou ze wel snel moeten terug keren naar het Pokémon center. Khan stootte ook de Pidgey buiten westen en leek eindelijk een beetje te kalmeren. Aela liep op hem af. "Rustig maar, Khan" Ze aaide het gewonde reptiel zacht over zijn kop. Die duwde hem wat dichter tegen haar hand aan en sloot zijn ogen voldaan. Nu al moe .. nou je bent een baby Pokémon uiteindelijk.. Zuchtend ging ze even zitten en haalde ze een appel uit haar rugzak. Ze bood hem aan maar Khan weigerde hem met een hooghartige uitdrukking op zijn gelaat. "Je moet wat eten als je wilt aansterken" Zei ze gedecideerd. "Ik weet dat het geen vlees is maar probeer het nu maar gewoon" Khan draaide zijn kop weg. "Zelf weten" Zei ze verhit en ze nam een extra grote hap.
Cecil liep achter Aspen aan, die hem al een tijdje de weg had gewezen. Veel maakte het hem niet uit om achter zijn pokémon aan te lopen, hij had toch nog genoeg training nodig wilde hij sterk genoeg zijn om de eerste gym aan te vallen. "Laten we wat trainen," Mompelde hij wat, vandaag was hij niet zo in zijn beste humeur. Hij had een pokémon gevecht gewonnen met een of andere rare gozer en tegen verliezen kan hij niet zo goed. Maar trainen moest vast helpen tegen zijn gevoel dat hij verloren had. Dat zou hem vast wel beter laten voelen. "Goed, je moet nog veel leren, dus we beginnen met Vine Whip, goed?" Aspen knikte en de pokémon draaide zich naar een rots. De aanval van Vine Whip mocht dan wel snel zijn, de enige manier waarmee hij zijn onhandige Chespin snel kon maken, maar het was niet sterk genoeg om een pokémon in een gevecht volledig te verzwakken. Dat had hij wel gemerkt tijdens het gevecht met die andere trainer - als het wel een trainer was. Zijn Chespin deed de aanvallen een paar keer en Cecil moest even grijnzen toen het de laatste keer wel heel goed ging. Er was natuurlijk niets te zien in de steen, stenen waren sterk, maar dat maakte niets uit. De klap was al hard genoeg. Je mocht natuurlijk geen pokémon breken, dat zou erg zijn. "Klaar," Zei hij, hij wilde zijn Chespin niet te vaak trainen. Aspen moest in topvorm blijven, maar ook niet overpowered worden en daar aan onderuit gaan. "Kom we gaan verder" Hij begon weer met lopen en terwijl hij zijn ogen op zijn pokémon gericht had botste hij plots tegen iemand aan.
Meteen schoot hij wat achteruit, verbijsterd van de plotselinge knal. "Let eens op waar je loopt!" Gromde hij geërgerd. Voor een tien jarige kon hij nog snel kwaad worden, zeker op een dag zoals deze, en dingen zoals dit konden zijn woede juist sterker maken dan dat het al was - de woede die hij gekregen had doordat hij verloren had van iemand. Een onnozele gozer, die vast en zeker vals gespeeld had.
Aela kauwde extra overdreven op het rode fruit en smakte erbij. "Hmmm.. lekker! Wat fijn dat ik mijn honger kan stillen" Ze keek Khan met toegeknepen ogen aan die haar ook boos aankeek. Wat was hij toch koppig soms. Ze duwde zichzelf overeind en maakte zichzelf klaar om weer verder te lopen. Haar plan werd echter gedwarsboomd toen iemand niet al te zachtzinnig tegen haar opliep. Een stukje appel schoot haar keel in en ze begon te hoesten. ''Let eens op waar je loopt!' Hoorde ze. Aela draaide haar gezicht met tranende ogen om naar hem en richtte zich kwaad op. "Hé jij bent hier diegene die tegen mij opliep hoor" Riep ze harder dan bedoeld en ze balde haar hand tot een vuist en met de ander greep ze haar appel stevig vast. "Misschien moet je een bril hebben, jochie" Zei ze met toegeknepen ogen. Khan was voor haar gesprongen en keek zowel de jongen als het ding wat naast hem stond ombeurten dreigend aan. De rode kleur van haar gezicht verdween niet ook al was het appel stukje moeizaam doorgeslikt. "Neem je mislukte mol mee en rot op" Beet ze hem toe en ze pakte haar zware rugtas met slaapzak op. Khan leek ook een belediging te roepen en liep achter zijn trainer aan.
Cecil wreef even over zijn schouder heen en keek even naar Aspen, die naast hem was komen staan en vijandig naar de ander leek te kijken. Maar goed ook, want de vrouw begon meteen tegen hem te schreeuwen. Haar opmerkingen deden hem niks, maar de laatste stak toch even. Hij balde zijn vuisten bij elkaar en zag hoe Aspen eventjes beledigd omhoog keek naar haar. "Heb je jouw pokémon wel eens goed bekeken? Dát lelijke ding noem je toch geen pokémon!" Schreeuwde hij naar haar, zijn ogen half dichtknijpend terwijl Aspen voor hem ging staan. Zou het mis gaan dan zou hij Pikachu gebruiken, die kon die totodile vast wel aan - of misschien ook weer niet, hij wist niet wat voor level haar pokémon had. Zijn pikachu was pas level 5.
And then the lights go out
[color:63e3=969696]THANKS ♥
Member
Aela Enoshima
Punten : 409
Gender : Female ♀
Age : 15 Jaar
Type : Trainer
Icon :
Onderwerp: Re: {Route 2} Showtime! za jul 26, 2014 11:04 am
Aela keek over haar schouder toen voor de hand liggende belediging naar haar Pokémon kwam. Ze haalde diep adem en schoot naar voren. Khan liet dit niet over zijn kant gaan en was al op het mol ding afgeschoten. Ze kon hem nog net aan zijn staart pakken en hem weg sleuren. Ze pakte snel zijn pokéball en straalde hem naar binnen. Hoofdschuddend duwde ze hem in haar rugzak. "Jammer, maar het is er toch echt wel eentje.. " Ze pakte haar Pokédex en hield hem voor de Pokémon. The quills on its head are usually soft. When it flexes them, the points become so hard and sharp that they can pierce rock.. "Normaal zou ik je respect leren in een Pokémon gevecht, maar hij heeft net gevochten dus, helaas" Ze haalde achteloos haar schouders op. "Take a walk, jochie" En ze duwde zich ruw langs hem heen.
